Dames, ik moet even iets met jullie delen, ben hier echt heel erg verbaasd over; Gistermiddag ben ik een mega klap gevallen, op een drukke parkeerplaats in het centrum van de stad. Ik liep gewoon met mijn dochter en baf, daar lag ik. Gelukkig nog goed terecht gekomen, niks gebroken, maar hand helemaal open, been open, gat in mijn broek enz. Mijn dochtertje van schrik zich rot en vroeg gelijk; Mama gaat het wel? Zo schattig. Ben nog evne blijven zitten op de grond omdat ik me rot geschrokken was. Nu het volgende. Staat er zo'n troela pal naast, op haar fiets te hangen, kennelijk te wachten op iemand. Ze kijkt me aan op het moment dat ik val, en ze draait zo haar hoofd om en ze blijft gewoon hangen op die fiets. Verder ook helemaal niemand die even een hand uitsteekt ofzo. Misschien overdrijf ik, ik werk zelf in het ziekenhuis dus ben zelf wel iemand die te hulp zou schieten. Interesseert het mensen vandaag de dag dan niet meer hoe het met de ander gaat? Kari
Asociaal! Dat begrijp ik echt niet zeg! Dat ze niet even vraagt of het echt wel gaat, of ze iets voor je kan doen (even bij je blijven ofzo) of iemand voor je kan bellen. Nah! *Met stomheid geslagen*
Ja sommige mensen interesseert gewoon heel erg weinig Ik vind het wel normaal even een handje te helpen.
Ik zou zeker vragen hoe het gaat, vind het heel erg dat mensen anderen niet te hulp schieten.. Hopelijk hb je niet al te veel last van je hand..
Jeetje, dat is echt aso. Het is toch een kleine moeite om even naar je toe te lopen en je overeind te helpen en te vragen hoe het gaat????!! Mensen zijn soms veel te veel met zichzelf bezig en vinden het echt te moeilijk om even een paar minuutjes tijd voor een ander vrij te maken.... Hoe gaat het nu met je?
Ik snap het inderdaad ook niet, maar tegenwoordig gaat het zo. Mensen die niet opstaan voor ouderen in de bus zie ik ook steeds vaker. Helaas. Gaat het nu al wel wat beter met je?
Ze had indd wel even mogen vragen of het gaat en of je hulp nodig had, was wel zo netjes geweest.. Helaas zijn de meeste mensen tegenwoordig niet meer zo en staan ze liever toe te kijken of uit te lachen.. Zo te lezen heb je wel een flinke klap gemaakt, gaat het al wat beter? Je dochter zal ook wel flink geschrokken zijn..
Nou ja zeg, wat aso dat ze je niet even geholpen heeft. Ik snap zulke mensen ook niet hoor. Gelukkig dat je niks gebroken hebt ofzo, maar zo te lezen ben je ook niet helemaal ongeschonden gebleven. Ik heb trouwens wel eens zoiets meegemaakt op Utrecht Centraal. Een blinde jongen was op weg naar de bus, maar hij kon niet vinden waar hij moest zijn. Hij liep midden op de weg (waar alleen bussen rijden) en bleef daar een beetje verloren staan, niet wetende waar hij heen moest. Ik zag hem daar staan, maar was nog onderweg zijn kant op. Onderwijl stonden er allemaal mensen al bij hun bushalte op de bus te wachten, 10 stappen bij hem vandaan, en niemand, helemaal niemand, liep naar die knul toe om hem even te helpen . Nou daar zakte mijn broek van af hoor. Ik ben toen naar hem toe gelopen en heb hem naar zijn bushalte gebracht. Maar mensenkinderen toen heb ik me ook verbaasd over de "behulpzaamheid" van mijn medemens .
Vreselijk asociaal! Maar helaas gebeurd dit tegenwoordig heel veel. Wij zaten laatst in de auto toen een man van zijn fiets viel. Mijn man is direct heen gegaan om de man te helpen en anderen die reden gewoon door en toeterde zelfs omdat onze auto voor de helft op de weg stond. En ze er niet direct langs konden omdat er ook tegemoetkomend verkeer was.
Ik snap dat ook nooit! Wat is nou de hele moeite van even van je fiets stappen, en vragen of het wel gaat? Ze had blijkbaar toch niks beters te doen! Ik kan me gewoon haast niet voorstellen dat er mensen zijn die zo denken/doen. Helaas ben ik daar natuurlijk naïef in, want je ziet het steeds vaker...
Wat een reacties! Lief! Hahaha. Nee met mij gaat het wel goed hoor! Alles doet wel zeer, maar dat is gewoon spierpijn denk ik en die schaafwonden doen ook wel een beetje zeer. Nu ben ik nog een jonge blom, ik kan me wel redden, ben opgestaan en naar de auto gelopen. Maar er zal maar zo'n oud opaatje of omaatje liggen.
oei au au das vervelend zeker als dan niemand helpt. Maar vanuit de andere kant ik ben wel eens afgesnauwd terwijl ik iemand probeerde te helpen dus moedigt niet erg aan Die vrouw had ik gewaarschuwd dat haar zoontje steeds aan de wagen hing en dat ie bijna omkieperde (met baby erin) ik kreeg toen een look pfff, even later viel ie natuurlijk om, dus ik help met de wagen overeind zetten en het oudste kindje even erbij te houden zodat zij even naar de baby kon kijken. Waar ik me mee bemoeide enzo, nou achterlijk wijf dacht ik, ik probeer alleen te helpen. Zo help ik ook zoveel mogelijk oudere mensen met bv boodschapjes in de auto zetten of van de bovenste planken afhalen. Vind ik dan wel weer normaal dus ik had wel even aan je gevraagd of ik wat kon doen maar het gedrag van mensen tegenwoordig maakt het niet altijd even makkelijk meer om te helpen helaas...
En dan moet ik gelijk nog even aan iets anders denken; ook zoiets. Bij ons op de poli kreeg iemand opeens een hartstilstand. Dit gebeurde achter de schermen maar met een volle wachtkamer. Er stormden op een gegeven moment allemaal mensen van de Spoedeisende Hulp naar binnen met een crash car, allemaal toeters en bellen. Dan lijkt het me dat je in de wachtkamer toch wel een beetje in de gaten hebt wat er aan de hand is....... Nou nee, er stond iemand op, liep naar de balie en vroeg waarom het zo uitliep, hij was zo boos, het duurde allemaal veel te lang!!!
Wat is er mis om iig even te vragen of het gaat????? Kleine moeite... *zucht* snap het niet meer... Fijn om te lezen dat het ok met je gaat !
Wauw wat een aso verhalen lees ik hier allemaal. Pffff niet normaal meer hoor. Gelukkig zijn er ook nog lieve mensen in de wereld. Paar weken geleden reed ik met mijn dochter achterop de fiets naar de bakker om taart voor haar verjaardag te bestellen. Ik wilde afstappen en hoe het gebeurde weet ik nog steeds niet, maar ik viel met fiets en al om. Gelijk stonden er 4 mensen om me heen om ons overeind te helpen. Een vrouw had zelfs haar taart iets te hard neergezet in de auto om zo snel mogelijk te helpen. En dat allemaal in de randstad. TS, sterkte met de schaafwonden en de spierpijn.
Echt ontzettens asociaal, niet te begrijpen.... Zo viel ik een paar maanden geleden flauw in de bus. Ik zat wel op een stoel, maar zakte helemaal voorover en begon ook een beetje te hyperventileren omdat ik niet wist wat er gebeurde en behoorlijk bang was. Nou zaten er allemaal mensen om me heen, maar niemand die even vroeg hoe het ging. Ik vond dat ook zo raar, heb me er echt heel erg over verbaasd.... Maar zo gaat het dus tegenwoordig.