Dag Ik heb ooit tegen mijn dochter van 5 gezegd dat zij niet met een bepaalde jongen mocht spelen. Hij heeft ooit 1 keer bij ons gespeeld en haar spaarpot geleegd en in hondenpoep gestaan en op zijn broek gekregen (kan hij niets aan doen maar .....brrr....wat een rotklus was dat) Vele maanden later word ik ineens aangesproken door zijn moeder. Mijn dochter heeft gezegd dat ze niet met hem mag spelen en hij heeft dat dus aan zijn moeder verteld. Zij kwam verhaal halen....en ik....ik heb alles ontkent "Nee hoor, Jasmijn heeft het nooit over S" Zijn moeder vertelde dat hij ADHD en PDD-NOS heeft en dat hij weinig vriendjes heeft. "ach wat sneu.... maar Jasmijn heeft het er nooit over, maar als ze willen afspreken kan dat wel." Kort samengevat, ik heb gelogen, ik heb er geen spijt van, maar voel me er ook niet lekker bij.... Zouden jullie ook liegen in mijn geval?
Haar spaarpot geleegd en meegenomen of gewoon leeg gemaakt en er een puinhoop van gemaakt dat vind ik namelijk een groot verschil. Wat betreft de hondenpoep daar kan hij ook niet veel aan doen. Maar om nou te liegen ik denk dat ik eerder wat gezegd zou hebben over die spaarpot. En waarom je het niet leuk vond. Maar ieder haar keuze.
Hij liep de trap af met rinkelde broekzakken. Ik heb zijn zakken geleegd en het geld terug gedaan in haar spaarpot.
Dat had ik dan wel gelijk gemeld bij zijn ouders want dat is stelen en daarom snap ik best dat je zo'n kind niet meer over de vloer wilt hebben.
Ik zou toch proberen eerlijk te zijn. Dat je dat toen wel gezegd hebt omdat je nogal geschrokken was van het leeghalen van de spaarpot.
Ben bang dat je de deksel op je neus gaat krijgen. Nu kan ze te horen krijgen nee hoor jou mama zegt dat het mag. Broekzak vullen is dat bewust of waren bezig met een spel. Wat zei je dochter er van. Ik zou niet gelogen hebben, voor de volgende keer toch gelijk tegen de ouders zeggen. Lastig gesprek maar daar kunnen ze wat mee en kunnen ze de jongen beter begeleiden in zijn spel en hoe je bij anderen moet gedragen Als ze er niks mee doen komen ze niet over de vloer.
Ik zou niet gelogen hebben. Heb zo al 2 ouders bij mij gehad. En heb hun duidelijk verteld dat mijn normen en waarden anders zijn dan die van hen. En dat ik het geen goed idee vind dat onze kinderen daarom met elkaar afspreken. Vinden ze niet leuk, maar dat is dan weer niet mijn probleem....
Heb je het handig aangepakt? Waarschijnlijk had het beter gekund . Had het mij ook kunnen overkomen? Ja! Maak er voor jezelf gewoon een leermomentje van; het is nu zo gelopen en je hebt ervaren dat je je er toch niet helemaal lekker bij voelt. Dan doe je het de volgende keer gewoon anders Enne.. blijf je er niet vervelend door voelen maar let it goooooo!
Oh, dat kan mij ook gebeuren. Je verwacht het op dat moment niet en dan is je reflex ontkennen. Wel lastig, want nu gaat ie misschien weer komen (even los van het kind zelf en of dat nu wel/niet een goed idee is)? Verwacht je dat? En hoe wil je er dan mee om gaan? Misschien goed om daar even over na te denken zodat het je niet nog een keer kan overvallen. Misschien dat je dan toch nog openheid kunt geven en zeggen dat je er vorige keer een beetje door overvallen was, maar dat je, je nu toch herinnert dat je het er een keer met je dochter over hebt gehad nav het spaarpot incident. Doe je gewoon alsof je het 'vergeten' was en dan ben uiteindelijk open over waarom je het liever niet wilt.
Ik vind dit echt heel erg. Je maakt nu dus gewoon je dochter voor leugenaar uit terwijl je zelf de leugenaar bent! En daar heb je ook nog eens geen spijt van???? Ik heb er geen woorden voor. Ik ken je niet maar op basis van dit stukje vind ik je echt een heel naar persoon! En heb ik denk ik liever het kind over de vloer die geld steelt dan een moeder die glashard staat te liegen.
Ik had denk ik gewoon de waarheid verteld, dat hij zijn zakken had gevuld met geld uit haar spaarpot. Dan snapt ze zelf denk ik ook wel dat jullie de boot nu af houden. Of direct zeggen dat het niet goed verliep na dat speelafspraakje. Zou ik zelf ook willen weten als mijn kind zoiets had gedaan. Nu weet die moeder ook niet wat er aan de hand is. Verder kun je verwachten dat als je zegt dat je kind niet meer met een ander kind af mag spreken, ze dat ook tegen het desbetreffende kind zullen zeggen. Ik denk dat je het voor jezelf, je dochter, die moeder en dat jongetje een stuk makkelijker te begrijpen had gemaakt door meteen eerlijk te zijn.
Niet handig, maar ik kan me er zeker wat bij voorstellen. Maar het is niet of er geen weg terug is! Je kunt dit voor alle partijen rechtzetten, ook voor je dochter. Een beetje volwassen ouder met ballen komt er op terug. Spreekt de moeder aan en legt haar alsnog de situatie uit. Hopelijk waardeert ze deze open/eerlijkheid en komen jullie er samen uit (wel of niet samen spelen). Zo niet, dan idd: let it gooo! Wie zijn billen brandt...
Wat een rot reactie. De kern van je reactie is waar, maar om dan te zeggen dat iemand een naar persoon is....... Iedereen maakt wel eens een foutje, maar dat maakt ze niet meteen nare mensen.
Wat ik mis in het verhaal, is dat bij het ophalen van die jongen dit wel of niet gemeld is. Dat vind ik namelijk een groot verschil. Daarnaast heb ik dit vroeger ook wel eens gezegd, maar ook direct verteld waarom niet en dat we dat ook in huis houden hhahahaha Maar als je erop aangesproken wordt, dat zou ik het als nog aangeven dat je het speelafspraakje niet als positief hebt ervaren. Maar ik snap dat je je mond ff vol tanden had, dan had ik ook zo kunnen reageren!
Snap t wel, de vraag overrompelt je en dan krijg je dit soort dingen... handig misschien niet echt maar wel menselijk. Probleem is alleen vervelender als ze volgende begint over samen spelen. Wat ga je dan doen?
Klopt iedereen maakt wel eens een foutje maar om daarna nog te zeggen dat je er geen spijt van hebt? Dan heb je het echt achter de ellebogen vind ik!
Ik kan alleen maar denken aan het jongetje. Een jongetje die nauwelijks vriendjes heeft en blijkbaar constant afwijzingen krijgt terwijl hij zo graag wil spelen. Zo graag sociaal wil zijn, maar door zijn stoornis(sen) dit niet kan zijn. De poep in de kleren kan hij niets aan doen. Je had het ook is de wasmachine kunnen gooien of desnoods even de kleren in een zak en leenkleren kunnen geven. Mijn zoon zou, voor zover ik weet, de dingen uit jouw voorbeeld niet doen. Maar is wel sociaal onhandig en oh wat ben ik blij dat we na ruim 2 jaar een enkele ouder hebben gevonden waar hij wel mag komen spelen. Waar ze niet alleen kijken naar de handelingen van zijn stoornis, maar kijken naar het lieve jongetje erachter. Ik vind het enorm lastig om (irl) zijn diagnose te vertellen, juist omdat ik zoveel onbegrip tegen kom. En jouw reactie geeft dit ook weer. Arm kindje!
Zijn diagnose kende ik niet, dat werd mij pas maanden later verteld. Natuurlijk is dat zielig, maar hij heeft echt genoeg vriendjes. Hij wil graag spelen met mijn dochter. Dat kan op school en op de BSO, ik hoef de jongen niet thuis te hebben. (erg gemeen en egoïstisch, maar wel de waarheid.) Ik wil niet de hele dag politieagentje spelen. Ik zal dat de volgende keer ook zeggen (pff....lastig hoor, ik ben geen held).