Ik ben het helemaal zat . Na een jaar lang dag in dag uit alleen maar mama te zijn vraag ik me af of ik zelf ook nog wel besta . Heb het gevoel geleefd te worden ipv te leven . Ik en zoontje zitten 24/7 op elkaars lip , zelfs plassen doe ik vaak met hem opschoot . Opassen is niet echt een optie , ik heb niet echt mensen die daar tijd voor hebben en hij heeft nogal een eisenpakket . Zo maak ik heb in slaap op het grote bed en als hij slaapt ga ik er uit , hij doet daar dus zijn slaapjes . Het is hier zo afgeschermd dat hij niet valt en we wonen gelijkvloers maar ergens anders kan dat natuurlijk niet . Ledikant is totaal geen optie hier . Ja ik heb hem veelste veel verwend . Niet meer aan mezelf gedacht en alleen aan hem lijkt me ook best logische het 1e jaar maar na een jaar wil ik ook wel weer mezelf zijn . En nog is hij de belangrijkste in me leven natuurlijk staat hij boven mezelf maar na een jaar heb ik het gevoel alsof ik mezelf kwijt raak. Ik krijg ook echt weer een soort puber gedachtes haha . Moet mezelf afzetten , moet een keer goed zuipen of andere dingen in die trant . Is niet echt normaal dat snap ik . Maar oow wat zou ik toch weer een keer graag dun willen zijn en op versier toer willen me lam zuipen en daarna iedereen van het podium dansen aan de paal . Uiteraard met de vriendinnen met wie ik dat deed , die dat nu waarschijnlijk nog lekker kunnen doen . Nu ik dit typ schaam ik me dood , maar hoop toch ergens dat ik niet de enige ben met deze vreemde gedachtes . Ben blij dat ik het even kwijt ben ! Vergeet nu gauw weer me wilde plannen en ga maar even knuffelen met me kleine grote man.
Kan hier niks anders op zeggen dan...sorry maar plassen met je kind op schoot is wel heel erg verwennen! Als jij niet meer in deze situatie wilt leven dan moet je eerst beginnen bij jezelf. Jij hebt je kind zelf op schoot gepakt met plassen en dat is hij gaan aanleren. Dit gaat heel lang duren voordat je dit gedrag krijgt afgeleerd, geldt hetzelfde voor het slapen.
Ik zou juist zeggen ga wel eens even stappen. Misschien wekelijks 1 dag naar een gastouder brengen. Zodat hij ook leert dat er meer is en jij eens wat tijd voor jezelf hebt.
Nouja weetje . Hij viel om in de box . Zijn wipstoel maakt hij open . Nu is de box gewoon weg en zet ik hem ook vaak in de loopstoel hoor maar was meer even om een beeld te schetsen hoe verkeerd ik het soms eigenlijk wel niet heb aangepakt . Me zoontje heeft veel medische problemen gehad dat speelt ook . En natuurlijk wil ik het niet zoals hier boven maar toen ik het typte had ik wel even zo een momentje . Maar het is meer dat ik gewoon niet veel contact heb met mensen van me eigen niveau ipv dreumes niveau . Ben veel mensen kwijt geraakt omdat mijn leven met kind en vriend niet meer bij hun past maar er zijn momenten dat ik dat mis
oei, ik zou beginnen met zelf naar de wc gaan en hem in de box/woonkamer laten.. dan leert hij al dat je er niet altijd bent.. het slapen loop ik nu ook tegen aan en mijn jongste is 7 maanden.. hij slaaptook alleen maar bij mij ,wat ik nu ben gaan doen is zodra hij slaapt leg ik hem weg oftwel als hij wakker word merkt hijdat hij ook zelf alleen in zijn bedje kan slapen.. En alsjij een keer wil stappen moet je dat lekker doen.. Durf je dat niet gelijk dan ga je een uurtje shoppen en laat je je kindje bij iemand anders..
Bedankt voor je reactie . Ik zal daar is naar informeren gastouders hebben natuurlijk erg veel ervaring en zullen alle eisenpakketten wel aan kunnen . Misschien moet ik het inderdaad is doen
Als je het kan betalen, dan zou ik inderdaad voorstellen om een dagje je kindje naar de gastouder te doen, of de kinderopvang, doe het een dagje in de week, of een keer in de maand zodat jij even de tijd hebt om tot jezelf te komen. Na twee jaar van alleen thuis zitten met mijn dochter binnen vier muren merkte ik ook dat ik mezelf kwijt aan het raken was, kreeg niet genoeg rust en leefde alleen voor mijn kind. Nu mag ze naar de peuterspeelzaal en gaan ze een halve dag naar de kinderopvang, zodat ik ontlast kan worden en een dag kan sporten, verven wat ik ook kies, en zij geniet er net zo veel van!
Jeetje inderdaad. Ik ben 2 dagen per week vrij om bij mijn kindje te zijn maar plassen met hem op schoot? Echt niet. Onpraktisch en niet echt hygienisch. Ik ga ook niet meer stappen maar ik heb die behoefte ook helemaal niet. Na een dag met de boef ben ik kapot maar ik vind t wel heerlijk. Zou willen dat ik hem elke dag bij me zou kunnen hebben. Als hij in bed ligt, zijn eigen bed, dan maak ik lekker kopje thee en ga ik ff zitten. Ook laat ik hem soms gewoon even alleen spelen. Moet hij ook leren. Ik kan straks ol de basisschool ook niet de hele dag met hem spelen. Ik zou eens beginnen met het minder verwennen van je kindje en hem zichzelf laten entertainen.
Heel herkenbaar... door depressie en angststoornis het eerste jaar ook altijd bij mijn zoontje geweest en toen was ik het zat! Ik ben weer eens lekker naar een vriendin gegaan en heb geleerd hem ergens achter te laten en me niet druk te maken om het eisenpakket wat ik had gecreeerd! Daarna ben ik weer gaan werken en daarom moest hij 2 dagen naar het kdv! Wonderlijk maar hij pakt alles goed op en daar doet hoj het vaak beter als thuis! Ik kan nu zeggen dat ik een leukere moeder ben geworden door af en toe tijd voor mezelf te nemen! Gewoon doen, anders wordt het tweede jaar echt niet leuk! Daarbij... het is echt fijn voor je kind om even bij anderem te zijn, zodat hij leert dat het op andere plekken anders gaat! Vaak accepteren ze dat heel snel!
Nou, dan valt hij om in de box. En dan jankt hij even. So what? Denk dat het nu iig tijd begint te worden om dingen anders aan te pakken. Je weet dat je het hem zelf aangeleerd hebt, dan leer je het nu af. En dat zal even doorbijten zijn. Kind heeft eisenpakket Jammer dan. Gewoon een oppas zoeken voor een dag in deweek zodat je lekker kan doen waar je zin in hebt. Desnoods dagje kdv. Plassen terwijl hij op schoot zit? In slaap helpen in groot bed en erbij blijven? Ledikantje is geen optie?? Beetje hard, maar schop onder je kont een aanpakken. Nu is hij nog maar 1. Nu kan je het veranderen..
Ik zou zelf ook sowieso dingen eerst heel anders aan gaan pakken.. en dat gaat inderdaad heel lang duren omdat het aangewend is. Maar sommige dingen kun je niet vergelijken vind ik met: ''dat doe je het 1e jaar'' en dat klinkt mij ook niet logisch in de oren. Nee echt niet alles hoef je zo toe te laten of een kind in te pamperen. Waarom niet gewoon slapen in een ledikant? ik vind persoonlijk dat een kindje in zijn eigen bedje hoort.. in ieder geval, dat is hoe ik het dan zou doen he! Voor de rest ga lekker een keer met wat vriendinnen uit! dat is ook belangrijk om te blijven doen hoor. Hoeft niet altijd even groot te zijn, maar besteed lekker wat tijd aan jezelf ook. Dat mag best hoor! Ik weet niet of je een partner hebt die kan oppassen (want die hoor ik niet helemaal in het verhaal) of wellicht opa oma?
Je hebt jezelf helemaal weg gecijferd en dat benauwd je nu, logisch! Jij bent niet alleen mama of partner......jij bent ook nog jezelf! Ga lekker een vriendin bellen en een avondje uit plannen! Zo belangrijk!
Ik ga je niet bekritiseren op de dingen die je verkeerd hebt aangepakt die heb je zelf heel zuiver. Maar ik snap je gevoel ook ik moet af en toe even iets voor mijzelf doen! Ik geloof echt dat je dan een betere moeder bent ik wel. Ik zorg altijd voor de volle 100% voor de kinderen maar af en toe ga ik een avondje uit, uit eten bioscoopje met vriendinnen een borreltje doen. Je hebt het nodig meis! Enne lam zuipen is geen optie Zoek een oppas en ga er af en toe even tussen uit.
Misschien moet je je motto/onderschrift onder de loep nemen... "Mijn zoon , mijn leven , mijn wereld" Er is echt helemaal niets mis met vrouw en moeder onderscheiden. Als je lekker uit de band wil springen en wilt 'coma zuipen', dan kan ik dat alleen maar aanmoedigen (alles in mate natuurlijk). Er zijn heel veel jonge meiden die wel een zakcentje willen verdienen met oppassen
Ik kan me je gevoel heel goed voostellen. Als ik weg wil, blijft mijn man thuis. Waar is jouw vriend in dit verhaal?
Gek ben je niet hoor. Snap je wel. Dat zeker. Maar mijn kinderen zijn eigenlijk ook altijd mee geweest naar de wc. Die liepen of kropen gewoon gezellig overal mee naar toe. Dochter en zoon beiden hebben bij mij gelegen. De jongste nu toch. Anders kan ik het niet. maar idd het kan op een gegeven moment wel eens beklemmend voelen. Toch een dagje per week voor je zelf gaan plannen of de avonden als je een partner hebt en dan weg gaat om een boodschap te doen. Deed die dingen dus ook altijd. Maar als ik bijvoorbeeld mijn moeder op bezoek kreeg was het mam kan ik even een boodschap gaan halen( even de wind door mijn haren zonder kinderen bij mij) dat hielp vaak even. En hij is nu 1 en gaat straks steeds meer op ontdekking en er gewoon lekker bij zitten en je dingen naast je kindje doen. Box was hier zo weg nooit echt gebruikt. Van zelf gaan ze hun wereld dus ontdekken en krijg je meer je handen vrij. Dochter is nu bijna vier en ja kan gaan zeggen (( de eerste hang kleef fase.s zijn achter de rug) Kan met haar al douche zonder dat ze mee moet of wat. Ze is geen kind dat ( katte kwaad uit haalt) ja wel soms maar op zich kan ze zich al redelijk goed vermaken. Dus het antwoord van mij is heb nog even geduld. En pak de momenten voor je zelf als het kan.
Bedankt voor de reactie's . Mijn partner is in dit verhaal op werk haha . Hij werkt nu 2x op een dag wat korter de paar uurtjes dat hij tussen de middag thuis is besteed hij aan ons . Ons zoontje is een makkelijk tevreden kind. Maar eten doet hij niet . Brood is een drama waarna ik dus pap maak dat eet hij dan wel , anders crackers ofzo maar ik moet alles uit de kast halen . Kan niet tegen een opas of wat dan ook zeggen dat ze alles uit de kast moeten halen . Fruit/middag precies hetzelfde . Avond eten doet hij goed . Het zullen vast wel weer tandjes zijn enzo maar in hoeverre kan je een opas/ga een kind in slaap laten maken op bed ? Alles uit de kast halen om te eten ? En vooral niet laten huilen dat wil ik echt niet . Wel jammeren maar niet huilen . Ik heb geen spijt van hoe ik het aan heb gepakt . Het jaar dat hij bij mij in bed heeft geslapen gezellig tegen mij aan (vriend slaapt vast dus aan mij kant ) kan niemand ooit meer van me afpakken . En hij slaapt nog bij me daar heb ik ook niet zoveel moeite mee . Fijn om herkenning te lezen . Zal inderdaad wat meer tijd voor mezelf proberen te maken hoe lastig ik het ook vind hem alleen te laten . (ivbm angststoornis ) Hier nog meer kindjes met een eisenpakket? En hoe ging dat met opassen enzo ?
Tja, aan deze reactie te zien heb ik niet hhet idee dat je uberhaupt iets wil veranderen, dan moet je gewoon 24/7 bij hem blijven en hem meenemen naar de wc. Probleem opgelost. Je kan niet van een oppas verwachten dat ze het net zo doet als jij, bijna niemand heeft daar tijd voor en zin in.
Kijk eens naar programma's zoals de nanny Nee hoor , ik wil niet lelijk doen, maar het lijkt of jij een slaaf van je eigen kind geworden bent. Dit ga je niet volhouden. Voor mij zijn dit soort verhalen altijd moeilijk te lezen, omdat ik er heeeeeeel veel voor over heb om nu een kleine te mogen opvoeden .Zie mijn onderschrift. Meid wees dankbaar en stel regels. Een kind hoort in zijn eigen bed te slapen. Mama heeft ook rust nodig. En sorry hoor, maar plassen met je kind op schoot is wel heel erg. Laat 'm desnoods voor de deur wachten..