Ja erg he! En dan zijn het meestal nog de mensen die niet zo dichtbij me staan dus die het al helemaal niks aangaat!
Heerlijk dit! Met verbijstering lees ik wat de gemiddelde zwangere voor de kiezen krijgt. Natasjee; de vragen aan jou over de financiën, vraag meteen naar hun bruto jaarinkomen en zeg dat je rekent op een bijdrage! Hoe durf je het te vragen aan iemand zeg! Uitleggen waarom je af en toe verstek laat gaan doe ik niet meer. Ik werd vorige week gevraagd om in te wijk te collecteren. (Het zal best veel geld opleveren; een topzware waggelende pinguin met collectebus) maar ik heb alleen maar hard gelachen. Vond de vragensteller dan weer niet zo grappig...
Er wordt hier al wat gevist naar de namen (hallo, alsof we die zelf al weten en alsof we die gaan vertellen). Mijn zusje: ja ik snap dat je de naam niet vertelt maar geef me maar een lijstje van welke namen je mooi vindt en dan zeg ik wel welke ik niet leuk vindt en dan heb ik nog wel suggesties.... Jullie begrijpen vast wel waarom mijn bloed dan begint te koken. Ze doet echt zo DOM! Ze weet dat mijn man en ik samen de babykamer gaan uitzoeken. En dan toch ernaar blijven vissen dat mee mag. Ook wil ze per se mee kleertjes shoppen. Heb ok gezegd om van het gezeur af te zijn maar zie nu al op tegen het domme gelul. Ze kraamt echt onzin uit, zoals: als je wat wil weten moet je mijn advies maar vragen.... Domme kind woont nog thuis en heeft zo nu en dan geen flauw idee hoe de wereld in elkaar zit (maar ze denkt wel alles te weten). Ook heeft ze een andere smaak dan ik dus echt een hulp zal ze niet zijn. Het wordt geen lang shoptripje
soms ben ik verdrietig.. gewoon om niks.. maar volgens mijn aller liefste vriendje, KAN dat dus niet. en die blijft dan maar vragen wat er is, of hij wat kan doen enz enz. heel erg lief natuurlijk, maar het enige wat ik wil is even rust en als ik dat dan zeg, wordt ie nijdig... ' en het ligt zeker aan mij ook, dat je nu zo verdrietig/boos bent'.... mannen *zucht* ♡
Haha, heb vrij weinig last van hormonen volgens VL, maar heb wel last van hormonale verlatingsangst. Hij is nu met vrienden op vakantie en uurtje voordat hij weg ging, heb ik alleen maar gehuild en gehuild.. Hij was zo lief! Hij zei: ik bel je elke dag! Eerste dag gebeld, tweede dag niet, derde dag niet (wel appjes hoor; was super op de piste. trusten). Nou toen ging ik hem maar een berichtje sturen dat valse beloftes doen niet leuk is!!! haha Toen belde hij lief en wel 10! min Kijken hoe het verder gaat deze week Voel me zonder hem heel eenzaam en alleen (woon ook aan de andere kant van het land terwijl fam. en meeste vrienden dus op 2u rijden wonen).. Maar vind het zelf wel frustrerend dat ik zo ben nu, want ik ben echt iemand die goed alleen kan zijn, maar ik mis hem zooo verschrikkelijk nu.. gek he? Zondag vertellen we het de meeste mensen, ben erg benieuwd naar ieders reacties. Als er iemand reageert met deze woorden voordat ze gefeliciteerd hebben: gepland? gewenst? en wat vinden je schoonzus en zwager er van (zij had bbz terwijl ik op t zelfde moment kloppend hartje hoorde) dan weet ik zeker dat ik flip!
Die verlatingsangst herken ik goed!!!! Heel vervelend.... En mijn partner is niet eens op vakantie. Maar werkt wel een uur hier vandaan. Ben zo blij als het weekend is. Wat ik nu zo vervelend vind is dat iedereen maar wilt afspreken. En ik heb daar gewoon zooooo geen behoefte aan. Soms zou ik het gewoon zo willen zeggen. Maar denk niet dat ik daar vrienden mee maak. Wil alleen mijn gezin om me heen en meer niet. En het erge is dat mensen niet altijd snappen dat het je niet lukt om alles nog te doen.
Ik ben net klaar met huilen... me vriend moet werken... en gaat voor werktijd eerst nog 2 uur naar de sportschool. Hij is 12 uur per dag weg van huis. En ik zit hier maar met me dikke buik, pijn in me rug.. en bekkeninstabiliteit. Van de andere 12 uur per dag slaapt hij er nog 6... dus voel me erg alleen. Het huishouden is al gedaan als hij wakker word. En moet schreeuwen om aandacht, omdat meneer nog tijd voor zichzelf wilt, voordat de baby er is, want daarna kan ie dat niet meer zegt ie. Ook nog s een brief vd deurwaarder gehad. Dat er beslag was gelegd op loon van mijn vriend (een openstaande snelheidsboete, waarvan ze de herinneringen naar zn oude adres hadden gestuurd) wij hebben die gelijk betaald... heb gebeld naar deurwaarder dat het is overgemaakt, ben nog een keer op kantoor van hun geweest om te vragen of er niks meer openstond... "Nee alles is betaald". 1.5 week later: "Ze hebben meer dan de helft van mijn loon overgemaakt aan de deurwaarder". Ik gebeld: Sorry, we zijn vergeten het uit het systeem te halen.. over 2 weken staat het terug op zijn bankrekening. (Oh my god.... 2 weken?!?!?!)... Ben nog nooit zo pissig geweest...
Ik erger me vreselijk aan al die ongevraagde adviezen, meningen en opmerkingen sinds ik zwanger ben! En dan vooral van mensen die al kinderen hebben (mensen met oudere kinderen van 12+), die denken nog alles precies te weten hoe dat gaat in een zwangerschap. Ik erger me er dood aan! Bijvoorbeeld: tegen mij zeggen dat ik geen haren mag verven tijdens zwangerschap, kindje niet op slaapkamer leggen eerste paar weken, wat ik wel en niet mag eten enz.. Als ik dan zeg dat mijn verloskundige mij een ander advies heeft gegeven, dan zijn ze nog boos ook! Want "hun hebben 2 kinderen groot gebracht en wat weet een verloskundige er nou van". Pfffff Ow.. En de opmerking: je gaat het nou wel zien hè? Ja duh! Ik ben ruim 20 weken zwanger, mag het?? Mensen die gewoon ongegeneerd roken in mijn bijzijn.. Ongevraagd aan mijn buik voelen.. Ook zoiets.. En als er nog iemand mij: "bolle" noemt dan krijgt die gene een klap in ze smoel.
Ik wil ff zegen dat ik zo onderhand spin nijdig word van onze boven buurjongen :x Mijn lontje word kleiner en kleiner naar mate mijn buik groeit Meneer blijft maar van die stamp stamp draaien ik dreun hier bijna van mijn bank af
Gisteren noemde iemand me hoogzwanger terwijl ik nog 8 weken te gaan heb en iedereen steeds zegt dat ik zo'n kleine buik heb. Dat laatste is ook beetje irritant. Donderdag was ik laminaat aan het plaatsen op de bovenverdieping (ja, ik, ruim 31 weken zwanger) terwijl mijn vriend de tuin aan het omspitten is. Komt schoonvader op bezoek en zegt hij tegen mij dat ik wat meer ruimte moet laten aan de zijkant. Dit terwijl ik ruim een cm vrijlaat en ik wel vaker laminaat geplaatst heb. DOE HET DAN ZELF ALS JE HET TOCH ALLEMAAL ZO GOED WEET!! En dat roken in mijn buurt.. sorry hoor, maar dat is toch wel echt onrespectvol.
De "het hoort er allemaal bij" uitspraak...:x pislink word ik ervan...vraag dan niet hoe het gaat... Nu zeg ik standaard dat het fantastisch gaat! Opgelost
Krijgen ze hier geen kans voor...mijn man is net een hyena hahah...die jaagt iedereen gewoon zonder pardon uit mijn buurt...m.n. familie die opeens vergeten lijken te zijn dat je zwanger bent...
Nou idd!!! Godsamme, heb echt mega last van mijn bekken, ga dan niet zeggen dat het er bij hoort! Ik baal er echt van, kan geen boodschappen doen, kan niet helpen met klussen, niet helpen in de huishouding, niet lekker in de tuin oppiepen....grrr :x
ik moet stiekem een beetje lachen om jullie ergernissen sorry eet me niet op heb ze momenteel zelf niet, maar ja heb ze uiteraard ook wel
Inderdaad, dit! Ik heb ook zware bekkeninstabiliteit, waardoor ik alleen het hoognodige doe en dat is mijn dochter van school halen en brengen. En dan zeggen de andere ouders: aah joh, hoort erbij. Inmiddels zegt bijna niemand.het meer omdat ik even.haarfijn uit heb gelegd dat het NIET normaal is dat je door een zwangerschap alleen nog maar kunt lopen zitten of wat dan ook met pijn.. Dat het niet normaal.is dat je een rolstoel moet gebruiken om langer uit huis te gaan.
Dat is het toch ook? juist daarom vergeet ik de pijnlijke symptomen die ik soms ervaar als ik aan me kleintje denk die er over een paar maanden zal zijn. Maar om dat van een ander steeds te horen is het begrijpelijk dat het frustrerend is.