hallo allemaal, even mijn hartje luchten, ik voel me de laatste dagen echt super slecht, opgezwollen, overal pijn, nu sinds vannacht heb ik er ook nog is serieuze rugpijn bij, onder in mijn rug, ik weet echt niet waar ik me moet zetten of liggen, alles doet pijn, ik kan niet in de auto, wat wel erg is want zou mijn beestjes moeten gaan eten geven, en niemand anders kan dit voor me doen... ons babytje was nog niet ingedaald en toch ben ik al in week 39, heb regelmatig last van harde buik, zou het nu kunnen zijn dat het indalingsweeën zijn? ik hoop dat het niet te lang meer duurt, want begin het echt beu te worden, mijn vriend en ik kijken echt uit naar de geboorte en willen dat kleine meisje in onze armen houden,... maar vind het vooral erg dat ik zo een pijn heb in mijn rug nu.. dit is ondragelijk, heb amper geslapen, de pijn in mijn buik is dragelijk, niet echt hevige pijn, dus dacht dat het niets was om me zorgen te maken, sorry voor het zeuren, maar moest even mijn hartje luchten, dit kan af en toe echt is goed doen thx
hoi ik weet niet of de pijn regelmatig komt, maar ik vind het klinken als weeen! als ik jou was zou ik even de tijd opnemen tussen de harde buiken en de pijnen... aangezien je ook al 39 weken bent...
dat is het rare, de harde buiken zijn niet regelmatig, de pijn in de rug blijft, maar de harde buiken komen en trekken weg er is heel wat tijd tussen,... dus dacht ik nog geen reden tot paniek? of toch?
Dat was ook mijn eerste gedachte. Die pijn in mn rug ken ik maar al te goed. Ik zou dit overleggen met je verloskundige. Misschien moet ze eens eventjes kijken of er daar benede wat aan t gebeuren is. Maar niet ongerust worden hoor! Alles gaat vast zn gangetje
vandaag naar de vk geweest, nog niks in in aantocht, toch voel ik me beroerd, nog een week en dan moet ik terug gaan, ik wou dat het voorbij was, zo een uurtje per nacht slaap is echt niet goed, voor de rest loop ik rond, of zit ik in zetel omdat ik gewoon niet kan slapen van de pijn in de rug,,, raar...
Heel sneu dat je je zo akelig voelt. De meesten hebben wel één of ander kwaaltje wat hen plaagt de laatste weken helaas. D'r is bijna niemand die zich fluitend door de laatste dagen heenfietst. Zelf heb ik lichamelijk geen enkele klacht nog, maar ben nogal stressig doordat de baby in stuit ligt, misschien kunnen ze het nog draaien, misschien moet een keizersnede. Al die onzekerheden maken dat ik me nerveus voel. Heel jammer, want anders had ik me wel toppie gevoeld... En zo hebben we allemaal wel iets waardoor we denken: was het maar vast zover. Hopelijk voor je, begint het gauw...
we hopen er beide op, mijn vriend wil zo graag zijn dochter in zijn armen houden, best schattig, is wel erg dat hij zoveel voor me moet doen, maar hij doet het graag, zegt hij