Hoi, Vandaag heb ik een liggingsecho gehad en jawel hoor ons kindje ligt nog steeds met het hoofdje naar boven. het vruchtwater was er nog wel, maar de echoscopist twijfelde of dit voldoende zou zijn om te draaien. Vrijdag moet ik naar de verloskundige en dan word ik waarschijnlijk doorverwezen naar de gyneacoloog. Hopelijk proberen ze nog te draaien en gaat dit lukken, maar is dat nou niet zo dan moet ik de moeilijke keuze maken tussen stuitbevalling of een keizersnede. Nou is mijn eerste bevalling echt super snel gegaan, binnen 5 uur was ze er. Wel 1 uur moeten persen. Maar goed, toen bij de knip ook meteen geboren. Maar aan de andere kant maakt een stuitbevalling me ook wel angstig, helemaal als ik sommige verhalen op internet lees (natuurlijk de ergste senarios). Van een stuitbevalling genees je waarschijnlijk net ze snel als een normale bevalling. Moet je dan eigenlijk wel even in het ziekenhuis blijven? Een keizersnede houdt me tegen omdat het toch een grote buikoperatie is. Ook moet ik dan langer herstellen en ik heb nog een kindje thuis dat nog niet kan lopen. Die kan ik dan ook niet tillen en ik ben langer van huis omdat ik langer in het ziekenhuis zou moeten blijven. Ik vind het eigenlijk allebei geen opties, maar als ze niet kunnen draaien zal ik iets moeten. Wat zijn jullie ervaringen? Wat hebben jullie gedaan en vooral waarom. (graag niet te erge verhalen) liefs Suzanne
Hoi Suzanne, Ons zoontje lag ook in een onvolkomen stuit. Een draaipoging in het ziekenhuis leverde niets op. Wij moesten dus ook de keuze maken. Mijn gevoel zei 'nee' tegen een stuitbevalling, zag het gewoon helemaal niet zitten. De gynaecoloog die de draaipoging deed, was echter vóór een natuurlijke bevalling en die heeft mij tijdelijk aan het twijfelen gebracht. En ik zag ook tegen een keizersnede op. Voor mij was het kiezen uit twee kwaden. Uiteindelijk hebben we voor een keizersnede gekozen. Waarom? Een keizersnede brengt voor het kind weinig risico mee, voor de moeder méér. Ik redeneerde: ik kan wel tegen een stootje, ben een jonge, gezonde vrouw in goede conditie. Maar dat kleintje kan nog eigenlijk niets hebben. Daarbij vertelde een andere gyn mij, die uiteindelijk mijn keizersnede heeft gedaan, dat 50% van de natuurlijke stuitbevallingen uiteindelijk toch nog uitmondt in een spoedkeizersnede, en bij een eerste kindje is dat percentage nog hoger. Dan zou ik dubbel ellende hebben. Dus we hebben voor een keizersnede gekozen. Deze is in overleg met de gyn op de uitgerekende datum gepland. De keizersnede zelf viel me mee. De uren erna heb ik even flinke napijn gehad maar na twee morfine-injecties was ik weer boven water. Een bijwerking van een keizersnede is heel veel lucht in je darmen en daar ben ik een avondje goed ziek van geweest. Door het katheter kreeg ik een blaasontsteking. Al met al vond ik het herstel eigenlijk best tegenvallen; heb wekenlang flink last gehad van mijn buikspieren. De wond is overigens heel mooi genezen. Nu, 9 weken later, heb ik nog altijd een beurse plek op mijn buik. Precies twee weken na de ingreep ging ik weer voorzichtig wandelen met de hondjes; in eerste instantie alleen naar het veldje voor ons huis, maar zes weken na de bevalling liep ik weer twee kilometer in een flink tempo. Een keizersnede is niet niks, maar ik vind het belangrijker dat onze zoon niets aan de bevalling heeft overgehouden. Mocht ik nog ooit voor de keuze staan: natuurlijke stuitbevalling of keizersnede, kies ik zo weer voor dat laatste. Succes met je beslissing en als je nog vragen hebt dan stel ze maar!!
ik ben ook voor een keizersnede gegaan.. Heb eerst moxa therapie gedaan en daarna een draaipoging.. een draaipoging doe ik nooit meer.. ik heb door de draaipoging een nacht in het ziekenhuis moeten liggen omdat ze bang waren dat de placenta losliet of ik al ging bevallen met 36 weken.. ik wilde ook niet de risico's voor elena.. sprak laatst nog een moeder op het werk die zelf vroeger door een stuitbevalling zuurstof te kort had gehad.. zij is nu spastisch.. daardoor heeft ze veel belemmeringen.. Het is voor mij wel wat meer hersteltijd.. maar voor mijn kleintje wilde ik geen risico's nemen.. Ik ben snel hersteld van de keizersnede en ben blij dat ik voor de keizersnede ben gegaan.. Ook omdat je dus veel kans hebt dat je nog een spoedkeizersnede moet doordat je kindje zuurstoftekort krijgt.. Dan ben je er zelf helemaal niet bij.. bij een geplande keizersnede kan je een ruggenprik en mag je toch de geboorte van je kindje mee.. Ook mag je man er dan meestal bij zijn.. Veel succes met je keuze.. ben wel benieuwd wat je beslissing gaat worden..
Bij mij lag ze in de stuit bij 36 wkn! vervolgens laten draaien en het heeft bij mij geholpen. Als het niet had geholpen, was ik voor de stuit gegaan en mocht ik in de OK eindigen, heb ik het in ieder geval geprobeerd op de normale bevalling.. maar nu is ze ingedaald met het hoofdje dus nu afwachten tot de feest echt gaat beginnen
Mijn eerste lag in stuit. Ik heb uiteindelijk gekozen voor een keizersnede, ik wilde gewoon geen risico's lopen tijdens een bevalling. Wat ik uiteindelijk wel jammer vind is dat ik nu 3 kinderen heb en ze zijn alle 3 via keizersnede gekomen omdat ik dus bij mijn eerste een keizersnede heb gehad. Maar daarintegen 3 gezonde kinderen en dat is ook wel wat waard. Mijn zoontje was 16 maanden toen mijn jongste geboren werd, en moest ook nog vaak getilt worden. Het is moeilijk om dat even af te wijzen, en je hebt wel even hulp nodig van mensen buitenaf, maar na een week of 4 kan je je kleine best wel weer oppakken hoor! Ook in het ziekenhuis blijven is even vervelend maar uiteindelijk wel beter voor jou en je gezin hoor. Ik ben na mijn zoontje te snel naar huis gegaan en heb daarom een veel langere herstel periode gehad dan deze laatste keer! Al met al vind ik dat al mijn keizersnedes 100% meegevallen zijn. Ook de pijn is mij heel erg meegevallen! Ik zou dus zo weer de keuze maken, als ik het over mocht doen allemaal!
Hier bijna hetzelfde verhaal Bij de laatste controle bij de verloskundige bleek al dat mijn kleintje dwars ligt. Vanmorgen heb ik daarom een liggingsecho gehad en ja hoor, ze ligt nu zelfs helemaal in stuit: hoofdje tegen mijn ribben en voetjes in mijn blaas. De al geplande draaipoging heb ik afgezegd. Mijn baby heeft bij mij best nog de ruimte, dus de kans dat ze na een draaipoging weer in dezelfde positie gaat liggen is zeer aanwezig. Ik vind de slagingskans zodoende te klein en de risico's (hoe klein ook) te groot. De placenta ligt bij mij aan de voorkant en ik heb een strakke, harde buik hetgeen een 'versie' bovendien nog eens bemoeilijkt. Mijn gevoel zegt al met al heel sterk: niet doen. En daar ga ik op af. De verloskundige heeft mij inmiddels doorgestuurd naar de gynaecoloog. Ik ben benieuwd wat die gaat zeggen. Eerlijk gezegd hoop ik niet dat de gyn nog staat op een draaipoging. En al helemaal niet op een natuurlijke bevalling, want voor mij staat vast: als de kleine in stuit blijft liggen, dan kies ik voor een keizersnede. Ik weet dat een ks absoluut geen kattepis is (ik zou er zelfs erg tegenop zien, ik ben echt een bangeschijterd als het op operaties aankomt), maar het geeft mij de meeste rust en zekerheid dat mijn kleintje in ieder geval veilig ter wereld komt. De gedachte aan een stuitbevalling geeft mij een heel onrustig gevoel; ik ben bang voor eventueel vervelende gevolgen voor de baby. Je hoort sowieso vaak dat een stuitbevalling alsnog in een spoedkeizersnede eindigt. Bij mij is er nog geen zekerheid, voor hetzelfde geld draait mijn baby alsnog goed. Maar moet ik deze week bij de gyn een keuze maken, dan staat mijn beslissing al vast: een keizersnede.
Ik heb vandaag de tweede draaipoging gehad. Helaas is ook deze mislukt. Dus heb ik de keuze gemaakt om toch natuurlijk te bevallen. Het kindje ligt perfect, wordt niet te groot en ons eerste kindje is ook snel geboren. allemaal aanwijzingen dat dit wel gaat lukken. vind het wel spannend hoor, maar ben er van overtuigd dat het gaat lukken. De verloskundige heeft ook aangegeven dat als de gynaecoloog zegt dat het kan, je ervan uit kunt gaan dat het veilig is. Natuurlijk is de kans wat groter dat er een spoedkeizersnede volgt. In Nederland zijn ze wel zo dan ze het allemaal zo veilig mogelijk doen. Ik wil er ook niet aandenken wat de gevolgen zouden kunnen zijn, want die treden niet zo vaak op. Moet je denk ik ook niet te veel aandenken als je deze beslissing neemt. Je moet er vol in gaan en ervan uitgaan dat alles goed komt. Ook bij een normale bevalling kunnen er complicaties optreden. Bij een stuit is dat wel wat meer. Maar ja helaas wou het kindje niet draaien, dus we gaan ervoor.
Bij ons is de draaipoging met 35 weken gelukt. Ik wil je gewoon even veel succes wensen met de draaipoging en de evt keuze die je daarna moet maken. Stel al je vragen aan de gyn, overleg goed met je man en volg dan je eigen gevoel! Succes!!