Jeetje wat een verhaal!! Ik zou zeker een keertje goed te keer gaan tegen haar! Of in ieder geval mijn standpunt maken: "Nu is het genoeg! Je bemoeit je met alles, hebt overal een mening over en houdt geen rekening met mijn gevoelens! Wij maken onze eigen keuzes en daar heb jij niets mee te maken." Ik denk echt dat het goed is er eens wat van te zeggen. Maar dan wel eerst even melden bij je man dat je wilt dat hij zijn mond los trekt en dat als hij dat niet doet, dat jij het doet. Ik vind het helemaal niet gek dat je je kindje liever naar je moeder brengt. Daar hoef je je ook niet voor te schamen. Ik zou de situatie(s) regelmatig met je man bespreken zodat hij maar went aan een eigen mening hebben, ipv die van zijn moeder. Mijn schoonouders zijn ook lastig (geweest). Het ging van kwaad tot erger, en langzaam begon mijn man ook zijn eigen mening te vormen en er wat anders van te vinden dan alleen maar alles goed te vinden. En op een gegeven moment barstte de bom. vele gesprekken zijn er geweest, maandenlang niets van hun gehoord en na een hele lange periode (volgens mij zo'n jaar tot 1,5) werd het langzaam beter. En in die erg langzame stijgende lijn zitten we nu nog. En het was klote, maar het is zeker goed geweest. Er is nu rust..! Veel succes ermee, maar laat je niet gek maken! Het is jullie leven en jullie kindje! En bovenal: jouw gevoel!
@Iris: Ik begrijp je helemaal hoor. Wij hebben de babykamer ook van mmijn schoonouders gehad, maar dat ging heel anders. Zij hebben in eerste instantie niks gezegd, maar gewacht tot wij vertelden dat we een leuk kamertje gevonden hadden. Toen pas hebben zij gezegd dat ze hem graag voor ons wilden betalen. Mijn ouders hebben gewoon gezegd: wij dragen zoveel bij aan de kinderwagen. In beide gevallen hebben wij gewoon zelf kunnen kiezen. En inderdaad: nieuw. Ik heb niks tegen tweedehandsspullen. O.a. onze box is ook van Marktplaats. Maar om iets tweedehands als cadeau te geven, vind ik persoonlijk echt niet kunnen. Koop dan voor hetzelfde bedrag iets minder, maar wel nieuw. Of spreek af welk bedrag je wilt meebetalen en laat mensen zelf kiezen of ze het nieuw of tweedehands halen. Hoe dan ook: je zult het echt tegen haar moeten zeggen. Het feit dat zij haar man is verloren, is geen excuus voor de vervelende opmerkingen die ze tegen jou maakt. Maar ik denk dat het zeker wel meespeelt dat ze zich erg verloren voelt nu en misschien bang is om eenzaam te zijn ofzo. De hele indruk die ik van het verhaal krijg: Ze probeert te hard en stoot jou daarmee juist weg. Ik kan me voorstellen dat jij echt ontzettend baalt van haar gedrag. Maar ergens vind ik het voor haar ook wel zielig. Vandaar dat ik het een beetje voor haar opneem. Ik denk en hoop dat een goed gesprek wonderen zal doen! misschien moet je dat juist wel NU doen, nu er niks speelt. Als je wacht tot ze weer over die grens gaat, zeg je uit boosheid dingen ook weer harder dan je ze eigenlijk bedoelt. Ik denk dat de toon van het gesprek toch een beetje zal moeten zijn van "Het is heel lief en we begrijpen je, maar... [opsomming van ergenissen] Maar we weten dat je het goed bedoeld en houden ook erg veel van jou." Zoiets, misschien met een iets lager braak-gehalte.
Wij hebben ook wel redelijk wat spullen van marktplaats (zelf gekozen en gekocht), maar dat is anders. Als anderen dat voor je bepalen vind ik ook niet kunnen. Bovendien met grote en belangrijke spullen moet je altijd overleggen wat je wensen zijn! Je moet er nog een hele tijd tegen aankijken! Over de kinderwagen: als je 'm echt zo erg vind, zou ik 'm weg doen en een andere kopen...! Hoe vervelend ook!
Ik zou in jullie geval ook gewoon een andere kinderwagen kopen ja. Maar dat zul je waarschijnlijk ook even met de papa moeten overleggen. Goed van je dat je in ieder geval je poot al stijf hebt gehouden bij de tweedehands autostoel. Dat is gewoon echt niet verantwoord, als je niet precies weet hoe oud hij is en wat er allemaal mee gebeurt is!
Is dit niet misschien de kern van de problemen? Hoewel ik me goed kan voorstellen dat je je stoort aan het gedrag, ik zou het ook niet kunnen waarderen, maar ik kan mij zo voorstellen dat je schoonmoeder het verlies van haar man nog niet goed kan of heeft verwerkt en erg aan haar zoon / jou vriend hangt?
Dat is misschien wel zo ja! Is ook niet gek, iedereen verwerkt het op zijn of haar manier. Maar dat wil niet zeggen dat je alles moet accepteren, vind ik.
Zeker niet, ik zou het zoals gezegd ook niet kunnen waarderen. Maar het zou wel een verklaring zijn voor haar gedrag. En ik denk dat je sowieso om tafel moet gaan zitten en aan zal moeten geven dat je je er niet prettig bij voelt.
Ik zou echt heel duidelijk zeggen, als ze 2e hands - of nieuwe- spullen voor jullie koopt: "Uh, sorry, maar het is ONZE baby, en daar willen WIJ spullen voor uitzoeken. Ik snap dat het lief bedoeld is, maar nee!"
heerlijk om te lezen dat ik niet de enige ben. Sterker nog, mijn schoonmoeder lijkt wel mee te vallen. Ook mijn vriend is enigst kind en mijn schoonmoeder hing altijd al enorm aan hem, altijd klagen dat hij te weinig thuis kwam en te weinig belde (en zelf nooit komen, in de 8 jaar dat wij samenwonen is ze misschien 10 keer geweest). Nu is vorig jaar mijn schoonvader overleden en sindsdien is het nog veel erger. Toen wij vertelde dat ik zwanger was begon ze gelijk te vertellen hoe moe en ziek ik daar wel niet van zou worden en dat ik echt geen zware dingen meer mocht tillen... Een uur later moest ik even voor haar een televisiekastje wegzetten. (mij kan het niet schelen, maar als je iets zegt moet je er misschien zelf ook rekening mee houden). Sindsdien belt ze regelmatig en vraagt ze elke keer hoe het is met de baby, niet hoe het met mij is. Tja, de baby zit nu 12 weken in mij, die geeft niet dagelijks een briefje met hoe het gaat, en wat interesse naar mij zou best leuk zijn. Ook komt ze elke keer met opmerkingen over mensen de hun babyspullen wegdoen. Tot nu toe heeft ze nog niks gekocht, maar wij hebben al afgesproken dat als ze het wel doet, dat wij dan zeggen dat dat ledikantje / wiegje/ kinderwagen heel handig is om bij haar thuis te gebruiken. Wij hoeven het niet. Al met al valt het nog wel mee, maar ja... ik heb inmiddels al zo'n 10 jaar met haar te maken en ik vrees voor wat nog komen gaat.
Pfffft van zo'n schoonmoeder zou ik ook moe worden zeg.. Gelukkig heb ik er zelf geen ervaring mee.. krijg juist fijne tips en goede adviezen mijn (schoon)moeder..
Helemaal niet herkenbaar voor mij dit. Al moet ik zeggen dat ik ook (nog) niet zwanger ben. Mijn schoonouders zijn echt schatten, schoonvader is wel bemoeiziek maar gelukkig kan ik alles tegen hem zeggen. Schoonmoeder corrigeerd haar man gelukkig ook regelmatig. Daarbij breng ik mijn (hopelijk) toekomstig(e) kind(eren) liever naar mijn schoonouders dan naar mijn ouders. Waarom...? Mijn ouders denken anders over opvoeden dan ik Mijn vader rookt, al moet hij dat in de toekomst echt niet bij mijn kind doen! :x Mijn moeder heeft rare koosnaampjes.. die ze zelf heel schattig vind maar waarvan ik denk... nee het is een gevoel, niet te omschrijven. Daarbij moet ik wel verklappen dat mijn ouders 2 uur rijden bij mijn vandaan wonen en schoonouders maar 10 minuten. Wat het hele oppas verhaal een stuk makkelijker maakt! Voor wat betreft bevallen, wil ik echt mijn eigen moeder en mijn schoonmoeder hier niet bij hebben. ps: eigenlijk heb je dus helemaal niks aan mijn post
Toen ik 3 jaar geleden een miskraam had op 13 weken zei mijn schoonmoeder tegen haar zoon: Er zijn genoeg andere leuke meisjes die wel kinderen kunnen krijgen. Tot op de dag van vandaag is het niet meer goed gekomen!!!
neem aan dat je haar toch wel een goede klap voor haar kop heb gegeven... jeetje mina zeg wat een verschrikkelijk mens...
WOW ik schrok hier echt van.. Mag ik vragen hoe jij reageerde toen ze dat had gezegd en hoe jouw partner hier op reageerde?? Ik zou zo ontzettend uit m'n dak zijn gegaan.. M'n man ook trouwens. Zo'n uitspraak doe je gewoon niet, punt uit. Ik geef je groot gelijk dat je geen contact meer met haar wil, wat een rotwijf zeg. :x (sorry...)
Woow! Zit hier met open mond te lezen!! Dat zeg je toch niet!! Ik ben ook wel benieuwd naar jullie reactie! Jemig, wat een opmerking, dat zou bij mij ook nooit meer goed gekomen zijn!!
Nou mijn reactie was simpel: opstaan, weggaan en nooit meer terugkomen! Achteraf wel heel veel huilen hoor. Mijn man was laaiend! We zijn er 2 jaar niet geweest. Mijn man gaat er wel eens heen voor zijn vader, want voor hem is het natuurlijk ook heel erg dat hij met zo een secreet getrouwd is en inmiddels hebben we een kind en die ziet zijn opa anders niet, hij heeft niet een al te beste gezondheid en iedere keer naar ons toe komen is te belastend. Maar het kan nog gekker met dat mens: Toen mijn man vertelde dat ik weer zwanger ben..zei mijn schoonmoeder tegen mijn man: ach de eerste is toch het belangrijkste. Huhhhhhhh, wat is dat nou weer voor een opmerking! Ik haal inmiddels mijn schouders op, maar voor mijn man vind ik het wel erg. Hij schaamt zich voor mijn moeder. Ach, maar mijn moeder is zo mogelijk nog erger (ja, echt het kan). Wij hebben het dus rustig met kerst, want naar de wederzijdse ouders hoeven we niet toe! En moederdag is helemaal voor mij, want naar de (schoon)moeders hoeven we niet toe.
Klagen jullie maar! Ik heb geen schoonouders meer en dat vind ik, ondanks dat mijn schoonmoeder ook niet makkelijk was, voor de kindjes wel heel jammer. Zij hebben maar 1 opa en oma (mijn ouders) en de anderen dus ook nooit gekend. Hoewel zij het dus helemaal niet weten, vind ik wel dat ze wat missen. Geniet van de aandacht! De meeste schoonouders zullen proberen om alles voor de kleinkindjes te doen, ook al ben je het daar als ouders niet altijd mee eens, of vind je hun smaak maar niks. Waarschijnlijk is het wel goed bedoeld.
Ik begrijp dat je het heel jammer vind dat je geen schoonouders meer hebt, maar vind het niet helemaal eerlijk dat je dan zo reageerd.. Waarom genieten van aandacht waar je je rot door voeld. En inderdaad, als ouder ben je het er niet altijd mee eens wat andere willen doen voor hun kleinkinderen en als ouder ben jij daar altijd nog de baas over. Ik vind dus niet dat ik haar dan maar alles moet laten doen wat zij wil alleen maar omdat zij haar oma is. Sorry voor m'n reactie, maar ik ben niet van plan om over me heen te laten lopen omdat het goed bedoeld zou zijn. Wat je nu doet is appels met peren vergelijken. Ik heb in mijn leven maar 1 Oma gehad en een..tja hoe noem je dat, "Stief" Opa. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik wat heb moeten missen, sterker nog; daardoor was de band met mijn enige Oma des te sterker. Maargoed, iedereen haar mening.