Ik ben toch zo'n vreselijke emo muts sinds ik moeder ben... Ik heb een paar tranen gelaten toen mijn zoon afscheid nam van het kdv, maar nu mijn dochter binnenkort ook afscheid neemt van het kdv en naar school zal gaan, vind ik het toch wel even een dingetje hoor. Ik ben bezig met het maken van de traktaties, maar ik hou het nu al niet droog haha Herkenning, anyone?
Yep, heeeeel herkenbaar! Kan tegenwoordig om alles janken En nu ik weer aan de hormonen ben voor ivf, is het nog eens dubbel zo erg
Ja hoor herkenbaar, en nu is de oudste deze week zes geworden, geen kleuter meer.. weer een reden om even lekker te janken haha
Onze dochters zijn bijna even oud dat weet ik nog en ik herken je helemaal. Wij waren best veel samen de afgelopen jaren en gingen zo vaak op pad dat ik dat zo ga missen. Ik val den k ik echt even in een zwart gat. Wel weet ik dat ze het er leuk gaat vinden, ze leert snel en graag en thuis lukt dat gewoon niet meer. En ze mist vriendjes en vriendinnetjes, die heeft ze op de opvang genoeg maar daar speelt ze buiten het kdv nooit mee want die wonen hier niet in de buurt. Bij mij speelt ook nog mee dat ik had gehoopt een ander doel te hebben een 2de kindje, dan heb ik wat afleiding, maar helaas is dit nog niet zo en dat steekt bij mij wel.
Ja! Brok in mijn keel van hier tot Tokyo bij afscheid van de jongste en heb de leidster bij de overdracht daarom ook niet aangekeken en zij mij ook niet omdat we elkaar al bijna al 5 jaar kenden en ze ook 1 van de lievelingsjuffen van de oudste was. Is een einde van een tijdperk, had het ook toen oudste van basisschool afging. Ze had ook een ontzettend leuke klas en veel samen meegemaakt. Krijg nog steeds tranen in mijn ogen als ik Laatste schooldag van kinderen voor kinderen hoor of naar het afscheidsfilmpje kijk