Nou, dan schep ik ook even op over mezelf, omdat het hier mag: ik vind mezelf (meestal) een hele goede moeder. Ik zorg vrijwel in mijn eentje voor onze kinderen van 4 jaar en 9 maanden omdat mijn man heel veel werkt, doordeweeks ziet hij ze eigenlijk niet wakker. Ik vind dat best pittig maar toch lukt het me om structuur te houden én leuke dingen met ze te doen. Samen koekjes bakken, meehelpen op school, erop uit. En 's middags als de oudste uit school komt samen thee drinken. Die rust is er nu ik de beslissing heb genomen om nog maar heel weinig te werken, ook al vond ik dat ergens wel een opoffering want houd ook van mijn werk. Maar dit zijn echt de dingen die ik als kind fijn vond en die ook als moeder wilde doen en dat lukt. Daar ben ik trots op Oh en op dat ik best creatief ben en mooie dingen kan breien en naaien, zoals laatst een poppendraagzak voor mijn dochter.
Ik ben heel erg trots op hoe we het afgelopen jaar ons leven zijn gaan indelen. Wij hebben nu gekozen op basis van wat wij fijn vinden en hoe wij ons leven voor ons zien. Ben halverwege het jaar gestopt met mijn werk. Mijn man zit bij een geweldige werkgever, heeft supergoede voorwaarden en gaat aan de slag om weer verder door te groeien. Krijgt zoveel kansen en kan die ook grijpen omdat ik de rest regel. Heeft superveel verlofuren door goede regelingen en dus ook heel veel tijd bij ons. We hebben het hartstikke goed, mooi koophuis, twee gezonde kids die zich enorm snel ontwikkelen en waar we heel veel complimenten over krijgen (zoon is echt een superbeleefd ventje). We krijgen regelmatig jaloerse steken onderwater, vooral van familie (zo jammer is dat he als mensen zo zijn). Ik ben trots, dankbaar en zo enorm gelukkig
Ik ben trots op mijn oma die met 86 jaar nog steeds alleen woont op een enorm grote boerderij, nog steeds hierin haar geld verdiend en ze verder geen hulp nodig is. Kookt zelf, doet haar wasgoed etc. Ze heeft sinds een jaar of 2/3 Leukemie dus dat ze hier nog is en dan nog zo zelfstandig is en nog "werkt", maakt mij de meest trotse kleindochter Ze heeft wel een schoonmaakster eens per 14 dagen en kennissen doen de boodschappen, maar verder doet ze alles alleen.
Trots, nee wat zeg ik, mégatrots ben ik op mezelf omdat ik het nieuwe jaar in ga met nog "maar" iets meer dan 700 euro studieschuld. Ik kwam van ruim 56000 euro. Na bijna 15 jaar aflossen en werkelijk iedere cent zelf betaald te hebben, kan ik de eindstreep zien en ruiken!
En ja hoor, ik kom nog even opscheppen. Oudste had vanmiddag dus zijn eerste zwemles. De hele dag was al drama, veel boos en huilen want hij wilde niet naar zwemles en vond het zooo spannend! Ging met knikkende knieën mee naar het zwembad, puur omdat hij zich er geen voorstelling bij kon maken, heel veel onduidelijkheden en vragen die hij had. We zijn een keer bij diploma zwemmen geweest en vlak voor de ingang vertelde hij dat hij dacht dat hij alles moest doen wat hij toen gezien had bij het afzwemmen. Arm kind... Toen hij zag dat hij gewoon in het kleine badje ging beginnen zag je de last van z'n schouders vallen. Hij heeft vanaf toen geen traan meer gelaten. Nog steeds vond hij het spannend, maar hij heeft de hele les keurig mee gedaan en vroeg hulp van de juf als hij iets niet durfde (zoals van de kant in het water springen zonder handje, vroeg hij of hij nog even een handje mocht). Zwemles, een heel normaal iets eigenlijk, maar stiekem zat ik daar toch even te kijken (mochten het eerste half uur blijven kijken) met tranen in mijn ogen, weer een mijlpijl, hij wordt zo groot, ook al is hij pas 5.
Waar ik ook trots op ben is dat ik alweer twee weken alleen met de kinderen ben, man in het buitenland en ik moet zeggen het gaat best goed. Ortho en ziekenhuisafspraken keurig afgewerkt, iedere morgen om half 7 eruit en een flink stuk met de hond wandelen, kinderen op tijd de deur uit, huis aan kant, mijn wasmand leeg en zowaar bijna iedere avond een redelijk gezonde maaltijd, keurig op tijd naar mijn werk gegaan en waar ik ook blij mee ben is dat ik de afgelopen week niet heb lopen snaaien ondanks mijn menstruatie Morgen ma weer thuis en de verjaardagen van de kinderen vieren, boodschappen al in huis dus ook weer een schouderklopje
Ik hou van dit topic. zoveel dingen die ik in het openbaar inslik om scheve gezichten te voorkomen. Dingen die ik alleen met mijn zus en moeder bespreek omdat ik weet dat er daar 0% afgunst is. Maar goed, waar ik vandaag lekker oppervlakkig over wil opscheppen is een mail die we (ons bedrijf) vandaag kregen van de gemeente Amsterdam (1 van onze grootste opdracht gevers). Dat we afgelopen jaar zoveel goed werk hebben geleverd en altijd ruim binnen de geplande tijd waardoor er bij de gemeente een pot van ruim een ton aan budget over wat gebleven. Dit budget moet in 2019 opgemaakt worden anders is hun budget in 2020 lager en daarom ontvangen wij een bonus van 35 k. omdat dat een deel is die door onze vakmanschap en harde werken is bespaart in de begroting. Ik ben echt zo blij met iets materialistisch als een bedrag maar had deze niet zien aankomen en is altijd leuk in een dure maand als deze. Nu mijn best doen mijn niet shoppen regel die ik al 6 maanden red vol te houden want het brand nu wel eerlijk gezegt.
Dat ik al 98 dagen achter elkaar elke ochtend om 6 uur yoga doe Dat ik in 14 weken 13,8 kilo ben afgevallen Op mijn figuur nu en dat terwijl ik 5 kids heb Dat mijn man in het buitenland was een week en ik me gered heb met de 5 kids waarvan er 3 aan de antibiotica moesten vanwege oor en longontstekingen Dat ik zo gewaardeerd wordt doe mijn mede bestuursleden van zowel de reddingsbrigade als de school Dat de huisarts aangaf dat ze het zo knap vond dat ik elk individueel kind zo goed zie ondanks dat ik er vijf heb. Er gaat genoeg mis in mijn leven maar hier ben ik dan toch wel echt trots op!
Toen ik net aan het teruglezen was schoot me er nog eentje te binnen. Mijn dochter heeft binnen 11 maanden haar zwemdiploma A, B en C gehaald! En ze zag er zó tegenop vooraf. Super goed!
Ik wil ff opscheppen over onze dikke spaarrekening. (geen hoog inkomen) En over mijn super knappe kinderen!
Dat mijn zoon van 11 naar havo vwo gaat en mijn zoon van 4 dusdanig goed praat dat hij op het taalniveau van een 7 jarige zit. En dat we hard hebben gespaard en we binnenkort een nieuwe Mazda 6 station kunnen kopen en dan ook nog genoeg overhouden.
Ik ben best trots op mijzelf, ik kom niet uit een al te best milieu..al mijn vrienden van vroeger zijn werkeloos, zijn niet naar school geweest en zitten het liefst thuis te blowen. 1 is zelfs zwaar verslaafd en zwerft rond. Ik heb best een goede baan met een fijn salaris, 3 lieve kinderen en woon al 7 jaar in een koophuis met een leuke auto op de oprit. Ik heb gelukkig de juiste beslissingen kunnen maken.
En ik wil nog even opscheppen over hoe knap ik ons dochtertje nu vind. Ze lijkt totaal niet meer op het meisje dat ze het 1e jaar was (al was ze toen natuurlijk ook al een knap kind), ze had blond haar en wat slag. Nu bruin en stijl, maar in combinatie met haar fel blauwe ogen is het gewoon een prachtig knap kind, zeker met haar lieve of ondeugende snoetje erbij. Ik zal nooit tegen iemand (serieus) zeggen dat ik haar echt knap vind (vind niet elke moeder dat van haar kind?) maar wel fijn omdat hier dan even lekker ongegeneerd te kunnen delen.