Ik heb dit topic geopend voor een vriendin, die redelijk radeloos is. Sinds half november gaat haar dochtertje van 4 naar school. Ze heeft echter nog steeds geen een vriendje of vriendinnetje of uberhaupt een kindje in de klas om iets mee te doen en is altijd alleen. Ook zegt ze dat de andere kindjes zeggen dat ze raar is en niet met haar willen spelen. Toen ik dit hoorde heb ik tegen haar gezegd dat ze naar de juf moest gaan en dit moest aankaarten. Dit heeft ze voor de vakantie gedaan, maar de juf deed er heel luchtig over en zei dat dit normaal was bij een verlegen kind en het soms gewoon even duurt voor het kind in de groep opgenomen wordt. Ze wilde het zeker nog een paar weken aankijken na de vakantie voor ze iets zou ondernemen. Mijn inziens zou de juf best iets meer moeite kunnen doen om het meisje te helpen, maar ik weet eigenlijk niet wat normaal is voor een basisschool juf en wat je wel en niet kunt vragen. Die vriendin maakt zich nu best zorgen over haar dochtertje, dat hierdoor zichtbaar niet lekker in haar velletje zit. Ik vind het ook zo zielig voor het meisje, het is echt een lief kind . Heeft iemand ervaring met een soortgelijke situatie en een goede tip voor mn vriendin?
ik zou het ook nog even afwachten...ze gaat sinds half November zeg je, dat is de tijd van sinterklaas, kerst e.d. De meeste kleuters zijn een beetje uit hun doen en niet helemaal bezig met nieuwe kindjes. Ik zou echt de eerste weken na de kerstvakantie even afwachten tot het schoolleven weer " normaal" is.
Daar heb je wel gelijk is. Het is ook een beetje een ongelukkige periode wat dat betreft natuurlijk. Ik heb zelf ook geen flauw idee van wat normaal is en hoe snel kleutertjes bevriend worden met hun klasgenootjes (eigen dochter is nog 3).
Mijn dochter is ook heel verlegen en een persoontje die eerst de kat uit de boom kijkt. Verder ook niet heel erg aanwezig enzo, maar ze heeft wel vriendinnetjes/vriendjes hoor. Jammer dat de juf er zo luchtig over doet. Hoop ook dat t goed komt. Lijkt me zo moeilijk omdat je als ouder zo machteloos bent in een dergelijke situatie.
Ik ben het met Tuc eens. Mij lijkt het ook handig om het even een paar weken aan te kijken. Mijn dochter speelde in het begin ook vaak alleen. Ze was toen niet verlegen, maar ze kende niemand. Nu heeft ze volop vrienden en vriendinnen. Je vriendin kan eventueel over een paar weken een kindje uitnodigen om thuis bij haar te spelen met haar dochtertje. Dan zal ze zien dat het (waarschijnlijk) wel meevalt en kan haar dochtertje ook aan de nieuwe kindjes wennen in een 'veiliger' situatie.
Mijn ervaring is ook dat kindjes soms ervaren dat andere kinderen vervelend doen, terwijl het dan verkeerd geïnterpreteerd wordt door het kind. Neemt niet weg dat je het gevoel serieus moet nemen. Ik zou het ook nog even aankijken. Het kan goed zijn dat het na de vakantie anders is. Misschien komen er dan ook nieuwe kindjes bij waar ze meer een klik mee heeft.
Mijn zoontje is ook heel verlegen en gevoelig. Toen hij naar school ging in september kende hij ook nog niemand in zijn klas. Hij was erg onder de indruk van de "stoute" dingen die de oudste kleuters zeiden en deden. Als er was geduwd of gescholden vertelde hij dat thuis breed uit, ook als hij alleen had gespeeld omdat niemand mee wou doen kregen we een verslag. Daardoor kreeg ik ook het gevoel dat het er de hele dag zo aan toe ging, dat er nonstop gescholden werd en mijn kind buitengesloten werd. Maar ik zag ook als ik sochtends wat langer in de klas bleef hangen, dat hij weldegelijk ging spelen met andere kindjes en er ook leuke dingen gebeurden, niet alleen maar de negatieve verhalen waar hij mee thuis kwam. Maar de negatieve verhalen maakten bij hem de meeste indruk. Weet je vriendin zeker dat het beeld wat ze heeft echt klopt? Op zich is het denk ik wel normaal om niet meteen vriendjes te hebben die ook mee naar huis komen. Uiteindelijk heeft de tijd meegeholpen, maar ook het feit dat er weer nieuwe jongere kleuters bij kwamen in de klas. Mijn zoontje speelt nu regelmatig met een jongetje en een meisje die in november erbij gekomen zijn. Die nieuwe kindjes zijn dan makkelijker te benaderen omdat die ook onzeker zijn denk ik. Ze hebben ook kanjertraining in de klas en de leerkracht probeert wel verlegen kindjes overal extra bij te betrekken. Tips die ik zou hebben: - kijk goed rond wat er gebeurt in de klas als je je kind wegbrengt, blijf wat langer hangen. - Bij het ophalen smiddags kun je ook wat langer op het plein blijven staan om je kind de gelegenheid te geven nog met andere kinderen na te praten en te kijken hoe dat gaat. - meld je een keer aan als hulpouder, dan kun je ook in de klas zien hoe het gaat. Klasgenootjes vinden dat vaak geweldig interessant. Daarnaast denk ik dat de meeste kleuters nog te onbevangen zijn om structureel iemand te pesten en buiten te sluiten. Ja als ze vinden dat je een rare trui aan hebt zullen ze dat meteen zeggen, maar de volgende dag zijn ze dat weer vergeten en willen ze weer samen spelen.
Waarom gaat je vriendin niet in gesprek met haar dochter? Dat zou mijn advies zijn. Ik snap ook niet wat de juf eraan zou moeten doen? Kindje zou zelf meer handvatten moeten krijgen om hiermee om te gaan, lijkt mij
Ik zou het nog ff afwachten en na de vakantie kijken hoe het gaat lopen, ze is net 4 jaar en er zijn veel kinderen die dan nog niet eens bezig zijn met samen spelen en vrienden maken. Het is daarnaast ook nogeens een ongelukkige periode om in te stromen. Mijn zoontje is vorig jaar september ook op school begonnen (we wonen in belgie dus hij begon toen hij net 3 Was) hij Was super verlegen en speelde altijd alleen, de juf noemde hem zelfs sociaal zwak, nou daar is nu 1 jaar later niks meer van te merken, kind is helemaal open gebloeid, niks verlegen en heeft een hele schare vriendjes en vriendinnetjes om zich heen, soms hebben ze gewoon wat meer tijd nodig.
Bedankt voor al jullie reacties! Ik heb mn vriendin dit topic laten lezen en ze voelt zich gelijk al wat getuster. Kennelijk komt dit toch vaker voor dan we dachten en is er nog genoeg hoop . mn vriendin heeft al geprobeerd om er met haar over te praten, maar ze zegt niet veel meer dan dat ze steeds alleen is en niemand iets met haar wil doen. Ze wordt gepest omdat ze haar vingers steeds in haar mond heeft (probeert vriendin haar al een tijd lang af te leren). Ik denk zelf eigenlijk dat het vooral is dat ze zo verlegen is en dat het pesten wsl best meevalt. Iemand zei dat ze misschien juist de negatieve dingen benadrukte en dat kan volgens mij ook best waar zijn. Die maken natuurlijk vooral indruk en voor een gevoelig kindje van vie kan iets al gauw overkomen als pesten. Mn vriendin gaat het nu toch eerst nog maar even een week of twee aankijken en wil daarna eventueel een nieuw gesprek met de juf. Hopelijk komen er na de vakantie nog meer nieuwe kindjes bij, zodat zij niet meer de nieuwste en jongste is. Het is dan misschien wat makkelijker om met zo n nieuw kindje vriendschap te sluiten. Het hoeft ook niet gelijk een hele hechte vriendschap te zijn, zolang ze in de pauzes maar iemand heeft om mee te spelen bij wijze van spreke.
Bij ons op school hebben de ouders pleindienst. Ik val hierbij zelf regelmatig in en draai dus best wat pleindiensten (half uurtje tussen de middag) Dan zie je eigenlijk bij bijna alle jongste kleuters wel dat ze de eerste 2 a 3 maanden (en sommige zelfs nog veel langer) gewoon alleen zijn met buiten spelen. De meeste vinden dat ook wel prima. Ze hebben nog geen andere nodig en ontdekken alleen het speelgoed wel. Als ik ze weleens stimuleerde of koppelde aan een andere kleine 'einzelganger' dan was dat 5 minuutjes en dan speelde ze weer rustig beiden alleen. Het komt allemaal nog wel. Ook al oogt het trouwens wel zielig hoor . Verder had mijn oudste er ook een handje van om inderdaad alleen het negatieve van de dag te benoemen. (Thijs heeft me geduwd en ik had heel veel pijn! - was: Thijs is per ongeluk tegen haar aangebotst, juf heeft haar getroost en ze ging weer vrolijk verder spelen) . Maar oke - wat meer al zeiden: Geef het de tijd en ze vinden dadelijk vanzelf aansluiting bij de andere nieuwelingen.