Nou de CTG was prima, ons mannetje maakt het goed, dat is helemaal goed! Ik heb 4 slaappilletjes meegekregen die ik in nood mag innemen maar niet standaard elke avond, dus dat is al iets. Mijn eigen gynaecoloog had dienst, heel erg fijn maar hij blijft voet bij stuk houden dat ik moet volhouden tot minimaal 38 weken en dat hij dan met inwendig onderzoek gaat kijken of ik iets van ontsluiting heb, zo niet.... dan word ik ook niet ingeleid en moet ik nog langer wachten
Mijn hemel... Ik vind dit toch echt wel raar hoor.. Jij moet het verdorie ook volhouden! Nou ja.. Wij helpen je er doorheen meid. Zoveel als dat kan. Wat ontzettend lastig bah.
Jeetje hee. Ik lees elke keer even mee in dit topic om te kijken hoe het met je gaat. Maar wilde je nou toch wel even sterkte wensen en wat ben je ontzettend dapper dat je het ondanks al die pijn zo blijft volhouden en toch doorgaat. Snap dat de gynaecoloog je zo lang mogelijk laat doorlopen maar hij ziet en hoort toch hoe jij je voelt. Dat ze daar dan geen rekening mee houden moet voor jou wel erg vervelend zijn.
Toch vind ik het ook een beetje raar dat hij zo voet bij stuk blijft houden. Ik heb verhalen gehoord dat vrouwen eerder werden ingeleid om minder dringende dingen. Vind jouw pijn toch wel behoorlijk ernstig. Maar goed ik ben natuurlijk ook geen gynaecoloog Wel fijn van die slaappilletjes, geeft je misschien een beetje geruststelling.
Ook ik lees af en toe mee en wil je heel veel sterkte wensen! Lastig hè, enerzijds het belang van je kindje wat zo lang mogelijk in je buik moet blijven zitten, maar anderzijds ook jouw fysieke (en geestelijke) gesteldheid, wat volgens mij net zo belangrijk is. Ik vraag me dan wel af, hoe denk jouw gyn dan over het feit dat wanneer je bevalt, je al heel erg veel van je lichaam hebt moeten vragen? Dat zou toch een reden moeten zijn om een eerdere inleiding te overwegen, lijkt mij. Hoe dan ook, ik wens je heel veel kracht en sterkte toe!
Hè wat een rot bericht van je gyn... Kan me goed voorstellen dat dit niet was wat je wilde horen. Hopelijk kun je vanavond wel een beetje slapen, met of zonder pilletje. Iig fijn dat je die achter de hand hebt. Sterkte meis!
Ik vind het wel vrij belachelijk...laten we eerlijk zijn als jouw kleine met 37 weken en 1 dag besluit te komen houden ze het niet meer tegen, opzicht is de kleine dan "af". Als ze jou tot 40 weken door laten lopen is er dus een hele grote kans dat je doodop bent, en de bevalling niet meer lekker, of helemaal niet, door gaat komen. Hier waren ze daar vrij simpel in, ook de moeder moet goed de bevalling in gaan, niet alleen de kleine.
Ja, dat vind ik ook! Ik vind die gyn van je echt star in zn mening en dat ie echt niet met je meedenkt! Ik word er zowat pissig om zeg.
Dit dus. Echt belachelijk vind ik het! Ik hoop voor je dat je kindje gewoon lekker met 37 weken spontaan geboren wordt!
Thnx voor de lieve reacties dames! Ik heb vannacht best wel goed geslapen maar mijn lichaam was ook gewoon echt op, ik kon niks meer. Mijn man heeft me de trap op moeten helpen want kwam nog niet meer omhoog Wel om de 2 uur wakker van de pijn en het niet meer kunnen liggen want er is echt geen enkele houding die prettig aanvoelt. Ik vind de gynaecoloog ook star en baal daar behoorlijk van! Ik snap zijn standpunt wel hoor, voor de baby is het beter en ze willen geen inleidingen van dagenlang omdat alles gewoon echt nog potdicht zit. Ik heb ook rechtuit gevraagd omdat ik een beetje kwaad werd ->) hoe hij het voor zich zag dat ik zo nog minimaal 3 weken door moest EN dan nog eens moest bevallen? Het enige wat hij zei was dat het 3 helse weken zouden worden en dat ik een paar slaaptabletjes meekreeg zodat ik toch iets zou kunnen slapen deze week, maandag moet ik weer op controle maar dan bij een andere dienstdoende gynaecoloog want dan heeft mijn gynaecoloog dienst en doet hij geen spreekuur. Ik heb ook eens met die lieve verpleegkundige gepraat die me aan de CTG heeft gelegd en die zei ook dat in principe ze daar in het ziekenhuis altijd 38 weken aanhielden omdat inleiden voor die termijn vaak een erg moeilijke bevalling wordt. Ze zei ook dat ik gewoon moest bellen als het niet ging en dat mijn gynaecoloog zich misschien nog wel kon bedenken als hij zag dat het echt niet meer ging, nou dat heeft hij gisteren anders ook kunnen zien! :x Dus met 38 weken dan wordt gekeken met een inwendig onderzoek of ik al iets van ontsluiting heb en hopelijk meldt de kleine zich voor die tijd, actief is hij in elk geval enorm nu zonder de morfine. Dus nu tel ik elke dag maar af tot 38 weken en hopelijk gebeurd er dan iets. PS ik zei ook dat je vanaf 37 weken thuis mocht bevallen, waarom ze dan niet gewoon vanaf 37 weken doen inleiden. Hun antwoord was dat als een kindje zichzelf meldt, het lichaam en kindje klaar is om te bevallen en met inleiden ga je het forceren, dat maakt het verschil en met 38 weken is het lichaam toch weer wat verder en dat maakt het inleiden gemakkelijker
klopt hoor. Ik ben bij mijn 1e ingeleid, zonder enige ontsluiting, en ik vond heet zeer onprettig. De kleine was er nog helemaal niet aan toe om geboren te worden, terwijl ik toen exact 40 weken was. Het duurde heel lang en ze stonden op het punt een keizersnee te gaan doen.
Dat is precies de reden dat de gynaecoloog tot minimaal 38 weken wil wachten en zelfs iets langer als ik nog totaal geen ontsluiting heb. Ik snap zijn standpunt heel erg goed, het is alleen zo verdomd zwaar momenteel. Ik sta normaal zo sterk in mijn schoenen en voel me nu een emotioneel wrak en heb echt zo'n pijn! Die ontwenningsverschijnselen zijn ook vreselijk, ben continu aan de diarree en zit te trillen van de kou terwijl ik daarnaast blijf zweten omdat ik het warm heb. De huisarts heeft gisteren gezegd dat dat toch wel een kleine week kan aanhouden dus dat ik moet doorbijten. Iedereen zegt dat ik moet doorbijten, als nog 1 iemand me dat zegt dan ga ik geloof ik gillen. Het is heel erg makkelijk om te zeggen als je zelf nergens last van hebt :x Ik probeer nu de dagen maar af te tellen totdat we 38 weken zijn, dat zijn nog 20 dagen met vandaag erbij
Ja voor je kindje is het misschien het beste om te blijven zitten totdat hij er klaar voor is. Maar goed er wordt dus wel vaker ingeleid omdat de moeder er doorheen zit. Zoals bij mijn nicht dus, 4 keer met 37 weken en dat was alleen omdat ze het psychisch heel zwaar had ivm haar eerste die overleden was tijdens de zwangerschap, verder helemaal geen pijn (behalve bij de laatste). Dus als ik dat zo bekijk vind ik het belachelijk dat jouw gynaecoloog pas met 38 wil inleiden. Maar wie weet, als het zo slecht met jou blijft gaan draait hij misschien wel bij en zegt hij opeens met 37 weken, we gaan kijken of we kunnen gaan inleiden. Hoe dan ook hoop ik dat je kindje gewoon rond de 37 weken geboren gaat worden
Of hij zal bijdraaien weet ik niet, de verpleegkundige die me aan de CTG had gelegd zei ook toen we weg gingen dat we ons niet te zeer aan die 38 weken moesten vasthouden want dat hij zich ook wel eens deed bedenken en het dan eerder deed halen maar goed, ik vond de gynaecoloog wel heel erg stellig! Ik hoop echt van harte dat ons mannetje zich anders eerder zelf aandient want momenteel kijk ik de uren voorbij en dat is echt heel erg, wordt er echt depressief van! Gelukkig doet ons mannetje het wel goed en heeft hij geen last van de ontwenningsverschijnselen.
Godzijdank, weer een halve dag voorbij. Rond de middag werd ik weer doodmoe, tja ik heb evengoed Chronisch Vermoeidheidssyndroom dus loop dan bijna op mijn tandvlees en was al vanaf 04:15 uit bed omdat ik gewoon niet meer kon liggen. Toch maar even op de bank gaan liggen, 1 uurtje geslapen en moest toen plassen maar mijn god......dat opkomen van die bank, het is alsof ik uit elkaar getrokken wordt zo'n pijn in die onderrug en dan ook direct zo'n druk in mijn bekken van de kleine poeh Daarna weer plat, weer een uurtje geslapen en toen moest ik weer plassen. Mezelf weer opgetakeld vanuit de bank en daarna maar niet meer plat gaan liggen, dat opstaan is echt een hel, dan slaap ik liever wat minder. Maar goed, heb toch 2 uurtjes wat geslapen en dat is ook veel waard. Nu ben ik de uurtjes af aan het tellen totdat mijn mannetje thuis komt, dan ben ik tenminste niet meer alleen. Normaal heb ik daar echt geen moeite mee maar nu voel ik me toch zo eenzaam, elke ochtend als hij gaat werken dan voel ik me werkelijk zielig, is eigenlijk erg triest
Ja ik ben de hele zwangerschap bang geweest voor de bevalling maar nu kijk ik er naar uit. Ik wil er gewoon echt vanaf zijn De pijn is bijna niet te harden maar goed, nog 19,5 dagen en dan hoop ik dat ze echt iets gaan doen of dat de kleine zichzelf al heeft gemeld.