Mijn dochter van 7 vindt zichzelf veel te dik. De laatste maanden komt dat steeds verder naar voren. Nu gaat ze ook regelmatig in de woonkamer sporten, op haar manier push-ups en sit-ups enzo. Dit omdat ze dan vast dunner wordt naar haar idee. We merken gelukkig nog niet dat ze eten laat staan maar heeft het ook vaak over dat als ze teveel eet ze nog dikker gaat worden. Ze is 1.17 en 24kg. Ze is halfbloed en heeft gespierde benen en billen, in verhouding met veel nederlandse meisjes. Ze vergelijkt zich steeds met haar graatmagere klasgenootjes en beweegt steeds haar benen "kijk dan mama, hij beweegt teveel dus mijn benen zijn te dik". Ze vind ook haar billen veel te dik. Vandaag heb ik ook school ingelicht en die gaan het goed in de gaten houden. De juf schok dat ze zichzelf te dik vindt. Wat kan ik hiermee? We leggen haar al heel veel uit dat dik zijn komt door teveel vet en zij helemaal geen vet teveel heeft, maar dat ze grotere spieren heeft dan de meisjes waar ze mee vergelijkt. We zeggen ook steeds dat ze juist een mooi figuurtje heeft.
Jeetje meid, je dochter is toch gewoon normaal? Heeft hetzelfde figuur als mijn dochter.. Die is heel groot en haar bouw is anders dan klasgenootjes (idd allemaal magere sprieten) maar geen vet. Is ook allemaal spier. Wat erg dat zij dit zelfbeeld heeft Is het opeens gekomen? Of misschien dat meiden uit de klas dit gezegd hebben? Misschien dat de juf er extra op kan letten dan, want dit is vreselijk om te horen als mama..
Sinds een paar maanden nu. Moet ook zeggen dat ze mogelijk al in de puberteit zit en wellicht daardoor nu al met dit soort onzekerheden loopt. Ze is wel een heel onzeker meisje, maar het ging juist heel erg de goede kant op. De juf gaat het in de gaten houden en ze heeft de onderbouwondersteuner ingeschakeld en die gaat als het goed is met mijn dochter in gesprek en proberen haar kijk op haarzelf te veranderen. Ik hoop maar dat het helpt.
Ik zou het niet steeds benoemen maar ik zou haar ook uitleggen dat hoe vaker zij haar spieren traint, des te gespierder worden ze. Verder zou ik achterhalen waarom ze dat vind en probeer ik gesprek te gaan.
Ik hoop inderdaad dan ook dat die extra aandacht gaat helpen.. Ik heb er zelf geen ervaring mee, dochter kan ook onzeker zijn maar nog nooit over haar lichaam gehoord. Hier was het geluk dat ze na groep 1 meteen over ging naar groep 2 en dus bij grotere meiden uit groep 1B (instroom klas) en ze niet meer de enige grote dame uit de klas is. Ik hoop van harte dat het gaat helpen met de extra hulp van school want anders zou ik toch verder gaan kijken voor ondersteuning buiten school..
We benoemen het alleen als ze zelf over haar figuur begint. En leggen idd ook uit dat als ze gaat sporten ze haar spieren juist traint waardoor die sterker en groter zullen worden. Ik hoop dat de oorzaak snel naar voren komt. En als de gesprekken op school (en thuis) niet werken gaan we buiten school verder zoeken. Maar ergens hoop ik dat het een tijdelijk iets is.
Ik vind je dochter absoluut niet dik. Probeer er idd achter te komen waar deze gedachtengang vandaan komt. Ik zou er alleen wel mee oppassen om dunnere klasgenootjes te benoemen als graadmager. Ik heb 2 dochters met ondergewicht, zonder aanwijsbare reden en die worden echt uitgescholden voor skelet en regenpijp. Over dunnere kinderen mag blijkbaar van alles gezegd worden, ook door ouders.
Nou dat zeg ik ook niet tegen haar hoor. Mijn zoon heeft ook ondergewicht en is ook graatmager. Dat soort dingen worden hier in huis niet gezegd, maar laat zo in een verhaal wel zien hoe dun de meisjes zijn waar ze mee vergelijkt. Ik hoop dat de oorzaak snel duidelijk wordt.
Dat is schrikken, als je dochter dit soort dingen zegt. Maar wil je de volgende geruststellingen meegeven, zonder het te willen bagataliseren want het is zeker goed dat je alert bent. Het kan 'gewoon' overgaan, ze komt nu in de fase dat ze zich bewust wordt van haar uiterlijk en meisjes gaan onderling vergelijken Wij als volwassenen denken snel aan ergere dingen, lopen nogal op zaken als anorexia etc vooruit Mijn dochters van 8 en 9 hadden dit op dezelfde leeftijd ook. De een wat meer dan de ander. Ze hebben fragiele vriendinnetjes en zijn zelf inderdaad ook wat breder gebouwd, net als ik maar wel slank en gespierd. Nu doen ze het op sportniveau zodanig goed, dat ze daar juist opvallend presteren en veel geprezen worden. En begrijpen dat die spieren daarmee te maken hebben. Dat maakt het natuurlijk wat makkelijker. Open bespreken is hartstikke goed. En dan echt open, anders werkt het eerder averechts. Bij mijn ene dochter bleef het aanhouden. Ze vond haar benen te dik als ze zat etc. Toen heb ik mezelf bloot laten zien en gevraagd hoe ze mij er uit vond zien. Ze heeft namelijk precies mijn bouw, bredere schouders en heupen en verder erg slank. Zo hebben we heel mijn lijf besproken en heb ik haar vervolgens uitgelegd dat ze net zo is als ik. En als je ouder wordt, is het juist fijn om 'gratis' gespierd te zijn. Dat bleek de ultieme geruststelling te zijn voor haar, al hoefde ze die borsten nog even niet te hebben Verder 'bespreken' we uiterlijk regelmatig op een luchtige manier tussendoor. Dat overal wel kritiek op kan zijn, te dun is ook niet leuk, te dik is niet leuk, fit zijn is belangrijk, tevredenheid met jezelf maakt je het mooist etc
veel te jong om zo te praten vind ik. ik zou ipv haar zeggen dat zij niet dik etc is gewoon zeggen dat kinderen op haar leeftijd niet 'te dik' genoemd kunnen zijn. dat zij gezond is en goed groeit en fit is, dat ze gezond eten leert, dat deze zaken tellen bij de kinderen. ik zou ook uitzoeken waar ze het vandaan haalt. wanneer een kind gepest wordt met 'je bent dik' zitten ook een boel kinderen die dat zien erg na te denken over hun eigen gewicht...is er zo een kind in haar klas of in de omgeving? of iemand in de familie,buren die door iedereen te dik genoemd wordt.
Bedankt voor de tips. Ik weet alleen dat mijn moeder veel met gewicht bezig is. Van haar en anderen. Heb haar nog niet kunnen betrappen zulke dingen te zeggen in haar bijzijn maar het zou mij niks verbazen. Verder zit er wel een meisje met overgewicht in haar klas, maar dat is een dame met flink veel pit. Ik heb niet het idee dat zij zich laat pesten en heb mijn dochter er ook nog niet over gehoord. Het gekke is dus ook dat ze dat meisje nooit noemt in haar gesprekken over haar gewicht. Net als andere klasgenootjes die gewoon breder zijn dan haar. Ze let puur en alleen op haarzelf en de hele slanke meisjes. Ze lijkt niet te (willen) zien dat er ook veel kindjes zijn die hetzelfde en breder zijn dan haar. En dat zeggen (op een lieve en goede manier) heeft tot nu toe geen effect gehad. Want dat boeit haar dan weer niet. Ze kijkt echt alleen de kant op van de meisjes die veel dunner zijn.
ze kan ook pittig zijn maar dat houdt het niet tegen dat ze wel dik genoemd wordt. kleine kinderen kunnen zichzelf nooit realistisch vergelijken of hun problemen relativeren.dat is normaal. je kunt haar helpen door te vragen wie nog meer ze dik vindt?en vertellen dat die ook niet dik genoemd kan worden omdat ze nog veel te jong is. mijn zoontje had vorig jaar over zijn hoofd dat het niet mooi bol was en daardoor lelijk. absurde gesprekken dus. ze proberen hun lichaam te kennen en soms lijken ze geobsedeerd.
lastig zo'n situatie.. het kan ook iets heel kleins zijn waar je zelf geen invloed op hebt. ik vond mijzelf als kind ook altijd te dik, dit kwam omdat een moeder van een klasgenootje haar dochter te dik vond en ik realiseerde me dat dat meisje dunner was dan ik, vanaf dat moment ben ik altijd onzeker geweest over mijn figuur. ik moet ook zeggen dat ik ook wel mollig was en nu ben ik zeker veel te zwaar, maar dat gevoel dat je niet tevreden kan zijn met jezelf is heel lastig en pijnlijk. Bij mij maakte het ook niet uit wat anderen voor positieve dingen zeiden, ik had dat beeld vast staan en als anderen wat anders vonden probeerden ze gewoon aardig te zijn en waren ze niet eerlijk. ik zou denk ik proberen om haar aandacht van haar figuur af te leiden en te focussen op andere mooie dingen aan haar. geeft haar veel complimentjes over haar prachtige haar, en haar ogen, hoe mooi kleuren haar wel niet staan.. misschien dat dat figuur dan minder belangrijk wordt voor haar. dit is mijn eigen ervaring, jouw dochter is mij niet en denkt waarschijnlijk heel anders. maar ik wilde toch mijn ervaring delen, wie weet heb je er wat aan.
Mijn dochter was ook extreem jong toen ze zichzelf te dik vond, wat ook echt onzin is / was. Bij haar kwam dat vooral omdat ze barbie films keek en er net zo uit wilde zien als barbie... Het heeft een hele tijd geduurd, maar inmiddels gaat het best goed. Zij past bepaalde kleding die ze toch mooi vindt niet omdat ze te dun is (116 cm en ongeveer 19 kilo). Vooral broeken passen vaak niet omdat ze geen kont heeft. Wanneer ze weer eens zegt dat ze niet moet snoepen omdat ze dan echt te dik wordt ga ik wel eens expres naar kledingwinkels waarvan ik weet dat ze bredere kleding hebben wat haar niet past. Ik laat haar dan dingen uitzoeken die ze leuk vindt en dan komt ze er achter dat ze er te dun voor is. Misschien kun je ook kijken welke kleding bij je dochter niet zit omdat het ruim valt (H&M bijvoorbeeld). Misschien niet een hele pedagogisch verantwoorde manier, maar hier werkt het best goed. En meiden van die leeftijd bespreken dit ook met elkaar. Op vakantie hoorde ik dochter en een ander meisje (7 jaar en ook dun) praten over dat ze water moeten drinken omdat dat gezonder is, niet te veel sap drinken en vooral niet te veel moeten snoepen. Ze vangen dit toch wel op op tv enzo. Ik denk dat je het alleen in de gaten kan houden zoals je volgens mij al doet.
Ik denk dat te grote kleding passen hier niet gaat werken. Ze heeft namelijk wel billen. En dat beetje bil wat ze heeft staat recht achteruit. Tot nu toe blijft alle kleding wel hangen.