Ik voel me echt kl*te, ik zit te vechten met mijn moeder gevoelens om die aan de kant te zetten omdat het nog niet slim is om met kinderen te beginnen. Ik probeer er dan ook alles aan te doen om dat gevoel opzij te zetten. Maar ik voel me vaak kl*te door. nu is het zo heb het bespreekbaar bij mijn vriend gemaakt, maar hij weet niet eens of hij uberhaubt wel kinderen wil (in de toekomst)zoals hij het nu ziet wil hij niet. Dus sindsdien voel ik me al helemaal k*t. Ik kan met mijn verhaal en mijn gevoel nergens terecht of kwijt. Door dit voel ik me af en toe hopeloos. Ik weet het niet meer. Gr xjes mij
Sja meis. Jij denkt hier misschien al een tijdje over na en jij hebt die gevoelens. Je hebt je vriend misschien wat overvallen. Misschien kun je met hem afspreken dat hij de komende maand er goed over na denkt en jullie eventueel verdere afspraken kunnen maken. Sterkte.
Jeetje wat rot zeg! Tot voor kort was dat precies de mening van mijn eigen vriend, maar nu is hij er een paar weken geleden zelf over begonnen. Dus wie weet trekt dat allemaal wel bij....
Hey Scootermuis.hier kan je altijd terecht hoor Ik weet precies wat je bedoeld.als je dat gevoel eenmaal hebt kan je hem niet meer wegstoppen, en je vriend trekt (hopelijk) wel bij hoor, hij heeft nog een heel leven voor zich en kan best zijn dat ie het nu nog niet ziet zitten maar als iedereen om jullie heen kinderen krijgt dat het bij hem ook begint te kriebelen.maar nou is dat bij mannen volgens mij zo ie zo wel minder dan bij vrouwen.. Kop op meid ! xxx kaatje85
hey meid, ik denk dat je moet blijven praten met je vriend en toch ergens tot een compromie zien te komen ik weet het ook niet, want jah het moet niet zo zijn dat jij hierdoor in de put raakt.. Het lijkt mij gewoon het beste om te praten met je vriend en misschien draait hij dan op den duur wel bij probeer het zo op te lossen dat jullie er met zijn 2-en iets aan hebben.. veel succes meis en hou je hoofd omhoog he.. Liefs en knuffies Janna
Ik begrijp je gevoel helemaal! Ik zit een beetje in hetzelfde pakket, met het verschil dat ik het wel verstandig vind om nu een kindje te krijgen. Mijn vriend wilde eerst absoluut niet. Toen leek hij het wel prima te vinden, om vervolgens toch weer terug te krabbelen. Hij wilde meer bedenk tijd. Ik hoef niet uit te leggen wat dat met mijn gevoelens en joelende hormonen deed. Ik heb hem wel duidelijk gemaakt dat ik heel serieus ben, en dat dit niet zomaar een bevlieging is. We praten er regelmatig over, zonder echt in discussie te gaan. Ik wil hem namelijk niet onder druk zetten. Op dit moment lijkt hij er toch voorzichtig mee in te stemmen. Echt de knoop doorhakken heeft hij nog niet gedaan, maar hij kan dat eigenlijk nooit (en op geen enkel gebied). Ik hoop voor jou dat jouw vriend er ook open voor gaat staan.
heel vervelend probleem. Mijn vriend is 2 en een half jaar jonger dan ik. Ik heb nu sinds een half jaar steeds kleine dingetjes gezegt, of af en toe iets laten vallen op een speelse manier. Tegen alle verwachtingen van mij in, heeft mijn vriend zelfs het voortouw genomen, en zelf gezegt dat we ervoor moeten gaan. Ik heb hem gevraagt hoe dat zo kwam dat hij er nu klaar voor is. Hij zei: een gevoel. Ook omdat hij een collega heeft die zo gek op zijn zoontje is, dat hij er een beetje mee aangestoken is. Hij is er gewoon klaar voor, misschien nog wel meer dan ik. Gewoon geluk dat we op dezelfde golflengte zitten. Toeval misschien. Maar misschien kun je zeggen dat jullie nog even wachten en hem er subtiel steeds een beetje mee confronteert en hem er steeds meer warm voor laten lopen. Ik denk dat hij aan het idee moet en kan wennen. succes
Het is gewoon moeilijk. Ik geef hem af en toe wel een opmerking omdat hij waarschijnlijk het besef niet heeft van hoe ik me voel. kijk nu een kind op de wereld zetten gaat niet, maar ik wil wel weten of hij ze in de toekomst wil. Omdat ik nu dus in gevecht zit met dat gevoel komt het juist hard aan als hij zegt dat hij het nog helemaal niet weet of hij ze wel wil. dat maakt voor mij de situatie alleen maar pijnlijker. Een ding moet ook duidelijk zijn ik ga hem niet dwingen, en ik respecteer ook zijn keuze, maar ik wil gewoon weten waar ik aan toe ben. Maar jullie in iedergeval bedankt voor jullie reacties, zo kan ik het toch een beetje kwijt. Knuf scootermuis.
@scootermuis Mijn verloofde, hi hi nu bijna mijn man heeft al toen ik hem net leerde kennen gezegd dat hij beste een kindje/kinderen zou willen. Ik ook. Hij is alleen niet zo goed in het nemen van beslissingen. Hij voelt zijn eigen nog zo jong, ik ook hoor... Hij is nu 31, ik 28,5... Ik was al eerder gestopt met de pil omdat ik het zat was deze te slikken en toen was hij er nog niet uit. Omdat ik weer huidklachten kreeg (en heel veel haaruitval) ben ik maar weer begonnen met de pil. Maar in mei had ik echt zoiets van Ja, ho...als jij blijft zeggen dat je je zo jong voelt tot je 80e hi hi, dan is het voor mij te laat! En ik was er allang klaar voor... Net wat Bosi333 en Kaatje85 zegt: Nu in onze omgeving mensen zwanger raken is hij eruit...Hij wil ook een kleintje. Scootermuis ik hoop voor jou dat je wens uit mag komen! Liefs van mij
Het ergste van alles is, hij is pas peetoom geworden. en een vriendin van mij is bevallen nog 2 kennissen zijn zwanger van een 2ling. en nog blijft hij volhouden dat hij peetoom geweldig vind maar dat hij zelf niet wil. En wat hij ook zegt is dat hij nog wat vd wereld wil zien, en hij heeft veel twijfels en angst. Ik zou hem zo graag willen helpen maar helaas dat kan ik niet. Knuf scootermuis Ps:Er is op de site van mijnpopemie gependelt dat ik in okt zwanger zou zijn.(zou leuk zijn nu zit ik nog aan de pil).
Hoe oud is je vriend? Het hoeft niet altijd met leeftijd te maken te hebben, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik pas rond mijn 26e een beetje aan kinderen moest denken ( ik wordt over een week 28) Daarvoor wist ik ook nog niet zeker of ik wel wilde. Misschien is dit nu nog niet iets waar hij mee bezig is en ook nog niet serieus over na kan denken. Maar ik zou als ik jou was wel een heel goed gesprek met hem hebben. Ik vind wel dat je hem mag confronteren met het feit dat hij niet wil en jou dan in principe ook kinderloos laat zijn in julie relatie. Latige situatie.
Hij is 24. maar ik wil alleen weten of hij ze in de toekomst wel wil, maar ja ook daar krijg ik geen antwoord op. maar goed ik zal me er toch bij neer moeten leggen denk ik, want ik wil ook geen ruzie daardoor. Ik voel me er wel kl*te door want ik kan nergens terecht voor mijn verhaal, maar hier kan ik het wel kwijt(gelukkig). Gr scootermuis
ja absoluut. Ik heb ook best met je te doen. ` Ik denk wel dat je moet vragen of hij het in de toekomst ook wil. Het antwoord is namelijk heel belangrijk voor de toekomst van jullie. Maar als je het antwoord eigenlijk niet wilt weten moet je het inderdaad niet vragen.
Hij zegt het niet te weten maar zoals het er nu uit ziet wil hij er geen. Dus ja wat moet ik daarmee. Ik hou ontzettend veel van hem en wil hem ook niet kwijt. Maar ik heb er wel moeite mee. Hoe zou ik hem het beste kunnen vragen dat ik wil weten waar ik aan toe ben, wel of geen kinderen in de toekomst(zonder ruzie te krijgen of dat hij zich opgedrongen voeld) Hebben jullie meschien ideeen? Gr scootermuis
Mijn vrouw dacht er ook zo over, toen ik haar leerde kennen zei ze absoluut geen kinderen te willen. Een tijd geleden heeft ze ook definitief gezegd geen kinderen te willen, drama was dat. Maar een week later zei ze dat die beslissing niet goed voelde en dat ze die wel moest maken om er zeker van te zijn dat ze het wel wilde. Ze wilde het namenlijk niet alleen voor mij doen. Nu is zei juist degene die er haast achter wil zetten
Ik denk dat het iemand er echt klaar voor moet zijn. Geestelijk dan. Ik denk dat het een gevoel is die je krijgt, of niet. Als je er niet aan denkt, of niet klaar voor bent kun je volgens mij ook niet goed bepalen of je nu wel of niet kinderen wilt. Moeilijk eigenlijk Fijn dat je vrouw weer terug is gekomen op haar beslissing.