Arghhh, ik word een beetje gek van mezelf. In augustus dit jaar zijn we met de pil gestopt. Als het aan mij had gelegen was dit al veel eerder gebeurd, maar goed, deze beslissing maak je samen en mijn vriend was er nog niet zo aan toe als ik. Dus nu is het zover, cyclus in de gaten houden, ovulatie testen enz. Er zijn maar 2 vriendinnen van me die weten dat we bezig zijn en hier wil ik het bij houden. Ze zijn beide enthousiast, maar beide op een andere manier. De ene is heel enthousiast, de andere wat afwachtender. Natuurlijk proberen ook wij uit te gaan van een jaar, maar elke maand is weer spannend. Vorige maand had ik uit een niets een bloeding, 3 dagen helderrood bloed met slijm, maar mijn menstruatie bleef uit. 3x getest, allemaal negatief. Deze maand hebben we het natuurlijk weer gezellig gemaakt tijdens mijn ovulatie en ik merk aan mezelf veranderingen. Gerommel in mijn buik, steken in mijn onderrug en een gruwelijke honger, de hele dag. Afgelopen dinsdag zou de innesteling moeten zijn, toen ben ik gruwelijk ziek geweest, echt ziek met overgeven en al. Zal toeval zijn, maar het spookt wel door mijn hoofd. Maar ik durf nog niet te hopen en daarom heb ik besloten om gewoon elke maand voor mijn menstruatie te testen, kan het ook niet uitblijven ivm spanning. De ene vriendin zou dit wel doen, de andere niet haha, die waarschuwt me ook dat ik mezelf niet gek moet maken. Maar omdat ik er al zo klaar voor was, ben ik er wel erg veel mee bezig. Aangezien ik wel een beetje eigenwijs ben... vanochtend getest (moet woensdag ongesteld worden) en een heeeeeeeeeeeeel vaag teststreepje. En nu twee dagen wachten. Weer twee dagen gek worden van mezelf dus!
Ik herken het, ik was wel wat langer bezig, maar inderdaad je maakt jezelf helemaal gek. Mijn lichaam hield me ook nogal eens voorde gek. En nu de laatste keer had ik een klein beetje bloed (bruin slijm) verles een paar dagen voor nod. We waren op vakantie, dus ik dacht ach... Iedere dag dat mijn ongesteldheid nu uitblijft kan ik meer genieten vd vakantie... Maar nu bleek ik dus zwanger te zijn... Maar ik was er door de vakantie en ondanks de IUI net iets minder mee bezig... Dus mijin advies, probeer echt te ontspannen en er niet aan te denken ( en ga zeker niet alle mogelijke sympromen op internet nazoeken!) Succes!
Ik weet het en ik probeer het ook. Gelukkig werk ik 36 uur en kan ik dan mijn zinnen wel verzetten, maar ik ben vorige week gestopt met roken en dat helpt dan weer niet mee haha. Praat steeds maar tegen mezelf dat ik moet ontspannen en dan het loopt zoals het loopt. En die bruine afscheiding heb ik ook gehad, is nu weer over, maar goed, die heb ik al vaker gehad!
Moeilijk he, dat wachten? Ik zou me niet te veel zorgen maken over het "er veel mee bezig zijn". Je hebt toch niet voor niets een kinderwens? Ik noem dat voorpret, en daar is helemaal niets mis mee! Bij mij was het in ronde 1 raak (geluksvogel, ik weet) maar de aanloopperiode tot we het gingen proberen is best lang geweest (1½ jaar) en intussen had ik vreselijk rammelende eierstokken. Ik heb die tijd gebruikt voor rondhangen op ZP, alvast inlezen over wat er allemaal gebeuren moet/mag als het dan zo ver is. Achteraf wel handig dat ik dat gedaan hebt, want als het zo ver is komt er wel iets op je af hoor! Eerlijk gezegd hebben veel vrouwen geen symptomen tot na de innesteling, en die is rond NOD, soms iets eerder. Dus ik zou niet te veel tijd besteden aan het symptomen-lezen. Tegen de tijd dat je symptomen krijgt, zou een zwangerschapstest een betrouwbare uitkomst moeten geven. Dus dan kun je in principe ook gewoon een testje er tegenaan gooien. Ik heb zelf van die hele goedkope (maar superbetrouwbare) dipsticktestjes gekocht, dan hoefde ik mij ook qua geldverspilling niet schuldig te voelen als ik eens een keer extra wilde testen. Met een pakketje van 10 kun je wel een tijdje vooruit en het kost geen drol. Over loslaten: Dat is volgens mij één van de moeilijkste dingen in het leven, maar ik denk dat met een kindje er veel draait om loslaten. Begint al voor de bevruchting (ben ik wel vruchtbaar? etc), maar zeer zeker in de vroege zwangerschap... Je moet er maar vanuit gaan dat alles goed gaat daarbinnen. Je hebt gelijk een enorme beschermingsdrang en als je eens een krampje hebt hier of daar ga je meteen naar de wc om te kijken of er geen bloed bij zit. Ik ben ermee opgehouden. Het verloop kan ik toch niet beïnvloeden, en ik beschouw het als een goede oefening voor later. Straks is hij/zij er, en leert na een jaartje lopen. Dan moet ik zelfs letterlijk loslaten, en accepteren dat ik niet kan voorkomen dat hij/zij een keer omlazert. Dat zijn de levenslessen van de zwaartekracht die mijn toekomstige kindje zelf moet leren. En wat als hij/zij 16 is en voor het eerst alleen op de brommer weg gaat? Daarom oefen ik nu met loslaten in het klein. Ik hoop dat je hier iets aan hebt.
Zooo herkenbaar dit! Ik wil ook al heeel lang zwanger worden! Mijn vriend wil ook wel graag een kindje, maar hij vind het allemaal heel eng. Dat ik nu misschien zwanger ben, is dan ook niet helemaal geplant. Als het nu niet raak is wil hij minimaal nog een jaar wachten :S. Mijn eierstokken rinkelen al ruim 5 jaar. Daarom is de druk wel erg hoog nu! Vanmiddag toch stiekem nog een test gedaan, maar helaas omo wit. Doordat ik vanochtend een beetje rood vloeide, loop ik nu heel vaak naar de toilet om te kijken of het wel weg blijft. Gelukkig is dat nu nog het geval! Er zijn zoveel dingen die kloppen nu, dat het bijna niet anders kan dan dat ik zwanger ben. Maar ik hoor al heel veel van dames hier dat je lichaam je onwijs voor de gek kan houden! Ik deel dus je gekte!! Nog even volhouden
Ik ga je hopeloos teleurstellen, 2 jaar onderweg en ik maak mezelf nog elke maand gek Can't help my self! Het gaat in de zomer vaak beter om het los te laten. Dan ben ik meer buiten en heb ik minder tijd en zin in internet. Ik geef er maar gewoon aan toe.. Succes met afwachten!
Herkenbare onzekerheid Maar ik ben al jaren gestopt met de pil en toen we begin dit jaar het gingen proberen ben ik ook gestopt met roken. Binnen een maand was ik zwanger maar dit werd helaas een miskraam. Daarna weer lekker gaan paffen en ik werd maar niet zwanger... toen maar weer besloten te stoppen met roken. En wat denk je...weer binnen 1 maand zwanger! Wie weet heeft het stoppen met roken bij jou ook een positieve uitwerking
Jij maakte jezelf helemaal niet gek Noid! Je hebt gewoon zwanger!! Gefeliciteerd meis Veel plezier daar lekker op de roze wolk!
Het heeft 3 testen en een streng praatje van een vriendin geduurd voordat ik het eindelijk geloofde. Ben er nog steeds ondersteboven van, zo snel... had mijn gevoel toch gelijk. Nu mijn vriend direct nog vertellen, die komt over een uurtje thuis. Heb de CBtest ingepakt, denk dat ie aardig gaat schrikken haha!
Hij schrok bijhoorlijk, had het ook nog niet aan zien komen haha. Was er wel heel blij mee, en we gaan er samen helemaal voor!!
Whaaaa! Dat dacht ik eigenlijk al wel! Gefeliciteerd! En veel succes en plezier met je inlezen in alles wat met zwanger zijn te maken heeft!
Pfffff ik moet even mijn gevoel van me afschrijven, anders kan ik direct niet gaan slapen. Woensdagavond het nieuws gedeeld met mijn vriend, vervolgens is die donderdagavond op weekend vertrokken, hij komt morgen pas thuis. En ik word zo gek van het geheim houden, vanavond op het werk is het twee uur lang over baby's, borstvoeding enz enz gegaan en ik voelde me zo alleen, het huilen stond me nader dan het lachen. Ik kon het met niemand delen en mijn collega's bleven er maar over doorgaan. Goed bedoeld natuurlijk, maar het is nog veel te vroeg om het bekend te maken en mijn vriend zit met zijn voetbalteam een uur weg. Tot overmaat van ramp smste hij ook nog dat er twee uit zijn team vader worden en die het dit weekend met tranen in hun ogen hadden verteld. Ik weet dat ik me niet te druk moet maken, dat is ook niet goed voor die kleine spruit in me maar pfffff, ik heb het ff zo zwaar, de tranen blijven stromen, gelukkig heb ik mijn vriend net gesproken en ik ben zo blij als hij morgen weer thuis is en hij is dat ook, maar ik voel me echt zo alleen nu
Sorry maar ik kan je even niet volgen, je hebt toch goed nieuws. Wees daar dan blij mee meis, zie het positieve in! Er zijn er hier genoeg die al lang verlangen naar uberhaupt zwanger zijn en nu heb jij een probleem omdat je het (nog) niet kunt delen? Oef, ik hoop niet dat dit te bot overkomt, is altijd zo anders als het opgeschreven is. Meid, geniet, haaal een zwangerboek (eindelijk nu mag het) koop gezonde voeding en sms je vriend dat je blij bent. Succes!
Ik ben ook blij, heeeeeeel blij! Maar ik voelde me erg alleen op dat moment. Nu is ie terug en is alles weer helemaal geweldig!!
Dat is idd snel joh! Gefeliciteerd! Ik hield mezelf er ook wel mee bezig, maar ik wilde ook precies weten hoe alles binnestebuiten werkte haha en na 4 maanden toen ik het snapte en alles een beetje in mekare viel kreeg ik full time werk aangeboden en was ik ineens zwanger haha.. Zulde ook maar net zien he! Waar ik zelf wel enorm doorzichtig vond toen het ineens raak was, geen enkele pms symptoom.. Donkere zichtbare aders overal! (ik heb geen gevoelige tieten dus ja daar kon ik het ook niet zo nodig aan merken hahaha) en gewoon het gevoel van he je zult het maar net zien dat het nu is en steeds dichter tot de test dag aan wist ik het eigenlijk gewoon wel, maarja toch testen want dat gevoel DENK je elke maand te hebben lol! Misschien is het meer hoe diep en hoe lang je er mee bezig bent.. Ik vond het namelijk helemaal niet ongewoon om veel dingen te willen leren tot het raak zou zijn, dat ik mijn eigen lichaam leerde kennen ect.. Maar de ovutesten enzovoorts bouwde ik uiteindelijk ook weer af naarmate dat kwartje goed ging vallen en in plaats van te denken weer een maand verder te zijn zonder resultaat te denken, een cyclus extra om zeker te weten dat alles ook wel werkt en het de tijd nodig heeft om zich in baby baar modus te zetten en dat is bij jou KEI! snel gelukt En voor de ander die heb een duwtje in de rug nodig.. Oh en nog iets, dat alleenige gevoel herken ik! Mijn man is soms een bokkepoot, en ik ben gewoon een heks en ook al houden we heel veel van elkaar soms kunnen we elkaar niet luchten! Hahahaha, germ.. Nee maar echt, vooral door je hormonen heb je helemaal die sterkte drang om dicht bij papa van baby te zijn om baby te beschermen en het dan met niemand kunnen delen is verschrikkelijk.. Ik woon nu 2 jaar in Manchester, zie m'n familie echt nauwlijks en ik heb geen heimwee gehad tot ik nu dus zwanger ben omdat je soms echt gewoon je dierbare om je heen kan gebruiken en dan is't ff zwaar! Dus ik weet alles van me alleen voelen.. En nu gewoon genieten