Laat ik beginnen met dat ik (we) enorm dankbaar zijn voor deze zwangerschap en ons kleine wondertje wat op komst is! Maar man man man, wat vind ik het zwaar....... Vanaf week 5 zo ziek dat ik niks meer kon, alleen maar overgeven..... Die weken duurden zoooooo lang! Rond week 17 werd het dragelijk en kon ik weer iets meer functioneren. Ik dacht: eindelijk genieten! Nou niet dus.... Daar begon de volgende ellende: extreem veel harde en pijnlijke buiken! Echt de hele dag en nacht door. Zodra ik ook maar iets doe loop ik krom van de pijn en kan ik niks meer. Onderzoeken gehad en gelukkig hebben de harde buiken geen invloed. Maar wat doet het pijn, ik kan echt niks. Zelfs op staan van de bank bezorgd mij al pijnlijke harde buiken, sta ze dan echt weg te puffen. Advies: rustig aan doen.... Maar hoe doe je dat met een mannetje van 1,5 in huis? En dat te bedenken dat ik nog wel even moet, ik ben "pas" 25 weken zwanger..... Krijg gelukkig wel hulp, maar wat duren de dagen lang zo. Slapen doe ik amper, alles doet pijn, ook nog eens maagzuur er bij gekregen (rennies helpen niet eens meer). Pffff zit er even doorheen..... En dan opmerkingen van mensen die wat verder van je af staan: je moet er wel van genieten he! 😡 Hoe dan?!?!?! 😡 Natuurlijk vind het getrappel van ons ventje geweldig en zo bijzonder, maar ik word gek van de pijn en het thuis zitten... Er op uit gaan is geen optie, dan slaap ik helemaal niet meer van de pijn 😩. Oh ja en mijn buik zit echt al in de weg, zo groot al! Weet dat een 2e veel sneller gaat.... Ben de laatste dagen ook extreem benauwd... Weet niet zo goed wat ik hier mee wil, misschien alleen even mijn verhaal kwijt.....
Gewoon even klagen lucht op hè! Wel heel vervelend dat je zoveel pijn hebt! Was dat bij de 1ste zwangerschap dan niet zo? Ik had gisteren voor de 1ste keer een harde buik. Was gaan wandelen, doe ik normaal heel vaak, maar sinds zwangerschap wat minder. Ik wandel aan een hoog tempo... En ineens kon ik niet meer! Zoveel pijn, ik liep krom om het op te vangen. Al een geluk een bankje tegengekomen en even uitgeblazen. Maar dit houd me toch tegen om nog eens te gaan wandelen... Ps: leuk, nog iemand die snachts wakker is!
Vervelend zeg! Zo kan je inderdaad niet genieten van de zwangerschap. Vaak weten mensen niks anders te zeggen, probeer het je niet te veel aan te trekken. Ik ben nu 16 weken zwanger en nog steeds misselijk met vlagen. Zo vervelend, en nu komt er nog eens bij dat ik krom loop van de pijn in mijn maagstreek. Gisteren bij de vk geweest en alles was goed. Heeft waarschijnlijk ook niks te maken met de zwangerschap, ze denk of iets met mijn maag en of de stress die zich lichamelijk gaat uiten. We hebben behoorlijke twee heftige weken achter de rug en zitten er nog middenin.. Straks naar de huisarts om te kijken wat hij kan betekenen maar slapen en eten en eigenlijk alles is een drama. En dan die hormonen er nog bij pffffff
Haha ja die nachten ook he.... Mijn eerste zwangerschap was ook geen pretje, lang ziek geweest, nierstenen gehad, hoge bloeddruk, cholestase.... Toen had ik ook wel harde buiken, maar niet zoals nu. Alles lijkt wel een prikkel voor een harde buik, alleen al opstaan van de bank. Wat kan het zeer doen he.... Sta ook regelmatig te puffen, voelt gewoon als heftige weeën. Balen dat je niet meer lekker kunt gaan wandelen! Bizar wat een zwangerschap toch allemaal met je lijf doet he....
Nee genieten zit er echt niet bij... Ik probeer wel echt stil te staan bij ons grote wondertje, maar oh wat is het soms lastig. We hebben over ruim anderhalve weer een 4D echo gepland, dacht wil weer iets leuks hebben om naar toe te kunnen leven. Dat is ook zo, zei mijn man ook al... Maar wat ik zo irritant vind is dat ze totaal geen begrip hebben, zo van; ja hoort er ook bij he.... Ik zeg dan ook; nou nee, dit hoort er niet zomaar bij! Zullen ook vast de hormonen zijn die mee spelen 😜. Pfff bij jou gaat het dus ook niet lekker zeg.... Hopelijk kan de huisarts wat voor je betekenen! Dit is echt niks! Heb je er de hele tijd al last van? Sterkte! Laat je even weten wat de huisarts zei?
Heel herkenbaar hoor! Hier al vanaf week 12 thuis ivm harde buiken. In 2013 een kindje verloren met 18 weken, waar weken van vele pijnlijke harde buiken aan vooraf gingen. Gelukkig zijn de harde buiken heel veel minder geworden nu ik niks meer doe. Maar daar zijn onrustige, bijna spastische darmen voor in de plaats gekomen. De hele dag pijn en kramp . Zorgt ook voor onrust in m'n bm heb ik het idee. Dat geeft weer stress waardoor het allemaal nog erger wordt. Ik probeer maar rustig te blijven, en me te bedenken dat een half jaar rust natuurlijk niks is op je hele leven. En hopelijk krijgen we er iets moois voor terug! Sterkte!
Vervelend idd als mensen maar zeggen dat het er allemaal bij hoort 😡 Alsof het dan ineens allemaal prettig is. De ene zwangerschap is de andere gewoon niet... Zal straks Even een update geven, volgende week gaan we op vakantie en heb er zo niet heel veel zin in....
Jeetje wat heftig zeg!! Is jullie kindje toen te vroeg geboren door de harde buiken? Daar heb je ook helemaal gelijk in, we krijgen er het mooiste cadeau ooit voor terug! Maar de dagen duren zo lang... Iedere dag voelt weer als overleven. Vooral met ons kleine mannetje thuis. Hij is echt super makkelijk, maar toch, je moet wel van alles. Voel me dan ook weer schuldig naar hem toe dat mama zo weinig kan etc..... Jij ook sterkte he! Heb je nu extra controle ivm het verlies van jullie kindje?
Pff zo herkenbaar dit! Heb een darmhernia, dus mega veel krampen en pijn.. En daardoor weer veel harde buiken.... Dus ook rustig aan doen hier...
Groot gelijk heb je! Ik ga ook altijd even liggen als mijn kleine mannetje naar bed gaat. Hij heeft er de laatste dagen alleen een handje van om maar een uur te slapen in de middag 😡.
@noa: indirect door de harde buiken ja, maar bleek achteraf een forse infectie in de placenta te hebben. Die veroorzaakte waarschijnlijk een groot deel van de harde buiken. Had toen ook met name in de nacht last nu gelukkig alleen als ik beweeg ( bukken is berucht hier) of net nadat ik heel nodig moest plassen. Idd extra controles, loop bij de gyn en niet meer bij de vk. Elke 3 weken cervix metingen en controle bij de gyn. Tot nu toe lijkt alles voorspoedig te gaan. Hoe lang zit je nu thuis? Ik had de eerste weken ook heel veel moeite ermee, maar heb nu de rust wel gevonden. Beetje lezen, beetje series en Discovery en zo kijken. Verder heb ik een eigen paard waar ik nog iedere dag even heen ga om hem te knuffelen. En als ik me goed voel ga ik nog 2x per week 2 uurtjes naar m'n werk ( eerst lekker uitslapen en rustig aan ontbijten, dus niet op een bepaalde tijd daar zijn) om wat suffe dingen achter de pc te doen en koffie te drinken met collega's. Zo hou ik toch een beetje contact en het breekt de week een beetje. Misschien zou jij dit ook kunnen doen? Als het niet gaat is de afspraak dat ik er gewoon niet ben dus kan laagdrempelig thuis blijven.
Hadden ze daar wat aan kunnen doen? Super fijn dat ze je nu zo goed in de gaten houden, krijg je daar wat meer vertrouwen door? Blijft spannend of niet? Ik heb geen werk, dus ben sowieso thuis. Normaal vermaak ik mij echt heel goed, en heb natuurlijk een kleine dreumes van ruim anderhalf om mij heen lopen. Wat ik vooral lastig vind is dat zodra ik ook maar iets doe (al is het maar een simpele boodschap doen) zo'n last krijg van mijn buik dat ik er vervolgens weer zo'n pijn van heb dat ik echt gevloerd ben. Alleen al de zorg voor mijn kleine mannetje is al teveel eigenlijk.
Ook ik zit in hetzelfde schuitje. Ben zo ontzettend misselijk en vermoeid dat ik afgelopen maandag naar huis ben gegaan van mijn werk na 3x overgeven. Mijn baas had weinig begrip (heb het op een griepje gegooid) maar op deze manier hou ik het werken echt niet vol. Buiten het spugen en de misselijkheid ben ik gewoon echt super moe en slaap ik 's nachts ook nog slecht. Hoe hebben jullie dit gegaan want vrijdag moet ik weet gaan werken maar ik zie er echt tegen op..
Vervelend dat het bij osns allemaal niet lekker loopt als ik de reacties zo eens bij lees. Allemaal sterkte en hopelijk voelen we ons snel beter! Van mij een update, huisarts denkt dat bij mij de spanningen er allemaal uitkomen op dit moment van de afgelopen tijd. Heb maagzuur remmers / blokkers gekregen. Hopelijk wordt mijn maag hier rustig van, anders misschien toch een zweertje of poliep maar daar was ik nog erg jong voor. Wat een compliment als je 30 bent 😉