Hey meiden, Moet dit ff kwijt, en ben benieuwd of er meer meiden zijn die zulke schoonouders hebben.. Toen we er achter kwamen in februari dat we een kindje verwachten, hebben we het vrijwel direct tegen m'n schoonmoeder + partner verteld, en ze was onwijs enthousiast (mede omdat ze er van baalt dat ze in de overgang zit, en dus zelf geen kinderen meer kan krijgen, ze wordt 50..). Ze wist ook al vanaf het begin dat we bezig waren voor een kleine, en dus was het nog extra leuk omdat het 18 maanden heeft geduurd. Schoonvader + vrouw hebben we een week of 2 later verteld, na de eerste echo met 5,3 weken. Zij wonen in Den Haag, wij in Emmen, dus we waren daar een weekendje naartoe. Ze moesten wel wat wennen aan het idee, maar vonden het beide heel erg leuk. Wat is nu het probleem zou je denken? Sinds ze weten dat ze opa en oma worden (het is het eerste kleinkind) tonen ze vrijwel geen interesse.. Als ze al een keer bellen wordt even heel snel gevraagd hoe het met mij gaat, en met de kleine, vervolgens gaan de gesprekken over de broers van vriendlief.. Schoonmoeder komt nog wel eens bij vriendlief op 't werk (supermarkt), en vraagt dan ff hoe het gaat, maar het gesprek gaat dan voornamelijk over 't jongere broertje.. Ik probeer m'n schoonouders er al zoveel mogelijk bij te betrekken, na elke echo scannen we de foto's, en mailen we die naar ze, maar krijgen daar niet eens reacties op. Of alleen "fijn dat alles goed gaat, groetjes". Hoe anders is dat met mijn eigen ouders (ook eerste kleinkind)! Die zijn vanaf het begin al onwijs betrokken, gaan zelf ook naar de winkel om kleertjes of andere leuke dingetjes te kopen, hebben geholpen met het kamertje en zijn zelfs een dag met me naar Groningen geweest en daar 4 babywinkels langs. Ook de kinderwagen krijgen we van hun. Ik snap dat er een groot verschil zit tussen een zwangere dochter, of een zwangere schoondochter, maar vind het toch echt niet leuk dat ze er zo verrekte weinig interesse in tonen! Het is toch ook hun zoon die papa wordt! Aan de telefoon wordt er weinig over gezegd, maar ze hebben ook geen enkele keer gevraagd of we hulp wilden met weet-ik-wat, of dat ze een keer langs komen.. Laat staan dat we ook maar iets hebben gekregen, of nog zullen krijgen (ja, waarschijnlijk iets als de kleine er is, denk ik tenminste).. Het is absoluut niet zo dat ze het geld niet hebben, want voor 't jongere broertje van vriendlief wordt rustig een paar maanden huur voor z'n kamer + boodschappen + zakgeld betaald (inmiddels niet meer, kamer opgezegd). Wij kunnen daar ook niet zo vaak naartoe, want naast het feit dat het toch al snel 50 kost om ff heen en terug te gaan, moet vriendlief ook vrijwel iedere zaterdag werken.. Tja, ik baal er gewoon van, en vind het vooral voor mijn vriend echt onwijs jammer dat het zijn ouders - schijnbaar - echt geen bal kan schelen dat ze straks een kleinkind krijgen.. En als ik dan verhalen hoor over hoe andere meiden allerlei dingetjes krijgen van ouders/schoonouders.. Mijn ouders doen dat wel, en met alle liefde, maar zijn ouders... *zucht* Sorry voor 't lange verhaal.. Weet eerlijk gezegd niet meer zo goed wat ik er mee aan moet.. Saz
meid ik weet er alles van kan me dr ook vreselijk over op winden alleen bereik je zo weinig mee. mijn moeder is ook vreselijk geintresserd en is de trotste oma ter wereld zeg ik altijd maar omgekeerd is het echt helemaal niets terwijl ze dr ook blij mee waren hoor. het enige wat helpt is een beetje van je af schrijven en met iemand praten even opluchten hahah. ik weet echt precies hoe je je voelt bah!
Ja hoor hier hetzelfde... Mijn ouders en grootouders zijn overal bij betrokken, maar mijn schoonfamilie toont weinig interesse. In het begin kon ik mij er heel boos om maken, maar nu heb ik het losgelaten. Nu tonen ze geen interesse en als dat zo blijft is dat prima, want liefde en aandacht van familie zal dit kindje niet tekort komen Veel succes! Liefs, Sam
Ik zou me er niet te druk om maken. Helaas zijn niet alle families hetzelfde. Ik vind het wel jammer voor je vriend, maar misschien is hij niet anders gewend met z'n ouders.
Ik heb dat probleem niet zowel mijn ouders als schoonouders zijn zeer betrokken bij onze zwangerschap. Mijn schoonouders wonen wel in Iran wat het natuurlijk anders maakt maar als ze weten dat ik een controle heb wordt er direkt gebeld of alles goed gaat enzo. En ze komen dinsdag voor 3 maanden hiernaartoe om zo zoveel mogelijk van ons kleine meisje te kunnen zien. Maar weet je voor sommige mensen word het pas echt zodra ze het zien ....de baby bedoel ik dan. En wie weet schrijf je hier na de bevalling wel........schoonouders overgeinteresseerd haha ...blijven ze maar ongevraagt op bezoek komen en overspoelen ze jou en de kleine wel met kado-tjes. Je weet het niet he misschien kunnen ze zich er gewoon nog niets bij voorstellen om opa en oma te zijn. De een reageerd nou eenmaal anders dan de ander. En gelukkig zijn jouw eigen ouders dol enthousiast...das ook belangrijk, misschien nog wel belangrijker.
Ja hoor herkenbaar, ze weten niet eens hoe ver ik ben en wanneer ik ben uitgerekend, echo word niet naar omgekeken. Spreek ze al weinig en nu al helemaal amper meer. We liggen elkaar ook niet zo goed en heb al tegen mijn man gezegd dat ze ook niet welkom zijn wanneer de klein geboren is. Heb ook niks van ze gehad en verwacht ook niks eigenlijk en wil het niet eens meer.
Hier klinkt het verhaal ook bekend in m'n oren.. Mijn ouders doen echt alles voor mij... en mijn schoonmoeder+nieuwe man intresseert het geen ..... Zo ook gisteren moest ik naar t ziekenhuis en nu had mijn man de auto mee naar t werk omdat zijn stiefpa niet kon werken.. okee maar hij had gezegd als Anoes naar t ziekenhuis moet dan gaat ma toch wel mee... ja hoor werdt er gezegd Anoes weet dat ze me altijd kan bellen... Pffff... half uur op 3 verschillende telefoons aan het bellen geweest en neeeeee hoor niemand die er opnam... pffff.... dan is het bij mij ook gelijk klaar ik zeg tegen mijn man zodra ik moet bevallen of iets horen ze ook niets... (oja en schoonmoeder zei 8 weken geleden al dat ze d'r telefoon heel dicht bij d'r ging dragen omdat t altijd zo kon gebeure lees:30weken weeën) Pfff.... en ik vorig jaar ze nog verdedigen tegen schoonzusje die was bevallen en ze namen niet eens de telefoon op!!!!!!! GGGGGRRRRRR..... wordt nu alweer boos!
Hier wel herkenning.. Dat was tijdens de zwangerschap, wij dachten dat ze geen (of nauwelijks) interesse hadden, achteraf bleek dat ze het allemaal nogal spannend vonden en nogal bijgelovig zijn met dingen kopen voor de kleine geboren is.. Ze zijn nu heel erg enthousiast en komen het liefst iedere dag langs (is alleen voor ons weer wat te veel). Hopelijk zit er voor jullie ook zo'n rede achter, het is nl tijdens de zwangerschap helemaal niet leuk (zeker met al die rondgierende hormonen), maar hopelijk zijn ze straks wel leuke opa's en oma's voor jullie kleintje..
Proberen u er niet in op te jagen en langs je neer te leggen want uw kleintje draagt daar ook de gevolgen van. Ik heb het ook zo moeten leren. Het moment dat wij het vertelden tegen familie dat we een kindje verwachtten, iedereen happy. Maar voor de rest wordt er enkel eens gevraagd van...alles goed? Ik had daar ook problemen mee in het begin maar hun reactie is: zo lang het goed is, zijn wij ook content. En als er iets is, zullen we het wel horen. Iedereen heeft wel wat verwachtingen van andere mensen maar jah...niet iedereen reageert zoals je wilt of verwacht. Zorg gewoon dat jij en je man ervan genieten want daar draait het toch om niet?
hier ook herkenning alleen is het bij ons mn zwager en schoonzus de kant van me man. heb in deze zwangerschap alleen een t-shirtje gehad met liefste oom en tante.nou ik hoor of zie ze helemaal niet.en dat terwijl ze hier een paar straten verderop wonen. daarin tegen mijn eigen broer en zn vriendin hebben we kleertjes, schoentjes en andere dingetjes van gehad.krijgen ze dus ook van ons.want mijn broer word ook papa.misschien maakt het de situatie wel zo daardoor.maar ik vind het echt jammer.niet eens voor mezelf maar vooral voor mn man want het is zijn broer. ik baal er gewoon flink van en nu met de hormonen is het dubbel zo.maar ik heb ook gezegd dat ik hun dus niet ga bellen als de kleine er is en ze hoeven ook niet in het zhs te komen als de kleine meid er is.nu geen interesse dan ook niet.klinkt misschien hard maar ik ben er gewoon klaar mee. ik heb het zelf al redelijk losgelaten zo en dat is het beste maar.kost zoveel energie wat ik er niet voor over heb veel sterkte liefs roy
pfff ben net als TS teleurgesteld snap helemaal hoe zij zich voelt. mijn schoonouders dol enthousiast. ( wonen 65 km van ons af) en mijn ouders niet echt (wonen 15 km van ons af). mijn moeder belt zo nu en dan wel om te vragen hoe het gaat. maar heb nog geen kleinigheidje gehad en mijn zus en schoonzus hebben zijdens hun zw altijd al wel iets gehad. ze zegt dat ze het zo moeilijk vind om iets te kopen omdat wij het geslagt niet weten. het gaat mij niet om het krijgen, maar koop dan iets van een knuffeltje of een wit rompertje. ik geef vanavond mijn verjaardags feestje, dan zien ze het kamertje pas. terwijl mijn schoonouders uit de achterhoek al 3 x het kamertje hebben gezien!
Mijn ouders zijn dolenthousiast, maar hebben nog niks gekocht hoor! Ik zie hier wel dat ouders dat vaak wel doen, maar zij zijn nuchter en wachten denk ik gewoon af tot de kleine er is. Ze tonen interesse door te vragen hoe het gaat en ze zijn naar de echo beelden komen kijken. En ik vind dat prima! M'n pa laat het blijken door zich overal tegen aan te bemoeien , wat minder, maar hij is in elk geval betrokken. Hij heeft ook de 2e hands commode mee opgehaald toen hij hier toch was. Mijn schoonmoeder heeft 1 dingetje gekocht een leuk speeltje voor in de wandelwagen, en dat vind ik hardstikke leuk. Volgens mij is ze er verder niet zo veel mee bezig, maar dat maakt me eerlijk gezegd niet zo veel uit. Ik voel toch wel aan dat ze er ook blij mee is. Het zit voor mij niet zo in materie, meer in het gevoel. Ja, als je gevoel niet goed is, is het jammer, maar je kunt er niks aan doen. Het is aan hun.
Herkenbaar! Mijn ouders zijn ook meer betrokken dan mijn schoonouders maar ik denk dat als het kindje eenmaal geboren is mijn schoonouders wel meer betrokken zullen zijn en dan juist weer TE! Bij mijn schoonzus kwamen ze echt iedere dag langs met goed bedoelde adviezen! Na ruim een jaar is hier een flinke ruzie over geweest. Schoonzus gaf aan meer ruimte te willen en zelf keuzes te willen maken voor haar kind en mijn schoonouders werden daar toen boos over! Het was tenslotte allemaal goed bedoelt en nu kregen ze (in hun ogen) stank voor dank. Ze willen ook heel graag oppasse en eerst was ik daar heel enthousiast over maar nu hebben we besloten hier toch geen gebruik van te gaan maken. Maak je maar niet te druk hoor, zet het lekker naast je neer! Groetjes!
Whoa! Wat een reacties! Ik maak me er zelf niet zo druk om, maar vind het dus vooral heel jammer voor m'n vriend.. Hij heeft er zelf geen moeite mee, want hij belt hun ook niet zo vaak. Tja, maar dan nog kunnen ze wel iets meer interesse tonen in wat er in zijn leven omgaat, maar da's mijn mening.. En het gaat me dus ook helemaal niet om materiële dingen.. Da's bijzaak, het zou gewoon leuk zijn als ze een kleinigheidje zouden kopen, om ff te laten zien dat ze er toch wel mee bezig zijn, en het ook echt wel leuk vinden zeg maar.. En ff bellen alleen om te vragen hoe het hier allemaal gaat, ipv dat het gesprek direct weer over z'n broertje gaat.. Da's toch niet zoveel moeite? Laatste keer dat schoonpaps hier ff was, was ik 13 weken. Enige reden waarom ie hier kwam: fiets van m'n zwagertje ophalen, die wij hier nog hadden staan (m'n zwagertje van net 18 heeft in december/januari hier in huis gewoond, hele bovenverdieping anders ingericht zodat hij een grote kamer had met tv/pc etc. Eind januari hem geholpen met verhuizen, maar er kwam niet eens een bedankje af. Maar toch gaan alle gesprekken die vriendlief met z'n ouders heeft over z'n broertje!). Toen schoonpaps hier was toonde ie wel "interesse". Hij vond het maar grote onzin dat we toch best opgelucht waren dat de combinatietest zo goed was, want "het maakt voor jullie en voor de opvoeding toch niks uit als het kind gehandicapt is". Vlak voor ie weg ging kreeg ik nog ff te horen dat hij "van z'n vrouw ff aan m'n buik MOEST voelen, of het kind al schopte".. Dus em ff heel duidelijk gemaakt dat het daar toch echt te vroeg voor was, als ie een vinger naar me had uitgestoken had ik hem echt een knal gegeven! (mijn pa dacht dat het een geintje was, maar m'n schoonpa heeft geen humor, geen greintje..). Tja, het is dat ik het niet kan maken tegenover m'n vriend, maar ben idd geneigd om te zeggen dat als het ze nu teveel moeite is om interesse te tonen, ze het ook niet hoeven doen als de kleine er is. Maar het blijven de ouders van m'n vriend.. Weet wel dat ik geen moeite meer ga doen om ze op de hoogte te houden, da's dan voor mij ook teveel moeite . 't Lucht wel enorm op om hier ff over te kunnen praten, en om te weten dat ik niet de enige ben!
mijn schoonouders hebben zowel mij als manlief niet gefeliciteerd en waren alles behalve blij, het eerste dat ze zeiden was : en wij dan ? ooit aan gedacht dat wij niet zo jong opa en oma willen worden ? wij willen dat kind helemaal niet !! tijdens de zwangerschap deed schoonvader wel redelijk normaal, begon het ook leuk te vinden dat er een kleinkind op komst was, (schoonvader en moeder en gescheiden) schoonmoeder daarin tegen liep tegen iedereen te verkondigen dat het kind wat haar betreft niet eens hoeft te komen. hele zwangerschap niet gevraagd hoe het ging, hoe ik me voelde,hoe de echo's waren, hoe de uitzet ervoor stond...etc etc, totdat zoonlief geboren werd, toen kreeg hij een kaartje met een gedichtje erin, met oa de woorden : jij bent mijn kleinkind, dat is wat ons bind, jij voelt als mijn eigen kind jeetje wat was ik pisneidig om die woorden, eerst wil ze het kind helemaal niet en nu voelt het opeens als eigen kind,... vind het nog steeds niet fijn om ze samen te zien, maar dat is ook omdat ik haar gewoon niet mag. maarja ze is wel lief voor hem en daar gaat het om, deze zwangerschap toont ze meer interesse, nog niet bijster, maar iig naar manlief wel...
Misschien leeft het niet zo bij je schoonouders......wacht maar tot na de geboorte dan krijg je vast zoveel / zovaak aanloop van ze dat je er gek van wordt (was hier wel het geval hahaha)
Ik ben nu zwanger van ons 2e kindje en de interesse van schoonouders is minimaal. S.ouders zijn ook gescheiden, ze vragen (als ze eens langs komen) hoe het met mij gaat en verder houdt het op. Ook tot nu toe nog niets gekregen, ik weet dat het niet alleen om cadeautjes e.d. gaat maar het is wel heel leuk om iets te krijgen, helemaal omdat we nu een jongetje krijgen na ons dochtertje. M`n schoonmoeder heeft wel gevraagd of we nog 'grote' dingen moeten hebben, ik heb aangegeven dat we de grote dingen al hebben maar dat ik nog wel graag een (dure) wikkeldeken wil maar ze ging er verder niet op door. Nu maar afwachten wat ze met deze info doet. Ik ben nu ook een beetje zo van "nu geen interesse, dan straks ook niet". Maja, het blijven de ouders van mijn vriend en ik heb er maar mee te dealen. Mijn ouders zijn het tegenovergestelde, zeer geinteresseerd en meelevend en komen ook regelmatig met cadeautjes. En in vergelijking met m`n schoonouders voelt dat erg fijn.
het verhaal is hier bijna gelijk aan jouw verhaal Sazz. Zo ging het tijdens mijn zwangerschap en nu, de kleine man is 4,5 maand is er eigenlijk niets veranderd. manlief gaat het nu ook wel voelen.. Hij is trots op zijn kleine mooie man en zij komen als het uitkomt één keer in de week even kijken, want het gaat zo snel. Maar als hij ziek is of iets en ze weten dat, er kan geen telefoontje vanaf. Zelfs toen hij na 5 dagen ziekenhuis op een leeftijd van 3 weken weer thuiskwam, belden ze pas na 1,5 week! Ook nemen ze nooit wat mee, en dan moet het ineens iets groots zijn. Ik noem het allemaal buitenwereld gedrag. Ze zeggen er blij mee te zijn, maar ik merk het niet. Onze geweldige zoon heeft ons een spannende zwangerschap bezorgd, en na de geboorte ook veel spanning, maar zij hebben er niets mee. Heel jammer. Maar wij genieten van ons mooie mannetje en slaan ons er doorheen!
Hier ook zo'n schoonfamilie. Die zijn alleen met zichzelf bezig en willen wel vanalles van ons maar vragen alleen beleeftheidshalve hoe het met ons gaat. Mijn man praat daarom ook nauwelijks met hen over onze a.s. baby, hij heeft het gevoel dat het ze toch geen belangstelling hebben. Ach, ik vind het zelf beter dan dat ze hier dagelijks op de stoep staan of zich overal mee bemoeien. Wat ik wel heel vervelend vind is dat mijn man mijn ouders bemoeizuchtig, nieuwsgierig en opdringerig vindt. Want die vragen wel hoe het gaat en zijn wel oprecht geïnteresseerd, en leven wel mee. Dan krijg ik van die paranoia antwoorden als "waarom willen ze dat weten?!" en "ik heb helemaal geen zin om die mensen te zien, ze zijn hier 2 weken geleden ook al geweest!" en dat soort vervelende opmerkingen. Hij kent dat helemaal niet, oprecht medeleven, of het doet hem pijn dat mijn ouders meer meeleven dan zijn hele familie bij elkaar. Herkennen jullie dat? Hoe reageren jullie mannen?
@Agatha; ik denk dat het je man pijn doet om te zien dat jouw ouders wel meeleven en geinteresseerd zijn in jullie kindje en zijn ouders niet. Dat hij daarom reageert, mannen weten niet altijd hoe ze met hun gevoelens om moeten gaan. Mijn man ziet ook het verschil tussen zijn ouders en mijn ouders en weet dat zijn ouders zo zullen zijn en niet veranderen. Hij heeft zich erbij neer gelegd en vindt het fijn dat mijn ouders wel geinteresseerd zijn, dat hij altijd bij hen terecht kan voor hulp en dat ik m`n ei bij hun kwijt kan. Nu moet ik nog leren om me er bij neer te leggen!