oef, ja lastige leeftijd om in te schatten wat ze wel snappen en wat niet. Juost omdat ze veel in patronen en combinaties denken. Die van ons was toen wel zo ver dat ze snapte dat bij oma opa hoorde, was ook compleet in de war als oma in huis van andere opa was terwijl de andere helft samen was shoppen. Als het setje niet klopte of een van de twee ontbrak dan zag je dat koppie ratelen en een vragende blik zo van "euh verklaar?" Je kan zekerheidshalve samen een tekening maken daar een foto van maken dat hij daarvoor aan het kleuren is en die tekening meegeven. Kan je altijd nog later vertellen dat je kleine de mooiste tekening heeft meegegeven ookal was hij te klein om het nog echt te begrijpen wat er speelde. Ookal zijn ze dan ouder, ze hebben er destijds "iets" mee gedaan. Onze eigen ouders, vooral de vaders hebben een twijfelachtige gezondheid en wij zouden het in elk geval op die manier aanvliegen, ookal had ze nog geen 1 geweest. (toen lag mn vader ineens weer in t ziekenhuis, zware epilepsie aanvallen door eerder hersenletsel) Niet zozeer voor dat moment in hun leven, maar als ze wat ouder zijn. Hier zijn we blij dat dochter het concept broer/zus of zwangerschap nog niet snapt. Dit is de tweede keer bij ons dat t mis is en ondanks dat ze aandachtig luistert en razendgoed voelt dat er wat mis is en mij heeeel erg opzoekt, komt het niet echt door. Vorig jaar (net 2) met ons zoontje kon ze ineens prima "mama verdrietig" gebaren (was nog niet echt een prater toen) ofschoon ik aan alle kanten probeerde zo normaal mogelijk te doen en laten in haar bijzijn. We moesten dr heel goed duidelijk maken dat ze dat goed door had, maar dat niet vanwege haar was want we merkten aan haar dat zij heel onzeker werd en werkelijk alles uit de kast trok om de aller aller allerliefste te wezen. Heel veel sterkte nogmaals, zoek je weg het is lastig en in deze tijd is het helemaal lastig.
Dankjewel iedereen voor de reacties. Heb vandaag gelukkig wel meer antwoorden gekregen en dat geeft mij wel rust. Laat ik het er op houden dat hij zelf niks van zijn dood heeft gemerkt en voor hem dit de ideale dood is geweest hoe raar dat ook klinkt. Het was gelukkig geen corona en dat maakt allemaal ook een beetje dragelijker wat betreft dingen kunnen regelen. De crematie is dinsdag maar omdat er maar 30 mensen mogen komen zullen wij daar niet bij zitten (logisch want familie gaat voor) en kunnen we de dienst bijwonen via een livestream. Zelf willen we dit weekend dan afscheid van hem nemen en gaat ons zoontje naar de oppas. Hij is op dit moment nog te klein om het allemaal te beseffen en om dan mee te nemen in zo'n situatie zien wij niet zitten. Dit uiteraard ook in overleg met haar besproken maar zij dacht dat dit ook het beste was om hem dan niet mee te nemen. Als hij wat ouder was geweest en meer besef had gehad van wat er gaande is op dit moment had hij uiteraard wel mee gemogen.
Toch fijn dat het geen Corona was. En je het toch kunt volgen via streaming. Ik vraag me wel beetje af wat jou ex ervan vind dat je altijd zo goed contact met zijn ouders heb gehouden, wat heel mooi en bijzonder is. En wat betreft je zoontje, denk ik dat t een goede keus is om hem niet mee te nemen naar afscheid. Nogmaals veel sterkte meis