Ik ben hier een tijdje niet meer geweest omdat ik in korte tijd 2 miskramen achter elkaar heb gehad. Nu zie ik mezelf graag als een sterk, zelfverzekerd persoon, maar dit forum was toch te confronterend. Inmiddels zijn we een tijd verder en zoek ik toch weer steun op dit forum. Ik zie het namelijk eventjes niet meer zitten allemaal. Laat ik beginnen met te zeggen dat we op 10-09-2010 ouders zijn geworden van een prachtige, kerngezonde dochter. De zwangerschap was zwaar, maar het zwanger worden ging eigenlijk prima. Ik had toen een cyclus van 28 dagen. Juni 2012 besloot ik het spiraaltje wat ik inmiddels had te laten verwijderen om voor een tweede te gaan. Ik raakte al snel zwanger en dat vruchtje verloor ik in november met 10 weken zwangerschap. Daarna weer vrij snel zwanger en dat vruchtje verloor ik in februari met 6 weken zwangerschap. Vervolgens bewust 2 maanden ertussen gelaten en direct weer zwanger, dat vruchtje verloor ik met 5 weken. Nu had ik vorige maand weer een positieve test.. en werd ik een dag later ongesteld. Na 5 beginnende zwangerschappen herken ik de symptomen inmiddels en ben ik ervan overtuigd dat het momenteel weer raak is. Maar hoe lang zal deze blijven zitten? Het zwanger worden is het probleem dus ook niet, het zwanger blíjven lukt maar niet. Ik heb veel testen gehad: schildklier, chromosomen etc etc. Ik heb meegedaan aan de PROMIS studie van het MMC (waarbij ze testen op het toevoegen van progesteron bij herhaaldelijke miskramen) wat geen verschil heeft gemaakt. De gyneacoloog (wat echt wel een topvent is) heeft nu voorgesteld om het eens een cylcus in de gaten te houden. Afgelopen vrijdag progsteron geprikt (10 dgn na eisprong) en die was 69,7. Alles dus helemaal in orde! Maar waarom blijven de eitjes dan toch niet plakken? Ik word er niet goed van, ik begrijp er niks van. Als ik de reden wist, zou ik er misschien meer vrede mee heb. Maar nu elke keer maar zwanger worden en afwachten of het blijft zitten, dat maakt me echt gek. Ook omdat ik nu ineens een cyclus van 34/ 35 dagen heb ipv die 28 dgn voor de zwangerschap. Wat is er mis gegaan? Hebben anderen dit ook meegemaakt? Wat was er bij jullie aan de hand? Hoe gaan jullie hiermee om?
Bah wat naar. Wat was je TSH? Bij mij was die te hoog. Tenminste dat vonden ze in Gent, in NL was hij prima volgens de gyn. Nu medicijnen en hopelijk gaat het dit keer wel goed. Misschien is het wat om je door te laten verwijzen naar bv UZ Gent? Daar doen ze meer onderzoeken dan in NL en ze interpreteren waardes anders.
Ik heb eerlijk gezegd geen idee. Maar de schildklier is wel iets waar extra op getest is bij mij omdat mijn moeder wel eens (lichte) schildklierklachten heeft. Ik zal daar eens voor bellen morgen, dank je wel voor de tip! Ben jij nu weer zwanger?
Nee helaas, heb na de laatste curettage verklevingen gekregen dus ben nu maanden verder voor ze daar achter kwamen. Ik had gevraagd of ze me door wilden verwijzen naar Gent. Daar wilden ze een hysteroscopie, die is in NL uitgevoerd en toen bleek het niet goed te zijn.. Ik had een TSH die lag net boven de 3 en hier vinden ze dat goed. In Gent zeiden ze dat hij onder de 2,5 moest zijn maar liever nog onder de 1. Met medicijnen is hij bij mij inmiddels onder de 1, dus de 1e stap in de goede richting. Bij mij zit het ook in de familie dus echt wel een aandachtspuntje.
Dr.Sylke Reichel-Fentz- Fachärztin für Transfusionsmedizin Misschien toch immunogische problemen, aangezien je 1e zwangerschap goed verliep en toen de problemen begonnen.
Een hele late reactie, maar wilde toch even reagereb wie weet heeft iemand er wat aan. Ik schijn het antifosfolipidensyndroom te hebben een stollingsafwijking. Ik heb 2 kindjes verloren met 23 en 24 weken, en een miskraam met 8 weken gehad. Nou is dat weer wat anders, maar er zijn dus heel veel verschillende zwangerschapsproblemen die hierdoor komen. Herhaalde miskramen, vroeggeboorten, zwangerschapsvergiftiging en doodgeboortes. Het is heel goed te behandelen met bloedverdunners. En ik heb zelfs gelezen dat sommige vrouwen daardoor niet zwanger raken, of dat het al zo vroeg fout gaat dat vrouwen niet doorhebben dat ze wel zwanger waren. Ik zou in ieder geval opletten dat dokters wel testen op stollingsfafwijkingen. Die zijn verantwoordelijk voor een groot deel van de herhaalde zwangerschapscomplicaties.