Hier kunnen ze eten wat de pot schaft en of ze dat doen is aan hun. Meestal eten ze niet of heel weinig. Hun keuze. Overdag krijgen ze voldoende binnen (oa brood, fruit) aan voedingsstoffen en ze zijn gezond dus ik maak me geen zorgen. Ze gaan vast wel eens meer honger krijgen of bedenken dat avondeten ook best lekker kan zijn. We stimuleren het wel hoor, vooral bij de oudste van 5, dat ze in ieder geval kan proberen omdat het zonde is als blijkt dat ze het toch lekker vindt dat ze dan niks gehad heeft. Ook leggen we uit dat het gewoon ook gezond is om groente te eten bijv. Dat je meer energie krijgt, dus minder gauw moe wordt en minder gauw ziek als je voldoende en gezond eet. Of als je eens ergens anders eet dat je dan ook gewend bent verschillende dingen te eten. Dwingen doen we niet en maken er ook geen strijd van, daar zijn we mee gestopt
Hier is het meestal eten wat de pot schaft. De kinderen hebben trouwens wel wat invloed op wat de pot schaft. Niet volledig, want dan eten we alleen nog maar de 4 P's (patat, poffertjes, pannenkoek en pizza). Maar ze mogen bijvoorbeeld wel kiezen welke groente, welke aardappeltjes, welke pasta etc. Ze vinden allebei pastasaus niet lekker. We eten zelf altijd sla bij de pasta en de oudste eet dat inmiddels ook. Dus kale pasta en sla. Voor de jongste gooien we dan even wat worteltjes / boontjes / doperwten o.i.d. in een pannetje kokend water. En als wij rood vlees (ongezond) of vis (lusten ze niet) eten, bakken we voor de jongens ander vlees. Verder doen we geen aanpassingen aan het menu. Geen eten = blijkbaar geen honger = ook geen toetje. We scheppen trouwens altijd kleine porties op. Dus ze hoeven niet veel moeite te doen om hun bord leeg te krijgen.
Hier ook zo'n slechte eter. Althans, het gaat steeds beter. Mijn tactiek tegenwoordig is dat ik (als we net aan tafel zitten) tussen neus en lippen een opmerking maak als "ik heb wel zin om zo even naar de speeltuin te gaan, wie er goed gaat eten mag met mij mee". En ja hoor, ineens eet ie van alles.
Tja eten en slapen zijn van die machtstrijdsmiddelen voor kinderen die wij als ouder nooit gaan winnen. Mijn oudste eet alles vanaf kleins af aan,maar slaapt zooo slecht. De middelste is een slechte eter,maar gelukkig op een leeftijd dat er afspraken gemaakt kunnen worden. Voor nu eet hij dan ook wat de pot schaft weliswaar met lange tanden. Hij slaapt trouwens top. De jongste eet en slaapt slecht. Daar werkt de voor wat hoort wat strategie goed bij. Zij moet van alles drie happen proeven en dat weet ze. Zij houd niet van toetjes,dus zij mag een koekje na het eten.
Ik kook niet apart voor mijn zoontje, maar hou wel een beetje rekening met hem. Sommige maaltijden pas ik een beetje aan hoe ik denk dat hij het lekker vindt. Ik ga geen strijd maken van eten. Lust hij iets niet, prima dan niet. Hij krijgt altijd yoghurt als toetje, ik wil eten niet als straf of beloning gebruiken. Ik probeer de week zo te plannen dat er voldoende avonden zijn dat hij 'gewoon' avondeten krijgt (wat hij zeker lust, pasta / aardappel, groente, vlees of vis, een keertje pannekoeken, wraps) en tussendoor wissel ik af met eten waarvan ik weet dat hij er wat meer moeite mee heeft (iets met rijst, salade of burritos oid). Dan hoef ik me niet te druk te maken als hij een keer overslaat Als je je zorgen maakt of hij voldoende vitamines binnenkrijgt zou je de groenten kunnen verstoppen in het eten. Die zoete aardappelfrietjes zijn een goed idee. Of groentepannekoekjes, courgettekoekjes etc. Niet perse een lange termijn oplossing, maar zo gaat het misschien toch naar binnen. Succes!
Wat bij onze dochter van 2,5 altijd helpt; ze mag zelf een keuze maken in de supermarkt. We maken t ook altijd samen klaar. Bij het koken betrekken, zou je nog kunnen proberen. Ze bladert ook wel eens door het opperdepop kookboek en mag ze zelf uit de warme maaltijden wat uitzoeken en wij eten dat gewoon mee, hetzij beetje opgeleukt met krieltjes of kruiden
Mijn zoon van bijna 4 eet weinig, vooral groente laat hij vaak staan. Als hij niet genoeg gegeten heeft dan krijgt hij geen toetje. Dat motiveert hem soms om wat meer te eten. Wij laten zijn bord staan, ook als wij al klaar zijn. Als hij dan later op de avond iets wil eten, kan hij zijn avondeten krijgen, niets anders. O ja, en ik ga zeker niet apart voor hem koken. Zou niet weten waar ik de tijd vandaan moet halen. Extra vaak eten maken dat hij lekker vindt doe ik ook niet. Ik wil dat hij gevarieerd leert eten, daar heeft hij later alleen maar profijt van.
Ik ben van het niet streng zijn. Maar wat is streng. Ik wil het gezellig hebben aan tafel dus ik stel vragen en laat de kinderen praten om de beurt en eten is eigenlijk bijzaak. Ook hebben we niet elke avond een toetje. Als er een toetje is, krijgt iedereen. De oudsten scheppen zelf op. Hoeveelheid vlees bepaal ik. Vooral zodat het eerlijk verdeeld wordt. Wel leer ik ze op te scheppen wat ze op kunnen. De jongste dochter(4) wil nog wel eens ongezellig doen. En dan bedoel ik gelijk zeggen dat ze het eten niet lust en daarbij dan enorm vies kijken. Wat ik nu doe is vragen of ze het anders kan zeggen/doen. Misschien kijken wat ze wel lust. En heel soms als ze echt heel dramatisch blijft vraag ik haar de tafel te verlaten om dan te gaan spelen ofzo. Want ik vind dat gepraat over eten zoals zij het doet niet leuk. Meestal besluit ze dan te blijven zitten. En gaat ze dan heel stiekem toch eten. Ik doe dan net of ik dat niet zie en vraag haar tussendoor een keer of ze iets leuks op school heeft gedaan. Ik probeer nooit te laten merken dat ik heel blij wordt als zij eet. Daardoor heb ik soms het idee dat ze het juist als machtsmiddel kan gebruiken. Ik leg wel zo tussendoor uit dat je lijf blij wordt van gezond eten. Een hele tijd heeft ze alleen goed spaghetti, stamppotten en tomatensoep gegeten. En alles wat worst en vlees is. Al het andere liet ze staan en at ze ipv avondeten een banaan. Vroeg ze zelf om. Ik zie het probleem niet als ze een gezond alternatief kiezen.
Onze zoon mag één keer per week zelf kiezen wat hij wil eten. De ene keer is dat macaroni, pannekoek, pizza of een simpele boterham. Die dag doen we niet moeilijk en is het zijn keuze. De rest van de week moet hij eten wat de pot schaft. Wil hij niet eten? Ook prima, dwingen doen we niet aan maar dat betekend dat hij ook niets meer krijgt na het eten, enkel water.
Hier is de regel het ene kind snijdt en de ander mag kiezen, dus gaat het altijd zo precies mogelijk want je wilt natuurlijk niet dat de ander het grote stuk kiest hahahah
Gebakken aardappelen zijn toch niet ongezond? Behalve een klein beetje extra boter is dat toch precies hetzelfde als gekookte aardappelen? (Wel vers gemaakt uiteraard, gewoon van geschilde biologosche aardappelen.) Hier vinden ze een taart (quiche) ook altijd heerlijk. Of soep. Bami, lasagne of stampot gaat er ook altijd goed in. "Losse" groenten hebben ze hier ook niet graag, op wortels en bloemkool na. Misschien eens wat wisselen met recepten. Of een keer friet van zoete aardappelen uit de oven ipv gewone friet? Ik heb gelukkig over het algemeen prima eters, zorg wel dat er "iets" bij zit wat ze lekker vinden. Gelukkig is dat hier best veel. Met honger naar bed gebeurd bijna nooit. En met het ontbijt en lunch weer het avondeten voorzetten voor een peuter vind ik ook wel erg ver gaan. Maar ieder zijn ding.
het blijft best een uitdaging om strijd te vermijden en toch ervoor zorgen dat ze genoeg voedingsstoffen binnen krijgen he? wat hier werkt is overdag groentenshakies drinken en rauwkost 'snoepen' in de middag, dan hebben we zelf geen zorg over dat ze iets tekort komen. apart eten of alternatieven geven zijn we nooit aan begonnen, dat weten ze dat het een optie is en snap ik dat ze hun avondeten niet meer willen als ze fan van boterhammen zijn. in overleg wordt er hier ongedwongen geproefd, oudste van 4 doet daar niet moeilijk over, jongste van 2 soms wel. als ze niet willen, ook goed, dan eten ze niets. toetje hebben we meestal niet. en dan de volgende ochtend gewoon wat meer pap. we hebben ook de traditie ingevoerd dat de kinderen een dag in de week mogen kiezen wat er gegeten wordt. met het idee dat ze het later zelf mogen bereiden ook . is ook erg leuk, ze willen dan ook nog liever helpen in de keuken en kiezen afwisselend pasta, soep en pannenkoeken! succes, lastig zat om je geduld soms te bewaren en consequent te blijven
Onze dochter was ook erg moeilijk in het begin, dit hebben we echt los moeten laten. Daarna ging het beter. Zij eet nu zo goed als alles. Als ze het niet lekker vind eet ze er toch van. Ik wil iig dat ze twee van de drie dingen op hun bord opeten ( aardappels/rijst, vlees en of groente) Verder wordt er hier regelmatig gekozen wat ze willen eten. Met de voorwaarde dat ze dus ook datgene opeten wat een ander heeft gekozen, anders doe ik het niet meer. De jongste eet tot nu toe alles en het meest van allemaal. Maar ik eet bijna altijd alleen met de kinderen en ik heb echt geen zin en tijd om iedereen aan te sporen om te eten. Eet je wel, mooi. Eet je niet, jammer. Ik maak er geen woorden aan vuil, want anders wordt mijn eigen eten koud Verder eet ik wel tussen de middag warm, dan eten ze stukken beter dan in de avond. Dan zijn ze moe en een broodje schuif je er dan makkelijker in dan een 'vieze' warme maaltijd.
Gebeurd hier ook. Ik had op een gegeven moment continue gedoe aan tafel. Sta ik voor jan Joker een half uur in de keuken en niemand die een hap eet. Maar wel een toetje willen. Toen was ik er klaar mee. Ze mochten beide 1 ding kiezen wat ze echt niet lusten. Dan hield ik daar rekening mee. De rest word gewoon gegeten, minimaal het aantal happen van je leeftijd. Toen ging de knop om. De oudste houdt niet van sauzen door de pasta en de middelste houdt niet van stamppot (de structuur in haar mond is genoeg om haar misselijk te krijgen). Daar hou ik rekening mee en verder eet je wat op tafel komt. De jongste eet alles dus dat is mooi makkelijk
Dat is wel handig ja. Hier zou dat wel strijd leveren en waarschijnlijk de weegschaal erbij Ik kijk naar de verdeling op het bord. groenten 50% aardappels pasta rijst oid 25% en vlees ook 25%. zeker 1 keer in de week ook geen vlees. En de oudste hier eet veel meer groente dan de tweede, dus dan ook meer vlees. We brengen dat ook niet als straf maar dit doen we omdat dit een gezonde verhouding is voor je lijf< zo brengen we het.
bij ons wordt goed gegeten gelukkig. wij hebben wel een aantal gewoontes die daar denk ik aan bijgedragen hebben: Bij a/g/v wordt er eerst alleen groenten op het bord gelegd. Dit helpt om bij de ergste honger toch wat groenten naar binnen te krijgen. Als ze iets echt niet lekker vinden hoeven ze maar een paar hapjes en krijgen ze evt een lepeltje appelmoes. Als ze aangeven genoeg te hebben mogen ze aardappels en vlees Toen de oudste de groenten in de pastasaus niet zo lekker vond ben ik een deel van de groenten gaan pureren (ik maak dan in een apart pannetje met water bouillon, tomatenpuree, paprika en wortel gekookte saus en pureer dat dan). Dan in de wok gehakt, ui, prei of champignons of courgette fijn gesneden en dan de gepureerde saus erbij. Dan zitten er in verhouding niet zoveel zichtbare groenten in. Wij geven vaak tomaatjes bij de lunch (vinden ze lekker) en voor de tv al wat rauwkost als we aan het koken zijn. Zo hebben ze iig al wat groenten binnen We eten altijd op tijd, zodat ze niet supermoe aan tafel zitten. Ik kook ook soms (voor mijn man en mij in feite) nog een extra groente die de kinderen niet lusten. Die hoeven ze dan niet perse te eten maar ik dring wel aan om 1 hapje te proberen. Als ze denken dat ze iets echt niet lekker vinden mogen ze van mij een hapje proeven en uitspugen als ze echt niet lusten (misschien niet helemaal netjes maar ja). Zo hou ik het gevoel van controle bij hen. Daardoor staan ze wel vaak open om iets te proberen. Ik herinner mijn kinderen er soms aan dat ze blij mogen zijn dat ze goed eten hebben en dat niet iedereen dat heeft. En vaak vraag ik ook van vind je het lekker wat papa/mama heeft gekookt? (om ze er bewust van te maken). Sinds kort hebben we trouwens ook een moestuintje waarmee ik probeer te laten zien hoe groenten groeien en hoe het uiteindelijk op je bord belandt. Laatst waren we bij familie waar hun kindje rauwe paprika at (mijn kinderen zeiden dat ze dat niet lekker vonden). Toen onder een beetje groepsdruk hadden ze toch wat geprobeerd en vonden het na een aantal happen toch lekker! Dat hebben we thuis snel weer geprobeerd zodat ze de smaak niet vergeten. Dus moet je soms ook dingen net even handig oppakken zeg maar. Succes!
Mijn ouders hebben 18 jaar strijd gevoerd. Ik heb nu een eetprobleem. Pak het zelf dus toch iets anders aan. Niet ieder kind geeft de strijd op een gegeven moment op. Edit: Ik kook 2 soorten groentes waar ze een van moeten kiezen. De jongste 2 eten altijd wel prima, hier wat meer problemen met de oudste, maar dat ligt wat ingewikkelder dan gewoon niet willen. Als ze het echt niet lekker vinden mogen ze ook stuk paprika of snoeptomaatjes eten, dat heb ik standaard in huis. Ik houd er dus wel rekening mee. Hebben ze nog honger in de avond mogen ze een (eventueel een droge ) boterham. Met honger naar bed vind ik niet nodig. Toetjes eten we nagenoeg nooit, maar staan altijd los van wel of niet eten. Is geen beloning, maar gewoon een onderdeel van het eten.
Met name mijn dochter eet heel slecht. Ik ga de strijd niet aan maar ze krijgt dan ook niks anders meer. Ze leeft voornamelijk op brood en vitaminepillen. Ze heeft problemen met smaak, textuur en geur.
In ieder geval niet apart gaan koken. Hier moeten ze minimaal 3 happen eten en dan krijgen ze een toetje. Verder houdt ik er wel rekening mee dat ik succesnummers afwissel met minder populaire, of nieuwe maaltijden. We maken als gezin een eetrooster voor 1 week. En het werkt wel hoor. Consequent zijn en duidelijk. Het bord hoeft niet leeg, maar er moet wel gegeten worden van wat er gekookt is. Af en toe is er strijd, maar dan is dat maar zo. Zo verkeerd is dat niet, als het maar geen vicieuze cirkel wordt. Ik vind dat je als ouders daarin duidelijk moet zijn. (En hoe cliché, maar zo voel ik het echt: Het kan niet waar zijn dat er kinderen sterven van de honger terwijl ze bij mij aan tafel mieren over een wortel. No way!) M'n schoonouders wilden het ook altijd 'gezellig' hebben aan tafel. Eenmaal volwassen lusten hun 3 kinderen bijna niks. Allemaal als volwassenen leren eten. Heeft ook een negatieve impact, dat zie ik bij mijn man.