Probeer het kort te houden. Ik werk al 4,5 jaar op dezelfde plek, in een winkel. Ruim een jaar geleden is het hele bedrijf (meer filialen) overgenomen. Sindsdien gaat het slechter en slechter, door crisis maar ook door slechte leiding, te groot geworden, zien door de bomen het bos niet meer. Afgelopen woensdag, kreeg ik tot mijn grote schrik, een envelop van UWV waarin stond dat voor mij ontslag was aangevraagd (heb een vast contract) ivm bedrijfseconomische crisis. Jullie snappen, ik schrok mij rot, helemaal overstuur en mijn man gebeld. (wie doet nou zoiets, via de post erachter komen en nooit iets verteld). Ik ben hierdoor de laatste dagen van slag en afgeleid en moest gister en vandaag werken, met een hele nare bijsmaak, zullen jullie snappen. Eenmaal thuis moest ik wel weer even huilen en ging naar boven. Man was beneden met dochter. Ik kom weer beneden en zo in gedachten doe ik de deur open naar de keuken en je raadt het, zij zat erachter dus de deur sloeg tegen haar hoofd!!!! Huilen, zij en ik, allebei even hard... Haar natuurlijk gepakt en getroost, maar je kon wel zien waar het was, hele kleine maar zichtbare beschadiging op haar voorhoofd en een dunne streep... Ow wat voel ik me slecht slecht slecht.... Na troosten was zij weer stil (eerder dan ik) maar je kan zien dat het hard is aangekomen.. Ik voel me ZO ZO ZO dom, ik ben wel 1000 keer door die deur gekomen, heel voorzichtig open gedaan en zat ze er niet achter... en vandaag ben ik overstuur en in de war en gooi die deur open en ze zit er wel achter. wat voel ik me een slechte moeder. Mijn man zegt dat ze er heus niks aan overhoudt (ik dacht meteen: hersenschudding) en hoewel hij het wel erg vind en erg voor haar zegt hij ook: als ze leert fietsen ooit zal ze ook vallen... Misschien wel, maar ik blijf me rot voelen en ga al een paar keer bij haar kijken om te checken of alles nog goed is... Ik voel me al zo rot over de situatie op mijn werk, en nu dit ook nog erbij...
Snap volledig hoe je je voelt, alleen dit zal echt nog wel vaker gebeuren. Soms zitten die kleintjes niet op een slimme plek en jij kan echt niet altijd met je gedachtes erbij zijn.. Hier is J.esse al eens van de bank gevallen toen ik ff niet oplette... Kon mezelf wel tegen het hoofd slaan. Alleen als ik nu zie hoe harde knallen hij soms maakt nu hij los wandeld denk ik... Ach die keer van de bank was nog zo'n drama niet...
Je bent absoluut GEEN slechte moeder! Dan zou ik namelijk een MEGA slechte moeder zijn!! Meid je wil niet weten hoe vaak ik zo iets "lulligs" heb gehad. Bv: velletje tussen de rits omdat ik haast had, velletje tussen de maxicosi clips ook omdat ik haast had, punt van een envelop in d'r oog en ga zo maar door. Vaak gebeurd dit als ik er met m'n kop niet bij ben.. Maar het maakt me geen slechte moeder, hoogstens even een ontaarde moeder! Heel veel sterkte met je werk! Echt super rot, snap dat je er even niet met je koppie bij bent hoor!
aah, dat soort dingen kunnen gebeuren, dat jij je hier zo druk over maakt zegt genoeg, JIJ bent een GOEDE moeder zo prent dat maar ff in je hoofd hihi. balen van je werk, en totaal niet netjes dat het op zo'n manier gebeurd
Wat balen zeg over je werk, dat ze et niet eens even persoonlijk melden of bespreken.. Zomaar ff via een brief erachter komen. Zou er ff een gesprek over aanvragen. Wat betreft et ongeluk: je bent zeer zeker geeeeeen slechte moeder, dan zijn er vast heeeeel wat slechte moeders waaronder ik... Ongeluk zit in een klein hoekje en ja soms zijn mama's dan de aanrichten Maarja wij zijn ook maar mensen hè t is denk ik meer de stres en verdriet van je werk waardoor je meer hebt gehuild en erbij stilgestaan omdat je denkt het express gedaan te hebben omdat je in gedachte was verzonken. Ongelukjes gebeuren meid, je bent echt geen slechte mama vergeet dat aub niet en praat jezelf geen negatieve dingen aan. Succes wat betreft het werk, niet netjes van ze en balen zeg terwijl je vast contract had ...
Wat akelig van je baas om het zo aan te pakken! Maar een slechte moeder ben je niet hoor. Hier ook wel eens een velletje tussen een rits gehad, een vinger tussen een la die ik dicht deed, mijn kind laten lopen met de schoenen aan de verkeerde voet......
dat soort dingen gebeuren bij iedereen je bent echt geen slechte moeder! dan is 100% van alle moeders een slechte moeder, vroeg of laat gebeurt zoiets bij iedereen wel heel jammer van je werk, ontslagen worden is rot maar op deze manier zeker, veel sterkte
Erg akelig van je werk, en zeker de manier waarop dat is gegaan. Ik zou het op prijs hebben gesteld als ze me even persoonlijk (face to face) hadden ingelicht. Ik vind je overigens geen slechte moeder. Zoiets kan helaas gebeuren, zal vast niet de enige keer zijn. Mijn dochter verschijnt af en toe ook op de meest onverwachte plekken, ook uitkijken geblazen.
Ik snap dat de situatie echt rot is, misschien ook wel goed om het even er uit te hebben gehuild! Je dochter is 11 maanden, dat is nog een leeftijd waarbij ze dit soort dingen niet onthouden, zij is het allang vergeten Kan gebeuren, bij iedereen!
Meid je bent geen slechte moeder!!! je maakt je zorgen om je meid dus ben je een goede moeder!! maar ik snap volledig dat je van slag bent!!! heb je het op het werk bespreekbaar gemaakt?? misschien dan je filiaal er niks van weet en het vanuit hogerop gebeurd is
Akelig van je werk om het zo te doen, maar je bent echt geen slechte moeder hoor. De onze is van de grote bed gekropen en ik heb hem laten omvallen tegen een kast en dan zo bonk tegen de tegelvloer omdat ik te laat zag dat hij mijn broekspijp vast had. Het ergst vond ik wel toen hij 3 weken oud was en ik zijn jasje aan probeerde te doen. Ipv zijn mouw had ik ineens een vinger vast en heb ik een klein wondje met m'n nagels gemaakt. Toen heb ik echt eventjes meegehuild met hem en nog steeds voel ik me naar als ik eraan denk. Als je haar goed heb getroost dan is ze het alweer helemaal vergeten Zulke ongelukjes gebeuren nu eenmaal.
Dank voor jullie lieve reacties, met mijn dochter gaat het prima en aan werk situatie wordt gewerkt dmv verweer brief, maar de werksfeer zal hoe dan ook verpest zijn door hoe ze, bewust, te werk zijn gegaan.