Pfffffffff stiefouders....vertel mij wat. Ik heb net zo'n band met mijn stiefvader. Die heeft mij als kind zo ontzettend slecht behandeld. Heeft me zelfs geslagen een keer. Nu doet hij net alsof hij het helemaal geweldig vind dat hij opa wordt. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om hem ook maar 1 seconde alleen te laten met mijn kind straks. Ik doe maar aardig tegen hem om mijn moeder bij me te houden. Maar van mij zou hij vandaag nog onder een trein mogen komen. Succes voor als je met je stiefmoeder gaat praten.
Hoi meisje, Vervelend zo'n reactie. Ik herken het wel. Ik ben nu zwanger van een donor (die als het kindje 16 jaar oud is pas bekend gaat worden als het kind dat wil) en samen met mijn vriendin voeden we al twee kinderen op die oorspronkelijk van haar zijn. Ben dus ook een full-time stiefmama, maar wel een lieve hoor! We waren helemaal gelukkig dat het eindelijk (na 5x IUI met hormoonspuiten en allerlei gedoe) gelukt was en keken ernaar uit het mijn schoonouders te vertellen. De kids erbij (die zijn 7 en 8 jaar) en tijdens de BBQ bracht mijn vriendin ons heugelijke nieuws. De enige reactie die eruit geperst werd was: 'Nou, dat vind ik wel heel moeilijk hoor' (mijn schoonvader). Ik zag de teleurstelling in de ogen van m'n vriendin verschijnen en kon wel janken. Ook de kinderen snapten er niets van en zaten er stilletje bij, ze zijn zelf erg blij met een broertje of zusje. Ach ja, ik wilde mijn schoonouders een brief schrijven, heb dat ook gedaan. Mijn vriendin vond dat ik 'm op moest sturen, maar ik wilde eerst hun volgende bezoek afwachten. Het heeft mij verder erg terughoudend gemaakt waar ik het daarvoor van de daken wilde schreeuwen. Gelukkig reageert verder écht iedereen (buren, verdere familie van haar, mijn familie, collega's, vrienden) heel blij voor ons, ook islamitische en strenggelovige buren en collega's. M'n schoonouders lijken nu langzaam 'bij te draaien', maar echt enthousiast zijn ze niet. Voor mijn vriendin de 'story of her life', maar ik kan er niet aan wennen. Kortom, ik snap alle reacties dat je het los moet laten en van je af laten glijden, maar weet hoe hard en pijnlijk het aankomt. Sterkte ermee, je weet zelf vanbinnen heel goed of je het goed doet, toch?! Lieve groet, Stitchie
Meid, ik lees alle verhalen vandaag ff want was ffies nie op de pagina geweest...Zag ook de foto van t babyhoekje: nou, jij hebt zelfs nog een hoekje met loopruimte en commode erin!!! Bij ons staat het ledikantje letterlijk tegen onze eigen bed aan en je kunt nog net voor het ledikantje staan of of onze bedrand zitten, dus nix eigen babyhoekje helaas. Commode en kledingkast staan gewoon in de woonkamer bij ons en kledingkast moet ik zelfs delen met de baby, omdat er geen ruimte is voor een 2de kast!!! Dan heb jij t nog super voor elkaar met je kleine appartementje hoor Dat ze de dierenbescherming bellen is puuuuure onzin!! Hoe komt je ma hierop??? Kraamzorg komt voor jou en je baby en zolang je honden de kraamzorg niet bijten of dergelijk geen reden om wie dan ook te bellen lijkt mij... Wij hebben ook een hond in huis (pitbull zelfs! jaja, lopen de velen met een boog om je heen en ik hoef ook absoluut geen negatieve verhalen of commentaren erover, want t is maar de naam pitbull. Het is wat je zelf maakt van de hond, das mijn mening. ) maar ze is echt een poedel maar dan zonder de krullen hihi En het blijft altijd oppassen met elke hond bij kinderen, ongeacht t ras of grootte!!! Trek je nix aan van alles zou ik zeggen, want is allemaal pure onzin en kijk gewoon hoe t gaat met je baby en je honden als de kleine er 1maal is en goed opletten. Ik vind je babyhoekje echt superleuk en schattig, je hebt t goed en leuk gedaan en je bent nog nie eens 20 wk zwanger! Knap hoor
uuh sluit me eigenlijk bij iedereen aan hier!! Wilde wel ff zeggen, dat je t echt heel creatief heb opgelost, wat een leuk kamertje zeg!!!!!!!
Het is meer ruimte voor de kleine dan dat wij op dit moment hebben, huisindelingsgewijs bekeken... Niet dat ik uit ervaring spreek, maarreh... daarnaast een kleine heeft zelf ook niet heel veel ruimte nodig, wel heel veel liefde volgens mij... dat lijkt goed te zitten!
Ja liefde is er genoeg, (en schijnbaar ruimte ook). Ben blij met al jullie reacties het heeft me er helemaal bovenop geholpen. Ben normaal al een stress kip en nu met mijn hormoontjes al helemaal. Ik ga tegen mijn "ouders" toch volgende week echt proberen te zeggen wat ik denk. Het is inderdaad ons leven en die vul ik in hoe ik wil. En daar heeft niemand iets mee te maken. Voor de baby is alles in orde. Mijn beesten worden altijd goed verzorgd.Er gaat en komt hier niemand iets te kort. En stiekum na al dze positieve reacties heb ik er nog meer zin in gekregen. Hier kotm SUPER mama hahahahaha (heerlijk dat woord)
Supermooie hoek, hoor! Ziet er mooi uit. En ik ben zelf ook niet te assertief, maar er is 1 tip die me wel altijd is bijgebleven (ik pas hem zelf niet echt toe, tot mijn spijt): als je het ergens niet mee eens bent of je wil iets niet, hoef je dat niet uit te leggen. Dan geef je mensen meer ruimte om je te manipuleren. Je kunt bv. gewoon zeggen: ik wil hier niet meer over praten. PUNT! Dan is dat jouw grens en als jij dat blijft herhalen, geef je ze weinig ruimte voor nieuwe opmerkingen. Misschien dat dat je wat helpt. STerkte, het lijkt me heel erg moeilijk.