Oh ja absoluut. Ik verlang soms zoooo terug naar m’n studententijd. Maar daarom ga ik nog vrij regelmatig stappen
Was het maar zo’n feest! Dan ging ik, net als mijn 2 kids, lekker in mijn ondergoed door het huis rennen en niks doen
Gouden tijd voor mij geweest. Geen zorgen over niks. Nachten zwerven over de Amsterdamse grachten, 4x per week uitgaan, bijbaantje en studeren. Veel mensen ontmoet, super sociaal leven. Tis nu echt het omgekeerde! Ik kan wel zeggen dat ik echt heb geleefd! Dus heb nu minder moeite met volwassen zijn. Maar mis het vaak wel!
Ja! Toen je nog gewoon kon aanschuiven en je niet hoefde na te denken over wat je nou weer zou gaan koken. Toen je gewoon je stinkende zweetkleren in de was kon gooien en kon mopperen dat het de volgende dag nog niet droog was. Toen je ‘enige grote’ zorgen waren dat je niet geleerd had voor je MO en hoopte dat de leraar jou niet uit zou kiezen om een gesprekje in het Frans te voeren voor een cijfer. God, wat een fijne tijd was dat
Ja echt wel. Dacht als kind/ puber al een zwaar leven te hebben maar nu. Maar toch ondanks alles kan ik het nu makkelijker handelen. Als puber had ik problemen en kon ik er weken ziek van zijn. Nu weet ik dat het vaak wel goed komt.
Ja, dit. Ik vind het leven als volwassene makkelijker dan als kind/jongere. Inderdaad omdat je beter kan relativeren. En als volwassene móét je dingen regelen en beslissingen nemen, maar je mág ook beslissingen nemen. Als kind ben je toch voor een groot deel afhankelijk van andermans keuzes. Altijd: "mama, mag ik...?" ipv gewoon doen wat je wil, hahaha
Ik mis mijn studententijd wel, vooral dat onbezorgd op stap gaan en thuis komen wanneer je dat zelf wilt. Op stap gaan we nog wel eens maar het is toch anders als er een oppas zit te wachten. En ik moet toegeven dat ik ook niet zo goed meer tegen alcohol kan dan tien jaar geleden. En mijn vroege kindertijd, dat mis ik ook wel. Het buitenspelen en het onbezorgde leventje, heerlijk. Toch vind ik volwassen zijn niet erg. Oké, ik zou liever weer 28 zijn ipv 36 (ik haat ouder worden) maar ik ben graag volwassen, ondanks alle zorgen en verplichtingen. Ik ben erg streng opgevoed, ik mocht weinig en waarom het niet mocht werd niet uitgelegd. Ik kreeg te horen “omdat we dat niet nodig vinden” of “ omdat wij dat zeggen”. Toen ik het huis uit ging voelde dat als een bevrijding. Ineens mocht ik dingen zelf bepalen. Dat gevoel van vrijheid is eigenlijk nooit meer helemaal weggegaan. Dus laat mij maar volwassen zijn. Dan kan ik in ieder geval zelf bepalen wat ik doe en laat.
Als puber dacht ik dat het leven vol problemen zat. Dat ik altijd de pineut was. Viel achteraf wel mee maar het leek zwaarder ofzo. Mischien door de puber hormonen ofzo? Nu ben ik er makkelijker in geworden en het is wat het is.
Ohh, dat heb ik van de week nog gezegd. Ik zou zo graag weer een dagje student willen zijn. Het idee dat als ik 300 euro had mezelf rijk voelde, ik alles deed waar ik op dat moment zin in had en geen echte verantwoordelijkheden had behalve mn studie. Maar die vond ik ook geweldig.
Ja dat is wel zo. Vanaf het moment dat je kinderen hebt, ben je nooit meer zorgeloos. Maar daar groei je vanzelf in mee. En met een beetje geluk valt het allemaal best mee. Met een (lieve, goed luisterende) puber in huis spreek ik uit ervaring
Nu op dit moment!!! Mijn salaris komt pas eind april binnen. We moeten het dus met 1 salaris doen deze maand. Vorige maand ook en toen lukte het maar net en hadden we 1 verjaardag. Deze maand hebben we er 5!!! Ik bezuinig me helemaal gek en mn man geeft 50 euro uit (2x lunch met collega's 1x traktatie en Tony's voor mij als kleinigheidje). Ben het zooo zat dat ik hier als enige op let. Zijn reactie: dan sparen we toch niet? Alsof we niet allemaal isolatiewerkzaamheden van de spaarrekening moeten betalen!
Ja hoor, absoluut! Daarom ga ik ook heel soms even alleen een weekend naar mijn ouders. Gewoon om zelf weer even kind te zijn. Echt heerlijk