Waar het volgens mij in zit is dat de regels alleen werken als ze collectief worden opgevolgd en toegepast. En als die regels dan niet helemaal duidelijk zijn, verschillend worden toegepast of door mensen zelf worden opgerekt ontstaat een gevoel van ‘oneerlijkheid’ en dat ondermijnt het draagvlak. En in Nederland wordt vaak vertrouwt op de eigen verantwoordelijkheid van mensen, dus wordt er veelal niet echt gecontroleerd of mensen echt een cruciaal beroep hebben. En dan werkt wrevel in de hand, want iedereen heeft het zwaar. Ik ben zeker niet degene die het ‘het zwaarste heeft’ , maar bij mij jeukt dit al, laat staan als je het bijna niet meer kan bolwerken. Dan snap ik wel dat het heel oneerlijk allemaal voelt.
Tja ik heb dus wel het punt bereikt dat ik mijn functie en de noodopvang in mijn voordeel gebruik. Wat een ander daarvan vindt, is niet mijn probleem en interesseert me ook echt het allerminst. Ik blijf de noodopvang gebruiken waar ik het nodig heb en zal iedereen ook aanraden dat te doen als de noodzaak en mogelijkheid er is hier gebruik van te maken. Het opsommen van regeltjes is erg makkelijk vanuit de overheid, maar de praktijk maakt het voor veel mensen zwaar. Dus doe vooral wat goed voelt. Vind je het niet kunnen om de noodopvang te gebruiken, doe het niet. Heb je het om een reden nodig, doe het wel.
Eens! Een aantal ouders zouden eerst de kinderen deze week gaan opvangen, om en om. Naar nu blijkt kunnen van de 21 kindjes, er 13 naar de noodopvang omdat (één van de) ouders een cruciaal beroep heeft. Nu heeft dat dus toch de voorkeur gekregen. We mogen er gebruik van maken, en doen dat voor de dagen dat we allebei werken dus ook.
En dit is precies waar de schoen wringt. Niet richting jou persoonlijk (ken je beroep en situatie helemaal niet), want ik snap dat je er gebruik van maakt als je de mogelijkheid hebt, maar dit kan wrevel geven in jouw omgeving en ervoor zorgen dat anderen er daardoor ook gebruik van maken en weer anderen die in misschien wel een nog lastigere situatie zitten er geen gebruik van kunnen maken. En dat maakt het heel oneerlijk. wat belangrijk is dat de regels uniform zijn, gelijke monniken, gelijke kappen. En dat is nu niet zo en wordt in veel gevallen al helemaal niet zo toegepast
Na 2 jaar jezelf in allerlei bochten wringen om opvang te regelen ten tijde van lockdowns, is de emmer wel een keer vol. De overheid had ook in die 2 jaar een regeling kunnen treffen wat betreft mensen die niet thuis kunnen werken, maar geen cruciaal beroep hebben. Ik ben vandaag naar mijn leidinggevende geweest om uitleg te vragen of er iets van een regeling is. Het antwoord was kort maar krachtig; nee sorry. En ik snap het bedrijf, want ze krijgen niks geen vergoeding van de overheid hiervoor. Ik mag verlof opnemen (dus voor eigen rekening). Dusja in dat geval zoek ik dan ook de grenzen op door te stellen dat mijn man een cruciaal beroep heeft. Er is ook niemand die de garantie kan geven dat kinderen na de vakantie wel weer gewoon naar school/bso kunnen of wel?
Ik snap je, zou waarschijnlijk in jouw situatie hetzelfde doen. het lastige is echter dat er ook mensen zijn in deze situatie die dat niet kunnen doen omdat ze duidelijk geen cruciaal beroep hebben. En heel veel andere situaties waarin het niet gelijk verdeeld is. en dat het niet gelijk is het lastige hiervan. maar dit is meer een soort filosofische discussie, we doen er niks aan nu. Hopelijk gewoon de scholen straks weer open en dan speelt dit niet meer
Gelijke monniken, gelijke kappen klinkt heel goed alleen is dat niet de praktijk. Waar bijvoorbeeld sommigen met een cruciaal beroep eigenlijk prima thuis kan werken, is er weer een ander die niet onder cruciaal valt maar niet thuis kan werken of een baas heeft die totaal niet meedenkt. De overheid had hier inmiddels wel met andere oplossingen voor mogen komen ipv het probleem in de schoenen van de werkende ouder te schuiven. Ik ben erg dankbaar voor onze coulante school en opvang. Een ander heeft weer meer geluk met een empatische baas. En zo hoop ik dat iedereen ergens steun krijgt, want het motto was "alleen samen krijgen we corona onder controle"... Een ander iets misgunnen draagt daar niet aan bij.
Daar gaat t mij dus om. Ik vind t juist heel vervelend dat het op deze manier moet en zou noodopvang willen voor degene die het nodig hebben omdat t niet anders kan, niet omdat ze persé een bepaald beroep hebben. En ja, dan zijn er meer kinderen in de noodopvang dan je zou willen, maar nu zijn er teveel ouders die het niet rond kunnen krijgen. Dat bedoel ik met gunnen, dat mensen naar hun eigen situatie zouden moeten kijken of ze t wel of niet geregeld krijgen en zoniet van noodopvang gebruik kunnen maken. En dat anderen dan niet hoeven te vinden of er teveel of te weinig kinderen op de noodopvang zitten. Ik werk op noodopvang waar ze gewoon per klas noodopvang hebben. Dus kleine groepjes maar wél in je 'eigen' bubbel, niet de school gemengd. Dan liever ietsje meer kinderen en minder stress thuis. En natuurlijk heeft daar een ander weer een mening over, dat we nu juist thuis moeten blijven en dat t dan nog niet opschiet als er 'teveel' kinderen zijn. Dat bedoel ik met gunnen, gun de ander dat er ze t niet kunnen oplossen. En ja er zijn altijd mensen die er gebruik van maken en t in de ogen van een ander niet nodig hebben, ook dat hou je altijd. Toch zijn er ook genoeg mensen die het wel zelf lukt. Linksom, rechtsom, iedereen heeft een mening, we kunnen t dus nooit goed doen. Maar ik hoop dat er elkaar in ieder geval wat minder stress gunnen wat die opvang betreft.
Nee ik denk er juist niet makkelijk over. Ik had t over degene die het enigzins 'makkelijk' geregeld krijgen, en dat ben jij dus duidelijk niet. En dat jij dus juist noodopvang zou moeten kunnen gebruiken. Mijn stukje was juist bedoeld voor degene voor wie t niet makkelijk is en dat ik dat begrijp. Ik heb t over de mensen die het enigzins 'makkelijk' geregeld krijgen, en ja die zijn er ook. Ik hoor namelijk echt geregeld mensen die zeggen, oké liever anders, maar we kunnen het prima regelen, het is wel oke zo. Mensen die hun werk zelf kunnen verdelen over meerdere dagen en over de dag zelf en met hun partner dus wat kunnen verdelen en schuiven. Ik had het dus niet over jouw situatie, want die is dus duidelijk niet makkelijk. Ik benoemde bewust 'makkelijk' zodat ik degene bedoelde die dat zelf zo vinden. Bijzonder hoe je mijn stukje negatief kan lezen want ik vind het juist heel vervelend voor iedereen en gun iedereen noodopvang die het niet rond krijgt.
Laten we met z’n allen vooral hopen dat 10 januari de scholen gewoon weer openen. Ik ben echt gelukkig met de twee weken vakantie die ik nu op mocht nemen, maar de eerste week van januari gaan ze ook hier weer twee dagen per week naar de noodopvang. Voor de rest krijgen we het zelf rond met diensten langs elkaar heen werken.