Hoi Dames, Ik hoop dat iemand voor mij advies heeft en dat ik dit op de goede plek neer zet. Het zit zo mijn man en ik hebben besloten om uit elkaar te gaan. er is te veel gebeurd de afgelopen tijd. We hebben veel ruzie gehad en daar komt bij dat hij is vreemd gegaan. Wij allebei zien geen toekomst meer samen. Nu komt mijn vraag we hebben 2 kinderen een van 3.5 jaar en een van 10 maanden. Mijn zoontje van 3.5 is een gevoelige jongen en heeft veel mee gekregen van alle narigheid en is daardoor nog gevoeliger geworden en heeft een beetje last van verlatings angst en slaapt slecht. Op de peuterspeelzaal merkte ze wat aan hem en dat zegt toch veel aan gezien hun hem maar 2 dagdelen per week zien en als hij daar al ander gedrag vertoont gaat het toch niet zo best met hem. Nu hebben we wel besloten om nu niet meteen stappen te zetten en dat pas in het nieuwe jaar te gaan doen. We wonen dus nog in het zelfde huis en onze zoon weet nog van niets. Hoe kunnen wij het op de beste manier het aan hem vertellen en hoe kunnen we het beste aan pakken heeft iemand advies voor mij? Het is zo dat we een bassisschool voor hem hebben uit gekozen en daar in zit ook een peuterspeelzaal en omdat onze zoon nogal moet wennen hebben we bestoten dat hij naar die peuterspeelzaal gaat en daar gaat hij 4 jan voor het eerst heen dus dat is ook al een verandering voor hem. Ik maak me erge zorgen om hem en vind het ook erg moeilijk ik wil hem geen verdriet doen en het niet moeilijk maken voor hem. Wel is het zo dat hij een week geleden zelf uit het niets in eens zei dat papa een nieuwe huis moest zoeken. Zoveel krijgt hij er van mee terwijl er die dag niets gebeurd was een rustige en normale dag en in eens tijdens het eten zei hij dat. Dit kwam best hart en we schrokken behoorlijk van. Maar zoals iedereen zegt kinderen spreken de waarheid dus is dit misschien ook een teken. Zo wat een lang verhaal maar dan ook weer in het kort een beetje verteld ik hoop dat jullie het een beetje snappen en anders hoor ik het graag. Ik hoop dat iemand advies heeft hoe we dit het beste kunnen aan pakken voor de kinderen. Alvast onwijs bedankt
Dit is een onwijs nare situatie.. Zowel voor jullie als ouders en voor de kinderen. Mijn dochter was 2.5 toen ik en mijn ex partner uit elkaar gingen dus toen kon ik het haar niet goed uitleggen. Nu wordt ze bijna 4 en maak ik er voor haar altijd iets positiefs van zover dat kan. Ik vertel haar altijd dat papa een ander huisje heeft zodat ze 2 huisjes heeft waar ze kan spelen, waar ze thuis is en waar ze mag genieten! Nu is het dus zo dat zij altijd heel trots is want zij heeft wel 2 huisjes!!! Het heeft voor een kind op die leeftijd in mijn ogen helemaal geen zin om uit te leggen dat papa en mama niet meer van elkaar houden en dat papa daarom ergens anders gaat wonen. Dat is zo verwarrend voor die kleintjes.
Kijk eens in de bibliotheek, er zijn een heleboel voorleesboekjes over dit onderwerp. Misschien kun je het een beetje uitbeelden met poppetjes (speelgoed)? Verder weet ik het niet zo goed... Heel veel sterkte iig!!!
Pff.. ja moeilijk,... Hier een zoontje dat pas in maart 2 wordt, maar ook hij heeft een tijdje niet lekker in z'n vel gezeten en hij heeft het volgens mij allemaal dus echt al door. Aan de telefoon was ik laatst in discussie met zn papa en toen zei Jayro "mama, papa boos? mama niet huilen?" Terwijl ik dus echt eigenlijk nooit heb gehuild waar hij bij was. Ook hebben we nooit ruzies gehad met hem erbij. Hij vroeg ook vaak "papa is niet hier?". Zomaar uit het niets en dat terwijl papa dagelijks langskomt en ik voor die tijd eigenlijk alles al alleen deed. Je zou dus denken dat er niet eens zoveel voor hem is veranderd. Wij zijn ook nog even in 1 huis blijven wonen en toen was Jayro dus wel heel 'dwars' en kon zich moeilijk uiten. Z'n papa woont nu een paar weken ergens anders en hij is echt weer de oude Jayro, vrolijk en lief. Veel kletsen en geen driftbuien of iets dergelijks. Maar goed.. ik ben dus van mening dat hij het wel door heeft en daarom heb ik het wel geprobeerd uit te leggen. Ik geloof niet zo in alles heel speels en kinds brengen. Ze hebben het toch wel door en dan vertel ik hem er liever duidelijk bij dat papa en mama allebei heeeeel veel van hem houden en papa elke dag speciaal voor Jayro langskomt. Ik ben achteraf wel blij dat we de knoop nu hebben doorgehakt, de nieuwe baby (die komt in maart) zal niet anders weten en hoeft dit allemaal niet mee te maken... Persoonlijk zou ik bij een kind van 3,5 al wel duidelijke uitleg geven. Het blijkt dat kinderen vaak zichzelf de schuld geven van een scheiding/relatiebreuk en dat wil ik heel graag voorkomen. Op een gegeven moment gaan ze toch merken dat andere gezinnen de papa en mama in 1 huis wonen.. en gaan ze zichzelf dingen afvragen zonder het aan jou te durven/kunnen vragen. Het voorbeeld van "zodat je 2 huizen hebt om in te spelen" begrijp ik wel, maar als ze groter worden krijgen ze toch door dat dat echt niet de reden is.. en ik zou persoonlijk bang zijn dat ze zich dan 'voorgelogen' voelen ofzo. Alsof ze het dan nog een keer opnieuw moeten gaan verwerken.
Wat een vervelende situatie zeg! Voor een kind is dit altijd lastig. Ik kan je het beste adviseren om dit op een speelse manier samen met je man het uit te leggen. benadruk wel dat papa en mama heeeel erg veel van je houden. INderdaad de tip om te kijken naar een boekje is een goed idee. Succes en sterkte met de komende tijd...
Bedankt voot jullie reactie. Ik denk dat ik van de week eens ga kijken voor zo'n boek is idd een goed idee. We hebben gisteren gesproken en hij gaat zo snel mogelijk op zoek naar een andere woning ik mag voorlopig hier blijven tot ik wat anders heb. We hebben namelijk een koopwoning en dat kan ik niet alleen betalen en omdat het allemaal op een goede manier gaat blijft hij voorlopig alles betalen. Daar ben ik wel blij mee tot ik alles heb geregeld financieel ga ik dingen zelf betalen ziekenkosten ect. Alleen emotioneel is het zwaar en is er veel te verwerken ik ben erg bang voor de toekomst en hoe de kinderen er op gaan reageren. We hebben nu ook besloten dat hij de kinderen hier ziet en om het weekend hier logeert zodat de kinderen voorlopig in hun vertrouwde omgeving blijven en niet van hot naar her worden gebracht. Ik ben erg benieuwd of alles zo vriendelijk blijft verlopen maar tot zo ver gaat het gemoedelijk. Wat voelt dit allemaal verschikkelijk moet ik even kwijd. Liefs Ilona
Het is ook een moeilijke situatie. En dat is emotioneel ook erg zwaar. Jullie hebben in ieder geval goede plannen gemaakt. Ik wens je/jullie veel sterkte de komende tijd.
Wat een moeilijke situatie, ik zou het inderdaad ook een beetje speels brengen op deze leeftijd. Ik wil je heel veel sterkte wensen en ook voor je kindje, dat hij weer snel lekker in z'n vel zit .