Verschillen per leeftijdsfase

Wat een leuke vraag! Zal eens proberen te omschrijven hoe ik het ervaar.
Met 4 jaar is het grootse natuurlijk het naar school gaan. Ze gaan dan echt hun wereld verbreden, afspreken, ondanks dat ze hier 2 dagen naar het kdv gingen is school toch heel anders. Ze moeten echt hun draai en rol vinden in de groep, ook met afspreken en met anderen thuis spelen leren hoe dat gaat.
Vaak worden kinderen wat opstandiger: veel indrukken, moe van school, ze nemen dingen over van klasgenoten.
Rond de 5 jaar hebben ze hun draai wel gevonden. Ik vond het wel een fijne leeftijd. Ze leren steeds meer, gaan ook letters leren en onze jongste leerde zichzelf lezen. Is zo bijzonder, ze worden echt al groot terwijl ze ook nog zo klein zijn .
Met 6 jaar worden ze weer een stuk zelfstandiger, kunnen zelf hun veters strikken, worden minder speels, al zijn jongens vaak nog wel druk, al zie ik in de klas van de jongste nu dat de heel onstuimige jongens nu ook wel rustiger worden.
Van 4 t/m 7 jaar vond ik het eigenlijk elk jaar makkelijker worden. Vanaf 6 a 7 jaar komt het loslaten wat buiten spelen betreft. Bij onze oudste vanaf 6 jaar, bij onze jongste ben ik wat voorzichtiger. Ik vond dat bij de oudste best een spannende tijd. Ze gaan nu heel duidelijk hun eigen identiteit vormen, met eigen grapjes en duidelijke eigen meningen die ze ook kunnen onderbouwen. Ze gaan echt waarde hechten aan vriendschappen en gaan zich meer hechten aan specifieke vriendinnen. Doordat ze duidelijker hun eigen mening hebben ontplofte het hier wel eens. Nu de oudste 8 is gaat dat eigenlijk weer beter besef ik nu . Nu komt de tijd van nog meer loslaten. Een keertje alleen thuisblijven, ze kan meer verantwoording dragen, weet wat te doen bij brand of als ik flauwval, dat soort dingen kan ik haar nu echt wel mee vertrouwen. Ze leest nu heel goed en veel en kan zich zo goed vermaken op haar kamer, wil dan ook echt helemaal alleen zijn. Ze heeft nu een mobiel voor thuis met WhatsApp, in de vakantie appt ze nu met vriendinnen, zo leuk! Maakt zich druk hoe ze eruit ziet, kleedt zich het liefst 3 keer per dag om. Echt al een beetje een puber
Invulling van de dagen: als ze naar school gaan zijn ze opeens een stuk minder thuis. Dat is vaak fijn maar ook weleens jammer. En dan komt zwemles erbij, daarna nog andere sporten, dat vergt best wat energie van ons als ouders, het is wel heel leuk. En ook van de kinderen, het is een hoop geregel en geplan, zeker aangezien we allebei 4 dagen werken.
Ik moet zeggen dat ondanks dat er andere zorgen bij komen (het loslaten) wordt het wel makkelijker hoe ouder ze worden. De band met mijn oudste gaat nu meer naar een wat volwassener niveau. Al kan ze met haar zusje nog wel lekker kinds doen

 

Ik vind het echt steeds makkelijker worden!
Ondanks dat mijn oudste (8) nu meer in een opstandige fase komt en echt duidelijk steeds meer haar eigen 'ik' ontwikkeld worden de soorten gesprekken ook heel anders en daar geniet ik echt van. Haar interesses veranderen en komen ook meer op een lijn van de mijne, zo kunnen we flink discussiëren over harry potter
De jongste van 6 is echt een mamaskindje en nog heel knuffelig, maar ik weet niet of dat karakter of leeftijd is, mijn oudste heeft dat nooit heel erg gehad namelijk. Druk bezig met leren lezen en schrijven, maar is ook echt nog speelser.

 

Mijn oudste is 17 en die gaat veelal zijn eigen weg. Hij heeft hier en daar wat begeleiding nodig ivm autisme. Hij is verder of op school, werken of met zijn hobby bezig.
De middelste is 10 en al redelijk zelfstandig. Heeft ivm met autisme en ontwikkelingsstoornis nog wel extra begeleiding nodig. Ze is heel gezellig, houdt van aandacht en helpen, maar ze kan ook goed zichzelf vermaken.
De jongste is 4 en een echte knuffelbeer. Het liefst zit hij de hele dag aan me vastgeplakt. Maar hij is nu ook in de leeftijd dat hij graag dingen "zelluf" doet. Dus toch ook al best zelfstandig.
Omdat ze alle drie naar school gaan heb ik meer tijd overdag, maar er is ook meer begeleiding nodig ivm schoolwerk, afspraakjes enz. Maar omdat ze allemaal in een andere fase zitten is het nooit saai😊

 

Wat leuk en interessant om te lezen.
Hier zijn ze nu 3.5 en ik moet zeggen dat ik het echt steeds makkelijker vind worden.
Ik vind het erg prettig dat ze steeds zelfstandiger worden, en ik heb ook meer met deze leeftijd dan met hele jonge kinderen/baby's.
Als ik ouders zie met baby's of jonge kinderen dan denk ik echt bij mezelf: phoe phoe ik ben blij dat we die fase gehad hebben.
Ze kunnen nu tenminste luisteren en ze pakken steeds meer dingen op die ze zelfstandig kunnen, geen luiers en flessen meer, heerlijk.
We kunnen nu sinds een tijdje ook lekker met ze uiteten zonder ze continu te moeten vermaken en zo gaatdat met meer dingen.
Als ze dadelijk naar school gaan dan lijkt het me nog makkelijker want het enigste wat ik nu wel eens lastig vindt is het verzinnen van dingen om de dag door te komen.
Overdag ben ik met ze thuis en ze hoeven dan ook niet naar een opvang, wel 1 dag in de week naar een soort van peuterspeelzaal.
Ik merk dat ze nu echt meer uitdaging nodig hebben dus ik moet er echt continu met ze op uit maar als ik dat doe zijn ze wel altijd ontzettend lief.
Ik ben blij als er straks, als ze naar school gaan, een vaster ritme en meer uitdaging voor ze gaat komen.

 

Ik heb nu net 2 kleuters in huis, qua dagritme is dat een heel stuk normaal. Zelfde tijden eten en drinken als ons, in de ochtend en de middag spelen of een activiteit. De jongste van 4 gaat na het eten naar bed en de oudste van 5,5 gaat tussen 19.30 (schooltijd) en 21.00(vakantie) naar bed. Ze is heel rustig en zelfstandig terwijl broertje vanaf wakker worden tot bedtijd niet stil staat én veel sturing nodig heeft. Op deze leeftijd doen we veel meer aan begeleiding als aan verzorging zeg maar. Ze vragen BV om dingen en die kan je dan sturen. Als school straks weer begint hebben we een vast dagritme en moeten we goed kijken naar de balans tussen overprikkelend en verveling. Thuis hoef je dan soms niet veel te doen of juist heel hard knuffelen bij een huilbui van moeheid. (En het grappige is dat er voor m'n gevoel de afgelopen 2-3 jaar weinig veranderd is in onze dagritme en gezins situatie... Toch wel eigenlijk gezien hoe groot ze nu zijn)

 

Die maanden voor mijn oudste 4 was vond ik zo'n uitdaging! Twee kinderen die je de hele dag om je heen hebt. Toen mijn dochter op school begon was het echt een verademing Ze maken allemaal nieuwe dingen mee en ze zijn de helft van de dag weg, echt wel lekker.

Ik heb de jongste dan nog wel thuis maar 1 kind is dan zo veel makkelijker dan twee. Even samen rondje fietsen, boodschapje doen en even geen competitie of gedoe.

Als die van jou straks naar school gaan, heb je ineens zo veel tijd voor jezelf, echt wel lekker

 

Heel klein ( baby tot 3) vond ik heerlijk en ongecompliceerd.

Van 3 tot 5 pittig en niet altijd leuk. Vond dit bij beide best wel heftig en dan heb ik dus hele makkelijke kinderen. Besef heel goed dat het voor sommige mensen nog pittiger is.

Vanaf 6 jaar is alles makkelijker. Het huis is niet meer ontploft en speelgoed is nu meer op hun kamer, minder in het zicht en spelen veel buiten met vrienden en vriendinnen.

Zorgen is minder. Aankleden, opstaan, eten...alles gaat vanzelf. Tandenpoetsen natuurlijk nog niet alleen.

Dochter is nu 9 en ik vind dit ook echt een hele leuke leeftijd. Gezellig kletsen, winkelen en lachen. Ze snapt scarcasme en kunnen dus heerlijk grapjes samen maken.

Begon al een beetje halverwege 8.

Tot nu toe vind ik de leeftijd van mijn dochter nu en het eerste jaar het leukste.

Opvoeden is nu wel veel meer aan de orde. Je stuurt nu meer en er komen andere problemen..zoals school, angsten, onzekerheden. Wat mogen ze wel en wat niet zien op internet.

 

Oudste is 7 en gaat na de vakantie naar groep 4. De grootste verandering van hetafgelopen jaar vind ik toch wel het leren lezen. Ineens weet ie alles!
Met het zelfstandiger worden wordt alles makkelijker. Maar ik vind het ook drukker worden met zwemles ( nu klaar mee gelukkig) voetbaltraining (vanaf komend jaar van 1 keer naar 2 keer per week) wedstrijd op zaterdag en ook nog atletiek.
Het leukste aan deze leeftijd vind ik hetsamen ondernemen. Bijvoorbeeld naar musea, sterrenwacht Ed vind hij prachtig. Je ziet hem dan kennis in zich opzuigen.

Jongste is twee en zit in de opstandige peuter fase. Heel vermoeiend, en lastig om consequent te blijven. Maar ook zo aandoenlijk schattig. De grootste verandering bij hem is het leren praten. Ineens kan hij je vertellen wat hij wil.
Het leukste in deze fase vind ik de schattigheid van dat eigenwijze snoetje. En de uitspraken die er soms uitkomen.

 

Mijn oudste wordt volgende week 5. Tot een jaar of 3,5 vond ik het allemaal easypeasy, maar sindsdien af en toe best pittig. Opeens deed stout doen en niet luisteren zijn intrede , en da's hier nog steeds best wel eens een strijd. Het is een druk en eigenwijs mannetje en daar hebben we onze handen af en toe vol aan! Tegelijkertijd is het ook fantastisch om te zien hoe hij steeds zelfstandiger wordt: eigen vriendjes, een eigen sociaal leven, steeds meer zelf kunnen, leren lezen, rekenen, heel bijzonder. Hij is ook zo ontzettend grappig en lief en slim, en je communiceert op een heel ander niveau, echte 'volwassen' gesprekken kun je het bijna noemen.

Mijn jongste is 2,5 en dat ervaar ik op dezelfde manier als bij de oudste: vooral leuk en schattig en grappig. Natuurlijk is hij ook af en toe eigenwijs, maar op die leeftijd is dat (vind ik) allemaal nog zo onschuldig en te sturen. Ik ga er maar vanuit dat er zich over een jaartje ook opeens een klein draakje ontpopt

 

Oh ja dat leren lezen is ook een ding inderdaad . Opeens kon ik de lijstjes voor Sinterklaas niet meer laten liggen . Wat ook leuk is, oudste gelooft niet meer in Sinterklaas sinds kort, dus ze kan mee gaan cadeautjes kopen . Moet nog wel opletten met de lijstjes, jongste gaat naar groep 3 maar leest al op groep 4 niveau.

 

Ik heb ze thuis tot 9,5 jaar rondlopen.

Met 3,5-4 jaar is een lastige periode. Dan zijn ze langzamerhand toe aan school en vervelen ze zich thuis. Met mijn jongste heb ik daar nog weinig last van, maar die gaat ook 3 dagen per week naar het kdv, dus uitdaging genoeg nog blijkbaar.

Rond 5 jaar worden ze een beetje brutaal. Het nieuwe indrukwekkende van school is er af en ze pikken akelig veel op, op dat schoolplein wat ze mee naar huis nemen. Dus veel uitproberen, uitdagen, grote woorden gebruiken waar ze de betekenis nog niet eens van begrijpen. Mijn middelste zei bijv. op een gegeven moment 'bitch' tegen mij, met een grote grijns. Dus ik deed net of mijn neus bloedde en vroeg: waarom noem je mij vrouwtjeshond? Nou, dat was het einde van het spannende woord bitch.

Vanaf een jaar of 7 worden ze echt wel heel zelfstandig. Met 6 jaar mochten ze bij mij rustig buiten in de straat spelen met andere kinderen zonder echt toezicht. Mijn oudste twee zijn nu 7 en 9 en mogen in het dorp ook nu wel wat verder weg. Naar een voetbalveld, een paar straten verderop of alleen naar school. Of ik stuur ze om een boodschapje naar de supermarkt. Wel voornamelijk samen, die van 7 mag dat allemaal nog niet alleen.

Mijn 9-jarige zit in een hele leuke fase momenteel. Zijn wereld bestaat nu echt duidelijk uit meer dan hijzelf. Hij kan goed meevoelen met anderen, deelt graag, vertelt veel, vindt het nog heel leuk om samen met ons dingen te ondernemen en kan ook al heel veel zelf. Echt een leuke fase nu. Ik geniet er maar van, want voor ik het weet is hij waarschijnlijk zo'n norse luie puber, die niks meer wil of zegt, haha.