Ik zit met een dilemma en ik weet niet hoe ik het op moet lossen... Het betreft mijn sm en haar buurvrouw. Ze wonen in een ouderen complex, wel zelfstandig. Buurvrouw is een lieve vrouw die graag zorgt voor anderen en altijd helpt als je belt. Mijn sm daarintegen wil graag dat iedereen voor haar vliegt en doet graag zo weinig mogelijk (gooit dit altijd op haar gezondheid, terwijl ze prima alles zelf kan). Nu begint sm een beetje door te slaan en agressiviteit te tonen naar de buurvrouw als ze haar zin niet krijgt. De buurvrouw durft geen nee te zeggen omdat de sm dat heel erg boos wordt. Wij zeiden al niet de tel opnemen en/of gewoon nee zeggen, maar dat durft de buurvrouw niet. Helaas als wij als familie hierover het gesprek aangaan, dan liegt de buurvrouw en gaat (zoals altijd) sm huilen dat ze altijd de schuld krijgt etcetc. Wij weten hoe ze is en zeggen regelmatig nee tegen haar (zoals de post halen, terwijl ze elke dag moet lopen etc). Zelf hebben we het idee dat het steeds erger wordt en wij willen niet dat de buurvrouw de dupe wordt van haar gedrag. Wat kunnen wij doen? (we wonen overigens niet bij elkaar in de buurt dus ik weet pas vaak achteraf wat er speelt)
Ten eerste zou ik me er niet mee bemoeien. Als de buurvrouw er last van heeft zal ze dit aan moeten kaarten je sm, of bij haar eigen familie die het dan voor haar op kan nemen. Ik lees alleen maar dat jullie het raar gedrag vinden, het voor de buurvrouw op nemen en dat de buurvrouw en sm daar niet van gediend zijn. Niet meer doen dus. Ten tweede, als je het idee krijgt dat je sm steeds aggressiever wordt is het misschien een idee dit bij de HA aan te kaarten zoda hij wat testjes kan doen. Ik weet niet hoe oud ze is, maar dementie begint met een gedragsverandering en meestal worden de patienten dan aggressiever dan dat ze waren. Ik zeg niet dat je sm dat heeft, maar als ze in de laatste jaren een gedragsverandering heeft ondergaan is dit het uitzoeken waard.
De eerste snap ik, maar buurvrouw is compleet gestrest aan het worden door het gedrag van mijn sm en is gewoon te lief en legt het juist bij ons neer. Wij vermoeden ook het tweede maar weten niet goed de weg in dit circuit.
Wij hebben het bij mijn oma gehad. Eerste stap is de huisarts. Die kan doorverwijzen naar de geriater als hij op basis van de initiele testen dementie vermoedt. Echter, de eerste tijd bij dementie krijg je tegenwoordig thuiszorg, pas in een gevorderd stadium kun je naar een verpleegtehuis. Bij mijn oma was dat toen ze 's nachts buiten begon te dwalen, we hadden toen de auto al afgepakt en het gas afgesloten..... Maar eerst haar huisarts bellen en je vermoedens bespreken.
Ik dacht daar ook gelijk aan. Van dichtbij vaak meegemaakt dat mensen vreemd gedrag gaan vertonen bij dementie. Vaak al 12 jaar voordat het echt slechter gaat. Zo had mijn stief opa 7 jaar voor de diagnose steeds vreemdere dingen. Kwam de auto niet meer uit als ze op bezoek gingen. Als we gingen gourmetten deed hij een stukje kip op de plaat en na 2 seconden alweer eraf en at het toen al op zonder dat het gaar was.
Ze kookt nooit meer maar bestelt eten (ze wordt dus dik, geen tafeltje dekje maar pizza patat etc, niet erg maar niet wenselijk met haar medicatie). Ze heeft nergens zin in en is erg achterdochtig, je mag je vooral niet met haar zaken bemoeien (terwijl ze best wat geld problemen heeft gehad) Wij twijfelen of we niet eerder met haar moeten praten alvorens de huisarts in te schakelen.
Ik zou met de huisarts gaan praten. Deze kan dan hulp inschakelen zoals wat thuiszorg en tafeltje dekje. Thuiszorg kan dan ook beter in de gaten houden hoe ze zich gedraagt. Dit achterdochtige zorgt ervoor dat er niet echt een goed gesprek plaats kan vinden. Mijn oma was er op een bepaald moment van overtuigd dat wij haar allemaal aan het bestelen waren omda ze niet meer wist waar ze haar spullen had gelaten. En in plaats van toegeven dat ze vergeetachtig werd ging ze dan denken dat ze bestolen werd. Ik denk eerlijk gezegd niet dat het zin heeft met sm te gaan praten. Dat doen jullie al en haalt niets uit, geef je aan. Als het inderdaad dementie is zul je zelf ook door het proces moeten om te accepteren dat er geen volwassen gesprek meer mee te voeren is en een nieuwe manier van met elkaar omgaan gevonden moet worden..
Is het niet zo dat als ze niets meer zelf zou kunnen dat ze naar een verzorgins te huis moet? Ik doe vrijwilligers werk deze man kan niet alleen boodschappen doen. Maar hij woond ook in een zorgwoning en kan alle hulp krijgen maar zodra hij zijn eigen warme eten niet meer kan klaar maken moet hij toch echt naar een zorg instelling met 24 uurhulp. Dus zou haar toch echt even een schop onder haar kond geven of eens praten met iema d die daar de boel in de gaten houd.
Nee hoor. Verzorgingtehuizen bestaan bijna niet meer. De man waar jij vrijwilligerswerk doet zal een maaltijdservice in moeten schakelen als hij niet meer kan koken of bij het CIZ aan moeten kloppen om een indicatie voor een zorgpakket te krijgen. Dat is geen reden om naar een andere instelling te gaan. tegenwoordig hebben veel zorginstellingen seniorenflats of aanleunwoningen waar mensen zelfstandig wonen en naar behoefte zorg in kunnen kopen. Vanuit het CIZ wordt een zorgprofiel toegekend met zorgzwaarte en zo kun je passende zorg krijgen. Een verpleeghuis (Psychogeriatrie) is heel wat anders en heeft een hoog zorg zwaarte profiel, dat krijg je tegenwoordig niet meer zomaar. Daar wonen mensen 24/7, hebben 24/7 hulp en zijn niet meer in staat zelfstandig te wonen, zelfs niet met veel hulp.
Ze kan zelf koken maar heeft er geen zin meer in (ergens snap ik dat wel, voor jezelf koken is best een dingetje) helaas vindt ze maaltijden helemaal vreselijk vies... Dit heeft ze overigens wel een tijdje gehad, want er spelen nog meer dingen, waarover ik niet kan/ wil uitweiden. Mijn sm is echt te goed voor een verzorgingstehuis hoor, ze kan echt een hoop zelf maar ze wil het gewoon niet meer. Er is thuiszorg voor haar, maar die kan haar ook niet bewegen tot iets te doen, ze doet het niet, iedereen moet voor haar alles voor haar doen. Schop onder haar kont, werkt echt niet, dan trekt ze de emo/ slachtofferkaart.
Hij krijgtoveral hulp bij aankleden medicatie brood en schoonmaak. Alleen avond eten niet. Waneer hij dat laatste niet kan moet hij daar weg. Fijn zon een maar buurvrouw moet denk tochnee verkopen dit word erger. Miss nog wel een tip koop bakjes bij de ection voor een paar euro en laat haar koken zoals macaroni nasie etc en in vriezen.
Beginnen met huisarts inschakelen. Ik (in mijn rol als professional) zou gelijk een slums of een mmse doen. Aan de dingen die je schrijft maak ik op dat ze toch wat steekjes laat vallen. Ik ken iemand die in soortgelijke situatie zat en dat is een hele lastige situatie. Denk dat t heel belangrijk is, dat buurvrouw nee leert zeggen!
Gebrek aan initiatief hoort ook bij beginnende dementie. Bij mij gaan alle alarmbellen rinkelen in ieder geval. Echt, naar haar huisarts. Want bij jouw verhaal over het koken bijv. Is het echt een kwestie van willen?
Ja want ze kan het prima hoor, met kerst wilt ze perse de rollade etc maken. Ook maken we dvr maaltijden voor haar maar ik weet niet of ze die eet... Ook boodschappen doen, kan ze prima, ze gaat met een busje en nu is ze zover dat ze haar lijstje gewoon meegeeft en dat wordt het voor haar gehaald. Terwijl ze prima zelf (met rollator) kan lopen. De buurvrouw moet zeker nee leren zeggen maar durft dat niet meer omdat sm zo boos is geworden. Wij gaan het in gang zetten! Bedankt allemaal.
Wel echt een hele klote-situatie zeg Ik heb geen extra tips maar wil je wel succes wensen, hoop dat het snel beter gaat!