Iemand in onze naaste omgeving (laat ivm eventuele meelezers even in het midden of het familie of goede vrienden zijn) vraagt wel eens of ik op wil passen op hun kindje. Ik heb het 1 keer gedaan en is niet zo goed bevallen. De ouders van het kindje en ik (en mijn man) liggen niet echt op 1 lijn qua opvoeden. Verder geeft dat geen problemen, we laten elkaar in onze waarde, maar met dit soort gevallen wel. Ik ben consequent en heb hele duidelijke regels en grenzen. De ouders van dit kindje vinden regels niet zo nodig (zeggen ze zelf) "dat leren ze gaandeweg wel". Zij hebben ook weinig spulletjes binnen staan, want kindje sloopt alles, zij vinden dat niet erg. Kindje is 2 jaar en 10 maanden. Ik ben gewoon helemaal op na een half dagje oppassen en ben alleen maar aan het zorgen dat mn huis niet gesloopt wordt. Ik zie het gewoon echt niet zitten om nog eens op te passen. Wil ook niet in hun huis, want dan kan ik verder ook helemaal niks en zit gewoon het liefst in mn eigen huis. Maar omdat het mensen zijn die dicht bij je staan, kan ik moeilijk zeggen: ja jullie voeden je kind gewoon niet op, die mag alles (want zo voelen wij (ik en man) dat wel. Nu had ik toevallig 2 keer echt iets toen ze dat vroegen, maar wat als ik de volgende keer niks heb, kan ook niet zo gaan staan liegen hoor.
Zeg gewoon eerlijk dat je het liever niet doet. Je hoeft de echte reden niet te geven, maar je moet je zeker niet verplicht voelen. Gooi het op de drukte, zeg dat je nu niet kan. Na een paar keer vragen zullen ze het wel moeten begrijpen.
Je hoeft niet te liegen. Je hoeft ook zeker niet Ja te zeggen. Wees gewoon eerlijk. Zeg gewoon: Sorry maar ik zie het niet zo zitten. Je hoeft jezelf niet te verdedigen. Als ze echt zo dicht bij je staan en van je houden (al is dat als familie of als vrienden) dan zou het verder geen invloed moeten hebben op jullie relatie. Zowel, dan zat de liefde toch al niet zo diep. Hier kan ik wel uit ervaring spreken. Ik zocht ook een vast oppas voor onze baby voor als ik binnenkort weer ga werken. Ik zat in een kamer met 2 van mijn beste vriendinnen. Ik vroeg het eerst aan de ene vriendin en zij zei: sorry maar ik zie het niet zitten (zij gaf aan niet vast te willen zitten aan bepaalde dagen. Ze heeft zelf ook 3 kids en vind het genoeg.) Mijn reactie daarop is: geeft helemaal niets. Je staat altijd vrij om nee te zeggen. Ik hou dan nog altijd evenveel van je (gelukkig wilde de andere vriendin het wel En ik ben haar erg dankbaar, maar mocht zij ook nee hebben gezegd, was dat ook prima geweest) Je mag nooit van een ander verwachten dat ze maar klaar staan voor de opvang van je kinderen. Jou kinderen, jou verantwoording en een ander staat vrij om ja of nee te zeggen. Dus jij mag altijd gewoon nee zeggen, en als ze je dat kwalijk nemen, is dat hun probleem en is de liefde toch niet echt.
Ik herken je probleem een beetje. Niet zozeer met oppassen, meer met visite die langskomt met zo'n kindje. Heb geen tips maar lees graag even mee!
Tja, moeilijk. Aan de ene kant wil je ze graag helpen, aan de andere kant snap ik ook heel goed dat je in jouw huis wil dat jouw regels opgevolgt worden en niet dat je constant op je tenen moet lopen omdat er een peuter rondloopt die de boel sloopt. Ik vind ook ergens dat als de peuter onder jouw hoede is, jij het voor het zeggen hebt. Als de ouders daar te laks over zijn, moeten ze misschien maar eens op zoek naar een ander oppasadres. Als ze het kindje naar een creche zouden brengen, mag het daar ook de boel niet afbreken hoor!
loes, heb je helemaal gelijk in. Het moeilijke is dat ik gastouder ben en het dus heerlijk vind om kindjes om mij heen te hebben. Ik ben alleen pas verhuisd naar een nieuwe gemeente en moet hier weer nieuwe kindjes zoeken. Ze weten dat ik het oppassen zelf dus heel leuk vindt, maar niet op hun kind, maar ja dat weten zij niet. Ik voel mij altijd heel lullig dan.
lief of stoer, ik ben ook van mening, mijn huis mijn regels. Dat geldt voor mijn dochter ook als ze bij opa en oma of mijn zusje en zwager is (alhoewel dat voor onze dochter vaak positief uitpakt) maar dit kindje luistert ook echt niet naar mij. Ik heb al jaren ervaring, maar ik denk juist om de band die wij met zijn ouders hebben, dat het als eigen voelt. Hij is absoluut niet onder de indruk en gaat alleen zn eigen gang.
Ik snap nooit zo goed waarom mensen helemaal een excuus moeten verzinnen ofzo... Zeg gewoon dat je het niet wil en als ze vragen waarom Niet kan je toch gewoon eerlijk zeggen dt je geen zin heb dt ie alles Sloopt en daarvoor heel de dag achter dt kindje aan moet rennen... En dan hoef je dat heus niet gemeen te zeggen En musschien gaat er bij die ouders dan ook wel eens lampje branden
Ik ben gastouder en begin niet eens aan zulke gezinnen hoor! Pfff aan het eind van de dag ben je gesloopt omdat je de hele dag politieagentje kunt spelen en het kind doe je er ook geen plezier mee omdat jij de hele dag hem/haar nee dat mag niet moet zeggen ipv dat je het prima vindt net zoals bij hem/haar thuis. In mijn geval is het zakelijk en in jouw geval in de prive sfeer, maar in beide gevallen moet je gewoon nee kunnen zeggen. Moeiijk is het wel, maar het gaat toch niet werken. Ik ben er wel voor om gewoon eerlijk zijn, maar dat is in jouw situatie moeilijker dan in de mijne. Ik zou het denk ik brengen onder de mom van niet ergens vast aan willen zitten.
in mijn geval, omdat zij het doodnormaal vinden wat het kindje doet. Een kind moet kind kunnen zijn vinden zij. Het lastige is ook wel dat 1 van de 2 niet de biologische ouder van dit kindje is en wij die dus ook niet van geboorte af kennen.
Ik zou gewoon aangeven dat je het prima vind dat zij hun huis laten slopen door die kleine maar dat jij er geen zin in hebt je halve inboedel kapot bij het grofvuil te zetten en zelf zo gesloopt te zijn dat je er wel bij kunt gaan zitten. Het is jouw huis met jouw regels en dat kindje vertikt het om naar je te luisteren. Heel moeilijk, maar gewoon eerlijk zijn. Is de beste manier, echt waar.
Ik zou het eerlijk aangeven als ze erom vragen. Als ze vragen of je op wilt passen zou je iets kunnen zeggen als "nee, liever niet" en als ze dan een reden willen weten dan zou ik op een hele tactische manier eerlijk proberen te zijn. En dan hopen dat de band tussen jullie en hen niet verpest wordt want het is toch een delicaat onderwerp.
Ja maar voor hun is het doodnormaal, dan slOopt het kindje lekker thuis.. Het is jou huis jij bepaald de regels en jij bind het niet normaal dat jou digen door andersmans kind gesloopt worden dat is toch jou goed recht! Dus als jij dat niet wil dan wil je dat niet.. Simpel toch
Nee hoor, ik vind dat je niet zo moet zeuren en gewoon moet oppassen. Kinderen zijn kinderen en slopen zo af en toe wat. So wat, zet je toch alles lekker hoog toch. Het is toch familie/vrienden, dat doe je gewoon voor elkaar toch. Gewoon oppassen. grapje, had er gewoon even zin in om even heel wat anders te zetten. Je krijgt nml alleen maar reacties van volg je hart, verdedig je niet en gewoon niet doen. Ik dacht, laat ik eens een andere smaak proberen
whaha, ik snap alle reacties ook wel. Maar als ze het niet begrijpen wordt dat toch een verdraaid lastige situatie.
Ze staan dichtbij, is het niet mogelijk dat je gewoon je gevoel uit legt? Dat jullie qua opvoeding ver uit elkaar liggen en dat je daardoor tegen dingen aan loopt waardoor je gesloopt raakt? Het om die reden een beter idee vind als ze iemand anders zoeken als oppas? Anders zou ik het niet uitleggen, maar gewoon aangeven dat je het op dit moment niet trekt om hun kindje er bij op te passen. In principe hoef je geen verantwoording af te leggen. Zoiets zou ik denk ik doen.
Je kunt ook gewoon voor het hoog zetten van die spullen kiezen hoor. Heb ik lang genoeg gedaan voor de dochter van mijn vriendin. Toevallig is het cliché waar, ze doet het nu niet meer, dus ze groeien er echt over heen.
dat is ook precies waar ik tegenaan loop. Het is nu sporadisch opvang, maar ik weet zeker dat wanneer het zou bevallen zij mij echt als go willen hebben. Hun go stopt er nl mee en moeten op zoek naar een ander. Ik heb al gezegd dat dat niet kan omdat ik die dag niet kan. Dat is ook echt zo, ik ga dan met mijn dochter naar peuterdans. Maar steeds als wij er zijn komen ze weer met het verhaal dat het echt niet meevalt om een nieuwe goede go te vinden. Ik heb nl ook echt het idee dat zij mij helemaal zien zitten en dat zij dat verschil in onze ideeen helemaal niet zien. Dat zal echt als een donderslag bij heldere hemel voor hen zijn.
Of je laat hun elke keer de verzekering bellen als hun kind bij jouw wat sloopt... Dat gaat vanzelf vervelen Geen grote tuin???Lekker buiten laten spelen die relkabouter. Niet de mogelijkheid om een deel van je kamer af te zetten waar gespeeld mag worden en waar niet?
ja dat kan met mijn spullen wel, maar mijn dochter is hier ook he, en die heeft ook spulletjes waar ze liever nog niet vanaf wil en mee wil spelen.