Jammer genoeg hebben we gisteren een miskraam gekregen. Maar een aantal personen uit onze omgeving zijn op de hoogte dat we zwanger waren en een miskraam hebben gekregen. Ik twijfel heel erg of ik het aan onze ouders en grootouders zou zeggen. Langs de ene kant heb ik het gevoel dat ze het verdienen om te weten, het zou hun eerste kleinkind of achterkleinkind geworden zijn. Tevens zouden ze dan wellicht eventjes stoppen met hun goedbedoelde hints over kinderen en dat ze zo graag (over)grootouders willen worden (we zijn een jaar getrouwd en iedereen verwacht zo'n beetje dat er nu onderhand wel kindjes in de maak zijn). Langs de andere kant weet ik niet of ik die mensen daarmee mag en kan belasten. Stel je voor dat mijn grootmoeder misschien iets krijgt als ik haar dat zeg (ze heeft een zwakke gezondheid, maar zij verlangt nog het meest van al om een achterkleinkind te zien geboren worden voor ze sterft). Graag had ik hierbij wat raad gekregen. Wie waren er bij jullie op de hoogte? Bedankt.
Wij hebben ook eerst een miskraam gehad, gebeurde met 5,5 week, toen was er nog niemand op de hoogte dat we zwanger aan het raken waren, hebben het toen alleen tegen onze dichtsbijzijnde vrienden verteld, hadden er beide zoveel verdriet van. Waren zo blij dat het eindelijk gelukt was.... De maand erna was ik weer zwanger, omdat we zo blij waren hebben we dit bij 7 weken voor het eerst verteld aan familie, toen alleen nog aan mijn moeder en broer verteld dat het de keer ervoor niet goed gegaan was. Nog steeds weten veel mensen niet van de miskraam. Vertel het als je je er goed bij voelt. Voel je niet verplicht. Ik wens jullie veel sterkte en steun toe.
Bedankt voor je reactie! We hebben het gisteren aan mijn grootouders verteld en morgen gaan we het aan mijn ouders vertellen. Later ook aan mijn schoonmoeder en schoonbroer (die wonen ver). Hielp het jou om erover te praten?
Ik had ook een beetje schrik voor de grootouders, maar ze reageerden eigenlijk heel nuchter: "dat komt wel goed", "je hebt er toch niets aan over gehouden", "beter nu dan later", "tegen kerst kom je aankondigen dat je een tweeling hebt", ... Denk dat het vooral te maken heeft met die generatie, ze praten niet echt over gevoelens.