Sinds 2weken begin ik te merken dat ik nog een kindje wil. Ondanks dat ik tegen iedereen zeg NEEE er komt bij mij geen 2de meer, en ik serieus met de arts gesproken heb over sterilisatie, begint het nu toch gigantisch te kriebelen. Elke zwangerschapstest die ik zie van iemand anders voel ik dat ik teleurgesteld ben dat het niet mijn test is. En van de andere kant, ik ben een alleenstaande moeder heb een lief kindje van 2,5jaar die nog aardig luistert. Hij is bijna uit de luiers, en dan weer in de luiers en de lange nachten de tandjes en alle niet zo leuke dingen. Maar ondanks dit blijft die drang zo erg ik wil me buik weer voelen groeien, en alle oh zo mooie dingen die er wel zijn wil ik weer meemaken. Ik heb een spiraaltje dus zwanger raken zal niet gebeuren. en misschien maar goed ook gezien ik geen vriend heb. Maar daar heb ik dan ook echt geen behoefte aan. meer mensen die dit meegemaakt hebben? Ik ben het gevoel zo aan het onderdrukken maar het begint nu wel heel sterk te worden.
Je kan je eens verdiepen in de methode om gewoon alleenstaand te blijven en toch zwanger te worden? Er zijn hier toch wel een aantal BAM-moeders? Als je echt nog een kinderwens hebt maar geen zin in een relatie zou je dat eens moeten overwegen?
Dit is net een verhaal dat van mij had kunnen komen. Maar dan wel een paar jaar terug. Ik was een alleenstaande mama en wou ook absoluut geen tweede. Ik had een horror bevalling, geen partner, maar wel een vaste job. Iedereen rond me begon zwanger te raken en bij mij begon het ook weer te kriebelen. En dat verlangen bleef maar groeien. Maar net als ik beslist had om er in mijn eentje aan te beginnen, ben ik verliefd geworden. Was helemaal niet de bedoeling maar je weer nooit hoe het allemaal gaat lopen. En nu zijn we samen aan het proberen. Als ik jouw naam zie denk ik dat je 34 bent? Ik ben wel een beetje jonger. Maar misschien moet je informeren om er alleen nog eentje te maken? Als je alle informatie hebt, ga je je beslissing misschien gemakkelijker maken? Alvast een dikke knuffel want ik weet dat je gevoelens niet altijd gemakkelijk zijn. En veel succes, wat je ook gaat of wilt doen.
Hi, Ik vind het heel herkenbaar, al is mijn zoontje nog maar 9 maanden. Ik ben bewust single mama en ik vind het geweldig, bijzonder en ook best vermoeiend alleen. Maar ik hoor vriendinnen met partner die net zo moe zijn dus tot nu toe lijkt het niet zwaarder. Wel zal een tweede pittiger zijn, met name financieel verwacht ik. Ook zal mijn sociale leven nog meer onder druk komen te staan, je kan als single mama niet 'makkelijk' sporten omdat je hiervoor altijd oppas moet regelen maar dat heb je vast al ervaren nu je al alleenstaand bent. Ik zou wel graag weer verliefd willen willen worden maar mijn kinderwens ging, en gaat nu voor. Er zijn meerdere klinieken en ziekenhuizen die single vrouwen (bewust alleenstaande moeder) helpen bij hun kinderwens. Er is ook een vereniging BAM-mam.nl en er zijn verschillende fora (ook besloten).