Heel lang verhaal.... Afgelopen september besloten mijn schoonouders te gaan scheiden. Al vrij snel daarna kreeg schoonmoeder een nieuwe relatie met een vrouw met wie ze ook meteen is gaan samenwonen en er zijn al trouwplannen (zogenaamd om praktische redenen). De scheiding gaat helaas niet op een hele leuke manier, maar ik houd mij hier zoveel mogelijk buiten. Ik kon altijd erg goed opschieten met mijn schoonmoeder, maar sinds dit hele gebeuren is het contact erg slecht geworden. Niet alleen met mij, maar ook met mijn vriend en zwager (haar zonen). Omdat ons kindje een longafwijking heeft heb ik vaak een echo. Schoonmoeder is 1 keer mee geweest (al best een poos geleden). Dinsdag heb ik weer een echo en in de hoop het contact een nieuwe impuls te geven stuurde ik haar een sms om te vragen of ze mee wil. Hierop hebben we (ik, vriend en zwager) gisteren een enorm lange mail van haar gekregen. Ik zal er niet te veel over uitweiden, maar het komt er op neer dat al haar emoties en frustraties er uitkwamen. Ik ben hier heel erg van geschrokken, omdat veel dingen door ons heel anders ervaren worden. Zo hadden we eind december bij hun gegeten en blijkbaar had ze zich erg ongemakkelijk gevoeld omdat wij vervelende opmerkingen zouden hebben gemaakt naar haar en/of haar vriendin. Wij zijn ons van geen kwaad bewust. Wij zijn voor zover wij weten gewoon onszelf geweest en hebben zeker niet de intentie gehad om iemand te kwetsen. En zo worden in de hele mail allerlei voorvallen erbij gehaald. Wat mij vooral stoorde is dat ze zegt zich niet betrokken te voelen bij de zwangerschap en de baby. Ze wil ook niet mee naar de echo dinsdag. Ik vind het zelf ook jammer dat ze niet betrokken is bij de zwangerschap, maar dat is toch ook haar eigen pakkie-an? Ze kan zelf toch ook informeren? Mijn schoonvader is doorgaans een beetje stugge man, maar hij laat wel merken dat hij het heel leuk vind opa te worden. Hij begrijpt dat als hij investeert, hij er ook wat voor terugkrijgt. Met hem hebben we dan ook regelmatig contact. Schoonmoeder zit alleen maar in de slachtofferrol. Iedereen is tegen haar, accepteren haar nieuwe relatie niet en bladiebla. Daar gaat het helemaal niet om. Het gaat om hoe zij zich momenteel opstelt, maar dat ziet ze niet in. Het is ook zo tegenstrijdig, want ze vind dat wij weinig contact opnemen, maar zelf doet ze het ook nauwelijks. En dan toon ik een keer mijn goede wil (want van mij hoeft ze echt niet perse mee naar de echo) en dan is het ook weer niet goed! Ik vind het een vervelende situatie. Mijn vriend had altijd een hele goede band met zijn moeder. Als ik hem vraag of hij haar niet mist, zegt hij van niet zolang ze niet normaal kan doen en hij is best boos op haar. Helemaal na gisteren, want (dat vond ik wel heel lief) wie zijn zwangere vrouw van streek maakt heeft een probleem )) Hij wil haar ook niet terug mailen en zegt dat als ze ergens een probleem mee heeft, ze hem maar moet bellen. Ik vind dat best hard. Ook vind ik het wel zielig voor mijn schoonmoeder. Die zit nu natuurlijk op een reactie te wachten. Zij wil ook gewoon gelukkig zijn met haar nieuwe leven en hoopt natuurlijk dat wij daarin deelnemen. Sorry, erg lang verhaal (en dan is dit een hele korte versie haha), maar wat vinden jullie? Moeten we een gesprek met haar aangaan of het allemaal even laten rusten?
Wat raar dat ze dit via de mail doet. Ik heb daar zo'n hekel aan. Hier hebben bepaalde mensen daar ook een handje van en dan achteraf zeggen dat wij het verkeerd opgevat hebben. Daarom reageren wij ook niet meer op hun mails en kan ik het standpunt van je vriend goed begrijpen. Denk je dat een gesprek zin heeft? Als je daardoor het probleem de wereld uit kan helpen zou ik het doen. Als een gesprek toch geen zin heeft zou ik daar geen energie in stoppen.
Wat vervelend, je zit nu vast niet te wachten op zulk gedoe! Ik zou het heel eventjes laten rusten. Als je al van streek bent, of boos bent, reageer je vaak heftiger dan achteraf de bedoeling was. Schrijf desnoods op wat je wilt zeggen. Daarna zou ik bellen of even langsgaan, want het blijkt maar weer dat je bij een mail niet weet hoe je het precies moet lezen en wat het gevoel erachter is. Als zij ook boos is, zal ze jouw mail ook verkeerd kunnen lezen. succes!
Ze deed het (naar eigen zeggen) via de mail, omdat ze het moeilijk vind de confrontatie aan te gaan. Of een gesprek zin heeft durf ik niet te zeggen. Het zou het zoveelste gesprek zijn, maar zolang zij in de slachtofferrol blijft zal het denk ik weinig effect hebben. Anderzijds zou ik het wel prettig vinden als het de wereld uit is voor de kleine wordt geboren. Hoop toch wel dat ze een oma wil zijn voor ons kindje.
Dat is wat ik ook tegen mijn vriend zei. Ik denk inderdaad dat het haar eigen onzekerheid is. Moet ook eerlijk toegeven dat ze in de mail duidelijk aangeeft dat het is zoals zij het beleeft. In sommige dingen heeft ze ook wel een beetje gelijk, maar andere dingen zijn gewoon niet eerlijk naar ons toe.
wat lastig zeg! miss idd een gesprek aan gaan? niks aan he dat soort dingen , en al helemaal niet als ze je zwangerschap erbij betrekt! Fijn dat de relatie met je schoonvader beter gaat! Heel veel succes!!
Ik lees en leef mee. Het is net of je over mijn schoonmoeder schrijft - alleen is die gescheiden en nu met een nieuwe man (maar LAT, en volgens ons nogal platonisch en aan/uit). Zij is ook een eeuwig slachtoffer. Die slingert ons vergelijkbare verwijten naar het hoofd en maakt om alles een drama (waarbij alle oude koeien weer uit de sloot worden gehaald). Ik heb niet echt raad voor je anders dan... geef haar niet teveel macht. Deze tijd is zo speciaal, de kraamtijd straks ook. Dat je kindje een longafwijking heeft maakt het nog weer anders - zorg er echt voor dat je je grenzen in dingen goed aangeeft. Bij ons is de kraamtijd bij de eerste zo'n drama geweest door haar dat ik nu met de tweede echt op mijn hoede ben. Vergelijkbare dingen: we zouden haar niet betrekken, ze voelde zich geen oma (daar kunnen wij wat aan doen ), en dan nog de reeks misdaden die we haar hadden aangedaan in het verleden. Mijn man heeft toen bijna met haar gebroken, en het eerste weekend met ons drietjes thuis was hij dus echt ontdaan en kwaad (en ik ook), in plaats van helemaal into alles wat er bij een babietje komt kijken. Sindsdien heb ik meer schild/dikke huid voor haar en haar persoonlijke drama. Ik neem geen telefoon op als het haar nummer is (te zwanger voor het gedoe, sorry), we houden het simpel en zakelijk, dansen voor de makkelijke dingen naar haar pijpen, maar zijn duidelijk in wat wij wel en niet willen. Mijn schoonmoeder heb ik nooit meegevraagd naar echo's omdat ze godenzijdank aan de andere kant van het land woont, maar toen ik promoveerde afgelopen herfst, heeft ze ook gedreigd dat ze niet zou komen omdat (... ik weet het niet eens meer, het was weer zo'n drama dat koud op je bord komt vallen omdat haar perceptie en wat volgens ons de feiten zijn mijlenver uit elkaar lagen). Enfin, herkenbaar dus.