Even een vraagje

Discussie in 'Alleenstaande moeders' gestart door Fleur1, 25 mei 2007.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Fleur1

    Fleur1 VIP lid

    14 apr 2006
    5.068
    0
    36
    Ik wil ten eerste zeggen dat ik alle respect voor jullie heb jullie verdienen een 10.

    Ik heb alleen een vraag hoe doen jullie het allemaal alleen? Ik woon wel samen maar me vriend is eigelijk alleen echt op zondag thuis de rest is hij weg voor zijn werk.

    Ik had deze vraag al eens ongeveer gesteld maar ik denk dat jullie het me wat meer over kunnen vertellen. Kunnen jullie makkelijk terug vallen op bepaalde mensen en hoe ziet jullie dag indeling er ongeveer uit. Ik heb echt me handen vol en kom op geen een moment een moment tegen voor mezelf. Hopelijk kunnen jullie me meer helpen van hoe jullie alles voor elkaar boxen.

    Liefs Fleur
     
  2. lindatj

    lindatj Lid

    14 mei 2007
    64
    0
    0
    ik heb de eerste 2 jaar met mijn dochtertje bij mijn ma en stiefpa gewoond die hielpen mij enorm.
    nu woon ik op mezelf
    ik was(ben nog steeds) altijd moe, maar dat was ik voor mijn dochtertje geboren was ookal.
    ik heb full- time gewerkt, maar toen ging naomi pas elke avond om ongeveer 11 uur slapen terwijl ze om half 8 op bed lag.
    ze mist ede aandacht van mij.
    nu heb ik een vriend en ben ik minder gaan werken, om meer bij die kleine te zijn.
    we willen heel graag een tweede(hij beschouwd haar als zijn dochter)
    maar dan moeten we eerst een ander huis hebben.
    zit nu particulier met 1 slaapkamer.
    ik ben wel heel veel vrienden kwijtgeraakt en dat mis ik wel heel erg.
    als mijn vriend naar zijn beste vriend is ken ik echt huilen.
    ik ben er ook best benieuwd naar hoe anderen het doen.

    mvg
     
  3. Platliggertje

    Platliggertje Fanatiek lid

    11 dec 2006
    1.683
    0
    0
    huismama
    Vilvoorde
    Hier gaat het gewoon vanzelf, kan er geen andere uitleg voor vinden.
    Wel zijn mijn jongens (bijna 7 en net 5) opgevoed met de waarden beleefdheid, vriendelijkheid, behulpzaamheid en vooral respect. (denk nou niet dat ik een tiran of drill instructor ben ofzo hé :) is gewoon al sinds de dag van hun geboorte een gewoonte en ze kennen niet anders, en ook worden ze enorm vrij gelaten, dus het is hier echt geen gevangenis :p )
    Scheelt héél veel, aangezien ze uit zichzelf vanalles doen en ik nooit hoef te roepen of me kwaad moet maken op hen.
    Ik heb het écht wel getroffen met m'n jongens, ze zijn zo lief en braaf!

    M'n moeder helpt me nu dagelijks (moet platliggen en mag helemaal niets doen in huis enz) en dat scheelt ook wel weer.
    Kijk helemààl niet tegen de eerste weken/maanden/jaren na de bevalling op, alles loopt hier op rolletjes en dat is altijd al zo geweest.

    Heb echt geen idee hoe het komt dat het hier zo vlotjes gaat, maar ik denk wel dat die waarden er veel mee te maken hebben.
     

Deel Deze Pagina