Het spreek woord is waar. Moeders kunnen eigenlijk gewoon weg nooit ziek zijn. Of je moet nood gedwongen in het ziekenhuis liggen. Wij moeten altijd door ook al lig je zelf haast op apegapen. Vond het wel een goede een schreef laat de oudste met een taxi terug naar huis komen of bel school op of het kind kan over blijven en daarna met een taxi terug naar huis of bel naar school en vraag of een andere moeder je kind vandaag even thuis wilt afzetten. Gisteren ben zelf niet lekker. Lage luchtwegontsteking met pretnisol een dochter die gisteren nacht een paar keer heeft over gegeven dus ook thuis was. Zoon die naar de orthodontist moest en ik die niet met een spugend kind weg gaat. En was aardig op gefokt. Orthodontist op gebeld en zoon is alleen weg gegaan om zijn beugel te laten zetten. Kan je vertellen dat ik echt in twee strijd zat. Vond zo rot dat ik niet mee kon. Wel trots dat hij het alleen heeft gedaan. Maar ook hij is nog maar 13. Gelukkig is gisteren middag mijn moeder even geweest. Maar het liefst had ik gisteren in mijn bed gebleven. Beterschap t.s en wat rot voor je man hij zit ook klem zo te lezen.
ik vind dat je jou probleem in de schoenen van de werkgever schuift eerlijk gezegd. lullig dat je ziek bent, maar je ligt niet in het ziekenhuis met iets levensbedreigend. Dat klinkt in mijn oren meer naar een calamiteit. Als iedere partner vrij zou moeten zijn als zijn of haar partner ziek is, tsja, kan er inkomen dat dat gewoon niet te doen is... kan je niet ouders of schoonouders regelen? of gewoon lekker beneden met zn allen, op de bank, filmpje aan. wat lekkers.. ik vind persoonlijk dat je niet ziek genoeg bent om je man met zo'n rotgevoel te laten zitten, zeker niet als je hier ook nog vrolijk op ZP zit. (mijn mening hoor) als ik doodziek ben dan staat mijn hoofd echt niet naar een computer ) ik geef alleen mijn eerlijke mening hier.. is niet bedoeld om iemand af te vallen.
Ook ik ben het met muis eens vrees ik.... Kan er niets aan toevoegen dat dacht ik namelijk ook.. Ik zou mijn man dit niet aan willen doen. Sterker nog het zou niet in me opkomen mijn man thuis te laten blijven. Het is vet klote en ontzettend zwaar als je ziek bent met kids, i know.....maar tis niet anders.. Overigens weet ik zeker dat mijn man hiervoor geen verlof zou krijgen, dat krijg je dus als ik bv in het ziekenhuis zou liggen, dan wel.
Ben toch blij dat de werkgevers van mijn man iets schappelijker zijn. Ik ben de laatste tijd erg aan het klooien met mijn gezondheid, val zomaar flauw enzo, en dan is 3 kinderen in huis hebben niet heel veilig. Ik heb mijn man al meermaals moeten bellen dat het echt niet meer ging en dat hij thuis moest komen. Zijn werkgevers vinden dat niet meer dan logisch en dan mag hij ook gewoon naar huis.
Hier geldt hier ook geen calamiteitenverlof voor. Ik ben bijna 8 weken flink ziek geweest en mijn man kon eventueel zorg verlof aanvragen voor 70% Calamiteitenverlof werd het pas toen ik met spoed naar het ziekenhuis werd vervoerd. Voor het verzorgen van mij en mijn zoon na de operaties heeft hij zorgverlof en vrije dagen opgenomen.
Ik werd vorige week opeens beroerd met koorts en overgeven. Toen ik 's ochtends wakker werd kon ik me amper omdraaien. Oh wat voelde ik me slecht en lag gewoon te huilen. Toen ik ging plassen viel ik bijna flauw. Mijn vriend is toen een paar uurtjes thuis gebleven en in de middag is hij gaan werken terwijl mijn schoonmoeder kwam oppassen. Ik voelde me al ontzettend schuldig over die paar uurtjes dat hij vrij genomen had. Gelukkig ging het de volgende dag beter zodat ik het alleen aan kon. Hopelijk gebeurt dit nooit meer maar ik had toen ook echt geen energie om wat op internet te doen. Daar had ik op dat moment echt geen behoefte aan. Beterschap en hopelijk ben je snel weer beter!
Mijn dochter is opgevangen door een ouder van een klasgenootje en die brengt haar aan het einde van de middag thuis. Fijn dat ik dat nog heb kunnen regelen. Over zorgverlof/calamiteitenverlof; Wat doen jullie dan als je kindje ziek is en je geen opvang hebt? Lijkt me dat er toch een ouder naar huis moet komen dan. Niet iedereen heeft ouders ofzo die op kunnen passen wanneer je met je vingers knipt. Mijn man besloot zelf vanmorgen vrij te nemen en eerlijk gezegd voelde ik me vanmorgen zo ontzettend beroerd dat ik er niet tegenin ging en me omdraaide om mijn dochter te voeden en weer in slaap te dommelen. En ik vind het wel een lief gebaar en andersom had ik precies hetzelfde gedaan dus ach. Ga me er absoluut niet schuldig over voelen, je bent er voor elkaar en als de een te beroerd is dan vangt de ander het op. In eerste instantie door rond te bellen of er iemand is die voor je vrouw/man kan zorgen omdat je moet werken, is dit er niet dan blijf je zelf thuis. Zo ben ik opgevoed en vind het fijn dat mijn man ook zo denkt. Daarbij kan ik weinig anders nu, ik zit op de bank en mijn zoontje is aan het spelen, mijn dochter zit lekker naast me in de wipper en zo komen wij de dag wel door. Sommige mensen doen de tv aan als ze ziek zijn, ik niet ik gooi de laptop aan en zit lekker te facebooken, googlen en ZP-en. Ieder zn ding he. Ik slaap liever ook maar dat kan nu helaas niet. Ben erg blij dat ik niet naar buiten hoefde want niet alleen de kinderwagen zat nog in de achterbak, ook de draagdoek die onderin de kinderwagen lag ligt daar nog steeds dus had een kindje moeten dragen en de andere moeten achtervolgen (die rent dus zo de straat op..)
ik vind dit erg bot en knap ook trouwens dat jij kunt bepalen hoe ziek iemand is. Ik ben nooit ziek, maar de afgelopen 2 dagen echt doodziek geweest. Ik kon mn bed echt niet uit...en dat zeg ik niet zomaar. Heb heel veel geslapen, maar kwam als ik wakker was tussendoor ook hier even online..je moet wat afleiding hebben, maar was zeker niet in staat om voor mn kinderen te zorgen. met zo'n post als de jouwe hoop ik dat jij het ook krijgt en voor die dag niemand kan regelen..ik geef het je te doen.
Ach ja, er zijn supermoeders die hun kind geen seconde uit het oog verliezen en er zijn supermoeders die met vier gebroken armen en 138 graden koorts nog gewoon een taart staan te bakken.
Sorry, maar ik vind er hier een paar een heerlijk 'harde' mentaliteit hebben. Wat Shaddix al zegt. Werk is werk? Recht op zorgverlof is zorgverlof. Punt. Het is toch niet dat dit elke keer voorkomt, dan zou ik iets hebben van; Tsja, ik begrijp die werkgever wel. Maar TS haar man komt in haar OP toch echt over als een man die de handen voor dat bedrijf goed uit de handen steekt en als TS dan een keer zo ziek is dat zorgen voor de kinderen lastiger wordt. Dan moet de werkgever daar ook begripvol naar zijn. Tevreden personeel met een begripvolle werkgever werkt uiteindelijk ook beter.
ooh enne ik laat mijn man niet met een schuldgevoel zitten hoor. Hij zei in eerste instantie dat ze in de stront konden zakken en dat hij er voor mij zou zijn. Maar ik had 2 keuzes. OF ik doe groot en laat hem naar zijn werk gaan en ik ga er verder niet over door en zorg dat ik me zo goed mogelijk gedraagt zodat hij zich geen zorgen maakt. OF hij blijft thuis en zijn baas gaat er nog WEL over door dus dan blijft hij zich rot voelen. Dus optie 1 was de beste optie. Hij belde me net nog even op hoe het ging en heb hem gerust gesteld met dat de oudste lekker bij een vriendinnetje speelt, de middelste lekker rustig aan het spelen is en de jongste lekker in de wipper ligt tot ze zo voeding krijgt. Hij gaf aan dat hij naar huis mag zodra de situatie zich goed voordoet. Zijn baas is er niet en de 2 leidinggevende die er nu zijn zijn gelukkig een stuk liever en meegaander op dit moment dus die zorgen dat alles z.s.m. gedaan is zodat hij in iedergeval 17:30 naar huis mag en misschien zelfs eerder. Geen 10:00 vandaag!
wat ben ik dan een zwakke hee! En zulke lekkere taarten kan ik sowieso niet bakken, laat staan met 4 gebroken armen...
he vervelend, ik herken het wel. hier ook niemand achter de hand, moeder overleden, vader werkt overdag, schoonouders heb ik niet echt veel contact mee. maar gelukkig is de baas van mijn man wat menseljker, als hij naar huis moet, omdat ik zo ziek zou zijn dat ik niet voor de kinderen kan zorgen,laat ie hem wel gaan. maar hij werkt 90 km verderop, dus die is ook niet 123 thuis. je oudste is uit spelen, neem aan de de baby zo gaat slapen. dan maar lekker de tv aan voor de middelste en zelf met een dekentje en paracetamol languit op de bank. veel beterschap meis
ben blij dat mijn werkgever heeeeeeel makkelijk is in dit soort dingen. als bij ons iemand ziek is mag ik zo een hele week wegblijven. betaald en wel. en al helemaal met kinderen snap ik dat het soms niet anders kan. erg rot je situatie maar zoals ik lees red je het nu goed. iig veel beterschap!
Ik heb dat zo vaak gehad dus dat hoef je niet te hopen Ik geef alleen aan dat het MIJN mening is. en dat ik het niet neerzet om iemand aan te vallen. JAmmer dat jij dan toch zo erop in gaat. Ik snap gewoon de werkgever heel goed.... die zit met de problemen en ik vind het heel iets anders als je kind plotseling doodziek wordt of als je vrouw in het ziekenhuis terecht komt. Je weet nou eenmaal dat dit soort dingen kunnen gebeuren als je kinderen hebt. kun je niet een werkgever mee opzadelen. maar wat ik al zei, dat is mijn mening.
Ik heb een chronische darmontsteking en moet ongeveer een tot twee keer per jaar laxeren. Dan moet mijn man toch echt naar huis komen hoor. Gelukkig was dat nooit een probleem omdat hij een goede werkgever had. Het moet niet gekker worden. Ik ben ook een ziek geworden toen mijn man op een conferentie in de VS was. Wij woonden toen ongeveer 500 km van mijn ouders vandaan. Ik heb mijn vader kunnen bereiken en acht later stond hij bij mij in huis. Speciaal voor mij dezelfde dag nog 500 km met de trein afgelegd. Maar als je geen mogelijkheid tot opvang hebt, zoals TO, moet je dan maar vanwege het feit dat het bedrijf slecht draait, jezelf kapot maken? Goed kunnen uitzieken is belangrijk. Anders blijf je kwakkelen.