lieve schat een ploegendienst is heel zwaar mijn man deed dat ook en in de middagdienst liet ik hem zijn gang gaan als hij ochtend dienst had stond ik met hem mee op en ging ik langzaaam aan aan de slag in huis dan werd de kleine wakker en ging ik met hem bezig als ik tijd had ging ik bv de keuken even extra goed doen en als manlief dan thuis kwam samen boodschappen doen en dan was het tijd voor het gezin als hij nachtdienst had begon ik pas tegen een uur of 12 met poetsen je moet voor je zelf gewoon een schema vinden en als het nu al zo een bende in huis is en jij het niet alleen aankan vraag dan hulp of spreek af in het weekend om even 2 uurtjes ruimte voor ruimte even goed op te ruimen dat doen wij nu ook hij werkt de hele week verschillende tijden van 8 tot soms 7 uur ga ik van he niet verlangen dat hij wat doet in huis maar in het weekend dus wel even 2 uurtjes samen alles goed doen en dan is het tijd voor leuke dingen hij moet wel beseffen dat jij nog herstellende bent en niet alles in een dag kan dat hoeft ook niet soms helpt het voor jou ook als jullie samen weggan even tot 10 tellen voordat je iets zegt is hij geiiriteerd door iets gewoon stil zijn gaat wel over hij heeft denk ik het gevoel dat alles op hem aankomt en door de bende die er al is ziet hij niet wat jij wel doet dus vraag hulp desnoods aan je moeder of vriendinnen het is moeilijk maar soms kan het helpen om je te verplaatsen in zijn schoenen zodat je idd wat beter begrijpt wat hij bedoelt en praat gewoon tegen hem maak een shema en geef hem dit zet er in wanneer jij wat doet en wanneer je samen bijv de zolder/huiskamer/of andere ruimte schoonmaakt en niet langer dan 2 uurtjes dan valt het nog wel mee misschien zegt ie wel ach we zijn nou toch bezig laat ik maar ff dit afmaken sorry voor het lange verhaal hoop dat je er wat aanhebt en verrras hem eens met zijn favo eten of een lekker tussendoortje laat zien dat je hem waardeerdt voor het werk wat hij doet zal hem ook goed hij voelt zich nu vast alleen werkpaard en geen vader/man meer
+300.... @TS: Beterschap met alles. Hoop dat je over een jaar je ziekte onder controle hebt en kan starten met je opleiding. En je partner, tja...ik kan er niet goed over oordelen. Misschien is de hele situatie hem wel te veel of kan ie er niet mee omgaan en ontvlucht ie de boel. Mijn moeder is ook veel ziek geweest in mijn jeugd. Uiteindelijk zijn mijn ouders op mn 17e gescheiden. Er kwam ook veel op mijn vaders schouders terecht. Fulltime werken, zorg voor 3 kinderen en vrouw, huishouden etcetc. Op een gegeven moment was de koek echt op.
ik snap een paar dingen niet, waarom zijn jullie aan een kindje begonnen? Het huisje hiervoor was nog kleiner, dus niet 'babyproof', je bent te moe om het huishouden te doen, hoe ga je het doen als je zoontje allerlei boevenstreken gaat uithalen? Let op; ik zeg hier niet mee dat zieke mensen geen kinderen mogen krijgen, maar dan moet je wel een goede en stabiele relatie hebben met een goed netwerk! Geen ervaringen met ploegendiensten, maar heel simpel: waarom moet hij 's ochtends nog 4 uur meehelpen in het huishouden? Bij normaal werk hoeft een man toch ook niet tot 22.00 uur aan het werk? En als je echt altijd moe bent, ben ik blij dat je mijn verloskundige niet bent. Echt, een schoon huis doet wonderen met het humeur van mensen. Voor mijn man is het soms best moeilijk dat ik alle aandacht kan geven aan mijn zoon en dan 's avonds doodmoe ben als hij thuis is. Alle positieve aandacht gaat vaak naar mijn zoontje en ben je 's avonds wel uitgeknuffeld. Hier is dat een puntje van aandacht en dan gaat het ook weer helemaal goed hoor. Wat ik hiermee wil zeggen: alle tijd die je over hebt, gaat naar je zoon, niet naar je man. Kan me zelfs voorstellen (hier niet aan de hand) dat je man geen zin heeft in zijn kind, omdat hij de verandering is geweest en was zijn leven voor zijn zoon mooier dan nu.
Op alle punten mee eens. Doe wat je lichaam kan handelen en niet meer. De was/strijk kan morgen ook. Je zal keuzes moeten maken tussen welke dingen je wanneer doet. Maar ik denk dat 1 van die keuzes is; Wil ik deze opleiding wel, aangezien ik nu al "op" ben? Straks krijg je er een opleiding en uiteindelijk een baan bij. Dan moet je je energie NOG meer gaan verdelen en je loopt nu al op je tandvlees. Niet handig. Bovendien is het niet echt een beroep waarbij je het kan maken om "te moe" zijn Ik denk dat je er verstandig aan doet om een alles op de rit te krijgen, voordat je er een nieuwe uitdaging bij neemt (als je dat nog steeds wil). Dan zie je echt door de bomen het bos niet meer. Ga met je man zitten en som op wat je van hem kan verwachten; * hij kan zijn eigen spullen opruimen (sokken in de wasmand/ontbijtborden in de vaatwasser etc.) * zware klusjes doen in of om het huis * en de belangrijkste; aandacht schenken aan jou en je kind. Verder werkt hij en ploegendiensten kunnen zwaar vallen, dus verwachten dat hij eerder opstaat om voor zijn wek het huisje aan kant te maken, is naar mijn mening te veel.
Ze heeft eerder zelf aangegeven dat het een puinzooi is... Nou ik zou dat niet willen voor mijn kind! En daarnaast kan ze blijkbaar wel naar school dus een studio schoon houden lijkt me een stuk minder zwaar. En je hebt de hele dag. Lijkt me dat haar kind van die leeftijd zeker nog 1 of 2 keer slaapt? Ze begint er zelf over. Als ik haar man was geweest was ik ook heel saggi geweest en had ik ook niet altijd zo vriendelijk gereageerd. Heb je hard gewerkt kom je in een bende thuis waar je vrouw de hele dag de tijd voor heeft gehad om iets te doen. Het is een wisselwerking.
Misschien is het een idee om voor jezelf lijstjes te maken? Ik kan me voorstellen als je erg vermoeid bent en je om je heen kijkt en alleen maar rotzooi ziet dat je ook niet meer weet waar je moet beginnen? Als je alle dingen die gedaan worden op een lijstje schrijf, daar vijf dagen voor uittrek en elke keer kleine stukjes doet is het een kwestie van bijhouden en dan kan je tussendoor rusten. Kan me voorstellen dat je man genoeg heeft aan zijn werk en misschien verwacht hij nu dat het hele huishouden op zijn schouders rust wat ook weer stress geeft? Straks als je VK wordt zal het huishouden ook (samen) gedaan moeten worden en kan je ook niet de rust pakken die je nodig hebt.. of misschien anders een huishoudelijke hulp inschakelen? Maar hoe wil je vk worden als je nu dit niet rond kan krijgen? Het lijkt mij dat dat nog veel zwaarder werk is? Kan me ook voorstellen dat je moe wordt doordat je altijd in rotzooi moet leven zoals je zelf zegt.. als je huis opgeruimd is dan is het in je hoofd al een stuk rustiger misschien waardoor je zelf ook wat beter in je vel gaat zitten buiten je ziekte om?
Ik ben ook tbm maar ga binnenkort weer voor een paar uur aan het werk. Mijn man werkt veel dus ik vind het logisch dat ik het huishouden doe. Ik vind het belangrijk dat het huis netjes en schoon is als mijn man thuis komt na een lange dag/nacht werken. Als het huis een bende is lijkt het me voor hem niet fijn thuis komen... je huis is toch een plek waar je tot rust wilt komen als je fulltime werkt. Wel rottig dat je ziek bent en snel moe maar toch blijf ik erbij dat je zelf wel iets meer mag doen aan je huishouding. Al zou je iedere dag maar 1 of 2 dingen doen. Bijv. maandag de w.c. en woonkamer, dinsdag de keuken en de vloer enz. Ik denk dat, als je alleen al daarmee begint, je man je meer gaat waarderen Praat er ook met hem over en spreek af dat jij het huis schoon en netjes houdt (zoveel als mogelijk) en dat hij meer aandacht/tijd geeft aan zijn zoontje. Succes ermee!
Ik ga in september beginnen, omdat ik anders geen opleiding heb. + Dit is nodig. Willen wij later een stabiele woon situatie kunnen bieden aan onze zoon. Verder heb ik er met ml overgepraat en hebben we een aantal regels opgesteld. Dat we beiden zodra er troep ligt het opruimen, als er afwas staat gaan afwassen en om de dag stofzuigen. Waar ik niet met me hoofd overheen kan is dat sommigen hier niet kunnen lezen.!!, en zeer kwetsbare dingen sturen. Zoals waarom we voor een kind hebben gekozen, en of dat ik wel weet wat ik me kind aan doe?? Je moet niet denken dat ik dit heb gewilt als moeder zijnde!! Overigens ben ik door de pil heen zwanger geraakt (kwam door de ziekte die ik heb, en die is pas een maand geleden ontdekt). We hebben trouwens vandaag samen het huis opgeruimt. De commode opnieuw uitgezocht etc, het is weer spik en span. En voor sommigen hier.. Ik wil best even wisselen van lichaam... Dan weet je hoe ik me voel door deze ziekte. Overigens komt mijn moeder hier 1x in de week helpen met opruimen als ik naar school ga, en heb ik er met ml over gehad dat hij dan ook meer moet gaan doen in het huishouden. Verder staat vk, voor over een jaar of 3 in de planning. (Met een beetje geluk heb ik dan de klachten van deze ziekte niet meer) En anders heb ik nog andere medicatie die deze onderdrukken.. Iedereen die tips heeft gegeven bedankt! Oja nog een nieuwe regel hier is.. Zodra ml thuis is en hij de kleine eten geeft gaat de tv uit voor 2 uur. zodat hij lekker wat tijd kan besteden met de kleine. En hij heeft uit zichzelf besloten dat hij in september (als ik weer naar school ben) een week vrij te nemen, zodat hij deze volledig kan door brengen met D. Als dit alles gaat zoals ik besproken heb met ml. zijn we op de betere hand, maar er moeten nog zeker meer dingen veranderen..
Goed van je miepkip! Fijn dat je er met je man over hebt gepraat en dat jullie regels hebben afgesproken. Sommige zeggen ook kwetsbare dingen, ik zou daarover heen lezen. Je hebt helaas niet altijd alles zelf in de hand en ziek worden/zijn al helemaal niet. Niemand kiest daarvoor. Ik wil je heel succes wensen met je opleiding! Heel erg stoer dat je dat gaat doen. En natuurlijk ook een hele verstandige keuze voor je toekomst
Ah kijk, wat voor opleiding ga je nu eerst doen dan? En goed dat jullie erover gepraat hebben Even iets anders... Ik hoop voor je dat de medicijnen goed aanslaan maar ik weet ook dat het meestal bij Graves niet werkt... Hopelijk hoor jij bij diegenen bij wie het wel werkt.
Dank jullie wel , Ik ga in september de verpleegkundige opleiding doen. De medicatie die ik nu heb helpt mijn lichaam het juiste ritme vinden. Er is 50% kans dat het zo blijft. En hoop heel erg dat ik de 50% ben waar het zo blijft. Helaas is het wel erfelijk. Ons zoontje word als hij 6 is, onderzocht op de ziekte van Graves
Fijn dat er wat afspraken gemaakt zijn en dat het huis weer op orde is! Al blijft het misschien nog even zoeken wie precies wat doet. Ik hoop voor je dat je snel weer een beetje beter gaat voelen en ik geef je groot gelijk dat je een opleiding wil doen.
sydneys, Krijg idd stumazol. En over 2 weken krijg ik de hormonen erbij die mijn schildklier weer op het juiste tempo moeten brengen.. Hij ligt nu door de strumazol helemaal stil. (heb een zwaar ondergewicht door de ziekte)