Even mijn ei kwijt.

Hallo Jack84,

wat verschrikkelijk wat jij als kind hebt moeten doormaken, maar jammer genoeg lijkt het dat je moeder nog steeds niet heeft begrepen dat ze jou met respect moet behandelen. Al smeer je strond aan de muur, waar haalt ze het recht vandaan zo tegen jou te praten. Wat heb jij een groot hart dat je haar nog toelaat in je leven.

Iemand zei het al, stel voor jezelf klare regels op waar je moeder zich aan moet houden en als ze hier overheen gaat dan heeft dan consequenties, (b.v.minder/ geen contact), die regels moet jij opstellen, misschien in overleg met je partner.

Maak vandaag de belofte aan jezelf, dat jij vanaf nu voor altijd met respect behandeld gaat worden door je moeder!! Dat heb jij (en iedereen trouwens) verdient!!

sterkte meid

 

Is niet gek dat er in jou nog een klein meisje verstopt zit, dat onbewust nog wel iets van erkenning wil van haar moeder... Ik hoop dat je het snel echt helemaal los kunt laten. Dan kan ze je ook niet teleurstellen en zul je je ook minder ergeren aan haar gedrag en opmerkingen.

Lijkt me ook handig om je kinderen als ze wat groter zijn ook wat uit te leggen over jouw relatie met je moeder. Die gaan dit allicht meekrijgen (voor zover ze dat nog niet doen). Lijkt me voor de kinderen ook verschrikkelijk verwarrend, een oma die heel erg in hen geïnteresseerd is en van hen houdt, maar heel negatief naar jou doet. Als je kinderen leren, dat oma gewoon zo is, en dat ze wel van hen houdt en dat jij en oma eigenlijk net als vreemden voor elkaar zijn, dan kunnen ze denk ik zelf beter een band met je moeder opbouwen. Is eigenlijk net als kinderen uit een vechtscheiding, waar de exen niet met elkaar door één deur kunnen, maar wel allebei van de kinderen houden en dit laten blijken. Is ook heel raar voor de kinderen, maar uiteindelijk kunnen zij dit ook een plekje geven en er mee omgaan. De relatie tussen zulke ouders (en jou en je moeder) hoeven niet zoveel invloed te hebben op de relatie met de kinderen.

EDIT: De 'oma' in mijn verhaal is de oma van je kinderen, niet die van jou

 

Dit. En ik zou sowieso geen alcoholisten in de buurt van mijn kinderen dulden. Persoonlijk zou ik het contact verbreken totdat ze genezen is en hulp heeft gezocht EN jou haar oprechte excuses heeft aangeboden voor het vergallen van je jeugd.

Sterkte meis, niet leuk.

 

+1000 Beter geen oma dan zo'n slechte oma. ☹️

 

Helemaal eens met Nikki88.

Heel sneu allemaal, vooral voor jou en je gezin. Ik zou als ik jou was toch echt eens goed nadenken of ik mij niet te goed voel om mij steeds zo te laten beledigen en onderschuiven.

 

Ik heb gelukkig een fijne band met mijn ouders.
Maar ik heb een schoonmoeder met flinke psychische problemen. Ze maakt mijn man kapot, zeikt mij af, zeikt mn dochter af. Als ze mijn zoon 5X op schoot heeft gehad is het veel, terwijl we haar 2x in de week zagen. Ze zegt nooit een woord tegen hem.
Mijn dochter krijgt alles mee "mama, waarom doet oma zo boos tegen mij?".
De kinderen van mn zwager en schoonzus krijgen nieuwjaars centjes, mijn dochter niet terwijl ze erbij staat.
Ik heb haar 2 weken geleden nog een laatste kans gegeven om het uit te praten. Dit wil ze niet, want ze kan dat niet aan.
Dus nu heb ik zonder verdere uitleg besloten om afstand te nemen.

Maar als het je eigen moeder is, is dat een stuk moeilijker natuurlijk. Mijn man kan het ook niet en komt er dus nog wel, dat kan ik niet voor hem beslissen.
Ik denk maar zo:"ze mist door haar gedrag zo'n mooie tijd met haar kleinkinderen ".
Jammer voor haar, maar ik stel mijn kinderen niet meer bloot aan haar grillige gedrag.

 

Ik haal nergens uit het verhaal, dat de moeder van TS nog steeds drinkt. Wel dat ze tijdens de jeugd van TS een alcoholprobleem had.

TS?

 

Je moeder klinkt erg op zichzelf gericht.
En dat is waarschijnlijk precies de reden dat jij zo loyaal bent aan haar.
Juist kinderen van zulke ouders zijn extreem loyaal. Waarschijnlijk omdat jij nog steeds de bevestiging zoekt ( ik spreek uit ervaring).

Meid, die bevestiging zal je nooit gaan krijgen. Je zal op deze manier altijd op je tenen blijven lopen en altijd teleurgesteld raken.

Het is echt heel moeilijk om hiervan los te komen. Tuurlijk is de oplossing je eigen regels/ grenzen stellen.
Maar dit patroon waar je inzit ( en niet beter weet omdat dit je van kinds af aan is aangeleerd) doorbreek je niet zomaar.
Je zult zien dat als jij je grenzen stelt ze er gewoon overheen blijven walsen.

Maar meid, toch is het het beste om dit patroon te gaan doorbreken. Voor jezelf maar ook voor je kinderen.

Zoek een goede psycholoog die je hierbij kan steunen.
Mogelijk is het een goede oplossing om even geen contact met ze te hebben om meer bij jezelf te komen ( let op, de eerste tijd zullen ze je blijven lastig vallen, maar geef niet op). Zoek hierbij ook steun bij vrienden en/of partner, zodat zij je hierin sterk blijven houden.
En ga dan in alle rust met de psycholoog aan de slag.

Heel veel sterkte!
Hoe je ouders zich gedragen naar jou is echt niet normaal! En jij bent niet op de wereld gekomen om hun behoefte en leegte op te vullen.
Kies voor jezelf en je gezin, je verdient dat.

 

Helaas hier herkenbaar. Heb besloten om geen contact meer met mijn vader te hebben. Mijn kids zijn 14,11 en bijna 8. Nooit hoor ik ze over hun opa. Zelfde als min schoonmoeder. Ook al jaren geen contact meer mee. Geen kaartjes op de verjaardagen van mijn kids. Ook hier hebben mijn kids het nooit over oma. Mijn moeder is ook een apart geval. Appt tig x per dag maar o wee als ik niet reageer! Dan krijg ik vanalles over me heen pfff. Nu is ze net geopereerd en dacht he he even rust. Nou nee hoor de volgende dag appte ze weer pff. Soms heb ik echt zoiets van ik neem afstand. Maar dat vind ik zo moeilijk. Mijn kids hebben het trouwens ook nooit over haar