Toch maar even een bericht plaatsen, wellicht dat mensen nog tips hebben waar ik nog niet aan gedacht heb. Onze dreumes heeft eigenlijk nooit echt doorgeslapen, een enkele nacht wel eens. Ze heeft tot 14 maanden borstvoeding gekregen en dronk dan ook 's nachts nog. De laatste periode was het vaak 's nachts even drinken en dan rustig verder slapen. Ik ben gestopt vanwege nieuwe zwangerschap. Het slapen was eigenlijk vrij goed, ze ging 's avonds in haar bedje slapen, werd 's nachts dus wel wakker maar ging meestal weer in haar eigen bed verder slapen. Soms nam ik haar mee naar ons bed. Laatste weken is het dus drama. Ze krijgt 's avonds een flesje volle melk (120ml). Dit drinkt ze meestal volledig op, soms niet helemaal. Dan gaat ze gewoon slapen. Ze wordt echter voor 12 uur alweer wakker en dan is ze echt aan het huilen. Ze is verdrietig en alleen mama helpt. Papa wil ze ook niet, dan blijft ze brullen. Als ik haar laat huilen raakt ze echt overstuur en blijft dan zodra ik haar bij me heb nog een hele poos nasnikken, dat doe ik dus niet meer. Ze heeft net twee kiesjes door. De eerste tijd dachten we dus dat het dat was, maar inmiddels zijn ze er door en andere tandjes/kiezen zijn nog niet te zien. Flesje melk hebben we ook al eens overgeslagen 's avonds, maar ook dat haalde niks uit. Soms heb ik het idee dat ze buikpijn heeft, maar een paracetamol helpt ook niet echt. Ik denk ook wel eens aan een allergie voor bepaald voedsel, maar dan zou het niet logisch zijn dat ze alleen 's nachts last heeft lijkt me. Lamp aan/uit al geprobeerd. Klein lampje aan al geprobeerd. Babyfoon (en andere apparaten) helemaal uit ook al geprobeerd. Niks lijkt te helpen. Nu nemen we haar zodra ze wakker wordt bij ons in bed. Dan klampt ze zich helemaal aan mij vast en slaapt dan wel verder, maar wordt nog een aantal keer weer wakker 's nachts. Ik kan niet eens naar de wc 's nachts, dan blijft ze huilen tot ik terug ben. Ook al ligt ze dan nog bij papa. In combinatie met mijn zwangerschap is het voor mij nu erg vermoeiend de nachten. Daarnaast vind ik het erg sneu voor haar aangezien ze niet zomaar zal huilen dus ze waarschijnlijk ergens last van heeft. Overdag slaapt ze prima in haar bedje. Het is nooit een grote slaper geweest, ze doet nu 1 slaapje van meestal 1,5 uur. Soms langer. Ze is nu ruim 16 maanden. Misschien dat iemand tips of ideeën heeft waar ik nog niet aan gedacht heb?
Ze is al die tijd gewend om borstvoeding te krijgen en dan ging het misschien niet eens om de melk maar om de genegenheid, het even bij je zijn? Hier trouwens hetzelfde hoor. Ook al heeft m'n zoontje nooit borstvoeding gehad. Als hij s nachts wakker wordt (weet vaak ook de oorzaak niet) en ik leg hem bij ons klampt hij zich ook aan mij vast. Ik hou me er maar aan vast dat het een fase is en hij wel weer goed zal gaan slapen... Sterkte, het is erg vermoeiend en zeker als je zwanger bent!
Misschien dat dat het is inderdaad. We kijken het maar gewoon aan dan en gaan maar gewoon met haar mee. Bedankt voor je reactie!
Hier hetzelfde gehad, maar nu lijkt het deels weer over. Het was een sprongetje/fase en wilde tijdelijk alleen mama, wegleggen werkte bijna niet en als ze wakker werd heel onrustig, alsof ze niet durfte te slapen omdat ik haar dan weg zou leggen.. Nu gaat ze gewoon lekker in haar bedje slapen, maar wil wel bij mij op schoot in slaap vallen. Daarna gaat ze in haar bedje en is er niks meer aan de hand. Ik laat dat maar zo, op den duur gaat ze wellicht wel weer zelf in bed in slaap vallen. Af en toe wordt ze nog wakker, en dan heeft ze een nachtmerrie. Meestal gaat ze dan als ik haar weer op schoot neem gewoon verder slapen en kan ik haar na 5min wel weer wegleggen. Het is dus nooit weer helemaal terug gegaan naar wat het was (zelf in bed in slaap vallen), maar het is nu wel te doen, dat mama mama werd ik ook gillend gek van. Wellicht is het bij jou idd ook een sprongetje.
Het zou kunnen dat ze de borstvoeding mist. Helpt het als je haar nog een flesje geeft als ze wakker wordt? Je kunt nog proberen om haar dat flesje te geven terwijl je haar tegen je blote huid houdt, dan lijkt het meer op borstvoeding. Je kunt ook water geven als je liever geen melk meer geeft, als dat water maar een beetje lauw is, dus niet rechtstreeks uit de kraan. Het is waarschijnlijk eerder de combinatie zuigen en contact dan echt honger. Een speentje zou je ook nog kunnen proberen.
Speentje heeft ze al, vanaf een maand oud al omdat mijn melkstroom heel snel was dus ze eerder vol zat dan haar zuigbehoefte voldaan was. Melk en water beide ook wel geprobeerd, soms lijkt het iets te helpen maar ze pakt het niet altijd. En ze wil dan niet terug haar bed in. Huidcontact zou ik nog wel kunnen proberen. En ik ga er maar vanuit dat het een fase is en weer vanzelf overgaat. Bedankt voor de tips en reacties!