Morgen ben ik 19 weken in verwachting van een klein mannetje. Super trots en zo blij met onze zwangerschap. In Augustus heb ik een vroege miskraam gehad, en tuurlijk was ik op het moment dat ik opnieuw een positieve test had ook wat onzeker. Met 8 weken zwangerschap verloor ik wat bloed, gelukkig bleek alles in orde en was het bloedverlies binnen 2 dagen helemaal weg. 2 weken geleden ben ik opgenomen in het ziekenhuis in verband met nierstuwingen en waarschijnlijk ook niersteen aanvallen. Pijn was echt verschrikkelijk. In eerste instantie hebben ze het geprobeerd op te lossen met een infuus Buscopan en paracetamol maar in de nacht werd de pijn zo erg dat ik in eerste instantie diclofinac heb gekregen en toen de pijn hiermee niet zakte, hebben ze morfine gegeven via het infuus. Heb duidelijk gevraagd bij alles wat ik gekregen heb of de medicatie niet schadelijk is voor de kleine, en kreeg elke keer als antwoord; mevrouw, dan zouden we het niet aan u geven. Hier ga ik dan ook maar van uit, ondanks de tegenstrijdige verhalen op internet. Na 2 nachten ontslagen uit het ziekenhuis en de Buscopan in zetpillen meegegeven. Nog geen dag later opnieuw in het ziekenhuis met een infectie erbij. Gelukkig was dit snel opgelost met een antibiotica kuurtje. Sinds ik in het ziekenhuis heb gelegen maak ik me zo onwijs veel zorgen. Heb de 30e mijn 20 weken echo maar zie er eigenlijk een beetje tegenop. Bang dat ik naar bericht zal krijgen. Daarbij voel ik de kleine sinds 2 weken maar niet elke dag even duidelijk. Ben constant op zoek naar de bevestiging dat alles goed gaat en dat hij even een signaal geeft dat hij het goed maakt. Afgelopen vrijdag nog op controle geweest bij de gyneacoloog en ons mannetje deed het goed. Hartje klopte prima zei ze; zo'n 160 slagen per minuut. Nu las ik ook weer dat 120 tot 150 slagen normaal is (weer iets om me zorgen om te maken dus). Ik moest echt even van me af schrijven, en ben benieuwd of er nog meer mensen zijn die ook zo onzeker zijn.
Ik kan het me goed voorstellen! Ik heb eerst een missed abortion gehad en in de zwangerschap daarna was ik ook heel onzeker. Ook over de hartslag van ons kindje net als jij. Die was ook vrij hoog, maar het mag gerust wel iets afwijken! Ik ben later in mijn zwangerschap geopereerd en vond dat ook heel eng. Ik kreeg wel een speciale narcose maar was wel erg blij toen ik ons kleintje weer voelde bewegen. Met 19 weken begon ik ons kleintje pas echt goed te voelen maar voelde ik haar ook niet elke dag evenveel nog, dat hoeft ook nog niet maar ik snap wel dat het je een geruststellend gevoel zou geven. Hopelijk heb je een goede 20 weken echo! Ik zou erop vertrouwen dat ze je echt geen medicijnen geven die niet zouden mogen en proberen te ontspannen (makkelijk gezegd, ik weet het) want stress is zeker niet goed.