Vanmorgen is iemand er dan geweest, heb er 2,5 uur mee gepraat bleek dat ik zelf alles goed aanpakte en concequent genoeg ben. Maar dat ik zelf op ben en dat mijn batterij leeg is. En dat zowel Milan en als ik er nu aan onder door gaan. Ze gaan nu op zoek naar een tijdelijke crisisopvang om de druk van de ketel te halen ik voel me zo machteloos en gefaald.
Oh meid ik kan me helemaal voorstellen dat je je zo voelt want dit is niet wat je verwacht als je aan kinderen "begint" Nu kan ik wel gaan typen dat je absoluut niet gefaalt hebt (en dat weet je natuurlijk ook wel) maar dat zal niet het gevoel wegnemen. Dus vanaf hier heel veel sterkte
Nee ik had het zeker niet verwacht en ik had gedacht zelf ook nog wel de energie te hebben maar dat is blijkbaar e gewoon niet meer. Milan die word er natuurlijk ook niet beter van en heeft nu al twee keer in een anderhalf uur gehad dat hij in zijn broek plaste. Dit is niet gezond voor hem en ook niet voor mij. Vond het wel een hele hevige vraag of ik in staat was hem iets aan te kunnen doen, ik zou nooit van mij leven mijn zoontje iets aan kunnen doen maar dat was een vraag dat ze moest vragen omdat er ouders zijn die daar dus wel ja op antwoorden
Dat is inderdaad een hele moeilijke vraag maar ik kan me voorstellen dat er ouders zijn die uiteindelijk toch Ja moeten antwoorden. Op een gegeven moment kun je gewoon niet meer, dan is het op. Hoe vreemd ook maar ook ouders zijn maar mensen. En als een situatie lang duurt wordt de onmacht alleen maar groter en grenzen steeds makkelijker te overschrijden. Voor nu is het heel hard en heel bitter maar ik denk dat het nu belangrijk is dat jullie beiden weer lekker in het vel komen te zitten, dat er een diagnose komt zodat je ook daarna kunt handelen. Als je ziet hoeveel rust hier in huis is gekomen alleen maar door het feit dat we nu weten dat hij het sociaal en emotioneel allemaal maar heel moeilijk vind. En dat grote opdrachten gewoon te moeilijk zijn om te behappen. Zoiets simpels als aankleden, eerst was dat echt een gevecht, ja hey je bent al 5 je moet dat gewoon kunnen. Nu ga ik lekker bij hem op de kamer zitten en dan doen we het samen en begeleid ik hem er stap voor stap door. Je zult zien als het straks rustiger is en je krijgt handvaten dan zal het stukje bij beetje weer "normaal" worden.
Oh meid wat een verhaal!! Ik zit hier met tranen in mijn ogen te lezen. Wat moet het heftig zijn voor je zoontje en jou!!! Pffff.... Hopelijk komen jullie heel snel achter wat met je kleine mannetje aan de hand is. Dikke knuffel voor jou en je zoontje en veel sterkte!
je komt ook niet echt over alsof je hem wat aan kunt doen hoor.. (schrale troost ik weet het) maar wel aslof je inderdaad helemaal op bent. niet zo gek na 4 jaar op een dergelijke manier tobben. en het is ook niet de OORZAAK van de problemen.. dat moet je goed onthouden het is precies andersom.. het is het gevolg. (een heel belangrijk verschil en ook het verschil tussen falen en vechten tot je omvalt!) en dat betekent bovendien dat je met enige hulp en wat rust echt wel weer op het juiste pad moet kunnen komen maar kan me voorstellen dat je er echt een naar gevoel bij hebt weet nog toen onze dochter wekenlang dag en nacht huilde.. en ik het ergens diep van binnen ineens begon te begrijpen waarom mensen met een baby op de snelweg liepen... zelfs toen.. wilde ik dr niet een nachtje bij oma laten logeren of iets dergeiljks.. ik was doodop (na 3 maanden he.. dus niet na 4 jaar) en toch(!) kon ik dr niet uit handen geven. vind het heel knap dat je het hier zo kunt vertellen en ik hoop echt dat het allemaal weer helemaal goed komt. hou je ons een beetje op de hoogte?
dank je wel voor alle lieve en opbeurende berichten. Ik heb gistermiddag ook nog meerdere keren met de GGZ aan de telefoon gehangen om maar een oplossing te zoeken hun in crisisberaad gegaan uitkomst niet goed voor Milan om hem uit huis te gaan plaatsen omdat het een te grote inpakt heeft. ( ene kant een opluchting natuurlijk). Gistermiddag is mijn man eerder naar huis gekomen en vandaag heeft hij ook vrij. Morgen gaat hij naar mijn moeder en haar vriend. En Dinsdag morgen hebben we weer een gesprek bij het GGZ Woensdag is er de observatie en Vrijdag oudergesprek. Volgende week ook weer een intense week in de hoop eindelijk een uitkomst. Ik merk nu wel heel erg aan hem dat hij zich verplaatst in een knuffelbeertje die hij heeft. Gisteren was hij ook boos en zei al uit zich zelf ik ga naar mijn strafplek, ik tegen hem gezegd je hoeft niet op je strafplek mama heeft dat tenslotte niet tegen je gezegd. Vervolgens pakt hij een moment voor zichzelf op de gang en zet zijn beertje op de trap en zegt beer is stout, ik vraag aan hem en waarom is beer dan stout? Nou de beer heeft geslagen. (was een situatie wat eerder die week voor gekomen was.) Wij willen er wel voor gaan vechten dat hij naar een speciale school gaat 31 kids en een speciaal kindje tja zie dat echt niet zitten. Hij laat nu al over zich heen lopen bijvoorbeeld afgelopen woensdag, hij zat op een stoel en er was een jongetje die hem constant in zijn zij zat te duwen met mijn knie en dat ging vervolgens een tijdje door totdat ikzelf het initiatief maar genomen heb om netjes aan het jongetje te vragen daarmee op te houden omdat het pijn kan doen. Ik ben ook bang dat hij misschien een zuurstof te kort heeft opgelopen door de bevalling ik liep 10 dagen over heb van 7 uur smorgens tot 11 uur smorgens een weeen storm gehad voor de laatste cm en zijn hartje zakte steeds weg bij elke wee die ik had. Vervolgens hebben ze het vruchtwater laten lopen waarbij hij ook nog eens in het vruchtwater had gepoept en daarbij hij kwam er gewoon blauw uit ik heb daar dus ook mijn vraag tekens bij? In ieder geval bedankt voor alle lieve woorden en steun en dat ik mijn verhaal hier kwijt mag want dat doet me ook erg goed.
Met dat soort vragen kunnen ze je nu vast goed gaan helpen.. met dat beertje is wel schattig.. maar kan me voorstellen dat het pijn doet om te zien. hier werkt het trouwens wel als ze zelf op de trap wil zitten om te zeggen "dat is goed, kom je zo zelf weer binnen?" soms heeft ze even eigen ruimte nodig lijkt het misschien jouw zoontje ook wel? het gaat in ieder geval een heftige week worden dat is zeker wil je alvast heel veel succes wensen en ben heel benieuwd wat er uit komt en wat je er zelf van vind.