Bij mij heeft het wel ruim 5 jaar geduurd. Vanaf mijn 12e bij psychologen en op mijn 17e, een paar weken voor ik 18 werd kreeg ik eindelijk mijn diagnose...
er zijn niet opeens meer gevallen van ADHD etc... het LIJKT een modediagnose, omdat het vroeger gewoon niet herkend werd. Denken jullie nu echt dat de kinderen zonder etiket gelukkiger zullen worden? De volwassenen van nu die ADHD hebben zonder het te weten hebben talloze problemen, drugsverslavingen, depressies, werkeloosheid en gebroken huwelijken bijvoorbeeld. Er zijn talloze praatgroepen van mensen die er nu dus pas achter zijn gekomen dat ze het hebben en waarbij nu het "echte leven" pas kan beginnen omdat ze eerder altijd tegen onzichtbare muren aanliepen. Volgens mij weten de meeste ouders prima of er iets aan de hand is met hun kind en de meeste psychiaters zijn prima in hun vak. Daarom denk ikd at de meeste kinderen met een etiket deze ook gewoon behoren te hebben. En ja, het wordt tegenwoordig sneller opgemerkt omdat je als je het eenmaal kent ook sneller herkent bij een ander. Het is bij ADHD bijvoorbeeld niet alleen het drukke gedrag, maar vooral de subtiele dingen eromheen kenmerken ADHD. Die dingen herken je als leek niet en vallen pas op als je iemand dag in dag uit om je heen hebt. Ik vind het heel gevaarlijk en ook kwetsend om te roepen dat een etiket onnodig is, omdat jij dat als buitenstaander niet 1,2,3 herkent.
Helemaal met je eens! Wij zitten met ons oudste zoon in een traject en echt niet omdat wij zo graag een "etiket" op hem willen plakken maar omdat ik al vanaf dat hij 2 weken oud is het gevoel heb dat hij niet goed in zijn vel zit en dat ik gewoon weet dat er meer aan de hand is en niet alleen omdat hij druk is hoor! Mijn jongste zoontje is bijna 2 en geloof me die is ook druk, dus dat is het vaak niet alleen. Ik wil, zoals elke moeder dat wilt neem ik aan dat mijn zoon gewoon gelukkig is. En mocht hij dan een "etiketje" krijgen en hij en wij krijgen daar de juiste hulpmiddelen voor en het helpt, is dat dan zo erg?? Lijkt mij niet Ik neem ook aan dat de specialisten die kinderen onderzoeken op "afwijkend" gedrag ook niet zomaar een diagnose geven.
Een etiket heb je echt niet zomaar hoor... Wij zijn nu 3 jaar bezig en over 2 weken hoopt hij eindelijk zijn etiket te krijgen.... Ik ben er blij om, dan kunnen we eindelijk gericht een behandeling gaan starten en een rugzakje aan gaan vragen. Mijn kind zal er in ieder geval gelukkiger van worden! Mensen die het hebben over 'even snel een etiketje plakken/diagnose krijgen' hebben er zelf waarschijnlijk nog nooit mee te maken gehad.
Heb het gisteren gezien. Interessant. Ik geloof niet dat het nu meer voorkomt, wel dat er nu een hele industrie achter zit. Ik vond die basisschooldirecteur goede dingen zeggen. Heb het er vandaag met een vriend over gehad die voor groep 6 staat. Hij heeft ouderschapsverlof en kind is van slag als er een andere leerkracht voor de groep staat. Ouders willen niet laten testen, net als die blonde vrouw in Zembla. Maar mijn vriend denkt dat die jongen het heel moeilijk gaat krijgen in de brugklas met ieder uur een andere docent, ander vak ed. Er is meer dan Ritalin, waar veel ouders bang voor zijn.
Wat ik gelijk opmerk, is doordat juist ook kinderen te makkelijk gelabelled worden de kinderen waar er wel echt hulp enz. Bij nodig is die ook gelijk op een lijn worden getrokken met de gene waarvan het er te snel is opgeplakt. Daarom is het juist als ouder heel belangrijk om daar zelf een keuze in te maken en een oordeel over te trekken JIJ als ouder kent je kind het beste niet een of andere psycholoog een psycholoog kan jou alleen helpen als je zeker bent dat jou kind die hulp nodig heeft of dat jij daar als ouder meer hulp nodig bij hebt om met die gedachtegang/gedrag om te kunnen gaan om daar het positieve uit te halen en niet benadeeld wordt continue in het negatieve gedrag waar de label voor nodig is..
Wat een onzin! Ik werk in de kinderopvang en ik zie het zo vaak! Ouders willen dat er voor hun gedrag een reden is, wat vooral niet aan henzelf te verwijten is. En nee, ik zeg niet dat dat bij ieder geval zo is, maar tegenwoordig wordt er wel degelijk VEEL te snel een etiket geplakt. Ik vind het trouwens wel grappig dat jullie het blijkbaar allemaal beter weten! Zelfs nog beter dan de mensen in het filmpje en tal van andere artsen , psychologen ETC.
Vind het ook grappig dat jij en anderen die zo denken het beter weten dan tal van andere artsen en psychologen die denken net als wij en dat er niet snel etiketjes worden geplakt Jij zegt dat je ouders ziet die willen dat hun kind een diagnose krijgen omdat hunzelf dan niks te verwijten valt wat gedrag betreft. Ten eerste : hebben die ouders dat echt gezegd of is dat jouw mening?? Het kan ook zo lijken dat ouders dat willen maar dat dat niet de waarheid is. Jij weet de waarheid niet. Pas als hun het zeggen kan je met 100% zekerheid zeggen dat ze een excuus willen voor hun eigen falen in opvoeden. Ten tweede : als ouders een etiketje willen voor hun kind, wil nog niet zeggen dat de kinderen dat dan ook krijgen. Het is niet iets wat je kan bestellen als je een pak cornflakes koopt. ( Nu met gratis app om je kind een eigen etiketje te geven!! )
Ben het helemaal met je eens! Ik was recent in Italie en toen moest ik die mensen gaan uitleggen wat adhd was en dat er kinderen zijn die medicatie krijgen daarvoor. Er was een nederlander bij en die kon het geen eens vertalen naar italiaans! Het zoontje van het stel zou volgens nederlandse begrippen ook adhd hebben.
Vind het trouwens ook wel heel appart dat veel mensen ook blindelings uitgaan van een filmpje. Er hoeft maar een psycholoog en arts in voor te komen en dat is de hele waarheid en niks anders. Zoals mijn schoonouders. Zagen een uitzending met een aantal artsen en nog wat andere mensen die zeiden dat ALLE tamme ratten vreselijke ziektes met zich mee dragen en dat ze niet geschikt zijn als huisdier. En POEF! Dat is waarheid! Nu is hun mening : alle tamme ratten hebben vreselijke ziektes en maken alle mensen ziek en je mag ze niet houden als huisdier. Wij moesten onze ratten maar in laten slapen anders dan zouden we zeker doodziek worden. Trouwens er zullen echt wel mensen/ouders zijn die graag een etiketje willen voor hun kinderen omdat ze het daar aan willen wijten en niet naar hun eigen opvoedmogelijkheden willen kijken. Maar je kan alle ouders niet over 1 kam scheren. Dat soms dingen LIJKEN, wil niet zeggen dat dingen ook zo ZIJN. Je kan niet bij mensen thuis kijken, niet in hun hoofd. Zo waren er zoveel mensen die mij niet geloofden, die eigenlijk niks wisten van autisme alleen dat kinderen dan totaal in hun eigen wereldje zaten en niet konden praten en niet reageerden op hun naam. Terwijl dat echt niet voor alle kids met autisme zo is. ( zo was het met onze jongste, ik riep 'n keer : nee Owen niet doen! En Owen keek om naar mij. Toevallig net een andere ouder en die zei : zie je wel! Die heeft geen autisme want hij reageerd op zn naam! Nou, Owen heeft de zwaarste vorm van autisme die er is ) Zo zijn kinderen met ADHD niet altijd druk en is er meer dan alleen het drukke gedrag. Zo kunnen zelfs vrouwen met autisme enorm sociaal zijn. = aangeleerd gedrag. Maar het komt ze niet natuurlijk. Ben je echt getraind dan zie je het. Ben je niet getraind dan zie je totaal NIKS aan die vrouwen met autisme, en is die vrouw gewoon een gezellige buurvrouw of wat dan ook.
Mamzie Het zal altijd een welles nietes verhaal blijven. Uit mijn eigen ervaring , vind ik zeker dat artsen veeeeeeel te snel met etiketten gooien. En sommige ouders zijn daar maal als te blij mee.
Toch heb je er niet zelf mee te maken, je ziet het in je omgeving en hebt daar een oordeel over. Terwijl jij helemaal niet weet wat er thuis bij die gezinnen speelt maar goed. Er zijn zoveel mensen die een labeltje krijgen en medicijnen krijgen dat word toch ook allemaal gedaan door psychologen en psychiaters. Dus ja er zijn een aantal artsen die anders erover denken, maar volgens mij worden ze gewoon opgeleid met het feit dat dingen als adhd en autisme echt zijn en leren ze dat te herkennen. Dus ik geloof inderdaad liever mijn psychiater, psycholoog en psychotherapeut die ik in het echt ontmoet heb dan een paar artsen die in een filmpje hun mening komen geven. Of een paar artikelen schrijven waarin zij denken het wiel uitgevonden te hebben.
Ik zou toch echt niet blij zijn als mijn kind een stempel kreeg. Het betekent namelijk dat het veel moeilijker zal zijn om zijn leven zo goed mogelijk te laten verlopen dan wanneer het gewoon een veranderbaar opvoedprobleem zou zijn.
Uit jou eigen ervaring?, je bent kinderleidster (neem ik aan) niks mis mee, heb zelf ook op een kinderdagverblijf gewerkt. Maar jij bent niet opgeleid om kinderen met adhd te herkennen, dus hoe weet jij in vredesnaam dat zij onterecht gelabeld worden. Kom jij dagen lang bij die ouders thuis? En ik was een hartstikke makkelijk kind hoor, denk dat niemand mij als add had kunnen herkennen. Ja een psycholoog. Maar pas op latere leeftijd ondervond ik er echt problemen van. Dus als iemand mijn moeder erop had gewezen dat ik misschien add had gehad en ik de diagnose had gehad. Zou jij het waarschijnlijk absoluut niet hebben begrepen. Maar het had mij wel erg geholpen. En het blijft inderdaad een welles nietes verhaal.
Wat voor kwalificaties heb jij eigenlijk om te kunnen zeggen of een etiket al dan niet terecht is? "Een baan in de kinderopvang" is geen "baan als psychiater"... besef je wel dat kinderen met ADHD bijvoorbeeld in sommige situaties zich enorm aanpassen. Ze zijn vaak erg gevoelig en daardoor bang voor afkeuring. Thuis komt het er dan vervolgens dubbel zo hard uit. Maar daar ben jij niet bij. En die ouders zijn inderdaad blij dat ze een diagnose hebben, want dan kunnen ze er iets mee. Je hebt geen idee hoe frustrerend ADHD kan zijn en wat een weerslag het op een gezin kan hebben.
Ik heb het ook niet over alle gevallen! Weet ook,niet wanneer jij in de kinderopvang hebt gewerkt, maar het is wel wat meer dan alleen oppassen hoor. Ik heb verschillende keren gezien dat ouders geen stabiele thuissituatie hebbeb voor de kinderen ( welke reden daar ook voor mag zijn ) kinderen reageren hierop en ohoo ouders denken alleen dat het kind wat mankeert. Kijken niet naar zichzelf of de thuissituatie. Er zijn artsen die goed onderzoek doen, maar er zijn ook artsen die zonder teveel moeite een diagnose stellen . Mijn neefje heeft bijvoorbeeld de stempel adhd gekregen, ik vind het vreselijk omdat ik vind dat er veel te weinig (tot niet) getest is , er is niet gekekwn naar de thuissituatie etc . Maar wel wordt er 3 maal daags ritalin ( als,eerste hulpmiddel!!!!!) Ingepompt. Mijn neefje is ondertussen vel over been en zo zenuwachtig als de pest.. Maar hij is iig stil in de klas en thuis. en wat hij dan zelf zegt: andere mensen vinden het fijn dat ik niet zo druk meer ben.
Ik heb mijn twijfel idd bij veel etiketten. Die mening mag ik hebben, net zoals jij de jouwe hebt. Met mijn baan in de kdv wil ik alleen naar aangeven dat ik vaak met zulke gevallen te maken heb, je ziet mij nergens typen dat ik er alle verstand van heb. Je hoeft mij trouwens ook niet te zeggen dat ik geen idee heb van hoe frustrerend etc adhd kan zijn. Maar daar ga ik verder niet op in. Ik zeg iig: hulde aan de mensen uit het zembla filmpje! Fijn dat dit eens hardop gezegt wordt. Er zijn zo te merken nog teveel mensen die hun ogen hiervoor sluiten.