Nou zal er maar eens een topic over openen. Ik ben echt niet normaal wat uiterlijkheden betreft. Ik ken maar 1 iemand die er net zo over denkt als ik. En ik vind het echt heel lastig uit te leggen. Ik geef zelf heel weinig om uiterlijkheden. Ik ga met zoveel verschillende mensen om. Mooi/lelijk, verzorgd/onverzorgd. Met uitslag in gezicht, met hazenlip, dik/dun etc En er zijn natuurlijk heel veel mensen die dat ook niet veel uitmaakt, maar ik zie die dingen dan niet eens. Als ik op een terras zit met vriendinnen vliegen de opmerkingen over mensen die voorbij lopen ofzo of kleding die ze aan hebben me om de oren. (zowel positief als negatief hoor) En dan moet ik altijd even goed kijken om te zien wat ze bedoelen want dat soort dingen vallen me gewoonweg echt niet op. Ik vind make up ook iets heel raars. Alsof je iets te verbergen hebt. Maar ik weet dat ik daar heel erg alleen in sta. Ik zal eens een voorbeeld geven. Ik heb een vriend (of man van een vriendin) die iets van uitslag in zijn gezicht heeft (details laat ik weg voor herkenning). Hij schaamt zich ervoor en probeert het te verbergen. Het valt mij gewoon letterlijk nooit op en ik moet goed kijken als hij het er over heeft. Mijn beste vriendin is een super mooie meid. Ze is model en doet het goed bij de mannen. Andere vrienden van mij die haar niet goed kennen vragen bijv als ze vragen hoe het met haar gaat "hoe heet die ene supermooie vriendin van je ook al weer?" En ik gun haar werkelijk waar alles. Ik ben absoluut niet jaloers ofzo. Van mij part is het doutzen kroes of wat dan ook maar ik denk altijd, zij is de allerliefste meid op de hele wereld. Waarom zien jullie alleen maar hoe mooi ze is? En ook achter haar "masker" gaat veel verdriet schuil. Ik ben zelf vrij fors, zeg maar gerust dik, dus misschien heeft het daarmee te maken? Maar daarentegen schaam ik me nooit. Niet naakt in de sauna, niet in badpak, nooit. En dan hoor ik vrouwen met een goed figuur zich altijd zorgen maken. En ik hoor dat zoveel vrouwen onzeker zijn over hun uiterlijk. En dat vind ik zo zonde... Ik heb mezelf nooit mooi of lelijk gevonden. Ook niet dik of dun vroeger. En ik ben wat forser en hardstikke dun geweest vroeger. Ik voelde me altijd gewoon normaal. Net als iedereen. Maar goed, nu komt het allerraarste... mijn dochter heeft hele grote ogen en bos heel vol krullend haar. Krijgt daar veel complimenten over op straat. (Soms zo erg dat ik niet eens normaal over straat kan, ik ben inmiddels wel wat gewend maar ik kreeg laatst bij de supermarkt zo veel complimenten dat ik er gewoon verlegen van werd) Misschien dat mensen dat bij alle kindjes doen hoor, want kindjes zijn nu eenmaal schattig. Maar in plaats dat ik me daar dan aan erger wat ik normaal zou doen, ben ik alleen maar super trots. En ik koop een berg "dure" merkkleding en dat is inmiddels een hobby van me geworden (terwijl het met dus nooit uitmaakt wat ik zelf draag) dat dat juist in de hand werkt. Soms probeer ik het wel af te remmen want ik wil absoluut niet dat mijn dochter later denkt dat uiterlijkheden zo belangrijk zijn. Ze zegt soms ook al dingen als "mama, emma mooi haar!" nou dan zeg ik gauw iets van "ja, emma heel mooi haar, en papa ook mooi haar, en buurvrouw ook heeel mooi haar" ofzo. Maar ondertussen geniet ik wel van de complimenten en werk ik er zelf aan mee. Mijn man snapt dat al helemaal niet van me, het past ook gewoon zo niet bij me... en zelf kan ik het echt helemaal niet uitleggen. Wat denken jullie is mijn mening over uiterlijkheden zwaar afwijkend en ben ik rijp voor een psychiater???
Nee ik geloof niet dat je rijp bent voor een psych,ik denk dat het fijn zou zijn als iedereen er zo over dacht.
Hahaha, nee ik vind je post eerder een verademing Ik denk sowieso dat het natuurlijk is dat je overloopt van trots als je een nakomeling hebt die mooi/leuk/... anderzins opvalt tussen andere kinderen. Verder denk ik dat je niet bang hoeft te zijn - waar jouw dochter heelveel baat bij gaat hebben is jouw zelfvertrouwen, jouw eigen houding tegenover je eigen lichaam. Dat je van jezelf houdt zonder dat je een enorm hoge norm hebt over wat mooi is of niet. Ik wou dat ik er zo tegenaan keek. Maar ik ben heel anders in dit opzicht, niet naar anderen toe, maar wel naar mezelf En ik ben wel voer voor psychologen (geweest)
Nee je bent niet rijp voor de psychiater, je denkt juist heel gezond lijkt me. Ik denk er namelijk net zo over: ik ben nu slank (net 22kg afgevallen) maar daarvoor was ik ook te dik en niks geen complex hoor, ik ging gewoon naar het zwembad, de sauna en het strand. Ook ik kan met iedereen overweg, of je nu arm/rijk, dik of dun, blank of donker bent. En ja, tuurlijk is het een mega-compliment als mensen zeggen: 'wat een poppetje' over ons meisje, daar mag je als moeder echt wel heel trots op zijn hoor!
ben het met je eens. Het zou een verhaal van mijzelf kunnen zijn. Ik heb dan wel een dochter maar niet met krullend haar Maar make-up heb ik niet in huis....echt helemaal niks. Ben zelf ook fors maar schaam me er niet voor...Heb ook verschillende types als vrienden....Gewoon lekker jezelf zijn en een ander respecteren...
nee hoor ik ben ook wel zo. niet altijd geweest maar de laatste tijd heb ik geleerd dat er veel belangrijkere dingen zijn in het leven. ik heb ook een flubberbast, saai haar, en een droge huid bv. maar pech ik heb er geen last van. wie het niet zint, kijkt de andere kant maar op. ik ga altijd wel verzorgd de deur uit ( dus niet op crocs en mn haar niet gekamt) maar wel zonder make-up of in een oude spijkerbroek met sweater als ik daar zin in heb. hoe een ander er uit ziet intereseert me ook geen reet. vind het juist wel grappig als mensen een eigen stijl hebben. en als ik wel iemand op crocs en in joggingbroek tegen kom in de supermarkt zou me dat werkelijk een worst zijn
Nee, ik vind je ook niet rijp voor de psych hoor! Sterker nog, ik ben het helemaal met je eens! Ik heb nooit begrepen waarom mensen over elkaar zeggen dat iemand mooi, lelijk, dik of dun is. Want ik vind werkelijk waar dat ieder mens mooi is, hoe ongeloofwaardig dat voor sommigen ook mag klinken. 'Gebreken' zoals anderen die zien, zie ik totaal niet... Ik heb wel eens gezegd tegen een vriendin dat het net lijkt alsof ik in iemands ogen naar de binnenkant kijk en de buitenkant zoals anderen die zien helemaal niet zien. Zelf geef ik niet om kleding.. ik koop het liefste simpele jurkjes of rokjes in de uitverkoop en make-up draag ik met vlagen. De ene keer een periode wel, momenteel vind ik het teveel gedoe. Het is maar net waar ik zin in heb! Voor mezelf vind ik het wel belangrijk dat ik er verzorgd uitzie, dat mijn kleding schoon is en ik representatief ben maar verder... Ik zeg wel eens gekscherend: zolang ze me niet van de straat plukken en me lekker laten lopen ben ik tevreden Maar... als het om mijn dochter gaat vind ik het heerlijk om complimenten te krijgen Om te horen dat ze er weer prachtig uit ziet, zulke mooie krulletjes krijgt en zo ontzettend lief is. Dan glunder ik met een lach van oor tot oor en groei ik wel een meter Ik vind het heerlijk om voor haar te shoppen, prachtige dingen te combineren en er voor te zorgen dat ze er fleurig en mooi uitziet... en heeeel stiekem denk ik op sommige momenten wel eens dat ze van alle kindjes het mooist gekleed was... Omgekeerd heb ik het trouwens wel: als iemand bijvoorbeeld een ontzettend naar karakter heeft dan vind ik die persoon lelijk Ongeacht hoe mooi iemand van uiterlijk is voor anderen, ik zie dat echt niet! Persoonlijk denk ik dat het gewoon met mijzelf en mijn ervaringen in het verleden te maken heeft. In mijn schooltijd gingen mensen niet zo positief met elkaar om en daardoor heb ik mezelf echt leren accepteren zoals ik ben, ongeacht wat anderen over me zeiden. Ik denk dat ik onze dochter probeer te kleden naar haar innerlijk en er zo een geheel plaatje van maak Beetje zweverig gezegd misschien maar zo voelt het voor mij soms wel! Ennn... ik vind het echt niet 'slecht' dat je dochter van zichzelf zegt dat ze (bijvoorbeeld) mooi haar heeft hoor! Da's juist hartstikke positief omdat ze daarmee zichzelf erkend maar niet uitsluit dat iemand anders ook mooi is. Dan had ze immers wel gezegd dat ze 'mooier' haar heeft en dat doet ze niet omdat jij haar heel goed bijbrengt dat iedereen mooi is!
haha dank jullie wel. Probleem is wel dat ik het moeilijk vindt me in te leven in probleempjes van anderen wat betreft uiterlijkheden enzo. Als een vriendin van mij zich drukt maakt om een pukkel kan ik me dat niet zo heel goed voorstellen. Plus dat de wereld nu eenmaal wel zo is dat uiterlijkheden belangrijk zijn. En ik soms echt mijn best moet doen voor dingen. Meestal kan het me niet zo veel schelen, maar bijvoorbeeld bij een sollicitatiegesprek ofzo. Dan moet je toch goed voor de dag komen. En dan zie ik mensen in pak bijvoorbeeld en ik merk dat dat bij mensen toch een soort van autoriteit oproept. Terwijl ik me alleen maar afvraag of diegene zich nou zo gelukkig voelt in zo een pak... Als mijn voorgaande teamleider wel eens op een vrije dag langskwam in spijkerbroek waren de opmerkingen niet van de lucht, dat hij heel anders overkwam ofzo. Maar ik zie gewoon dezelfde persoon. Alleen met een iets andere verpakking. Zie je wel dat ik raar ben?
haha nee ik loop ook niet in mijn joggingsbroek naar buiten (nou ja soms wel met een lange jas erover snel een boodschap doen in de straat en dat vindt mijn man heeeeeel raar). Maar dat is meer omdat ik een joggingbroek voor binnen vindt. Geen idee waarom. Daarentegen zou het echt niet in mij opkomen om mijn dochter in haar pyama ofzo naar buiten te doen (wat ik soms wel zie in de supermarkt maar dat moet iedereen zelf weten). Wel eens makkelijk in een spijkerbroek met shirtje ofzo maar meestal maak ik er toch wel veel werk van.
ik vind je een fantastisch mens!!!!! ik koop ook merk kleertjes voor me kids en ben gek op complimenten vooral over hun! okeej ik geef zelf ook om me uiterlijk en koop ook wel s merkkleding maar beoordeel mensen (gelukkig) niet op hun uiterlijk. dus ik vind je een gewoon leuk mens!!
Ik koop voor mijn zoon ook wel merkkleding hoor, terwijl ik er zelf ook niet superdehip uitzie. Maar ik vind het gewoon leuk om hem mooie kleertjes aan te doen en daarnaast vind ik het ook heerlijk om voor hem te shoppen. Overigens koop ik voor hem ook gewoon kleertjes bij de Hema en Ter Stal. Het gaat mij er om dat het leuk is en mooi staat. En ik krijg ook regelmatig complimentjes over Sven, mijn zoon heeft prachtige grote blauwe ogen en blond haar. En als ik dan naar mij en mijn vriend kijk dan denk ik wel eens hoe is het mogelijk dat ons Svennie zo'n leuk koppie heeft hahahaha... Niet dat wij lelijk zijn hoor...maar eerlijk gezegd vind ik ook mensen niet snel lelijk wat uiterlijk betreft. Wat innerlijk betreft wel. Ik ken er genoeg met een lelijk innerlijk. Daar ga ik dan ook niet mee om.
hihihhi nee hoor je hoeft niet naar de psych. Ik ben te dik, heb dun haar en heb jampotglazen in mijn bril, loop raar (ms) en met een kruk en ik zie dit zelf niet eens. Soms wordt er wel eens gevraagd waarom ik met een kruk loop, dan kijk ik ze eerst aan alsof het in keulen donderd en realiseer me dan pas dat ik met een kruk loop Make-up draag ik af en toe en wanneer ik het draag vergeet ik het en wrijf gewoon heerlijk in mijn ogen om dan verbaast naar mijn hand te kijken (oja shit had make-up op) Zelf haal ik mijn kleding bij de bonprix en de takko (heb er toch zo vlekken in dus waarom zou ik duur spul halen) en heb 2 weken geleden al aangekondig aan mijn man dat ik alleen nog maar spijkerbroeken/rokken en zwart ga halen omdat ik dan niet meer hoef na te denken s'morgens als ik wat uit de kast trek. De kasten van de kinderen puilen uit, kleurtjes, verschillende stofjes, complete setjes, overhemden, truien, tschirts, jurkjes enz enz enz en het meeste merk (gehaald wanneer er grote borden met 70 % korting voor de winkel staat) Ik vind het heerlijk wanneer de kids er goed uitzien Gelukkig vind mijn man dit net zo dus die komt ook regelmatig thuis met iets voor de kinderen. Hoe anderen eruit zien, zal mij een worst wezen.
Ik ben het grotendeels met je eens hoor Ik zie het ook niet eens als iemand 'iets heeft'. Zo heb ik ooit eens een jongen leren kennen in het café waar ik voorheen vrij veel kwam die 'iets' met z'n benen heeft. We hebben hele gesprekken gevoerd, maar naar z'n 'handicap' heb ik nooit gevraagd, puur omdat die er voor mij niet eens was. Een paar maand later, toen een van m'n vriendinnen met ons *een andere vriendin en mij* mee naar dat café ging en met hem aan de praat raakte, vroeg ze vrijwel meteen aan mij wat hij had, waardoor ik echt zoiets had van:"huh, heeft hij wat dan!?...ohja, z'n benen..."euhm, geen idee, heb ik hem nooit naar gevraagd". Goed ik geef eerlijk toe dat ik ook wel eens m'n oordeel klaar heb staan als ik iemand voorbij zie lopen, of dat ik met m'n vriendinnen 'roddel' over de mensen die langs het terras lopen, maar ik vind innerlijk veel belangrijker dan uiterlijk. Als iemand leuk/spontaan op mij over komt, zie ik het al niet eens meer of die persoon wel of niet 'iets heeft'. Of juist super knap is bijv. Merkkleding geef ik werkelijk waar geen malle moer om, haha! Tuurlijk, als ik iets zie van een merk wat ik mooi vind, dan koop ik het wel. Maar ik kijk altijd eerst naar de kleding, dan naar het prijskaartje, en dan zie ik meestal pas het merk. Als het mij te duur is, koop ik het niet. Ik koop net zo lief een kledingstuk voor 5 euro dat lekker zit en mooi is, dan dat ik een kledingstuk voor 50 euro koop dat net ietsjes mooier is. Zolang het er verzorgd en leuk uitziet, ben ik tevreden Dat geld ook voor de kleding van m'n dochter, hoeft van mij niet per se merk te zijn. Ik ben ook blij met alle tweede-/derdehands kleding die ik heb gekregen. Zolang het er nog goed en verzorgd uitziet, krijgt ze het gewoon aan hoor Ook zij krijg super veel complimentjes vanwege haar uiterlijk (volle bos met haar, mooie grote donkere ogen), waar ik echt SUPER trots op ben, hihi En ook over haar kleertjes krijgt ze vaak complimentjes, en dat zij vaak gewoon kleertjes van de HEMA die ze aan heeft
Iedereen moet zelf weten hoe ie erbij loopt, maar ik moet wel zeggen, ik kijk liever naar iemand die leuke kleding aanheeft dan naar iemand in een joggingbroek (als in de zin van onverzorgd)... Ik vind het wel belangrijk om er verzorgd uit te zien. Daarbij, ik sta voor de klas en daar wordt je door leerlingen wel op afgerekend als je er als slons bijloopt, je hebt toch een voorbeeldfunctie. qua make-up, een klein beetje vind ik mooi, maar foundation vind ik iemand echt niet mooier maken. Zelf gebruik ik alleen een beetje kohlpotlood, dan zie ik er minder moe uit. maar ik vind het er ook stom uitzien als iemd zn kind heel leuk kleedt en dan zelf als ma flodder erbij loopt... (overdreven gezegd dus hè )
Lieve schat............... er zijn maar weinig mensen die ik niet kan maar toch van hou.... jij bent daar 1 van (godverdorie nu loopt mijn mascara ook nog uit agh dat zie jij toch niet) xxx
Kan alleen maar zeggen nee je bent niet rijp voor t gesticht! Mensen moeten een voorbeeld nemen aan jou Dat iemand er anders uit ziet betekend niet gelijk dat iemand niet aardig kan zijn
over uiterlijk gesproken ja ik hou er van om goed gekleed in de make-up al zit ik de hele dag thuis in mijn eentje in ben wel opgemaakt en haar gedaan. dit is hoe ik ben....... maar wat is mooi en wat is lelijk dat is zooooo betrekkelijk ik was op kreta en bij ons zat een jongen die helemaal verbrand was door de brand in voledam heel zijn gezicht was 1 en al littekens... toch vond ik het een knap ventje(stukje jonger dan ik ben) en dan kan iemand ondanks dat allemaal enorme aantrekkingskracht op mij hebben. en genietten toch als mensen je meisje mooi vinden het is ook een mooie meid!!! ook ik loop over van trots als ze zeggen dat ze er mooi uitziet. en ik geniet er echt van als we aandacht krijgen samen in de zelfde jurk lopen(op bruiloft of op vakantie) maar debby mensen zijn nu enmaal verschillend in uiterlijk maar ook van binnen maar naar de psychiater lijkt mij niet nodig hoor!!
hmmm ik had verwacht een hele berg zooi over me heen te krijgen als in "zo werkt de wereld nu eenmaal niet". Maar ik vind de complimentjes wel heel lief allemaal! En mirell jouw moppie is ook een super lekker ding met dr mooie blonde haartjes en dr brutale oogjes! En jij bent nu eenmaal anders daarin dan ik. Ik kan me niet voorstellen dat jij ooit "slordig" de deur uit zal gaan... Dan zou ik serieus vragen of je je wel goed voelde