Ja voel me er helemaal gelukkig mee Manlief is ook een schat, die heeft het niet zo op dat 'luchtbed' maar voor mij heeft hij dan ook beneden geslapen zodat ik niet zo alleen lag En natuurlijk Bulletje, ons mopshondje erbij
Zou het niet gewoon het prettigst zijn om een paar weken lang een betaalde hulp in het huishouden in te huren? Dan hoef je niemand te vragen die van ver moet komen of te oud is of geeen zin heeft. Voor 12, 50 per uur heb je een hulp in de huishouding. Het zou in jouw geval waarschijnlijk maar voor een beperkte tijd zijn, misschien 2 of 3 maanden maar het zou je wel enorm kunnen helpen. Mijn situatie is lang zo ernstig niet als de jouwe maar ook ik kan lang niet alles meer. Ik heb de hulp van mijn man in het huishouden al veel eerder ingeschakeld omdat ik steeds meer last van mijn rug krijg en mijn stuitje en mijn bekken en daardoor erg veel harde buiken krijg. Ik heb de luxe van een groot sociaal netwerkwerk in de buurt en ook lieve schoonouders die dan wel 50 km verderop wonen maar meteen hierheen komen als dat nodig is. Ondanks dit alles heb ik mij al ingelezen in het aannemen van een hulp in de huishouding omdat ik me bezwaard voel om bijv. Mijn moeder te vragen om te komen stofzuigen. Nu kan ik natuurlijk niet in jullie portemonnee kijken , maar twee uurtjes in de week is hopelijk haalbaar voor jullie. In die tijd kan een hulp veel doen hoor.
Wat fijn dat dat bed zoveel verschil maakt voor je! Heerlijk dat je lekker geslapen hebt. Dat scheelt al de helft! En wat lief ook van je mannetje dat hij dan bij je blijft slapen. Ikzelf heb de afgelopen 2 nachten ook veel beter geslapen door mijn mannetje.........hij is namelijk met de voetbal naar Eindhoven voor de Carnaval en omdat ik momenteel zo licht slaapt word ik dus vaak wakker van hem maar nu dus niet Even andere reden maar dus wel met dank aan manlief hahaha
Haha , jij slaapt dus beter zonder je mannetje, ik kan ook zonder hem slapen maar dat hij me niet alleen in de woonkamer liet bivakkeren vond ik toch wel erg lief
Ja het is ook maar alleen tot de bevalling want daarna kan ik weer morfine slikken en is het grootste leed geleden. Dus het zal hooguit een week of 4 zijn, ik ben ook aan het zoeken naar een goede particuliere hulp, zoveel hoeft er echt niet gedaan te worden Manlief heeft vanochtend beneden gestofzuigd en doet morgen dweilen. We maken niet veel vies dus dweilen hoeft maar 2 keren in de week. Doordat we met zijn tweetjes zijn draait er hier ook niet elke dag een wasmachine of zo en heb vanochtend een wasje gedraaid en dat hangt nu alweer te drogen. Ik heb natuurlijk al flink voorgewerkt met bepaalde poetsklusjes omdat ik wist dat ik de laatste weken niet veel zou kunnen. Dus heb een aantal weken geleden al alle kasten beneden van binnen en buiten gesopt, alles voor de baby is compleet klaar. Nu is het alleen een kwestie van een beetje bijhouden Het zware werk zoals dweilen kan ik nu ook gewoon niet meer en doet manlief voor me maar eventjes met een doekje ergens over dat doe ik wel nog zelf, gewoon op een slakkentempo
Begrijp me niet verkeerd hoor maar welke hulp verwacht je dan van je schoonmoeder? Zoek je iemand die jou kopjes thee brengt? Dan zou je ook kunnen kijken of je in aanmerking komt voor tijdelijke thuiszorg o.i.d. Of heb je iemand nodig die de boodschappen voor je doet? Daar zijn bezorgdiensten voor.
Drinken kan ik mezelf wel pakken, ben niet volledig bedlegerig, en boodschappen kan mijn man na zijn werk doen. Het gaat alleen om wat hulp in de huishouding eventueel aangezien mijn man 60 uur per week weg is voor zijn werk en dat niet alleen. Ook gewoon de interesse die mis ik bij mijn schoonmoeder heel erg. Even een belletje of berichtje met de vraag of ik het nog wel red en of ze misschien iets voor me zou kunnen betekenen, dat zou ik al erg op prijs stellen.
Ik zou in dat geval toch echt overwegen een hulp in de huishouding te zoeken. Je schoonmoeder heeft er duidelijk geen zin in en het lijkt me voor je man ook best zwaar om naast zijn werk het huishouden te draaien. Of je vraagt het gewoon op de man af aan je schoonmoeder. Nee heb je, ja kun je krijgen. En wat betreft het tonen van interesse...dat blijft voor sommige mensen gewoon heel lastig. Het komt gewoon niet in ze op dat je het fijn zou vinden als ze af en toe eens langskomt om te vragen hoe het met jou is. Je zou ook dit gewoon eerlijk kunnen zeggen. Wellicht begrijpt ze je dan beter. Aan de andere kant kan ze zich ook enorm aangevallen voelen maar dat kunnen jij en je man wellicht inschatten van tevoren. Ik ken je schoonmoeder natuurlijk niet en daarbij ben ik soms wat naief omdat altijd uitga van het beste van andere mensen.
Rechtuit vragen heb ik afgelopen week gedaan en toen kreeg ik alleen maar te horen dat ze geen tijd had omdat ze dingen met Carnaval te doen had (ze heeft geen baan of zo dus in principe tijd genoeg). Mijn man heeft haar al eens gezegd dat ze best een beetje aan mij mag denken en dan stuurt ze 1 dag later een berichtje om te vragen hoe het gaat maar verder ook niks meer Hulp in de huishouding ben ik nu aan het zoeken want wil mijn man ook niet teveel belasten ook al zegt hij het niet erg te vinden.
Maar even niet flauw bedoelt, jullie zijn met zn tweeën. Zoveel werk is het toch niet voor je man? Je zegt dat je alles hebt bijgehouden, wat moet die hulp allemaal komen doen?
Het ligt er ook aan wat je gewend bent in het huishouden te doen denk ik maar ik hou echt van een proper huis en heb toch een hondje. Gestofzuigd moet toch wel elke dag worden en ik denk dat het toch ook wel normaal is om elke week beneden en boven te poetsen? Ja we zijn met zijn tweeën en mijn man helpt nu ook waar hij kan maar als hij 60 uur per week van huis weg is dan is het niet zo vreemd dat als hij thuis komt na 12 uur weg te zijn geweest, hij doodmoe is en niet veel zin in het huishouden heeft
wauw wat een herkenning... Ik heb ook fibromyalgie en ook een schoonmoeder die dichtbij woont waar ik niets aan heb. ook zij heeft geen werk maar laat nooit iets horen en is alleen maar met zichzelf bezig. Gelukkig slik ik geen zware pijnmedicatie, maar daar tegenover staat dat ik in het buitenland woon en mn ouders (en andere familieleden) helemaal niet in de buurt heb. Ik herken helemaal wat je zegt over je schoonmoeder, het zou heel fijn zijn als je wat hulp van haar kant kreeg, maar het gaat er voornamelijk ook om dat er gewoon helemaal geen steun is van haar kant. Soms kan een klein berichtje met de vraag hoe het gaat al wonderen doen, maar het lijkt dat het bij jou (en ook bij mij) dat niet het geval is helaas. Jammer he dat sommige mensen zo egoistisch zijn. Als je wil kan je me een PM sturen en kunnen we wat privecontact hebben, soms is het delen van zulke dingen al behulpzaam.
Joehoeee, we zitten al op week 35 Vandaag definitief gestopt met de morfine en poeh, dat is toch zwaar Nam verleden week alleen in de ochtend nog 1 tabletje en dan had ik in de ochtend toch iets minder pijn maar ja, nu mag ik het niet meer dus nu heb ik de hele dag veel pijn en moeite met lopen. Vanmorgen met manlief afgesproken dat hij vanaf morgenochtend met de hond doet wandelen, normaal deden we dat samen maar dat was vanochtend bijna niet te doen Zo eigenwijs als ik ben, mijn lichaam fluit me nu gewoon echt met regelmaat terug dus ik zal de dingen toch uit handen moeten geven. Mijn man is nu een korte dag werken en als hij terug komt dan doet hij stofzuigen en dweilen en dan is het weer netjes voor de komende dagen beneden. Heb zelf wel afgewassen en de was opgeruimd en ben dan gewoon bekaf maar vindt het toch fijn om wat zelf te blijven doen. Anders voel ik me gewoon vreselijk nutteloos en daar word ik weer depressief van Nu wachten op de monteur want ons internetmodem valt geregeld uit, maar ja, de monteur komt tussen 08:00-12:00 dus daar zit je dan.... te wachten
Hier zit ik dan in de woonkamer, manlief ligt lekker te slapen, die ging om 21:00 naar bed want was erg moe, ik ging ook mee naar bed maar helaas..... zo ontzettend veel pijn in mijn onderrug dat ik me gewoon geen houding weet aan te meten Kan niet op mijn zij, niet op mijn rug en zeker niet op mijn buik liggen. Manlief heeft weer dat luchtbed opgeblazen omdat ik daar 2 nachten geleden zo goed op had geslapen maar zonder succes, ook daar kan ik me momenteel geen houding op weten aan te meten. Ik word er mismoedig van want ben echt wel heel erg moe
Oh drieka, wat vervelend dat je weer zo'n pijn hebt. Ik lees regelmatig mee, reageer niet altijd, maar ik vind je echt een kanjer. Kop op met die laatste loodjes! hopelijk kun je een beetje slapen vannacht! Liefs,
Ik heb je verhaal gevolgd, maar nog niet gereageerd. Ik wil toch even zeggen dat ik je een ontzettende bikkel vindt, lijkt me heel pittig allemaal. Helemaal nu je volledig van de morfine af bent. Heel veel sterkte deze laatste weken en voor vanavond hoop ik dat je toch nog lekker kunt slapen. Dikke knuffel voor jou!
Net al jouw pagina's gelezen, en begrijp je wel, onze klachten zijn dan wel anders, maar hier verstoort het ook alles in huis, en kan helemaal begrijpen dat er dingen in huis zijn die je dolgraag aangepakt zou zien worden maar wat gewoon even niet meer lukt. Ik bied ongeveer dagelijks mijn excuus aan aan mijn vriend, omdat hij nu dingen over moet pakken en inderdaad, hij heeft ook een fulltime baan. Geloof me, ook de mannetjes weten waar ze het voor doen, en dat het tijdelijk is, en dat jij het ook anders zou willen zien Net zoals enkele andere in dit topic woon ik tegen Den Haag, dus ook aan mij heb je niets (buiten dat ik dan de stofzuiger vast zou moeten houden en jij hem met je voet weg zou moeten duwen hihi) maar we hadden in ieder geval een bakkie klaagzang kunnen doen. Heb je het al geprobeerd met een voedingskussen? Deze door je lijf heen geslingerd? Hier slaap ik op het moment ook het meeste pijnvrij op onze behoorlijk harde bank. Volgens de meneer van het beddenbedrijf (die van ons is ook speciaal voor mijn rug) kan het wel kloppen, het matras is gemaakt voor mijn zwangerschap en in een zwangerschap verandert je lichaam aka matras klopt niet meer (dit schijnt zelfs na de zwangerschap nog te kunnen door werken) Ik hou het voedingskussen tegen me aan, en sla mijn benen er om heen, het werkt niet 100% maar elk beetje is fijn toch? Hier leiden ze wel in vanaf 37 weken, vanaf 37 weken mag je ook gewoon spontaan thuis bevallen, dus onwijs balen dat jij nog een weekje langer moet maar je doet het nu al zo lang zo goed, nog even volhouden en als een gek aan de morfine na de bevalling