Dames, ik heb even hulp nodig ... Dat hele MMM gedoe trekt momenteel een grote wissel op ons sexleven. Niets gaat meer spontaan, alles moet gepland en als klap op de vuurpijl ... ik kan niet meer genieten van sex. Sterker, als mijn man aanstalten maakt voor enige vorm van voorspel, klap ik lichtelijk dicht. Ik ben mij meer dan ooit bewust van mijn lichaam en dat het schijnbaar niet werkt zoals het moet. Sex zelf is soort van "werk" geworden. Ik ben veels te bang dat wanneer het te lang duurt, mijn man niet meer klaar kan komen (is al eerder voorgekomen) en ik zit altijd te rekenen in mijn achterhoofd. Voorbeeldje: waarschijnlijk gaan wij vrijdag op voor de eerste IUI en dan zit ik nu al te rekenen wanneer we dan sex moeten hebben, want het beste is dat er 2 dagen tussen de laatste zaadlozing moet zitten om goed sperma te hebben voor IUI, en dan zouden we vanavond, en woensdag sex moeten hebben ... enz. enz enz. ... begrijpen jullie een beetje wat ik bedoel? HO-REN-DOL wordt ik ervan . Hebben meer dames dit of ligt dit gewoon aan mij? En belangrijker, wat kan ik er aan doen?
Volgens mij geldt dit voor bijna iedereen in de MMM, altijd dat gereken van nu wel of nu niet, omdat..... Wordt er soms ook niet goed van. Wij maken nu gewoon heel duidelijk verschil tussen vrijen voor een babytje en gewoon omdat we er zin in hebben. Ik merk dat dit voor mij echt heel veel verschil maakt en heb er nu ook veel minder problemen mee. Mn man maakt het sowieso niets uit, die wil altijd wel (haha, mannen!) Hopelijk heb je iets aan mn tip!
hey meid, bij onze eerste keer in de mmm heb ik zelf niet gemerkt dat ik zo "dwangmatig" bezig was met het sexen op het juiste moment....mijn man heeft het toen nooit zo tegen me gezegd, omdat hij ook graag kinderen wilde. Nu achteraf zegt hij het wel vaker dat hij het gewoon niet echt leuk vond..... We hebben nu een zoontje van 3, en ik moet zeggen dat ik deze keer veel meer ontspannen ben, het komt zoals het komt....rond mijn ei ben ik er iets meer op gefixeerd, maar wil het wel leuk houden....
wij zitten dan niet in de mmm , maar zijn wel diep aan het denken wat we nu willen adoptie of kid. En ik merk dat ik/ wij er mee opstaan en naar bed gaan. Daarom is mijn zin in sex ook wel behoorlijk gedaald. zit gewoon niet zo lekker in mijn vel, mijn man dacht daardoor zelfs dat ik een afaire zou hebben terwijl het absoluut niet zo was.
suzy, ik merk het ook heel erg. ik denk er ook heel veel aan de laatste tijd. normaal gesproken maakte mijn man meer aanstalte om te vrijen, maar dat gebeurt ook al niet meer. ik haal dan de gekste dingen in mijn hoofd, denk dat ie vreemd gaat, of dat ie me niet meer hoeft. Op de een of andere manier gaat vrijen ook helemaal niet zo makkelijk meer, het is net of het bij mij afsluit als het erop aankomt. dat is dan zo'n domper, wordt het halverwege weer afgebroken. ondertussen is het dus ook alweer anderhalve maand (!) geleden dat we gevreeën hebben, is toch niet normaal? nu net na de tp durf ik weer niet, volgende week ongi worden (of hopelijk niet) daarna kan dan pas weer, zitten we 2 maanden verder. De laatste paar keer van behandelingen hebben we ons ook helemaal niet aan de regel onhouding van 2/3 dagen kunnen houden. ik was al blij als het nog binnen een week was. maar het maakte trouwens kwalitatief niet uit hoor. in het begin van onze relatie hadden we er ook problemen mee, maar op een gegeven moment is dat overgegaan, het is net of het nu weer terug is gekomen. nou zijn wij nooit echt van die konijnen geweest, maar dit slaat wel alles nu. ben blij te horen dat het niet alleen bij ons is, alhoewel ik het anderen ook niet gun natuurlijk. sorry van dit lange verhaal nu, maar ik herken het zo duidelijk. hopelijk vindt je er een oplossing voor suzy, en zo ja, laat mij even weten
Ergens ben ik wel blij dat ik niet de enige ben, hoewel ik het, net als Wies, niemand gun. Mijn man heeft ook al eens voorzichtig geinformeerd of er niet een ander in het spel was. Natuurlijk niet, maar achteraf kan ik 'm die vraag niet kwalijk nemen. In het begin vertelde ik mijn man wel eens wanneer mijn vruchtbare dagen waren ... naauuuuwww - DAT was helemaal geen goed plan. Dan wordt het helemaal een crime, en dan lukt het mijn man ook niet meer. De druk wordt dan helemaal te veel. Dus toen heb ik het helemaal maar niet gezegd. Maar ja, die vent van mij komt ook niet onder een steen vandaan en merkt heel duidelijk aan mij wanneer mijn vruchtbare dagen zijn. Ik zal dan zelf wel de aanzet doen, maar sex is dan echt "moeten". D'r op, d'r af zoals mijn man dat omschrijft. Ik vind het echt vreselijk. Baal er ook heel erg van en voor mijn man is het al helemaal niet leuk.
Hai Suzy, Zeer herkenbaar verhaal. Toen wij eenmaal te horen kregen dat het icsi zou worden kwam bij mij het besef dat de sex voor mij eigenlijk al heel lang functioneel was, en niet perse voor het lekkere. Dat was best wel even een schok voor me, vooral omdat ik het niet door heb gehad. Er schoot zelfs door me heen dat we het al die keren voor niks hebben gedaan (hoe erg kan je zijn...) We konden nu weer vrijen wanneer we wilden, en voor mij hoefde het eigenlijk even niet. Gelukkig snapt mij man iets van het vrouwelijk brein en heeft hij geduld. Nu hebben we idd weer sex omdat we het lekker vinden, en helemaal niet voor het functionele, en dat bevalt me weer prima... Echt waar, het komt allemaal weer goed, en je bent echt de enige niet! X
Strijkkraal,je verhaal is best herkenbaar hoor. Hier is het libido ook behoorlijk gedaald.Zeker vanaf de laatste 2 iui pogingen.Ik kan het ook niet nalaten om continu in m'n hoofd de vruchtbare dagen te berekenen.En ik reageer zo heftig op de hormonen,in de vorm van zware hoofdpijn die zo'n 2 weken aanhoudt, dat ik geen vent aan m'n lijf wil. Doordat we al zo lang in het zh lopen is het echt een moetje geworden en het spontane is er zo goed als af. Telkens weer neem ik me voor om het initiatief te nemen maar dan ben ik weer te moe of er is een ander excuus. Die mmm is gewoon loodzwaar en eist z'n tol....
wij klussen ook op gezette tijden (deze maand voor het eerst weer sinds vorig jaar mei, al die tijd daartussen mochten we niet proberen vanwege de kijkoperaties, dus was het vrijen toen met condoom en gewoon wanneer we zin hadden), maar ik ondervind er niet zoveel druk van nu, eigenlijk alleen in mijn vruchtbare week proberen we om de dag te doen, mijn vriend weet ook precies de eisprong dag en hij heeft juist zoiets van: ja we gaan ervoor. Ik merk wel dat als hij moe is na een lange dag werken dat het wat moeizamer gaat, maar dan verwen ik hem eerst voordat het 'echte werk' begint, is het voor hem ook niet zo zwaar. Ik moet zelfs zeggen dat ik er momenteel juist zin in heb, maarja misschien komt dat ook omdat wij dus een behoorlijke tijd niet hebben mogen proberen. Maar buiten de vruchtbare week om doen we het gewoon wanneer we er zin in hebben. Mijn vriend wil net zo graag een kindje als ik, en door alle ellende die we hebben gehad, is hij juist heel meegaand wat betreft het 'moeten' klussen. Ik denk dat het scheelt als je man/vriend er net zo voor wil gaan als jij, dat het dan iets makkelijker is. sorry je hebt eigenlijk geen bal aan mijn verhaal
He meiden, Wij hebben dit ook een tijdje gehad. Laatste tijd gaat het goed. Proberen wat andere dingene uit als speeltjes en is een filmpje kijken samen. als je dan eenmaal weer over die drempel heen hebt en weer een paar keer lekkere seks hebt gehad dan gaat het daarna vanzelf wel weer en krijgen we alleen maar zin in meer. Gaan deze maand de MMM in voor het eerst dus ben wel bang dat we weer een dip gaan krijgen als we er echt weer voor moeten!
zeer herkenbaar hoor. Alles moest op een bepaald moment gebeuren, ookal had je geen zin. Toen ik Pregnyl had gehad moesten we diezelfde avond, de volgende ochtend en de volgende avond er gebruik van maken. Nou ben ik al helemaal gen ochtend sex-mens, dus dan was het echt van, effe snel! Gelukkig wel met resultaat, maar het spontane is er wel van af!