Hoi, Wil je alleen even een hart onder de riem steken door je een kijkje in mijn leven te gunnen: mijn kindje is ook begin dit jaar geboren en moet eerlijk zeggen dat ik er ook totaal niet op zit te wachten om met oud en nieuw een hele avond visite te hebben: ben al blij als ik überhaupt tot 12uur wakker kan blijven laat staan dat ik een hele avond gezellig moet doen en ongetwijfeld nog een.paar keer op en neer moet naar boven. Kortom: de kans is groot dat het niet aan jou ligt maar aan gebrek aan energie van haar kant. Wat voor me ook al is gezegd: ga het gesprek met haar aan! En als ze geen energie hebben kun je evt ook die avond lekker ergens iets gaan eten met z'n tweeën? Hoop dat je een leuke avond hebt en wens je al het goeds voor 2012!
ik zou dit gewoon eens zeggen, wel op een fatsoenlijke manier, maar niet aanvallend. Dat je dus het gevoel hebt dat ze jullie een beetje laten zitten en dat jij vermoedt dat ze de ware reden niet willen zeggen. Dat je het snapt als ze het gewoon met zn drietjes willen doen, maar dat je wel wil dat ze eerlijk zijn.
Misschien is het makkelijker om gewoon even langs te gaan en te vragen: He, wat spreken we af met oud en nieuw? Ze zullen dan toch met een antwoord moeten komen, geven ze aan het niet samen te willen vieren, kun je dan zo doorvragen waarom niet. Je bent dan toch al in gesprek! Hoop dat jullie, hetzij met z'n tweeën, hetzij met jullie vrienden, toch een leuke avond hebben!
Het lijkt mij het beste om je vriendin even te bellen en het te vragen.. Toen ik las dat dit hun eerste oud en nieuw wordt als gezin, kon ik dat wel begrijpen.. Lenn is van eind december dus de eerste keer konden we ook niet weg omdat ik net bevallen was.. maar toen hij 1 was, zijn we ook thuis gebleven.. Wel even de straat op, maar niet het huis vol met visite.. En ook dit jaar heb ik daar (om meerdere redenen) totaal geen behoefte aan.. Dus als het daar om gaat, snap ik het zeker.. Even bellen en er over praten.. scheelt waarschijnlijk een hoop frustratie Misschien is er een hele simpele reden voor
Een wijze raad: Je moet het van jezelf hebben! Je moet het zelf leuk maken in t leven want een ander doet het niet. Dus ondanks dat ik je goed begrijp, probeer niet afhankelijk van hun te zijn maar het voor jullie zelf leuk te maken, daar kom je veel verder mee..
ik sluit me aan bij pnirmal. al snap ik jou gevoel ook heel goed. je voelt je nu dubbel eenzaam. dikke knuf voor jou. probeer je te realiseren dat levens en belevingen continu veranderen. ze doen het wellicht niet eens bewust.
sja ik begrijp eigelijk beide kanten... Mijn zoontje is 10,5 maanden en oud en nieuw vind ik ook maar een lastig iets. Ik begrijp jouw gevoel ook wel. Maar zoals je het hier zet kan je het haar ook gewoon vertellen toch? Echte vrienden begrijpen dat soort dingen...
tja.. het leven van een ander gaat door, dat kun je een ander niet kwalijk nemen. Ik zou echt even proberen dit uit te praten, misschien is er heel wat anders aan de hand, zo'n kleintje kan ook een behoorlijke druk op een relatie leggen.
Ik vraag me af of je er al daadwerkelijk met je vrienden over hebt gepraat of niet? Baseer je je conclusies op het gevoel wat jij erbij hebt, of hebben ze daadwerkelijk gezegd oud en nieuw niet te willen vieren met jullie dit jaar?
Ook ik zou zeker even het gesprek met je vriendin aangaan. Ik heb niet in de MMM gezeten, wel voor onderzoeken ed, maar hier heeft het wel ruim 3,5 jaar geduurd om te komen waar we nu zijn. Ik heb in die jaren gemerkt dat anderen er vaak meer moeite mee hadden om mij met hun geluk te confronteren dan dat wij dat zelf hadden. Het is nl ook heel erg moeilijk en confronterend om iemand die je lief hebt (wat je als vriendinnen natuurlijk ook doet) zo'n verdriet om een niet vervulde wens te hebben. Ikzelf ben altijd blij geweest dat ik degene met het verdriet was omdat ik dat echt niemand gun, maar wat hebben in die 3 jaar voor deze zwangerschap mensen het zwaar gehad om mij te melden dat ze zwanger waren soms zelfs al wel voor de 2de keer in diezelfde periode. Dus jou vriendin bedoelt het misschien wel goed, maar als jij haar niet laten weten hoe jij je in de steek gelaten voelt, kan zij zichzelf ook niet verdedigen. En tuurlijk, als je gedacht had bepaalde plannen te hebben, is het balen als dat anders loopt. Maar zet je daar overheen en maak er samen met je eigen mannetje een heelijke avond van. Je hebt er uiteindelijk alleen jezelf en je mannetje mee als je erover blijft mokken. Maar nogmaals laat je vriendin weten wat haar gedraai en ontwijken bij jou aan gevoelens losmaakt. Meis heel erg veel sterkte, hopelijk kom je eruit met je vriendin! En ik hoop dat je ondanks alles toch een fijne oud en nieuw hebt! Dikke knuf
Ik vind het ook prima dat ze gewoon eerlijk is, maar die smoesjes verzinnen daar kan ik helemaal niet tegen. Toen zij in een moeilijke situatie zat, zat ze hier elk weekend te mopperen over dat haar man geen kinderen wilde en ze geen werk had enz. Ik had er toen ook geen behoefte aan, maar puur om haar te steunen heb ik wel geluisterd en haar gesteund. Waarschijnlijk is het alles bij elkaar, ik verwacht misschien onterecht steun van haar terug nu ik het moeilijk heb. Maar ik heb sowieso de laatste tijd wel geleerd dat je nooit iets van iemand terug mag verwachten. En door jullie reacties leer ik ook dat mensen met kinderen vooral met zichzelf bezig zijn en niet met een ander. Ik heb besloten om er zeker op terug te komen bij haar. En mijn man en ik maken er samen een gezellige avond van met lekker eten en veel oliebollen. Ik bedacht me gisteren in bed dat ik gelukkig ben dat ik zo'n super lieve man heb en het niet alleen hoef te vieren. Wat ik wel jammer vind is dat ik hier eigenlijk alleen mijn verhaal kwijt wilde en dan aanvallende reacties krijg.
Volgens mij word je niet aangevallen hoor.. Er word alleen gezegd dat het anders kan zijn dan jij nu denkt.. Zolang jij niet laat weten dat je ergens mee zit, kan zij niks veranderen.. Wie weet gebeurd het onbewust. Het dikgedrukte gedeelte vind ik een rare opmerking.. Dat is hier hetzelfde als met Sinterklaas.. Eerder vierden we dat met mijn familie, best groot.. Lekker eten, cadeautjes, spelletjes.. Nu heb ik een eigen gezin en vieren we het thuis met ons zoontje.. Sommige dingen veranderen nu eenmaal als je een gezin hebt..
Ik denk niet dat je aangevallen wordt, er wordt alleen aangedragen dat het ook gewoon iets anders is. Ik hak met het bijltje, weet precies wat het is, en mijn vrienden hebben mij allemaal schoorvoetend moeten vertellen dat ze gewoon niet weten hoe met de situatie om te gaan. Juist omdat ze kinderen hebben en wij niet. En dat was voordat zij kinderen hadden geen issue, niet confronterend . Kon je daar over praten, omdat je beiden een kinderwens had. En nu niet meer. Ik heb geleerd dat een MMM een leerweg is, voor jezelf, maar vooral ook voor je omgeving. Je leert geduld te hebben, je leert dat niet iedereen begrijpt wat je doormaakt, je leert open te zijn, maar vooral ... je leert relativeren. En je kunt niet zomaar aannemen dat mensen weten hoe je je voelt, als ze niet in die situatie hebben gezeten. Ik wist ook niet waar ik aan begon toen we in deze molen stapten bijna 4 jaar geleden. En het is/kan ook confronterend voor hun zijn... zij wel met een kind en jullie niet. En het is soms makkelijker met smoesjes te komen dan daadwerkelijk de harde werkelijkheid te vertellen, omdat ze bang zijn om je te kwetsen. En het is moeilijk, de tranen staan mij vaak aan de rand van mijn oogleden, vooral als ik op verjaardagen bent met kinderen. Maar dat is "mijn" probleem, zij kunnen er niets aan doen dat het bij ons niet lukt.
Ik kom ook even op dit stukje terug. Het is niet dat mensen met kinderen meer aan zichzelf denken. Het is net als je single bent en je beste vriendin krijgt een relatie. De tijd moet over meerdere mensen/dingen verdeeld worden. En tja, kinderen verlangen nu eenmaal veel tijd. Dat is ook een keuze die je maakt als je kinderen wilt. JE zult je tijd anders in moeten delen. Ik heb tot nu altijd heel veel dingen buiten mijn werk om gedaan aan allerlei clubjes. Daarvan heb ik per januar op 1 na alles stopgezet en de ene die wel doorgaat doe ik na de bevalling nog maar eens per 2 weken ipv eens per week. Helaas krijg je er bij je bevalling niet meer uren in een dag bij, wel meer verantwoordelijkheid. Maar meis, ga een rustig gesprek met je vriendin aan, ga haar niet meteen allerlei verwijten naar haar hoofd slingeren over smoesjes en afstand houden. Vraag haar gewoon of er iets is omdat je het gevoel hebt dat ze anders reageert op jou. En wacht daar niet mee tot na oud en nieuw, bel haar gewoon vandaag op en praat met haar, laat weten wat je dwars zit. En laat haar daar antwoord op geven. Ook ik ervaar de reacties niet als aanvallend, meer dat de andere dames willen proberen je de andere kant van het verhaal te laten zien. Ieder verhaal heeft nl 2 kanten. Heel veel succes meis!! En laat dit niet je vriendschap verzieken, dat zou zonde zijn.
Maar heeft ze jullie letterlijk gezegd dat ze het dit jaar niet met jullie willen vieren en de reden gegeven? Of vermoed je het alleen omdat ze afwijkend doen?
Nou ja zeg... Gelukkig zijn de dames met kinderen hier zo met zichzelf bezig dat we niet eens de tijd nemen om op je te reageren. Voor mij geldt in ieder geval dat ik de andere kant wilde laten zien om te voorkomen dat je misschien volledig ten onrechte een vriendschap op het spel gaat zetten. En: begrip moet nog altijd van twee kanten komen. Dus begrip van je vriendin voor jouw situatie (en misschien schat zij ten onrechte in dat een gezamenlijk oud & nieuw te belastend is voor jou), maar ook begrip van jou voor de nieuwe situatie van je vriendin. Feit is nu eenmaal dat het leven met kinderen er nu eenmaal heel anders uitziet dan het leven zonder kinderen. Ik hoop in ieder geval dat je dat zelf ook heel snel mag gaan ervaren.
"En door jullie reacties leer ik ook dat mensen met kinderen vooral met zichzelf bezig zijn en niet met een ander." Jammer dat ik daar nu dus ook onder blijk te vallen. Nogmaals; ik vind het oprecht vervelend voor je, wellicht is mijn post tussen alle andere postings niet opgevallen. Wij hebben vrienden die heel erg graag een kindje willen, maar waarbij het niet lukt. Geloof mij maar dat wij dondersgoed weten waar zij doorheen gaan en dat dit voor ons heel erg vervelend voelt met grote regelmaat. Wij praten daar dus over. Op moment dat ik begin te raaskallen over onze dochter, mijn geluksmomenten deel etc. etc. Er is geen seconde dat ik me rottig/schuldig/meelevend voel naar hun toe. Ook als zij verdrietig is, vraag ik altijd of ze het niet erg vind dat ik over ons meisje praat. Soms vindt ze dat dus wel vervelend en dan stop ik. Ik begrijp dat. Maar als ik deze dingen niet met haar en hem besproken had, was de vriendschap al heel lang kapot geweest. Onze eerste oud en nieuw met kind was ook behoorlijk eenzaam. De mensen met wie we altijd afspraken hadden juist geen kind. We wilden wel, maar op dat moment ging het niet. Wij wilden en konden niet weg, de gup was net vijf maanden. En ze waren bij ons van harte welkom geweest. Maar het liep gewoon anders. Ik heb ze dat nooit kwalijk genomen. Ik was blij dat het een kalme avond was, ik was zo moe... Maak elkaar geen verwijten. Uiteraard kun jij je verhaal kwijt en krijg je steun. Maar je leest wat je wil lezen natuurlijk. Probeer eens te reageren op de positieve bijdragen. Niet alleen op de postings waarbij je het gevoel krijgt een grote zeur te zijn. Dat ben je niet. Bel je vriendin, wie weet vier je toch nog oud en nieuw met zijn vijfjes. Kom op!
Ik lees alle reacties en iedereen is heel meelevend en probeert je op te beuren en dingen uit te leggen en het enige dat je kan doen is terug katten. Fijne jaarwisseling!
inderdaad zeg! je hebt echt hele lange tenen, begrijpelijk door alle hormonen en de hele situatie maar als je ook zo tegen je vriendin doet dan durft ze je niet eens de waarheid te vertellen misschien? bang omdat je boos wordt? want daar is niet veel voor nodig zo te lezen