Oh Tulip, wat vreselijk zeg!!!! Wat anderen ook al zeiden, het gevoel dat je hier omschrijft is heel herkenbaar. Voor ons is het nu twee maanden geleden, maar twee weken geleden heb ik nog een hele dag gebruld nadat een vriendin me vertelde dat ze zwanger is (dit is al haar tweede zwangerschap in de twee jaar dat wij bezig zijn). Niet dat ik het haar niet gun hoor, maar het confronteert je enorm met je verdriet! Die dag heeft me wel doen beseffen dat het mag, je mag verdrietig of zelfs boos zijn, ik denk dat het juist goed is om je daar zo af en toe in te laten gaan. Wij hebben min of meer een maand overgeslagen op advies van de gyn, maar ergens denk ik dat ik dat emotioneel ook wel nodig heb gehad. Nu heb ik het gevoel wel weer "zin" te hebben in een positieve test Dus lieve Tulip, laat die tranen maar lekker komen, neem er de tijd voor, voor je het weet sta je weer vol geluk en blijdschap met een positieve test in je handen. Dit kindje heeft jou namelijk laten zien dat het wel mogelijk is, het was alleen zijn/haar tijd er nog niet voor. Veel sterkte!
dank je wel. Het is ook heel fijn om te lezen dat mensen het herkennen. Ik denk ook dat het goed is om je verdriet af en toe te laten gaan, maar tegelijkertijd denk ik dan: och hoelang blijf ik mij zo voelen??? Lijkt mij idd erg confronterend voor je met je vriendin. Hopelijk kun jij haar snel verrassen met het feit dat jullie tegelijk zwanger zijn..
denk dat het blijft wisselen! Hier ene dag heel goed andere dag heel slecht! Donderdag is het 6 weken geleden dat ik gecurreteerd ben van de 3 mk achter mekaar, dit keer waren het er 2.. Dus je gevoel gewoon laten komen... het moet er toch uit! En praat erover zeer belangrijk! Hier ook weleens zomaar in tranen, bv vorige week nog op het werk, hoorde ik dat een collega zwanger was 10 dagen latern uitgerekend dan ik zou zijn, vroeg een andere collega hoe gaat het en ja hoor weer huilen!! Gewoon lekker laten gaan!
Ow tulip wat erg Zag je ook ergens anders voorbij komen en schrok van je onderschrift.. Ik denk ook dat het blijft wisselen.. Ik heb nog wel 3 maanden moeten ontzwangeren en was die tijd erg emotioneel.. En in januari toen mijn zus vertelde dat ze in verwachting was van de 2e (terwijl haar dochtertje 6 mnd is) dacht ik even dat ik dood zou gaan van verdriet.. En dan is mijn miskraam toch alweer ruim een half jaar geleden.. Als je verdrietig bent lekker laten gaan, das de enige manier dat je het een plekje kan geven.. Denk aan jezelf meis! Dikke knuffel van mij!
Lieve tulip! Ik las jouw onderschrift! Bah, wat een naar bericht! Ik zzie je regelmatig voorbij komen en je lijkt me een leuk mens! Ik kan me voorstellen dat het verlies van je kindje harder aankomt dan je je had kunnen voorstellen! Maar je verliest dan ook niet alleen je kindje, maar ook een stukje toekomst, hoe pril ook!! Heel veel sterke en hopelijk snel een goede zwangerschap!