Hallo, Ik zit met mijn handen in het haar. Mijn zoontje is nooit een grote slaper geweest.. 45 minuten overdag per slaapje;soms 1.5. Snachts gelukkig wel goed... Nu heeft hij de zesde ziekte gehad, koorts is nu dus weg de uitslag bijna... maar sindsdien ( weet niet of het door het ziek zijn komt of omdat het net zo uitkomt) wil hij NIET meer slapen.. Als ik hem in bedje leg... draait hij METEEN op zn rug...( hij is een buikslaper) en huilt, hij vecht er zo tegen!! Alles al geprobeerd; op ons bed in slaap vallen zodat ik dicht tegen em aan kan liggen, en dan overleggen in zn bed... Is dit een fase? hoort dit bij het ziekzijn... KOMT DIT UBERHAUPT nog goed... Wie herkent mijn verhaal... zucht weet echt even niet wat ik hieraan kan doen...
Dit komt zeker goed hoor! Mijn dochter had dit rond de periode dat ze ging kruipen en weer toen ze leerde optrekken. Hier werkte het om haar vast te houden en samen te slapen, zo kregen we allebei slaap, anders amper. Toen ze eenmaal kon kruipen en vervolgens staan, was het snel weer over.
Toen mijn dochter dit deed bleek ze oorontsteking te hebben...... Matrasje iets schuin gelegd en het was stukken beter. En een kuur natuurlijk. Als je zeker weet dat je kindje gezond is..... Misschien toch eerst samen slapen? en dan terug in bedje leggen? Sterkte ermee! DOe trouwens waar jij je goed bij voelt! Jij kent je kind het best!
Onze zoon had met 14maanden de zesde ziekte en de uitslag duurde een kleine week maar hij was daarna nog twee weken uit zn doen en niet zichzelf hierdoor. Dus misschien is het toch nog een beetje van de 6e ziekte. Ik zou toch even proberen samen te slapen, hij zal er niet aan wennen en straks gaat het ineens goed!
heb net ff moeten huilen er om... Pff het breekt me zo op, die protest continue... dan valt tie ff in slaap en hup daar gaat het weer! ik probeer me ook voor te houden dat het goed gaat komen, maar pfff soms is dat zo moeilijk om zo te denken op bepaalde momenten...
Mijn zoon was ook nog uit zijn doen 1,5 week na zesde ziekte. En als het net samen valt met een sprong is dat extra moeilijk. En als je het niet vertrouwd even na laten kijken bij de dokter. Succes hoor snap dat je er even door heen zit, dat is ook zwaar.
Dank je voor de reacties... Ik ben begin deze week al bij de dokter geweest, omdat hij dus 40 graden koorts had 3-4 dagen... hij heeft toen in zn oren en keel enzo gekeken, niets te vinden. achteraf bleek dus dat die koorts van de zesde ziekte kwam... Geloof dus niet dat er nu echt iets aan de hand is met zijn oortjes.. Kennen jullie dat gevoel van "komt dit ooit nog wel goed"? ik weet dat het misschien nergens op slaat... maar ik ben zo bang dat hij nu weet ik hoelang zo blijft worstelen met slapen...
Ik herken het heel goed! Hier ook weer zo'n fase. Ziek, tandjes, sprong, verlatingsangst... Ik weet het niet meer! Alleen dat ik er gek van word. Het is hier nooit een beste slaper geweest, maar hij wordt nu in de avond tot een uur of 11 om de haverklap wakker en 's nachts ook nog een paar keer. Overdag is er vaak ook geen land mee te bezeilen. Dus jaaaaa ik herken het (jammer genoeg). Maar weet dat ik het gevoel eerder heb gehad en t toch over ging! Desondanks ben ik toch weer bang dat het niet over gaat
Hier ook gehad na dat hij ziek is geweest met 10 maanden. Niet weg mogen uit de kamer want dan werd hij weer wakker. In arme in slaap vallen en dan in bed leggen en ook weer wakker. Heb toen besloten om hem in zijn bed te legen gezicht en hand tegen hem aan te drukken en zacht praten en nurieen. Ik nam dan steeds een stapje van hem weg en na twee weken gaat het een stuk beter ene keer gaat het beter dan de andere keer. Maar hij gaat toch geregeld zelf slapen. Succes maar het komt goed.
Hier ook pas weer wat dagen gehad waarop dl moeilijk in slaap kwam 's avonds...echter rond 19 uur gaat ze naar bed met ritueel van tandje poetsen en verhaaltje lezen. en ging ze ineens weer huilen als degene die haar in bed had gelegd (ml of ik). we lieten haar toch liggen en gingen regelmatig kijken bij haar. Tutje geven, knuffle, lief toespreken, even in de armen om te troosten en weer in bed. Duurde soms een half uur. Is idd zwaar! vond ik ook, maar weet bij onze dochter dat het vaak aantal dagen is en weer over gaat., Heb nog geen ervaring mee dat ze ziek is geweest dus kan ook voor jou niet zeggen of het er mee te maken kan hebben, al kan ik het me wel voorstellen. of idd dat het samen valt met sprongetje. Weet wel dat het echt wel goed komt! misschien kan je hilp vragen aan je man, vriendin of familie dat ze eens een avondje komen helpen zodat je wat ruimte voor jezelf krijgt om op adem te komen? als je dat wilt tenminste.