Herkenbaar hoor, die gevoelens zijn menselijk. Heeft ook niks te maken met het feit dat je het een ander niet gunt ofzo. Je moet jezelf vooral niet schuldig voelen dat je deze gevoelens hebt, het is volkomen normaal. Het doet ook pijn om steeds aan de zijlijn te zien hoe een ander wel het geluk ontvangt waar jullie ook zo op hopen. De machteloosheid en de angst dat het geluk altijd jullie deur voorbij gaat word door het geluk van die ander zo getriggerd. Het is moeilijk, en je moet je weg erin vinden. Het is niet erg om eens later op kraamvisite te gaan. Het is niet erg om te zeggen dat je ontzettend blij bent voor iemand, maar het op dit moment erg moeilijk vind om te komen. Ik maak altijd een afspraak voor kraamvisite en zorg ervoor dat ik en mijn man dan even de enige zijn die er zijn. Dan is het makkelijker en krijg je niet die domme opmerkingen en vragen zoals: Goh dat staat je goed zo'n kindje op je arm Wanneer krijgen jullie eens gezinsuitbreiding? En nog erger: wanneer nemen jullie nou eens kinderen. liefs