Sorry hoor maar je mag niet klagen want je veroorzaakt dit toch allemaal zelf. Ik wens je alvast veel succes met straks een stierlijk vervelende peuter en straks een vreselijk vervelend verwend kind. Denk even na, je hebt een kind van bijna 1 want de dienst uitmaakt.
Zij wel dat ik je niet gek vond. Vind ik je nog niet hoor. En over die regels legio kinderen die nog bij hun vader of moeder liggen vind dat echt het grootste punt in dit verhaal niet. En hoeveel moeders zitten ook met een peuter op de wc?? Bij mij zijn ze altijd mee gegaan. Op schoot( dat dan weer net niet maar wel voor mijn voeten) Maar helemaal overal in mee gaan. Lijkt mij ook niet de oplossing. Wil die niet eten dan eet hij maar even niet. Haal echt wel meer dingen uit de kast om mijn kinderen te laten eten maar daar bestaat wel een grens in. En deze moet je wel van af nu wat meer gaan stellen. Of het kind super vervelend er van word nee! Dat is er niet mee gezegd. Sommige noemen het natuurlijk ouderschap. Ik noem het gewoon wat bij je zelf pas. Ga je naar de wc zet je hem voor je neer. Of voor de deur. deur open komt echt wel goed. Straks wil hij mee doen met koken. Dan moet je toch echt grenzen stellen. Dat zijn gevaarlijke dingen. Iets meer los weken van je kind kan zeker geen kwaad en ook al deed en doe ik veel het zelfde als wat jij nu doet. Had toch echt wel ruimte voor mijn zelf nodig anders werd ik gek( werd ik ook) Op een andere manier.
Wil even zeggen dat als het bij jou moeilijk is om te laten eten betekend niet dat het zo bij een oppas is hoor. Hier ook een onmogelijke eter.. maar op de peuterspeelzaal eet ze altijd netjes haar fruit op, en bij oma eet ze ook altijd haar broodjes op.. Dan jou kind bij jou misschien in bed slaapt betekend niet dat hij de behoefte heeft bij iemand anders, en misschien leer je dan ook zo dat het niet zo moeilijk hoeft te zijn met gehuil. Huilen voorkom je toch niet in de toekomst..
Nou met je kind op de wc zitten vind ik persoonlijk echt veel te ver gaan, kan me er ook niks bij voorstellen. Wanneer ze hier niet willen eten dan houdt het op, ik bied 2 dingen aan.. willen ze niet, dan is het klaar en komt er wel weer een volgend moment dat ze kunnen eten.
Zullen we een poll houden over hoeveel moeders hun kinderen wel mee hebben naar de wc. Ook al neem je ze niet mee de mijne kropen liepen gewoon naar mij toe hoor. Dan maar met de deur open. Poll maken/.
Helemaal eens met knap. Eten zou ik niet een big deal van maken, dan eet hij toch eens niet, kan ie heus wel hebben hoor...
Gelukkig ook nog iemand die me niet raar vind . Het is ook niet dat ik bewust met hem op schoot ga zitten hoor maar hij kruipt daar dan pakt weer wc papier probeert aan de wc te staan of wat dan ook . Pak hem dan maar even op en trek me broek op . Klinkt erger dan dat het is . Verder wil ik ook niet veel veranderen het alles samen doen als ik er ben vind ik leuk en hij ook . Natuurlijk speelt hij veel alleen met zijn speeltjes . Maar koken mag hij helpen met een lepel en pan in zijn tafelstoel . Het is meer dat ik het soms zat ben niet even weg te kunnen en bijna geen sociaal leven meer te hebben (vriendinnen zonder kinderen en dat is gewoon verwaterd of klikte niet meer) . En dat ik soms echt het gevoel heb te kort echt te hebben gestapt enzo . Maar ik ben verder gelukkig hoor en zou me zoontje voor geen goud willen missen had het vanmiddag alleen even gehad . Dus eigenlijk wil ik weinig veranderen op de momenten dat ik er ben maar meer momenten creëren dat ik er even niet ben . Dit topic is ook best nutteloos want wat voor reacties kan ik hier nou op verwachten . Wou het gewoon even kwijt
Bedenk voor jezelf wat je echt anders wil en maak met je vriend een plan. Bijvoorbeeld wel samen slapen maar minder aandacht aan het eten besteden . Ouders die je eerst kan laten oppassen voor een klein poosje en dit steeds verder uitbreiden. Etc. Je kunt ook ondersteuning vragen van het consultatiebureau of Het centrum jeugd en gezin bij jou in de buurt.
Met eten probeer ik het inderdaad steeds meer los te laten . Daar hebben jullie zeker gelijk in wordt ook aan gewerkt . Haha ben eigenlijk wel benieuwd naar de poll
Kind meenemen naar de wc is iets heel anders dan plassen terwijl je je kind op schoot hebt.... En daar hebben we het over. Niet over een kind mee laten kruipen naar de wc. Ik neem trouwens geen kind (bewust) mee naar de wc. Dat ze achter me aankruipen, ok. Maar verder niet. Ze blijven dan gewoon in de kamer en dan janken ze maar even omdat ik "weg" ben. Gewoon door blijven praten en se hebben dan prima door dat je niet van de aardbodem verdwenen ben...
Ringeling , bedankt voor je reactie . Ik ga voor mezelf opschrijven wat ik wil . Het is niet eens dat ik persee wat anders wil alleen 1 dagje minder bijvoorbeeld . 1 dag in de 2 weken een paar uurtjes even mezelf/vrouw zijn ipv moeder . Ik vind het zelf ook heel lastig hem ergens achter te laten denk dat dat ook wel het probleem is .
Ja haha en als je dan de deur dicht doet, komen er vingertjes vanonder de deur Weet je ik heb hetzelfde gedaan als jij de eerste maanden. De eerste drie maanden sliep onze jongste alleen bij mij op mijn borst / bondolino. Na drie maandne ben ik dat gaan afbouwen. Hij slaapt door plaatsgebrek nog altijd naast mijn bed, maar hij slaapt wel in zijn eigen bedje. Tot aan de 7 maanden sliep hij amper overdag, was ik hele dagen met hem in de weer om maar hazeslaapjes te maken. Opeens was daar de omslag en kregen we een ritme, hij ging netjes slapen overdag ook. Ik maakte me ook zo druk over zijn eten, hij moest eten en ik trok alles uit de kast om hem iets te laten eten.. Dat werkt averechts. Laat hem gewoon eens een paar maaltijden overslaan. Geen tussendoortjes geven..en tadaaaa..onze man ging eten. Je creert je eigen problemen zeg maar, deed ik ook, en dat moetje nu gaan ombuigen naar het ' normale'. Niet in ledikantje slapen, wel bij jou in bed, zou ik om te beginnen een matras naast zijn bedje zetten, of zijn bedje naast de jouwe, maar dat hij in elk geval leert te slapen in zijn eigen bed. Dat je er dan in het begin bij blijft om te wennen zou ik zeker doen. Niet alles in 1 keer verwachten van wat hij nu geleerd heeft. Ik zou een box neerzetten. Die van ons is intensief gebruikt de eerste 12 maanden. TOen weggehaald, en hij staat er sinds een paar weken weer. Ik kon niets doen, kon niet stofzuigen of dweilen of koken zonder dat meneer begon te stunten. Hij vond het wel drie keer niks, maar nu gaat hij spelen in de box. Ik heb mijn handen vrij en hij zit veilig. Het komt echt wel goed hoor, maar nu wel even gaan aanpakken want het wordt steeds erger als je nu niets gaat doen! SUcses !
Hoe doen jullie dat toch ? Als ik hem in de huiskamer laat zonder mij heeft hij ergens wel een kabel gevonden (niet in het stopcontact ofzo hoor ) maar hij kruipt er wel voor onder de tafel . in de keuken geweest , meneertje op de verwarming geklapt met zijn hoofd . Of hij gaat op de bank zitten valt eraf of peutert de stopcontact beveiligingen er af .
Misschien gewoon eens laten gebeuren en dan leert hij het snel genoeg. Of zet hem desnoods in de kinderstoel. Ik ga gerust vuilnis weggooien of douchen wanneer mn jongste rondloopt. En om te beginnen bij het toilet: gewoon de deur dicht doen!
Ooooo dan ben ik zooo ontaard bezig. Zoon gaat ook gezellig met mij mee naar het toilet hoor, en uiteindelijk ten goede, want hij was voor de 2 jaar al zeker voor 60 procent zindelijk. Verder; ik ga ZEKER NIET douchen als hij hier rondloopt, ZEKER niet even naar de post kijken beneden. Ik ben me gek zeg. Hij ziet elke kans dat ik even mijn kont keer schoon om iets te plunderen. Dan maar een stierlijk vervelend kind later, maar ik hou hem liever in de gaten. Of ik laat hem bij iemand die hem in de gaten houdt. Eigenlijk kan ik mij er niet zo aan irriteren dat hij lekker bij mij is. We hebben onze draai er wel in gevonden.
Haha ik sluit me aan bij Umm, maar denk dat het er ook mee te maken heeft dat ik er ook 3 heb. Ik moet er meestal wel 1 of 2 hun gang laten gaan want ik kan me niet opsplitsen. En eerlijk, ik heb gemerkt dat ze daar heel zelfstandig en nietzeurderig van worden. Ja, soms valt er eentje van de bank af, elke dag wordt er wel een hoofd gestoten of een knie kapot gevallen, of wat dan ook. Maar ik zorg dat het traphekje dicht is, het fornuis uit, de voordeur op de knip en alle messen in de la, en dan komen we de dag wel door TS, het is helemaal niet verkeerd en zelfs noodzakelijk denk ik, om wat tijd voor jezelf in te bouwen. Je bent naast moeder ook nog mens, en echtgenote, en vriendin van vriendinnen, en zus en dochter. Ik denk dat het wel goed is om een heel klein stapje terug te doen.
Ik weet niet wat jij precies bedoelt met "niet-laten-huilen", maar ik krijg een beetje de indruk dat zodra hij een keel opzet, jij je gedrag aanpast en doet wat hij graag wil? Je snapt hopelijk dat dat ontzettend slecht is voor een kind? Beneden de 6 maanden is laten huilen niet OK voor een baby, als het gaat om huilen waarbij duidelijk is dat je kind je nodig heeft, (hard huilen en krijsen). Tussen de 6 en 9 maanden wordt dat wat afhankelijk van je kind en hoe ver je kind is qua ontwikkeling. Na de 9 maanden gaan de meeste kinderen echt redelijk snel doorhebben dat hard huilen kan helpen om hun zin te krijgen. Het wordt dan dus tijd om huilen en huilen te onderscheiden: waar is het echt en waar is het proberen om iets gedaan te krijgen? In het laatste geval is het zeer gezond om te laten huilen.... Hoe consequenter je daarin bent, hoe minder ze het zullen doen, omdat ze weten dat negatief gedrag niet helpt om je zin te krijgen. Je geeft aan dat je qua eten nogal wat alternatieven uit de kast trekt, als hij niet wil eten. Niet doen. Gewoon heel simpel niet doen. Hij eet wat jij aanbiedt en anders niet. Tuurlijk mag je daarin rekening houden met wat hij graag eet en minder graag of wat nieuw is, (mits gezond uiteraard). Ik wissel voor de meiden hier af met wat ik weet dat ze graag eten en dan weer wat ze minder graag eten. Zo weet ik zeker dat ze niet dagen en dagen achter elkaar honger lopen te hebben omdat ze weinig eten van iets wat ze niet graag lusten. Dat is ook het enige wat ik doe aan rekening houden met de eetwensen van de kinderen en dat hebben zij nog niet door ook. Willen ze niet eten? Prima, hoeft niet, eten mag. Eten is namelijk GEEN machtsmiddel en het is zeer onwenselijk als het dat wel wordt. Bij jou in huis is het dat al wel: je zoontje weet dat hij jou in de tang heeft als hij weinig eet. Geloof me: ze hongeren zichzelf niet uit. Ze gaan echt eten als jij het consequent houdt bij wat je aanbiedt. De jongste krijgt hier momenteel kiezen door. Brood eten gaat belabberd, avondeten juist heel goed. Ik zorg dat ze nu 's avonds gewoon echt even voedsel krijgt wat ze graag lust en dus goed eet, ga nu even niets nieuws proberen qua groente, maar ik ga niet lopen schipperen met eerst een boterham, dan pap, dan crackers.... No way Slapen: lees het boek van Stephanie Lampe eens: Dreumes in dromenland. Echte aanrader. Gastouder: nee, die gaat niet doen wat jij allemaal doet en ik kan je vertellen: daarvan zal je kind niet over de zeik raken. Onze gastouder heeft een kindje dat thuis de hele dag gedragen wordt, omdat ze daar niet zelf wil lopen, (15-16 maanden nu). Eet thuis nauwelijks omdat ouders ook voortdurend alternatieven aanbieden, valt daar niet zelf in slaap, enz enz. Bij gastouder eet ze normaal, loopt ze zelf en kan zelf spelen en valt zelf in slaap. Waarom? Omdat de gastouder duidelijk en consequent is en zelfs een kind van nog geen anderhalf de verschillen tussen beide huishoudens dus heel goed doorheeft en heel goed kan handelen (en thuis dus naar eigen hand weet te zetten). Tijd voor jezelf: dat is een absolute must om als moeder overeind te blijven, dus doe dat vooral wel. Dat kan ook in kleine dingen. Zelfs met alle medische gedoe bij Caitlyn, heb ik het afgelopen jaar dingen voor mezelf kunnen doen. Kleine dingen, dus ook ik hunker wel eens naar een dagje shoppen met een vriendin of een avondje uit eten en bios met manlief, (daar komt het nu helaas niet van). Maar als mijn man thuis is, ben ik vaak even de hort op. Even met de oudste naar buiten of even naar de stad om wat te halen daar. Even een kleine boodschap halen, even een wandelingetje maken, op zondag naar de kerk. Nooit langer dan een uur of 2-3, maar dat geeft al een hoop lucht en ruimte. Als dat mij lukt, moet dat jou ook lukken. Doen dus!