Goedemiddag! Ik word wel gek van mijzelf!! Wij hebben 3 prachtige kids! Toen mijn man en ik elkaar leerde kennen, wilde hij dolgraag 4 kinderen. Ik vond 2 of 3 wel prachtig (als het ons gegeven zou zijn) Na ons 2e kindje vonden we het best wel pittig! Daarom besloten het bij 2 te laten. Na een tijdje groeide bij mij alsnog de wens voor een derde. Mijn man wilde er eerst niets van weten. Maar na bijna 6 jaar kwam hij zelf ineens met dat hij toch ook nog wel een derde zou willen. We hadden inmiddels alle spullen weg gedaan en ik had me erbij neergelegd. Na een aantal miskramen werd ik zwanger van onze derde. Inmiddels wordt onze derde bijna 1 jaar en begint mijn verlangen voor een 4e kindje te groeien. Ik ben zo blij met de derde en qua drukte in huis is het prima zo. Maar toch verlang ik nog naar een vierde kindje. Voor mijn gevoel wel echt de laatste dan. Want praktisch gezien passen er echt maar 4 kids in ons huis. Dan zijn alle kamers vol. Daarnaast moeten we een nieuwe auto kopen. Het lijkt me gewoon zo leuk gezien het leeftijdsverschil tussen de oudste 2 en de jongste. Dat er dan nog een kleintje bij komt. Ik geniet zo van de kinderen. Van de babyfase. En de tijd gaat zo snel!! Ik durf het niet eens voor te leggen aan mijn man hahaha Het is al best een stap zo’n derde kindje na 6 jaar, weer opnieuw beginnen met de gebroken nachten etc. Maar oh wat vind ik het toch leuk weer allemaal!! Ik ben inmiddels 38 en kan ook niet te lang meer wachten. Ik moest dit gewoon even kwijt! Hier nog meer meiden die twijfelen over een eventuele 4e? Of er over fantaseren?! Wat zijn voor jullie de afwegingen?
Ik heb ervaring. Niet geheel hetzelfde als jullie situatie, maar vergelijkbaar. Ik zat aan de andere kant, de kant van je man. Ik wilde eigenlijk niet. Mijn man wel. Wat ik je wil meegeven is, ik weet hoe het is om compromissen te sluiten omdat je de ander zijn wens ook gunt. Maar ik weet ook dat het goed is om het niet te doen, want iets als een kinderwens moet je echt samen achter staan. En in de meeste gevallen blijft dat gevoel van 'ah het is zo leuk, nog eentje'. Ik durf te zeggen dat je na een evt 4e uiteindelijk nog wel ergens diep van binnen een wens houdt. Communicatie is de sleutel. Met je man en accepteer elkaar daarin. Nee mag ook nee zijn.
Dankjewel voor je reactie! Ja ik denk dat dat misschien wel zo is, dat er altijd een kriebel zal blijven. Voor een derde, een vierde een vijfde etc Ik ben het met jou eens! Ik zou nooit voor nog een kindje gaan als mijn man er niet helemaal achter zou staan. Destijds wilde hij geen derde. Heb ik mij ook bij neergelegd toen en zelfs alles weg gedaan. Hij kwam er na al die jaren zelf mee. Ik was toen degene die er nog 2-3 maanden voor nodig had om aan het idee te wennen en er dan echt voor te gaan. Wij zullen elkaars wensen respecteren en als een van de 2 er niet volledig achter staat is het ook goed zo! Ik heb het ook nog niet eens met mijn man besproken. Geen idee hoe hij erin staat. Als ik het zou invullen voor hem denk ik dat hij het wel goed vindt zo. Het is best druk zo’n eerste jaar! Ik wilde het hier even delen. Om ervaringen te horen van afwegingen van anderen. En idd communicatie heel belangrijk.
Ik had al niet gedacht dat er bij mij ooit een derde zou komen. Maar E is de eerste van mijn partner. Nu ze iets meer dan een jaar is, begonnen wij er ook over en waren er al snel achter dat de wens er bij beiden nog is. communicatie is echt de oplossing hier… succes
Ik wil zelf heel graag 5 kids ! Momenteel heb ik 1 kindje, dus mijn vriend probeert mij af en toe een beetje af te remmen en zegt telkens: '1 voor 1' ! Ben heel benieuwd hoe de toekomst gaat worden en of ik er later nog zo over denk maar tot nu toe vind ik het geweldig. Succes indien het lukt !
Wat leuk! Ik ben ook benieuwd hoe je het gaat ervaren en of die wens zo blijft. Heerlijk genieten van het moederschap!! Jij ook succes!