even klagen. niet fijn onder de lakens

Ha, klikt misschien bekend, maar ga eerst in gesprek met je vriend! Misschien kan hij gewoon intimiteit beleven met jou zonder gelijk penetratie.... Eerst druk van de ketel dat het moet?

 

Hier ook al een lange rijd niet meer gezellig gemaakt. Libidonligtbonder het vriespunt. Vrijn doet zelfs pijn als het zo ver is. En een beetje zoenen doen we niet veel, omdat ik weet dat dat tot meer leid en daar heb ik lichamelijk geen zin in.
Vriend baalt er wel van, die heeft wel nog zn behoeftes. Maar die ziet ook hoeveel pijn het mij doet en hoeveel keoite het kost om in de stemming te komen. Dus die begrijpt ook waarom het 'even' niet meer kan. Jammere is dat het toxh een beetje intimitwit uit je relatie haalt.

Wacht maar tot de kleine geboren is en je lichaam weer ejigszins normaal is. Dan kun je het langzaamaan weer oppakken.
Snap heel goed dat je je achuldig voelt. Je zou weer vertrouwen in je zelf kunnen krijgen door langzaamaan weer op te bouwen straks.

 

Als eerste, ga een open gesprek hierover aan met je vriend. Spreek je onzekerheden uit en vertel dat je er heel erg mee zit. Een beetje vriend zal je troosten en geruststellen wat al heel veel van het nare gevoel bij je weg kan halen.
Ten tweede, maak de afspraak dat wanneer jullie intiem zijn dat jij het bent die aangeeft als je verder wil. Komt dat signaal naar hem toe niet, dan is op dat moment de intimiteit zoals die is voldoende en is er geen behoefte naar meer. Dat kan de druk weghalen bij jou.
Ten derde, leg hem duidelijk uit dat als jij niet verder wil, dit absoluut niet aan hem ligt, maar dat jij met je hormonen in de war ligt.
Ten vierde, even plassen voor het überhaupt richting intimiteit gaat. En zou je een paar druppels verliezen dan is er nog geen probleem.

Dit is wat in mijn hoofd opkomt na het lezen van jouw verhaal. Maar je moet natuurlijk kijken of dit voor jou zou kunnen werken.

 

Probeer te vrijen zonder penetratie. Vooraf wel bespreken om teleurstelling te voorkomen. Zo is er geen druk en dan kan je het bij je vriend evt. op een andere manier "afmaken".
En als je hier ook geen zin in hebt wees dan gewoon heel eerlijk dat het door de hormonen echt tegen staat. Hij wil vast niet dat je met tegenzin vrijt. Hij snapt dat vast wel!

 

Ik herken een deel. Mijn libido is ook 0,0. En u edereen maar zeggen dat het tweede trimester je veel zin hebt, nou dat had ik dus niet! Ik ben gelukkig niet onzeker over mijn lijf maar ik heb gewoon geen zin. Alles is ook verkrampt daar beneden lijkt wel, penetratie doet hier ook zeer. Wij doen nu andere dingen
En 1x per week gemiddeld denk ik. Ik kan mezelf niet dwingen sex te hebben maar als mijn man wat moeite doet komt de zin wel een beetje gelukkig. Niet zoals het ooit was naar dat accepteer ik nu maar gewoon.
ik zou penetratie gewoon even niet doen nu, als het zo rot voelt is dat niets!
praat idd met je vriend en probeer wat andere dingen uit samen die musschien wel fijn zijn voir je. Misschien kan hij je eerst masseren om te ontspannen?
Succes!

 

Lastig, hè... Mijn libido is meestal ook nihil. Wat Madelie schrijft, doen wij al een poos. Helpt wel voor ons. Laatst had ik trouwens ineens een keertje wel zin. Ml wist niet wat hem overkwam

 

Wat vervelend dat je je zo onzeker voelt. Ik weet zeker dat jij je nog steeds prachtig vind, je draagt immers zijn kindje ik was in het begin ook erg onzeker ivm groeiende buik dikke heupen maar hij heeft tien heel duidelijk gemaakt dat hij mij nog steeds zíet als voor de zwangerschap kwa lichaam, hij is trots en dat maakt dat hij het nog steeds gezellig wil maken tussen de lakens.

Wij vrijen alleen nog in een standje, namelijk zijwaarts dat is voor mij niet pijnlijk. Ik heb nog wel zin dat scheelt een hoop en als ik geen penetratie wil lossen we het anders op. Jullie zijn er ook open over dat is goed. Na de bevalling kun je het weer langzaamaan oppakken op je eigen tempo.

 

Veel tips zijn al gegeven. Maar waarom wachten tot na de zwangerschap met naar een seksuoloog gaan? Het kan ook nu. Misschien kan hij/zij je nog wel "ondersteunen" in deze tijd. Mag ik vragen in welke omgeving je woont? (mag via pb)
Dat jullie erover praten is alvast heel goed. Dat is de basis van alles.

 

Ik herken me in je verhaal heel erg!

Mijn libido is ook verschrikkelijk laag en probeer mijn vriend hier soms in te ontwijken. De goesting is ver zoek en geraak ook vaak niet in de stemming. En penetratie is echt pijnlijk. Ook onze laatste vrijpartij had ik tranen in mijn ogen. Heb hem ook doen stoppen, zo n pijn!

Hopelijk betert het snel want ook mijn vriend moet vaak op zijn kin kloppen. Gelukkig snapt hij het wel.
Ondertussen is het bij ons ook al 2 weken geleden.

 

Wij doen het al sinds eind juli niet meer helaas...
Ik zou soms nog best wel willen, ook al is mn libido heel laag geworden maar hij vind het nix sinds hij haar voelde.
Dus ja ik sta een heeeele tijd droog
Echter zijn we nog wel intiem we knuffelen veel samen, zoenen, in bed lepeltje lepeltje liggen, samen douchen.

Als alles weer is hersteld na de bevalling kunnen we weer.
Maar probeer het samen gewoon fijn te hebben zonder seks! Is best mogelijk

 

Ik snap je gevoelens. Ik heb ook totaal geen zin in seks. Iedereen roept maar dat het tweede trimester geweldig is en dat de seks nog beter en meer wordt. Nou..... Dacht het dus niet. Mijn vriend heeft deze verhalen natuurlijk ook gehoord en gelezen dus dan voel ik me een beetje opgelaten. Gelukkig "vraagt" mijn vriend niet om seks. Wij hebben het er gewoon over gehad en het is gewoon zoals het is. Zodra je je ook maar een beetje verplicht voelt om te vrijen, dan zal je niet gauw zin krijgen.. Wij hebben denk ik 1x per drie weken seks.. Wat het voor mij nu nog minder leuk maakt: ik heb flink last van harde buiken tijdens en na de seks. Eigenlijk behoorlijk pijnlijk.
Voel je vooral niet verplicht tot het hebben van seks, het komt als het komt en praat er inderdaad met je vriend over (spreek je gevoelens uit).

 

Mijn libido is enorm afgenomen na de geboorte van ons derde kindje, maar nog steeds ging het goed,

Deze zwangerschap kan ik hem echter niet zien of luchten, alleen aan seks knuffelen of kussen denken maakt mij al misselijk, vind het echt verschrikkelijk en ik hoop zo enorm dat ik weer een beetje libido terug krijg na de geboorte

 

Dat was ik. Helaas woon je niet in het "juiste" gebied. Anders had ik wel iemand geweten bij wie je op dit moment zeker op de goede plaats was geweest. Je kunt ook eerst alleen gaan hè? Mocht je vriend het nu niet zien zitten. Ik zou je wel aanraden het te doen.

 

Melanie, dat 'kietelen' klinkt heel bekend. Ik vind het nu ook niet zo prettig en voel dan ook vaak dat kietelende zenuwachtige gevoel. Nu doen we het wegens de medische omstandigheden niet echt meer. Ondanks dat manlief 1000 keer kan zeggen dat het absoluut niet erg is, en dan het veel belangrijker is dat met mij en beeb alles goed is, blijf ik me schuldig voelen, stom he. Gelukkig heb ik echt een hele lieve man met wie ik dat gewoon over kan praten. Nu zei ik vanochtend weer eens dat ik het wilde proberen, want ik vind het zo rot voor hem. Hij reageerde heel lief en zei toen; nou liefje als de druk echt te hoog is geef ik er wel een slinger aan
Daar moest ik wel heel erg om lachen hihi!
Misschien trouwens wel een tip, (niet lachen! Ik ga het proberen netjes te beschrijven)
We gaan wel eens fijn samen douchen, en ik douche sowieso met een kruk omdat ik veel harde buiken krijg onder de douche. Maar die kruk zit zeg maar op een goede hoogte... Als je begrijpt wat ik bedoel. Zo kan je het nog best gezellig en intiem maken onder de douche.

 

Ook hier libido in de vriezer en vindt het ook niet fijn voor manlief. Ook hij weet wel hoe het komt dus is het bij ons vooral manuele therapie. Stomme hormonen maar ik hoop om de schade achteraf te kunnen inhalen ☺️