Ik ben trots op het feit dat iemand mij gevraagd heeft om foto’s van haar bevalling te maken. Dat vind ik echt een hele eer.
Oké ik doe mee! Ik vind het eigenlijk niet zo netjes om over geld te praten; maar ik verdien gewoon vet veel en ga nu een stoel kopen van 7000 euro (eames), gewoon omdat het kan. Wij gaan vrijwel nooit op vakantie (vinden we niet zoveel aan), maar kopen wel allemaal dure spullen. Natuurlijk groooooote onzin, maar ja... waarom ook niet.
Oh nu ik die verhalen over partners lees, ik ben ook heel erg trots op mijn man ( ondanks dat ik het af en toe een klootzak vind haha ) Sinds eind vorig jaar een nieuwe baan, hij wordt nu zoveel meer gewaardeerd. Direct een vast contract, een verdubbeling van zijn vorige loon en een gigantische dikke bak. Echt petje af. En ook qua werk op mezelf. 2 nieuwe opdrachtgevers als zzp’er waar ik nu 2 keer in de week werk. 3 banen nu dus, met een gezin en het lukt me allemaal prima. Had ik niet verwacht van mezelf.
Ik werk als manager bij een groot verzekeringsbedrijf en mijn man als manager in de bouw. Allebei fulltime. Toch voelt dit niet echt comfortabel om het zo op tafel te leggen. Stom eigenlijk he?
Ik ben eigenlijk best trots op mezelf! Alleenstaande moeder, hier ook bewust voor gekozen. Het gaat me allemaal goed af, zo goed dat ik ook al een tijdje bezig ben voor een 2e kindje. Trots op hoe ik tegenslagen toch altijd goed weet te verwerken. Ook ontzettend trots op mijn zoontje, het is een feestje om zijn mama te mogen zijn!
Ik ben ook supertrots op mijn man trouwens. Hij heeft een jaar of 7 geleden een bijna failliet bedrijfje met 3 man personeel overgenomen. Inmiddels is het een goedlopend bedrijf met 23 man personeel op 2 locaties! Ik ben zelf helemaal niet ondernemend aangelegd maar ik vind het echt knap dat je zoveel tijd en energie in iets steekt en dat het dan ook zo’n leuk resultaat heeft. (Dividend uitkering is ook niet vervelend voor mij natuurlijk)
De schoolprestaties van mijn dochters. En dat fluister ik, want eigenlijk leggen we zo min mogelijk (na)druk op de prestaties en stimuleren we vooral de inzet, maar ze doen het allebei zo goed! Lekker dat ik dat hier in dit topic even mag komen fluisteren.
Wat een heerlijk topic! Ook wij mogen in onze handjes knijpen met ons mooie vrijstaande huis, met dubbele garage en mijn toffe Fiat500 cabrio voor de deur. We kunnen meerdere keren op vakantie, kopen wat we willen en ik heb ook nog twee geweldig leuke kids en een fantastische knappe vent. (en toch, wat had ik graag een derde kindje willen krijgen en had er alle luxe voor willen inruilen. Dat is allemaal maar zo tijdelijk en je went er snel aan. Nu die derde niet meer komt ben ik wel heeel blij met mijn luxe leven hoor het maakt het allemaal wat makkelijker en dragelijker)
Flinke prijs hahaha. Heb je een foto van de stoel? Wat je zegt jullie kopen dure spullen, ik zou op vakantie gaan van dat geld. Dat is toch ook helemaal prima? Wat ik wil zeggen, het is dus helemaal geen onzin! Neem aan dat jullie net zo blij worden van die stoel als ik van die vakantie!
Wat een leuk topic! Ik ben denk voornamelijk trots op onze dochter! Vorig jaar zo onwijs ziek geweest. Rond deze tijd van het jaar wisten we niet eens of ze haar 2e verjaardag wel zou kunnen vieren, chemo's gehad en stamceltransplantatie begin dit jaar. Ze heeft zich er zo dapper doorheen gestreden, we zijn zo trots op haar! Eind februari naar huis gekomen met heel veel medicatie en zorg, in april nog 1x opgenomen geweest, in juni mocht haar sonde eruit en was ze van alle medicatie af. Nu ruim een half jaar later gaat het zo goed met haar! Ze maakt enorme sprongen qua ontwikkeling, gaat naar de peuterspeelzaal, kletst en zingt de hele dag. We hadden vorig jaar niet eens durven hopen dat we nu hier (al) zouden staan. Dus we zijn trots, maar vooral ontzettend dankbaar! Daarnaast natuurlijk ook ontzettend trots op de oudste! Hij heeft door de hele situatie met z'n zusje flink wat aandacht mis gelopen, wat hij gelukkig dubbel en dwars kreeg van de opa's en oma's en de gastouder en daarnaast doet hij het gewoon super goed op school! Ook bij hem, als ik kijk naar zijn gedrag van begin dit jaar en nu, dan is hij zoveel vooruit gegaan. Hij heeft nog steeds moeite met drukte, onvoorspelbaarheid en dingen die niet gaan zoals hij het wil of gedacht had, maar we lijken veel beter op elkaar ingespeeld, waardoor de meeste dagen gewoon gezellig en ontspannen verlopen i.p.v. elke dag boze buien en veel huilen zoals het voor de zomervakantie ging. En ook trots op mijn man, die tijdens de ziekte van onze dochter zoveel als mogelijk was heeft doorgewerkt en daarnaast de zorg voor onze zoon op zich nam en dan ook nog 2 dagen in de week mij afloste in het ziekenhuis. En dan ook nog wel trots op mijzelf. Van het voorjaar zag ik allemaal niet hoe we ooit weer een 'gewoon/normaal' gezin konden worden. Alles koste zoveel energie en de balans in het gezin en onze relatie was flink verstoord. Nu aan het eind van het jaar kan ik zeggen dat het in de afgelopen maanden allemaal toch goed is gekomen. Ik heb het huishouden op de rit, ik werk weer m'n volledige (20) uren en heb daarnaast nog tijd en energie over voor leuke dingen.
Op dit moment zitten we er nog in, maar ik ben erg trots op mijn man die na 19 jaar er op een hele vieze manier wordt uitgewerkt bij zijn werkgever. We hebben dit deels zien aankomen, waardoor hij 1,5 jaar geleden al een kleine omscholing heeft gedaan. In september barstte de bom, kwam hij thuis te zitten met een bloeddruk waar je u tegen zegt (en door familiaire omstandigheden namen ze daar geen risico mee). Inmiddels is het een exit mediation geworden en is onze advocate aan het knokken om hem er op de beste manier uit te krijgen. Maar het geeft veel spanning. Desondanks doet hij het super en houdt hij vol, wetende dat het alleen maar beter kan worden komende tijd. Tegelijk trots op mijzelf, omdat ik door bovenstaande de keuze heb gemaakt mijn 'wens' voor omscholing even op pauze te zetten zodat hij eerst kan stabiliseren en we alsnog een vast contract hebben vanuit mij om deels op terug te vallen, want ik kan niet alles vangen helaas...
Geniet er van! Het is toch heerlijk om je geen zorgen te hoeven maken over geld? Het is niet zaligmakend, maar maakt je leven wel een stuk leuker.
Ik ben mega trots op mijn man. Terwijl ik de hele dag ziek in bed lig heeft hij onze verhuizing in zijn eentje gedaan én voor mij gezorgd. En stiekem ben ik ook trots op ons huis. Geen grote vrijstaande villa, maar een prachtig wit rijtjeshuis met een rieten kap en een mooie tuin in het Gooi. En ik ben trots dat we ondanks een giga grote studieschuld onze hypotheek toch rond hebben gekregen omdat we allebei een goeie baan hebben. Toen we bij de hypotheekadviseurs kwamen en vertelden dat we een huis in dit budget gezien hadden + onze studieschuld gaf hij aan dat we het konden schudden. Tot we allebei (heel trots) ons jaarsalaris hebben verteld.
Ik ben ontzettend trots op onze oudste dochter, net 5 jaar en zit in groep 1. Sinds een paar maanden kan ze zelf lezen! En de laatste tijd begint ze hele boeken te lezen op AVI 4. Echt zo bijzonder om te zien dat ze dit helemaal zelf leert.
Hier trots op mijn oudste omdat hij voor zijn leeftijd onwijs goed kan praten, verbanden kan leggen en een geheugen van hier tot Tokio heeft. Hij praat 100x beter dan zijn 1 jaar oudere nichtje, soms zelfs beter dan zijn 3 (!) jaar oudere neefje. Zet ze bij elkaar in een ruimte en dan valt het echt op. Dan voel ik soms wel plaatsvervangende gêne (niet gemeen bedoeld maar een kind kun je verbaal ook stimuleren). Als mijn zoontje van nog geen 2,5 een 5 jarige kleuter verbaal compleet heeft overruled, dan ben ik wel trots op deze vaardigheid.
En trots om mezelf omdat we financieel onafhankelijk zijn. Ik heb op mijn 30e straks een vrijstaand huis waar we álles aan hebben verbouwd, compleet naar onze smaak en we hoefden geen concessies te doen. We sparen een vast bedrag per maand en daar ben ik trots op. Tel daar een leuke baan en 2 prachtige kindjes bij op. Yes. Daar ben ik trots op (en de weg et naartoe, 2x medisch traject)