Dames ik zou graag even van me af willen schrijven. Ik voel me de laatste weken zo schuldig tegenover me kleine meisje. Ik voel me gewoon een slechte moeder. Mijn man en ik hebben beide een goede baan. Mijn man werkt 5 dagen in de week en soms in het weekend werkt hij vanuit huis. Ik werk zelf 4 dagen. Tevens zitten we soms een paar dagen in het buitenland voor ons werk. Nu is het zo dat mijn kleine meisje 4 dagen naar een gastouder gaat. Ze heeft het daar erg naar haar zin. Ze vraagt er op mijn vrije dag en in het weekend of we naar de gastouder gaan. Ze wil ook regelmatig niet mee naar huis omdat ze het daar zo leuk vind . Ze is overigens 2,5 jaar. Ik mis haar de laatste weken gewoon erg als ik op me werk zit. Het liefst zou ik een dag minder gaan werken, maar in mijn huidige baan gaat dat niet omdat het eigenlijk een fulltime job is. Mijn man kan gezien zijn functie ook niet minder gaan werken. Ik ben al aan het solliciteren op een baan met minder uren maar in deze tijd is dat nog steeds lastig. En helemaal stoppen met werken is voor mij geen oplossing. Ik word daar doodongelukkig van als ik hele dagen thuis zit. Klinkt misschien raar maar ik wil graag iets voor mezelf doen zeg maar. Ik voel me gewoon zo slecht omdat ik haar dan 4 dagen per week naar de gastouder breng. Laatst kreeg ik van iemand uit mijn straat naar me hoofd geslingerd waaron we überhaupt een kindje hebben. Dat heeft me wel geraakt. Ik hou zielsveel van haar en heb het beste met haar voor. S avonds krijgt ze onze aandacht en op mijn vrije dag gaan we s middags altijd wat leuks doen. En in het weekend trekken we er ook een dagje op uit naar het bos, dierentuin etc etc . Maar ondanks dat we dit allemaal doen met haar voel ik me nog steeds een slechte moeder. Sorry ik wilde even mijn verhaal kwijt.
Zo dan. Diegene die het naar mijn hoofd had geslingerd had ik trouwens een goede veeg uit de pan gegeven. Wie is diegene om iets te zeggen over de manier waarop jullie je leven in vullen. 1000 mensen 1000 wensen. En 1000 meningen. Ik kan zo de voors- en tegens van fulltime werken met kinderen, parttime werken met kinderen en niet werken met kinderen opnoemen en feit blijft dat er geen perfecte oplossing is. Er zijn alleen perfecte oplossingen voor jullie. Als jij je echt zo schuldig voelt dan is het een goed idee dat je bent gaan solliciteren. Dan is het nu nog even doorgaan zoals het gaat en die ongelooflijke liefde blijven geven en dan is het uitzicht dat het (voor jou ) dan beter wordt. En trouwens. Je bent geen slechte moeder. Ook niet als je 4 dagen blijft werken. Ik denk dat je het prima oppakt. Je volt je gevoel, je onderneemt actie. top toch! En ik ken het hoor. Ik werk 4 dagen en mijn man ook. Eén dag naar mijn ouders dus en twee dagen opvang. Ik vind het prima geregeld zo dus dat is het verschil. Maar hoe vaak mensen wel niet zeggen: HOEVEEL werk je? nou 4 dagen! Dan krijg ik altijd te horen zoveel? En dan iets van een mening van ik zou noooittt meeer dan .... Als ik dan aangeef dat wij gekozen hebben voor ieder 4 dagen dus dat dit hetzelfde is als dat ik 3 en mijn man fulltime zou werken dan word ik altijd glazig aangekeken. Hoezo? Ik ben toch de móeder? Tuurlijk denk ik ook wel eens auw en twijfel ik. Maar dan kijk ik weer naar ons gezin en denk ik: ik ben hartstikke trots en blij met hoe wij het redden!!
Je bent helemaal geen slechte moeder! Je denkt juist heel erg na over de balans voor je dochter. Je voelt je duidelijk niet prettig bij de situatie nu en je bent al aan het solliciteren, dan doe je toch wat je kan om het te verbeteren? En mensen die vinden dat ze er wat over moeten zeggen tegen jou, tsja, zegt meer over hun dan over jou hoor! Triest van zulke mensen, maar ja, die lopen nou eenmaal rond... Het raakt je wellicht ook extra, omdat je het zelf ook graag wat anders wilt. Vooral niet twijfelen aan hoe jullie het thuis doen, laat andere mensen maar praten en als je ongelukkig met de situatie bent, kun je er wat aan doen (wat je ook al doet!).
Pfff, zet 1 stap over de grens en parttime werken bestaat helemaal niet, lekker laten lullen dus. Wel goed dat je stappen onderneemt als je zelf niet tevreden bent met het buitenlandverhaal. Succes ermee!
Je bent geen slechte moeder. Als jij ziet dat je kind gelukkig is, en jij bent gelukkig (en je partner) dan is er toch niets aan de hand. Ben je niet gelukkig met de situatie dan moet je daar zelf wat aan veranderen, wat je al aan het doen bent zie ik. Ieder doet de zaken zoals ze zelf willen. Je moet je niets van andere aantrekken want iedereen heeft een eigen mening. Wij hebben besloten dat ik wel thuis blijf voor zoonlief tot hij naar school gaat. Daar krijg ik veel voor terug maar lever ook een hoop in. Minder sociale contacten (we zijn ook nog eens verhuisd) en financieel wat minder. Maar dat is onze keus en wij zijn er nu gelukkig mee. Dat wil niet zeggen dat ik een slechte moeder ben, of jij omdat jullie het anders beslist hebben.
Het is al gezegd, natuurlijk ben je geen slechte moeder. Je doet je best om een zo goed mogelijke situatie voor je kind te creëren toch?Maar ik herken het wel. Ik heb ook een tijd lang 4 dagen gewerkt, maar worstelde met hetzelfde als jij. Ik voelde me er zelf niet meer goed bij en merkte dat ik - naast te weinig tijd met de kinderen - ook moeite ging krijgen om het huis draaiende te houden. Ik heb het toen gelukkig wel kunnen regelen met mijn werkgever en werk inmiddels 3 dagen (wel lange dagen van 9 uur). Voorlopig tot het einde van volgend jaar, maar ik denk eerlijk gezegd dat ik het definitief ga maken. Het heeft mij heel veel lucht gegeven. Als je blijft twijfelen is een andere functie zoeken misschien inderdaad de goede oplossing, maar tot die tijd: als je dochter blij en gelukkig is, maak het jezelf dan niet te moeilijk! Je hebt het prima geregeld en dus geen reden om je schuldig te voelen.
Weet je wat het is? Je doet het nooit goed. Ik werk zelf 3 dagen en ik vind dit voor mij en mijn gezin een goede situatie. Ik ben ook wel eens aangesproken op het feit dat ik werk, door een thuisblijf moeder. Zij vindt dat thuisblijven de enige optie is met kinderen. Tja. Zet mij 7 dagen pw thuis en ik ben geen vrolijke, lieve, gezellige moeder meer. Mijn kinderen en ik hebben er meer aan als ik werk Maar ik zou het ook niet kunnen om meer dat 3 dagen pw te werken. Omdat dit voor mij en onze situatie het beste is, betekend het dan dat alle moeders die het anders doen het fout doen? Nee. Ik heb respect voor moeders die wel (doorgaans) de leuke, gezellige en vrolijke moeder kunnen zijn, terwijl ze thuisblijfmoeder zijn. Ik heb respect voor moeders die het wel kunnen en willen om meer dan 3 dagen te werken. Eigenlijk respect voor elke moeder. En eerlijk? Soms vind ik het een beetje 'zielig' als kindjes altijd thuis zijn of thuis worden opgevangen en hierdoor niet leren spelen en delen zoals dit op een opvang gebeurd. En soms vind ik het ook een beetje 'zielig' als kindjes 4 of 5 dagen opgevangen worden. Maar dat betekend niet dat mijn kinderen het beter hebben dan al die andere kinderen waarvan de ouders een andere keuze hebben gemaakt dan dat ik (wij) doen. En ook niet dat ik het als moeder beter doe dan al die andere moeders. De graadmeter ligt bij jezelf en je kindje(s). Als jij gelukkig bent en je kindje ook, dat is het voor jullie goed. Ga niet voor anderen ander werk zoeken met minder dagen. Kijk vooral wat jij wil en naar jullie situatie. Een dag minder werk is doorgaans minder inkomsten en mogelijk ook minder zekerheid? (Losse contracten? Proeftijd? Andere collegas en werk dat wel of niet leuk is?)
Kan je ouderschapsverlof opnemen? 1 dag in de week? Dat zou toch een mooie oplossing kunnen zijn? Akelig dat je haar zo mist maar ik zou zelf ook geen 4 dagen van huis kunnen zijn. 2 zou ik net kunnen (maar ik werk niet meer)
Meer als een andere baan zoeken en de tijd die ik heb met haar doorbrengen kan ik idd niet doen. Maar kan je ook aan je kindje merken dat ze het niet leuk vind dat ze 4 dagen bij de opvang zit? Ik denk het zelf niet te zien omdat ze elke meer vraagt of we er heen gaan. En als ze er is dan geeft ze me een kus en zegt ze dag mama en weg is . Als ik haar ophaal dan wil ze soms niet mee omdat ze lekker aan het spelen is . Helaas kan ik geen ouderschapsverlof opnemen. Deze heb ik niet meer.
Een kindje van 2,5 kan prima laten merken dat het niet naar de opvang wil. Huilen, drammen, slecht in de vel zitten kunnen daar uitingen van zijn. Aan jouw verhaal te horen klinkt het niet alsof ze er last van heeft, ze wil er juist graag heen.
Ik begrijp je wel. Als ik hier lees hoeveel moeders niet werken of dat ze maar enkele dagen per week werken dan voel ik me ook soms wel een "slechte" moeder. Maar hier in Spanje is het niet anders. Ik werk in een internationale omgeving en moet zeggen dat het enkel wat Scandinavische landen, België en Nederland zijn waar ouders minder dagen per week kunnen gaan werken. Zijn de rest van de moeders in Europa dan allemaal slecht? Wat die persoon in de straat tegen je zei is uit onwetendheid. Jij wil niet hele dagen thuis zitten (ik ook niet trouwens), je wil gaan werken en je kindje heeft het naar haar zin bij de gastouder. Prima toch. Als je een andere baan vindt, prima dan. Maar als het niet zo is is het ook niet erg. Het wil niet zeggen dat je omdat je minder werkt, je meer kwalitatieve tijd aan je dochter spendeert. De uren die jij aan haar spendeert als je thuis bent en je volle aandacht die je aan haar geeft zijn misschien wel even waardevol als wanneer je meer thuis zou zijn.
Als het voor jou niet goed voelt dan moet je daar verandering in brengen. Met de oudste werkte ik destijds ook 4 dagen waarvan hij 3 dagen naar de creche ging en 1 dag kwam oma oppassen. Ik hield het op den duur niet meer vol ivm reistijd naar het werk maar ook omdat hij altijd zo enorm overprikkeld was na een dagje creche. Ik kwam dan thuis na een lange dag en zat dan steeds met een overprikkeld en ontevreden kind. Gelukkig kon ik na 1 jaar de stap maken naar 3 dagen dus 2 dagen crèche en 1 dag oma. Ik voelde me daar 100x beter bij moet ik zeggen. Toen de tweede kwam heb ik dit voorgezet en toen ze allebei op school zaten bleef ik dezelfde dagen werken waarvan 1 onder schooltijd zodat ze niet 3x naar de Bso zouden moeten. Toen ik zwanger raakte van nummer 3 heb ik besloten om terug te gaan naar 2 dagen en dit was makkelijk te regelen op het werk ivm jongere collega's die graag meer wilden werken. Volgend jaar wordt ze 4 jaar en ga ik weer terug naar 3 dagen waarvan 1 onder schooltijd. Ik heb het geluk met een flexibele werkgever die graag mee denkt naar oplossingen. De jongere collega's die toen mijn dag overnamen zijn nu ook zwanger en willen dan weer minder gaan werken zodat ik het weer kan invullen. Hier hebben de kinderen het doorgaans altijd goed naar hun zin gehad op creche en Bso. De oudste gaat straks naar het VO dus ook weer een hele andere fase maar ik ben wel blij dat ik destijds mijn gevoel heb gevolgd om naar 3 dagen te gaan ipv 4 te blijven hanteren. Hier ook vaak genoeg gehoord waarom ik niet lekker thuis zou blijven bij de kinderen maar ik moet er niet aan denken. Ik zou gillend gek worden hele dagen thuis. Iedereen werkt ook in mijn nabije omgeving en buiten dat vind ik werken ook heel leuk en een voorbeeld voor mijn kinderen. Volg je gevoel maar voel je geen slechte moeder want dat ben je niet.